Ik lees wel eens van mensen hier dat ze wekelijks de boodschappen moeten doen van 50 euro. Een fles wijn van 6 euro is dan best een aanslag op je budget. Wij krijgen ook wel eens wat toegestopt. Meestal in de vorm van boodschappen (bv lekkere kip van de poelier of een kistje fruit van de boer). Voorheen mochten de kinderen 2x per jaar een nieuwe garderobe uitzoeken, maar sinds schoonmoeder ziek is (en dus niet meer werkt) niet meer. Schoenen kregen ze bv ook wel eens, ik was er altijd heel blij mee. Soms krijgen we nog wel eens een fooitje (zo noemt ze dat) van enkele tientjes. Die doen we dan bij het boodschappen geld.
Ik denk dat je een gesprek aan moet gaan met je (schoon) ouders. Waarschijnlijk weten ze niet van jullie financiële situatie, kan me namelijk niet voorstellen dat ze verwachten dat je dure wijn koopt terwijl je krap bij kas zit.
Ik denk dat ik in jouw geval het geld niet zou aannemen. En zeggen waar ik wél behoefte aan heb. Dat haalt misschien weinig tot niets uit maar dat geld zou ik niet hoeven hebben. Je liefde is niet te koop.
Ik kan niet in de portomonnee van ts kijken, maar als het budget er niet is voor dure wijn koop dan goedkope wijn of helemaal geen wijn en leg het uit. Dat zullen haar ouders echt wel begrijpen.
Wij hebben allebei van huis uit geleerd om op eigen benen te staan, eigenlijk. Klagen over dat jij niks krijgt en anderen wel, dat is iets voor kinderen Ik heb zelf nooit gerekend op geld van ouders, ik wilde die afhankelijkheid niet. Wij zijn ook pas aan kinderen begonnen toen we ons dat in alle opzichten, ook financieel konden veroorloven. Hier betalen ouders wel eens iets, maar andersom wij ook voor hen.
Het is geen mokken denk ik - maar hier zouden mensen dan zelf gaan meedenken.. En mijn moeder of tante zouden zeggen; die 5 euro voor die fles van mij - koop daar maar een ijsje van met de kinderen - ik neem het zelf wel mee voor dat ene glaasje wat ik er uit drink.. meer van 'het kan ook anders' en je daar bewust van zijn... ik snap ook dat je het niet zelf zegt - wat iemand oppert - ik zou dat ook weer moeilijk vinden. En dit is natuurlijk ook maar een voorbeeldje. Ja - maar ik zou me bijvoorbeeld behoorlijk beschaamd voelen als ik wéét dat iemand waarbij ik op visite kom het helemaal niet breed heeft en dan speciaal voor mij een hele fles haalt van iets waar ik maar een beetje van drink. Ik zou dat dus als gast niet eens accepteren. Ik neem zelf regelmatig naar familie mijn oploskoffie mee. Een bepaalde smaak die ik érg lekker vind. Ze hoeven voor die keer dat ik kom echt niet een hele pot te halen en het uiteindelijk weg te gooien omdat het niet meer goed is. Of het telkens meegeven.. nee hoor.
Zo zie ik dat niet. Mijn ouders zijn fantastische mensen. Ze kunnen alleen totaal niet met emoties overweg. Dat verander ik echt niet meer. Het geld aannemen is strategisch gewoon goed. Zij hoeven er geen belasting over te betalen en ik zou het later dan toch krijgen dmv erfenis... dan moet je heel veel afdragen aan belasting. En op deze manier niet. Dus ik heb er geen moeite mee hoe dit geregeld wordt. Nodig hebben we het echter niet want we hebben al een dubbel inkomen. Ik wil alleen maar aangeven dat het nergens perfect is!
Niet of nauwelijks. Mijn ouders zijn erg zuinig en mijn schoonouders hebben zelf geen cent te makken. Mijn moeder neemt wel eens kleertjes of een klein cadeautje voor de kinderen mee als ze iets leuks ziet maar grote cadeaus, daar doen ze niet aan. Met verjaardagen en Sinterklaas kopen ze ook maar voor 20 euro per kind. Ik vind dat niet erg, het gaat om de intentie, maar voor dat bedrag heb je gewoon niet zoveel. Ons financieel iets toestoppen doen ze sowieso niet maar dat zou ik ook raar vinden. Ik heb liever dat ze zelf leuk leven van dat geld. Mijn vader heeft onlangs wel geld geërfd van zijn moeder en dat verdeeld tussen mij en mijn zus. Maar dat ging rechtstreeks naar de spaarrekeningen van de kinderen. Als het nodig is kunnen bij hen wel altijd geld lenen maar dat moet dan ook wel terugbetaald worden. Ik zie het ook wel in mijn omgeving. Vriendinnen die gaan trouwen krijgen van hun ouders de jurk en als ze kinderen krijgen een peperdure kinderwagen. Dat doen mijn ouders echt niet, al zouden ze het wel kunnen. Van mij hoeft dat niet, ik werk er zelf wel voor, maar soms steekt het een beetje als ik vriendinnen hoor vertellen dat ze dat allemaal krijgen en dus geld overhouden. Dat heb ik ook als (schoon)ouders structureel oppassen en dan ook nog even het huis schoonhouden. Dan hoor ik ze vertellen hoe makkelijk dat is en dat ze geld overhouden en dan denk ik: ja, lekker makkelijk, zo kan ik het ook. Maar aan de andere kant ben ik ook wel weer trots op mijn onafhankelijkheid.
Maar meedenken over drinken op een verjaardag vind ik wel heel ver gaan... Ik koop ook geen mega exclusieve drankjes voor bezoek, maar gewoon een lekkere fles wijn hoeft toch niet zo duur te zijn? Van bezoek - ook als dat je eigen moeder is - verwachten dat ze zelf wijn mee nemen gaat me echt te ver. Betalen van lunch en wasmachine ook, overigens... Geld lenen vind ik een ander verhaal.
Nope echt nooit. Hebben aantal jaren terug een bedrag geleend van schoonouders en hebben het tot de laatste rooie cent terug betaald. En vindt het ook niet erg, we zijn daar destijds heel sterk uitgekomen en kunnen daardoor nu beter met financiën omgaan dan ooit. En daar ben ik best trots op. Owja schoonouders hebben wel aangegeven ermee bezig te zijn om op papier al hun kinderen jaarlijks een schenking te geven. Ze willen kijken of het op dje manier mogelijk is om het belastingvrij vrij te laten komen als ze dr niet meer zijn.
Dat denk ik ook wel. Maar sommigen hebben kennelijk andere verwachtingen, ik vind dat best brutaal als je ergens te gast bent. Dan drink je toch iets anders wat er wel is, pak je thuis je wijntje weer. Wij hebben het zelf goed, maar letten bv wel goed op wat we uitgeven o.a. op de boodschappen om ook elke maand te kunnen sparen. Nu heb ik 2 zwagers die dachten dat ze wel Duvel bier kregen op een verjaardag. Keken die even op hun neus toen er alleen "gewone" Heineken was. Mijn man drinkt zelf af en toe eens een AH Basic biertje, dus die Heineken was al bijna 3x zo duur. Voor ons dus luxe een merk biertje, voor anderen niet goed genoeg
Ik en mijn zussen krijgen elk jaar een groot bedrag als schenking van mijn ouders. Mijn moeder noemt het een voorschot op de erfenis. Ook krijgen de kinderen grotere cadeaus van hen, omdat wij gewoon minder te besteden hebben en zij genoeg. Mijn moeder biedt altijd aan om geld te geven als we tekort komen, maar dat heb ik nog nooit aangenomen en nu we weer wat beter bij kas zitten hoeft het ook niet.
Van mijn familie niet. Wel krijgt mn zoon van mn vader en zn vrouw altijd iets als we ze zien. Gisteren was dat bijv een overal, ik had gezegd dat ik die ging halen binnenkort en zo kwam mn pa dr mee aan. Van mn schoonouders eerst nooit. Maar toen we vorig jaar begonnen met verbouwen heeft mn schoonmoeder ons aardig geld toegestopt. Geld wat zij tevens van haar ouders toegestopt kreeg. We waren het niet nodig, maar het was zeker enorm welkom. Maar; je geeft aan het niet 'eerlijk' te vinden als hun 600 erop vooruit gaan en jullie dan niks geven. Ergens snap ik jou wel, maar het is natuurlijk niet hun taak jullie uit de financiele nood te helpen. Het is lastig om hier iets van te zeggen.
Geld toestoppen niet, dan zouden ze dat bij al hun kinderen moeten doen en dat zou echt te gek worden. Maar ik kom dan ook uit een groot gezin. Wij eten 1x per week bij beide ouders voor de gezelligheid en ze zijn ALTIJD bereid om te helpen in huis of op hun kleinkinderen te passen. Nu met mijn bekkenpijn komt mijn moeder wel eens helpen met schoonmaken. Dit is voor mij véél waardevoller dan cadeautjes. Als we financiële moeilijkheden zouden hebben, zouden we altijd geld kunnen lenen van mijn schoonouders, en dit maandelijks in een lager bedrag af kunnen betalen. Is dit geen optie voor jou?
Jouw moeder zou dat doen, maar die van TS blijkbaar niet en daar hebben we het over. Teleurgesteld zijn in dit soort verwachtingen die niet uitgesproken zijn is zinloos. Bespreek het of stel je verwachtingen bij. En als dit slechts een voorbeeld is dan zijn er dus meer onuitgesproken verwachtingen. Kan me voorstellen dat het ophoopt en frustraties gaan ontstaan.
Ja, zo geven mijn ouders liever zelf alles uit en dat is ze ook goed recht. Zou het zelf bij mijn kinderen alleen wel anders doen.
Als ik erover nadenk, krijgen we best veel: - jaarlijks twee weekenden weg met de hele familie en de skivakantie (accommdatie betalen zij, uitgaven ter plaatse worden gedeeld). - schoonouders nemen ons eens in de zoveel jaar mee op vakantie (kosten worden dan gedeeltelijk betaald). - van mijn oma ontvangen wij en de kinderen een jaarlijkse schenking. Mijn andere oma deed dit eerst ook. Verder gaan we regelmatig uiteten met elkaar of een dagje weg. De ene keer nemen wij ze mee, de andere keer betalen mijn (schoon)ouders. Kadootjes worden tussendoor niet gegeven (wel met verjaardagen en sinterklaas). We hebben het financieel heel goed, dus verder iets toe stoppen is niet nodig. Als wij een lening nodig hebben, weet ik dat ik bij mijn oma of schoonouders terecht kunnen. Het voorbeeld over etentje: dat zou dan idd betaald worden door ouders of zussen. Die hadden ons echt niet laten thuis zitten. Maar praat er met ze over. Leg je situatie uit. Jij hebt het idee dat ze het breed hebben, maar wellicht is dat niet zo of sparen ze voor een groot doel waar jullie niks van weten...
Ik heb er nog even verder over nagedacht en ik denk dat het van zoveel factoren afhankelijk is. Hoe breed hebben je ouders en schoonouders het zelf?? En hoe komt jullie financiele dip en beseffen beide ouders dat wel voldoende of wat vinden ze ervan? Hoeveel broers en zussen hebben jullie, want wat je voor de 1 doet... Ik ken ook een gezin die voor heel veel geen geld hebben maar roken beiden een pakje per dag bv, of hebben een mega duur huis terwijl iedereen van te voren al kon bedenken dat ze dan niet kunnen betalen maandelijks. Voor dat zij aan kinderen begonnen was hun financiele situatie al zo, maar ondanks dat hebben ze dus ook 3 kinderen. Want zoals de moeder zelf zei: ze worden groot op liefde. Tja dat is toch een keuze die ze zelf gemaakt hebben. Wij zouden ook minder kunnen als we er nog een kind bij hadden. Nu bedoel ik totaal niet dat dit op jullie van toepassing is, maar ik weet dat de opa's en oma's daar ook heel terughoudend zijn in dingen financieren want ze maken zelf gewoon domme keuzes.