Goede middag allemaal. Wie heeft er raad / advies / tips voor me. Mijn man is een schat van een Man, doet alles voor mij, de kinderen, vrienden alles... Hij werkt veel. Maar eigenlijk al 2 jaar gaat het op en aan met hem Weken lang gaat het goed en dan sluipt het erin. De ene ruzie naar de andere om helemaal niks. Het lijkt ook allemaal niet binnen te komen. Hij hoort me wel maar luisterd niet. 1 jaar geleden heeft hij een mega in storting gehad en heeft die hulp gezocht en toen ging het weer heel goed. Maar nu ... pffff nu gaat het weer niet goed. Maar hij lijkt het totaal niet in te zien. Hij geeft alles en iedereen van alles de schuld behalve bij hem zelf te zoeken. Hoe kan ik hem dat laten inzien. Want van mij neemt hij het niet aan. Denkt dat ik tegen hem ben. Terwijl ik hem oh zo graag wil helpen.
Ik denk ook dat jij hier niks mee kan. Je staat te dichtbij daarvoor. Misschien kan je zijn ouders en broers of zussen nog vragen er iets over te zeggen of zijn beste vriend. Maar ik ben ook bang dat hij zelf tegen die muur moet oplopen. Alles wat jij kan doen is hem bijstaan en misschien dingen nu uit handen nemen. Even zeggen ga rondje lopen met de hond (als je die hebt), naar de sportschool sturen of zijn hobby laten doen. Sterkte in ieder geval!
Sterkte... Kan hij minder gaan werken bijv? Want dit is iets structureels dus moet hij ook echt er permanent iets aan veranderen, toch?
Precies dit. Ik ben zelf met Burn out thuis komen te zitten. Iedereen riep al maanden dat het niet goed ging. Sterker nog, dat wist ik zelf ook. Soms moet je verder zakken voordat je iets verandert of erkent. Lijkt me vreselijk voor je om dat aan te moeten zien. Je kunt het benoemen. Duidelijk je zorgen uiten. Herhaaldelijk. Meer kun je niet doen.
Dat is namelijk het gekke. Hij voelt het wel. Want ach alles gaat " mis " Werk is kut Kids zijn in zijn ogen " lastig " Vaak in de haren met mij... Maar waarom ziet hij het niet... Ik ga van binnen echt stuk.. hij naakt onbewust zoveel kapot
Hier idem. Alles ligt ook aan anderen. Echt alles. Vaak denk ik van knik maar gewoon ja dan duurt het geklaag minder lang maar dat krijg ik dan ook weer te horen. Gebeurd regelmatig dat ik gewoon vroeg naar boven ga als hij zo een dag heeft. Puur om nutteloze discussies te vermijden. En ik heb het altijd gedaan. Of hij klaagt over mij dat ik veel te positief in het leven sta, dat is niet het echte leven pfft. Maar hij is nu aan het kijken voor ander werk. Hopelijk zoekt hij ook echt en verbeterd het dan. Hij moest nog zijn verlof van vorig jaar opnemen dus nam nu elke vrijdag verlof. En moet zeggen dat dat wel iets helpt.
Heb je hem dit ook zo verteld? Dat je van binnen echt stuk gaat? Hij moet zelf inzien dat dit geen doen is en hulp gaan zoeken.