Ja, ik denk als je je hele opleiding bij een KDV werkt, dat het dan misschien wat lastig wordt en dat je dan ook als specialisatie zoiets kiest. Maar, het zou misschien wel kunnen als je gewoon een SPW diploma hebt, hier werk ik ook in de (verstandelijk) gehandicaptenzorg, maar genoeg mensen in mijn team met een SPW diploma (ook mensen die alleen in KDV stage hebben gelopen bijvoorbeeld). De vacatures in de zorg trekken in mijn ogen aardig aan, veel keuze mogelijkheden dus ik denk dat je best wel aan een andere plek zou kunnen komen hoor als je die opleiding hebt gedaan. Maar ik denk wel dat je als je een opleiding gaat volgen via een bedrijf, dat je sowieso een paar jaar 'vast' zit aan je contract bij dat KDV.
Dan zal het waarschijnlijk wel iets lastiger zijn, maar dan voornamelijk door het ontbreken van werkervaring in de sector. Welke regio woon je? Wellicht is er een zorginstelling die op zoek is naar een BBL leerling..
Ik ben SUPER blij met mijn werk Ik heb specialisme kleuters, maar heb helaas 9 jaar in de bovenbouw gewerkt. Dit schooljaar voor het eerst weer bij de kleuters en super tevreden Volgend schooljaar weer kleuters Drukke dagen voor liefde en plezier!
Hier een minder leuke periode op het werk. Financieel staat er slecht voor. Een Raad van Bestuur dat geen besluiten durft te nemen, wat weer voor veel onvrede zorgt. Afhankelijk van de eerste kwartaalcijfers krijgt mijn afdeling weer budget toegekend, maar ik denk eerlijk gezegd niet dat deze cijfers positief zijn. Het is een grote organisatie, waar het de afgelopen jaren wel vaker financieel op en af gaat. Dus ben het wel gewend. Ik heb gelukkige wel een super leuke functie en leuke collega's, dus dat maakt veel goed.
@iMoeder het is ontzettend naar om met een burn-out thuis te komen zitten, maar ik vind het zo mooi om te lezen welke positieve punten je eruit haalt. Ik hoop dat je snel weer opkrabbelt en het positieve gevoel weet vast te houden . Ik zit in een soort midlifecrisis qua werk. Ik word helemaal gek van mezelf, omdat ik niet weet wat ik wil en maar blijf malen. Ik heb allerlei plannen in mijn hoofd, waar ik over blijf twijfelen en wel half aan het uitvoeren ben. Soms denk ik dat ik compleet wat anders moet gaan doen qua werk, maar ik weet niet wat of het is vreselijk onrealistisch. Ik vind dat ook weer zonde van al mijn opleiding en ervaring. Aan de andere kant, kan ik mijn werk ook heel leuk vinden en vond ik het de afgelopen tien jaar juist geweldig. Waar is dat gevoel gebleven? Lekker onsamenhangend stuk dit, maar wel een goede weergaven van mijn hoofd op dit moment .
Nee minder werken is geen optie voor mij. Ik ben alleenstaande mama dus kostwinner. Ex is financieel geen hoogvlieger en betaald niks. Het is wat het is, helaas.
Dat lijkt heel erg op de onrust die ik had voor mijn burn-out. Ik heb daar met mijn psycholoog over gesproken. En ben er anders naar gaan kijken. Misschien ook eens bespreken met een coach of iets? En ik weet niet hoe oud je bent, maar Google eens op het dertigers dilemma.
Ik heb net gezocht op het dertigersdilemma (ik ben 36) en inderdaad herkenbaar. Overigens alleen op het stuk werk. Op alle andere vlakken is er wel balans en ben ik tevreden. Ik vind een coach geen slecht idee. Al is het om het op een rijtje te zetten. Ik ben zelf psycholoog en soms word ik zo moe van alle negativiteit de hele dag door. Er is weinig plezier. Ik hou echter wel van de uitdaging en de complexiteit van mijn werk. Ik kan daar ook weer blij van worden. Er zijn ook dagen dat ik overweeg hondentrimster of edelsmid te worden. Gewoon met mijn handen bezig zijn en uit mijn hoofd. Tegelijk ben ik ook nog bezig om een eigen praktijk te starten. Er is nu zelfs een aannemer bezig om mijn eigen praktijkruimte aan huis te verbouwen en ik ben contracten met verzekeraars af aan het sluiten. Onder het mom ik moet toch wat doen om de situatie te veranderen. Het idee is nu vooral dat ik dan met weinig werk een behoorlijk goed inkomen heb en dat ik mij voor die x aantal uur per week er gewoon overheen moet zetten. Ik vraag mij af of dit de juiste beslissing is. Ik las net dat ik last heb van keuzestress en dat klopt inderdaad!
Heb je al eens goed gekeken naar wat de toeslagen en belasting doen als je minder werkt? Ik ben ook alleenstaand, 3 kinderen en thee ex die betaald. Toch red ik me met 3 dgn werken prima.
Precies waar ik ook mee zit, ben ook 30! Die onrust en geen keuze kunnen maken... huisje boompje, beestje compleet e dan....? Net aan een universitaire master begonnen en er is weer perspectief! Nog 2 jaartjes uitzingen in mijn huidige baan en dan hopelijk een nieuwe stap! 2 jaar is te overzien en de studie geeft veel voldoening
Ik heb écht het allerleukste werk. Na 6 jaar te hebben gewerkt zonder liefde of plezier en op het laatste zelfs met tegenzin, is dit zo'n verademing. Ik sta met plezier op, ga fluitend heen en kom zingen terug bij wijze van Ik kan me gewoon niet meer voorstellen hoe het was.. Ja ik verdien behoorlijk minder, met meer uur. Ik moet ineens opvang betalen en maak lange dagen. Maar jeutje, ik krijg er gewoon energie van
Bij het bedrijf waar ik werk is het momenteel gelukkig weer wat rustiger. Afgelopen winter was echt gekkenwerk met lange dagen, dat valt best wel zwaar. Nu is het even zo rustig dat we roulerend uren moeten inleveren, vindt het fijn. Soms een hele week of maar 1 dag werken. Normaal sta ik er 2 dagen. Maar.. het is stilte voor de storm. Wordt over aantal weken weer drukker. Hebben een onwijs gezellig clubje met een nieuwe voorman, jong ventje die goed in de groep ligt. Doet de sfeer ook ten goede
Hoe zit dit eigenlijk? Ik zou natuurlijk ook een master nog kunnen doen. Ik heb al een master (doctoraal in mijn tijd) en kan ik dan met een schakeljaar een master in een andere richting doen of moet het in elkaars verlengde liggen?
Ik werk als pedagoge op een peuterspeelzaal waar veel kinderen zitten met een (dreigende) spraak- taalachterstand zitten. Mijn plaatsvervangend leidinggevende (eigen manager zit in de ziektewet) kwam op kraamvisite en ze zei dat ze blij was dat ik mijn verlof met vakantie en ouderschapsverlof verlengd had. Omdat ze nu “voorlopig niks met mij hoefde”. Tijdens mijn verlof is namelijk mijn groep opgedoekt. Er was een terugloop in het aantal kinderen en in plaats van te wachten tot het weer aantrok hebben ze van de twee groepen één groep gemaakt. De groep die ik twee jaar geleden zo enthousiast heb opgestart en waar ik zo hard aan heb gewerkt bestaat nu dus niet meer. Ik heb er enorm hard aan getrokken om (met de zegen van de manager) de hele peuterspeelzaal uit het ouwbollig (“want zo doen we het al jaren”) slop te trekken en nu word je bedankt. Mijn baan houd ik gelukkig gewoon want ik heb een vast contract en ze hebben een tekort aan hbo-ers maar waar ik na mijn verlof terecht kom is nog onduidelijk. Ik baal er eigenlijk best wel van.
Dat in je hoofd zitten is erg herkenbaar. Dat heb ik dus ook. Bij mij speelde hetzelfde probleem ook privé. En dat is nog steeds zo, al kijk er nu dus anders naar waardoor ik minder onrust en piekeren ervaar. Ik heb daarbij een regel- en denkbaan. Die bestaat voornamelijk uit lijnen uitzetten, beleid invoeren, problemen oplossen en mijn team aansturen. Als je niet oppast word het aanhoren van gezeur en dat proberen op te lossen de focus. Dan ben je dus alleen maar reactief bezig en hobbel je achter de feiten aan, wat heel frustrerend is. Dus ook in die zin herkenbaar. Ik heb een aantal maanden geleden een topic geopend waarin ik een hobby zocht, die dus niks met je hoofd was. Een aantal ideeën daarvan ben ik ook daadwerkelijk gaan doen. En dat helpt. En erover praten helpt dus ook. Maar gezien je werk weet je dat waarschijnlijk wel. Dit is de topic http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/hobby-manier-van-ontspannen-gezocht.670333/
Ja dat heb ik. Toen ik ging scheiden werkte ik minder en kreeg dus toen meer toeslagen etc. Ik kwam rond, maar het was allemaal net aan. Als ik toen een tegenvaller had gehad, dan hing ik. Ik kreeg het daar ontzettend benauwd van. Zo weinig financiële ruimte. Sommige kosten kom ik ook niet onderuit. Zoals bijv het koophuis wat mijn ex niet kan betalen en anders met een flinke restschuld verkocht had moeten worden.
Dat is wel zuur ja. Soms is het echt de maand doorkomen, of juist net niet. Hoop dat je je snel weer goed genoeg voelt om volledig te werken.
Wel heel leuk dat je dat kunt doen! Ik zou heel graag weer gaan studeren. Maar dat is voor mij helaas niet te betalen en niet te combineren met kostwinner zijn. Betaal jij instellingscollegegeld? Want dat zou ik moeten betalen aangezien ik al een master heb. Misschien moet ik maar gaan daten. Kan ik me focussen op een nieuw huisje, boompje, beestje verhaal.