Dank je! Ik heb op zich geen spijt van meer gaan werken hoor. Ik vind mn werk leuk en ben geen mens voor veel thuis zijn. En ik kom nu ruim rond, waardoor ik lekker kan doen waar ik zin in heb. En dat voelt erg vrij. Ik hoop alleen wel dat ik weer terug kan komen op mn oude niveau qua energie etc. Zodat ik die uren (36 uur) ook daadwerkelijk weer kan maken. Zo niet, dan zal ik toch een stap terug moeten zetten naar bijv. 32 uur.
Mijn werk bestaat uit twee onderdelen, waarvan ik 1 deel erg leuk vind, maar het ander helemaal niet. Het is bekend bij mijn manager, maar voorlopig kunnen we er niets mee. Het voelt wel als de molensteen om mn nek; het is iets waar ik me elke keer tot moet zetten.
Haha, jij noemt het beestje bij de naam! Ik kwam niet verder dan: “Oh, dat vind ik wel jammer.” Maar goed, dat was dus tegen de manager. Privé is het gewoon ronduit kut, ja!
Ik ben dringend op zoek naar een collega voor een kledingwinkel in Middelburg voor 2-3 dagen in de week. Het betaalt min loon, maar je hebt veel vrijheid in de winkel.
Ik heb in een impulsieve bui net een thuiscursus sierraden maken aangeschaft . Lijkt mij een goede manier om uit mijn hoofd te komen. Normaal ik heb ik privé veel doe-hobby’s, maar de afgelopen maanden heb ik weinig kunnen doen ivm ontstekingen in de gewrichten van mijn handen en voeten. Misschien dat het daardoor zo warboel in mijn hoofd is geworden. Ik ben nu gelukkig bijna ontstekingsvrij. Gisteren nog de halve avond op zoek geweest naar het volgen van een eventuele master, maar dat is het ook niet. Praten? Daar doe ik zelf niet aan. Ik laat anderen praten. Even serieus, maar erover praten vind ik juist lastig. Ik vind het hier op een forum kwakken makkelijker dan er privé met iemand over in gesprek te gaan. Ik ben een slechte prater en krop alles op. Ik ben wel benieuwd hoe hij er anders naar bent gaan kijken? Worden er ook aanpassingen op je werk gedaan om te voorkomen dat je latere weer in de stress schiet of heb je het voornamelijk bij het veranderen van jezelf gezocht?
Wat leuk dat je weer aan de studie gaat! Kun je het verkort doen met je vooropleiding? Kleuters lijken mij juist weer leuk. Alleen die ouders die bij die kinderen horen. Daar zou ik weer tegenop zien .
Ja heb al een master dus kan 'm in 2 jaar doen en ga het digitaal doen. Alleen wil erna ook nog de master special needs education en gebarentaal gaan leren. Hoop over 10 jaar klaar te zijn haha. Ik wil graag het dovenonderwijs in. Kleuters zelf vind ik geweldig, maar ben bang dat mn creativiteit wat in gebreke blijft. Ik hoop groep 3/4 te gaan doen.
Wat leuk! Ik werk al 12 jaar met doven en slechthorende kinderen en volwassenen. Alleen dan binnen de ggz. Ik heb nog steeds om de week gebarenles. Ik ben een trage leerling . Er is momenteel echt heel veel vraag naar docenten in het dovenonderwijs. Bij mijn vorige werk worden er zelfs sph-ers van het doveninternaat voor de klas gezet. Mogelijk dat je met alleen de pabo ook al kan instromen en je intern verder kan opleiden? Ik ken docenten die hun master naast hun werk doen en betaald door de baas. Eventueel nu al wat cursussen ngt volgen. Volgens mij kan de beginnerscursus tegenwoordig zelfs online.
Daar hoop ik ook een beetje op. Eerst maar de pabo en ga alvast een basiscursus gebarentaal bij de loi doen. Daarna eens informeren bij het dovenonderwijs.
hi ik heb het niet naar m'n zin...de functie is qua inhoud veel te beperkt vergeleken wat ik gewend ben (en wat ik heerlijk vind, lekker veel diversiteit). inhoudelijk dus 0,0 uitdaging, misschien nog wel minder. ben nou juist iemand die wil blijven leren en ontwikkelen, nieuwe dingen doen vind ik fantastisch. een hele grote diversiteit dus. nu sta ik stil, en is de werkdruk veel te hoog geweest het afgelopen jaar waardoor ik overspannen thuis ben komen te zitten. nu aan het opbouwen met 8 uur per week maar ik ervaar nog steeds veel stress en weinig rust. ik heb jaarlijks een fase dat ik terugdenk aan de pabo (heb ik in een verleden een halfjaar gedaan) en hoeveel spijt ik ervan heb dat ik daarmee gestopt ben toen... nu zit ik dus ook weer middenin zo'n fase...vraag me dan dingen af als 'heb ik m'n roeping nou niet gemist?' ik werk nu op kantoor, met cijfers vooral. en dat vind ik ook leuk (behalve dan de functie waar ik nu een jaar in zit). ben nog bezig met een hbo opleiding. heb alle modules al gehaald daarvan, moet alleen nog m'n portfolio's maken en daarna beginnen met afstuderen.... ergens vind ik het zonde om dan de afgelopen jaren zomaar "weg te gooien" voor m'n gevoel..maar aan de andere kant vind ik ook zonde om ermee door te gaan, er een hoop tijd en energie in te stoppen (energie die ik nu niet heb of er niet voor op kan brengen in elk geval) terwijl ik er juist aan denk om een andere kant op te gaan. weer terug naar de pabo, of toch naar een ziekenhuis voor een opleiding tot radiodiagnostisch laborant/of op de neurologie afdeling... ik heb ergens het gevoel dat ik niet in dit financiële wereldje pas. dat ik hier te sociaal, creatief en emotioneel voor aangelegd ben ofzo. ik ben ook hobbyfotograaf, en droom er al jaren van om daar volledig mijn werk van te maken....maar we hebben wel een hypotheek enzo te betalen natuurlijk...er zijn veel fotografen al, dus absoluut geen garantie dat je daar voldoende en voor langere tijd genoeg inkomsten uit haalt. oftewel...besluiteloos. maar dat ik jaarlijks teruggrijp naar die pabo....(en ik nu 30 ben geworden dit jaar ) ik denk dat het me vertelt dat ik het toch maar moet gaan doen. alsnog. opnieuw 4 jaar investeren, maar dan wel doen waar je hart ligt of waar die altijd gelegen heeft. uit elke beroepskeuzetest is voorlopig gekomen dat ik het onderwijs in 'moet", dit heb ik jaren willen negeren en weg willen drukken omdat ik vooral maar niet eraan toe wilde geven dat ik mogelijk een hele grote fout gemaakt heb op m'n 18e door te stoppen met de pabo... en ik neem het ook mijn moeder kwalijk dat ze me destijds niet half gedwongen heeft om in elk geval het studiejaar af te maken. maar ik weet natuurlijk ook wel dat ik het haar niet kwalijk kan nemen. het was mijn eigen besluit destijds en ik stond er toen 100% achter (dacht ik). anyway, elk jaar denk ik aan de pabo en aan de onmogelijkheden (stage en normale baan combineren met ook nog gezin e.d. en financieel stukje)...maar misschien moet ik toch eens gaan kijken naar de mogelijkheden.
Je kan ook bij Kentalis kijken. Deze is goedkoper (de beginnerscursus heet doorbraak), omdat een deel online is. Mocht je het nog goedkoper willen maken, mag je ook mijn boek + dvd hebben van ngt ab1. Dat is qua inhoud hetzelfde als de cursus van de Loi. Je kan dan kijken of het iets voor je is.
@BabyFG ik begrijp je volkomen. Ik ben ook continue zo aan het denken. Is de digitale pabo dan niks voor jou? Ik las dit net in de post van @Blijdorp en ben direct gaan googlen. Misschien dat dit beter te combineren is en kan ook in 3 jaar of met de juiste vooropleiding in 2 jaar.
Balen dat je in dezelfde situatie zit. Voor mij helpt het enorm dat we onze dochter hebben. Zij is mijn absolute prioriteit en dat zorgt er voor dat ik mijn werk ook echt op werk laat.
Ik heb een fantastische baan! Ik ben relatiebeheerder bij een grote kraamzorgorganisatie. Het is heel afwisselend. Veel contact met zwangeren, verloskundigen en een stukje pr. Daarnaast draai ik weer partusdiensten die ik zelf in kan plannen. Heel goed te combineren met mijn gezin en wie zou het niet geweldig vinden om zo vaak getuige te mogen zijn van een geboorte?!
Met mijn team moet ik nog om tafel wat we anders gaan doen. Het is wel een beetje teveel gegroeid naar een situatie waarin mensen weinig zelf oplossen en alles aan mij vragen. Dat moet anders. Zelf ben ik vooral leren waarderen wat ik heb ipv alsmaar alles anders willen, en beter en nieuwer en en en. Soort prikkel verslaving had ik ook. Ik zoek het nu meer in de inhoud ipv in de hoeveelheid taken. En ik ben opener geworden naar mijn omgeving toe, naar mn huisarts toe. Plan meer tijd en activiteiten voor mezelf. En probeer niet meer om alles in mn eentje op te lossen.
Je weet de gevoelige plek aan te wijzen voor jezelf. Volgens mij heel belangrijk. Klinkt ook als iemand met een zeer hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Ik hoop dat je er met je team uitkomt. Het zal voor iedereen wennen zijn, maar een open gesprek hierover is echt een goede start. Krijg je op je werk ook iemand die je hierin gaat coachen? Dit zou mij fijn lijken, want oude gewoontes zijn hardnekkig. En die prikkelverslaving. Dat is precies mijn gevoelige plek . Het moet hier altijd anders, beter, meer enz. Ik heb geen rem. Ik ben nu heel erg op zoek naar weer anders, maar misschien moet ik het inderdaad meer zoeken in meer leren waarderen. Jeetje je zet mij wel aan het denken nu.