Lang verhaal dames maar ik probeer het kort te houden. Ik kom zelf uit een groot gezin 5 kids. En ik vond en vind het altijd een prachtig mooi iets een groot gezin. Echter duurde het bij onze eerste 2,5 jaar eer ik zwanger was. Goede zwangerschap maar met 32 weken wilde ons ventje eruit dus opname en plat tot hij met 36 weken doormiddel vab ingeleide bevalling is geboren. Daarna twee miskramen met een partiële mola zwangerschap als gevolg . 13 maanden later werd ik zwanger van ons tweede zoontje maar die zwangerschap was een hel. Tot 17 weken volop vloeien en vanaf 24 weken plat ivm ontsluiting ook hij is met 37 weken door middel van een ingeleide bevalling geboren. Bij de derde was ik in 1 x zwanger een geweldige zwangerschap gehad en ook hij is geboren met 37 weke door middel van ingeleide bevalling. Mn placenta moest op de ok eruit maar ik mocht dezelfde dag naar huis. Nu ons jongste mannetje 1,5 is blijft de wens en het gevoel om nog 1 x een baby’tje in Mn buik te mogen dragen zo onwijs groot. Dat we serieus overwegen om het nogmaals te proberen. Ik ben alleen erg bang dat mensen mij ondankbaar zulle vinden omdat we tenslotte bij de eerste en tweede hele spannende zwangerschappen hebben gehad. En de miskramen en dergelijke wat er emotioneel zwaar inhakte. Wat vinden jullie ervan! Oh en de vraag of ik graag een meisje wil? Dat is voor mij absoluut niet relevant natuurlijk zou het leuk zijn. Maar ik ben dolblij dankbaar dat jk gezonde kindjes heb gekregen en ik hou zielsveel van ze. En ik zou dus ook zeker niet teleurgesteld zijn als het een jongetje zou zijn. Want ik wil gewoon een groot gezin en nog 1 x een zwangerschap en bevalling meemaken
Waarom zou het ondankbaar zijn en waarom is het relevant wat anderen ervan denken? Je klaagt toch niet over je kinderen, je vind ze juist zo leuk dat je er nog een wilt dus komt op mij juist dankbaar over. Doe lekker wat je wilt, het is jouw leven!
Ik vind het zeker niet ondankbaar! Als jullie die wens hebben dan is dat zo! Dus ik zou dan gewoon voor een vierde kindje gaan
Ik trek me vaak erg aan wat andere zeggen of vinden! Bij ons laatste zoontje hebben we ervoor gekozen om het geslacht te weten puur en alleen omdat ik het gezeur zat was van ohhh je hoopt vast op een meisje! Ik kon dan gelijk de bal terug kaatsen!
Vervelend dat je daar zo'n last van hebt! Ik denk dat je gewoon moet doen wat je zelf wilt en als je eenmaal een vierde kindje hebt is dat kindje veeeeel belangrijker dan alle opmerkingen van mensen. Maar maken mensen ook die opmerkingen of ben je bang dat ze ze gaan maken?
Oh ik weet dat er mensen zeggen van jo wees dankbaar dat je er 3 gezond hebt! Had ook anders kunnen lopen
Alsof je daar nu niet dankbaar voor bent. Sorry maar ik vind dat echt rare opmerkingen. Er is altijd wel wat. Ik heb zelf geen kinderen, wil ik wel heel graag. Maar ik heb wel stiefkinderen. Misschien vinden mensen dan ook dat ik daar maar blij mee moet zijn, geen idee. Ben er ook blij mee, maar het maakt de wens voor eigen kinderen niet kleiner. En als jij graag meer kinderen wilt dan is dat jouw wens, al had je er al 12 gehad. Je klaagt toch niet ofzo, je wilt het gewoon graag. Dus nogmaals ga er lekker voor!
Het zou verstandig zijn om een gesprek te hebben met je huisarts en gyneacoloog. Die kunnen op basis van jouw dossier aangeven wat de risico's zijn en of dit verstandig is. Ik zou in deze situatie de 3 kinderen die je al hebt voor laten gaan. Als jij echt maanden ziek bent, weken plat moet en daarbij misschien nog een heftige bevalling en herstel heeft dat natuurlijk invloed op je kinderen. Je kunt dan niet voor hen zorgen. En die krijgen alle stress ook mee. Dat zou ik dus niet doen. Maar een arts kan hiervan een goede inschatting maken.
Volgens mij als er iemand hier zich er bewust van is hoe dingen allemaal kúnnen lopen, dan ben jij dat wel, voor zover ik je verhaal lees. Als je man en jij nog een kinderwens hebben, en het is medisch gezien mogelijk, wie is een ander dan om daar wat van te zeggen dan? Zolang je jouw kinderen geeft wat ze nodig hebben, is er niks aan de hand toch? En voor de mensen die je ondankbaar vinden. Of wat dan ook omdat je al 3 gezonde kinderen hebt. Ik heb zelf twee miskramen gehad en sta nog met lege handen. Ben ik daardoor jaloers op mensen die wel al gezonde kinderen hebben? Ja, uiteraard. Vind ik dat mensen hun leven maar anders moeten indelen omdat ik pech heb? Nee, absoluut niet. Sterker nog, ik heb het récht niet eens om jou (of wie dan ook) een kindbeperking op te leggen om bovengenoemde reden.
Ik heb een gesprek gehad met mijn gyn, Echter heb ik bij de jongste een geweldige zwangerschap gehad nergens last vab gehad omdat ik gewoon meer op mezelf paste! Ik beval altijd heel snel binnen 1 uur! en loop binnen 2 uur weer rond alsof er niks gebeurd is enkel mijn placenta moet op de ok verwijderd worden. Maar de gyn zei dat ik me daardoor niet moest laten weerhouden, want dat ze dan gewoon weer een inlediging in plannen en daarna door naar de ok!
hier wel 3 goede zwangerschappen gehad, maar ik had veel last van bi en bij de eerste een post natale depressie gehad en de 3e slaapt pas sinds hij 2,5 is door en dat heeft een grote weerslag gehad op mij. nu is bij mij de wens voor een 4e kindje erg groot, alleen mn man heeft dat niet. (helaas) bij mij in de omgeving vroegen ze zich met de 3e al af of het wel "verstandig" was. het enige waarmee ik rekening houd bij een zwangerschap is of we het allebei willen en of het medisch verantwoord is. wat onze omgeving ervan zegt vind ik niet belangrijk. voor mij is het erg lastig dat mn man geen 4e kindje wil, maar daar leg ik me bij neer ook al kost dat de nodige moeite. als het medisch gezien verantwoord is voor jullie om nog een kindje te krijgen zou ik het gewoon doen als ik jou was. (dat zeg ik ook tegen mensen die al meer of minder kinderen hebben.) volg je hart. je kan alleen maar spijt krijgen van keuzes die je niet voor jezelf maakt.
Of het nou de 1e 2e of 10e is. De wens is er. Ik vind het juist mooi als mensen die wens hebben! Ga ervoor zou ik zeggen!