Huh, waar staat dan dat ik het verwacht? Ik schrijf alleen dat het een beetje steekt. En dan bedoelde ik dat ze het niet even willen LENEN! Jammer..
Het is bij ons niet om het geld maar "oog om oog, tand om tand". Waarom zouden wij speciaal wijn moeten kopen wat voor de rest niemand drinkt en hun geen sap oid wat de rest ook lust? Dit is gewoon 1 van de vele druppels
300 is te overzien? Voor jou misschien wel.. dat is dan toch wel het bedrag wat ik max in mn hoofd had hoor
Ts : sowieso zou ik als je al wijn haalt gewoon huismerk kopen. Wij drinken bijv zelf weinig prik, maar voor een verjaardag kopen we wel en dan word het dus fanta want dat lust ik wel eens en een huismerk cassis ofzo. Bepaalde merken kopen voor iemand doe ik niet aan, wel als het om een allergie gaat natuurlijk maar niet . Ik vind een tripel biertje het lekkerst. Ja leuk we hebben gewoon bier of koffie/thee/water/sap/huiswijn... zeg het maar.
Uiteraard niet op de verjaardag van de kinderen he. Alleen die van ons. We hoeven ook niks en zeggen dat ook maar als ze dan aandringen dan vraag ik bijvoorbeeld taart.
Omdat ik een verjaardag wil vieren en het iedereen naar zijn of haar zin wil maken. Die ene keer dat je dan een flesje wijn inkoopt wat je normaal niet doet moet toch gewoon kunnen? Ik snap op zich jouw punt ook wel hoor alleen ik zou dan de eer aan mijzelf houden en dan juist wel een wijntje kopen, ze kan dan nooit zeggen '' Ja maar jij koopt ook nooit een wijntje voor mij '' snap je wat ik bedoel? Wij drinken bijvoorbeeld nooit Cola maar ik zal het altijd halen voor de visite omdat ik weet dat zij het lekker vinden. En dat wat er over blijft geef ik aan de buurvrouw of aan een vriendin stukje verderop.
Op welke verjaardag of welk feest dan ook, ik vind dat persoonlijk apart. Maar dat komt misschien omdat ik daar gewoon niet bekend mee ben.
Ja dat vind ik ook. Laatst ook met mijn sm gehad dat ze op woensdag mee kwam eten. Ik had niet aan een wijntje voor haar gedacht. Maar ik wist zeker dat mijn man, die iets later thuis zou komen wel een wijntje voor haar mee zou brengen. Ze was volgens mij bang dat hij het zou vergeten en ik vond het niet nodig hem hiervoor te storen tijdens werk of op de weg, dat ze zelf wijn ging halen i.p.v. iets anders te drinken. Dit vond ik eigenlijk te gek. En idd man had ook wijn meegebracht.
Ondanks dat onze ouders het heel goed hebben en ons vroeger ontzettend verwend hebben (rijbewijs, studies betaald etc) hebben we wel allebei geleerd op onze eigen benen te staan en financieel onafhankelijk te zijn. Totdat we dat waren zijn we ook bewust niet aan kinderen begonnen. Nu verwennen onze ouders de kinderen heel erg met verjaardagen en Sinterklaas. Ook kopen beide moeders regelmatig kleding voor de meisjes en zodra we in NL zijn krijgen ze vaak wel een kleinigheidje en worden ze meegenomen op leuke uitstapjes. Ze maken ook allebei maandelijks een bedrag over naar alle spaarrekeningen van de kinderen. Wijzelf krijgen regelmatig iets toegestopt, vaak voordat we op vakantie gaan, zodat we op hun kosten lekker uit eten kunnen bijvoorbeeld. En ze betalen flink mee aan onze bruiloft. Maar zonder de bijdrages zouden we ook gewoon alles kunnen doen.
Nee. Maar wij hebben het goed & hebben het geld niet nodig. Denk dat als het anders was, we wel het een en ander toegestopt kregen. Maar ben dankbaar dat dat niet hoeft. Ouders hebben keihard gewerkt voor hun geld. En ze mogen daar lekker zelf van gaan genieten. Als dochter jarig is. krijgt ze een cadeau twv. €50,- van mijn ouders. Verder krijgt ze geen cadeautjes. Maar dat willen wij ook niet. Tuurlijk iets kleins mag altijd. Maar geen grote dingen.
Heel veel reageren met 'verantwoordelijk voor je eigen uitgaven'. Dat is natuurlijk ook helemaal zo. Ben ik het ook mee eens. Alleen heb je niet altijd alle situaties in de hand. Als ik nu wil gaan studeren willen mijn ouders mijn opleiding betalen hebben ze gezegd. Maar iets anders dus niet. Het is voor hun een principekwestie blijkbaar. En het is absoluut hun goedrecht hoor. Ze hebben er zelf ook hard voor gewerkt. Alleen hebben wij deze situatie ook niet voorzien. Wij werken beiden hard, we roken niet, we drinken niet, gaan niet op vakantie. Ik ben enig kind. Ik heb in dit topic nooit over schoonouders gepraat want dat is idd een heel ander verhaal.. Ach, ik laat het lekker los. Ik kan nu inderdaad zeggen dat wij onze eigen boontjes doppen. En wat zal ik trots zijn als daar eind volgende maand een nieuwe wasmachine staat!
Ik begrijp je punt wel hoor. Ik kan natuurlijk alleen voor mijzelf spreken, maar als ik zou zien dat mijn zoon het financieel moeilijk zou hebben (zonder dat daar stomme keuzes of iets dergelijks aan vooraf zijn gegaan), dan zou ik als ouder zijnde willen helpen. Soort van natuurlijk instinct en ook een stukje zorgen voor (wat naar mijn mening niet ophoudt als een kind 18 is). En of dat nu gaat om boodschappen betalen of geld lenen voor een wasmachine of wat dan ook. Dat maakt niet uit. Het punt is dat jij de geborgenheid wil voelen dat je op je ouders terug kan vallen als je het moeilijk hebt. En dat, dat nu niet het geval is...ik kan me voorstellen dat, dat steekt. Zeg ik dat zo een beetje goed?
Ik vind het ook bijzonder en heb er ook nog nooit van gehoord. Zeg dan dat je een bosje bloemen van de jumbo o.i.d wil. Ik zou het niet eens durven te vragen een taart voor mijn visite te geven.
Zo staat het er ook niet he?? Als dat eens een keer gebeurd. Maar ik ken opa's en oma's die elk jaar de schoenen en jassen bekostigen oid. Ik noem het niet normaal, waar ws beter niet vanzelfsprekend had kunnen staan. Met het niet normaal wilde ik ts duidelijk maken dat dit echt niet bij iedereen de gang van zaken is en ik er dus vanuit ga dat je dit als ouders zeld betaald. Ik zou iig raar opkijken als mijn moeder zei: zo de winterjas betaal ik.
@1982Justme maar hoe komt het dan dat jullie nu in een financieel dieptepunt zitten? Hebben jullie niet gespaard? Wij sparen veel, om dit soort situaties te voorkomen.
Nou precies, of geef dan gewoon aan dat je helemaal niets wilt en dat je het al fijn vind dat ze komen.
Je gaf in je eerste post aan op emotioneel gebied heel veel tekort te (ge)komen (zijn), je verhaal niet bij hen kwijt te kunnen en het botst enorm met hen. In praktische zin word het geld dan wel met warme hand gegeven (als in: bij leven zijnde) maar voor mij voelt het heel koud (als in: dan hoeven we geen moeite te stoppen in ons te verdiepen wat onze dochter bezig houdt, wat haar angsten en verdriet zijn etc). Ik weet niet, maar ik kan het niet rijmen dat je dan wel hun geld wilt hebben. Het zou me persoonlijk gestolen kunnen worden als het in die omstandigheden geschonken werd. Ik begrijp wat je zegt en je beschrijft het mooi. Ik zou het zelf niet op deze wijze kunnen en willen bekijken als ik in @Katja77 haar schoenen stond.