Ik heb ook precies t zelfde en dit is Mn eerste kindje. Soms ook als ik nies en net verkeerd zit, echt Pff pijnlijk!
Yes! Zorgen voor niks. Ik maak me ook zoveel zorg, Pff. Mn vriend wil echt wachten tot volgende week vrijdag.. kan wel janken. Terwijl ik niet eens aanleiding ervoor heb. Echt Mn hoofd doet soms rare dingen.
Pfff ja zo herkenbaar. Frustrerend he. Maar als je je echt zorgen maakt gewoon bellen hoor. Dat hebben ze me net nog eens op het hart gedrukt.
Ja alleen t probleem is dat ik me chronisch zorgen maak. Echt vreselijk. Maak me 1 dag na een echo al zorgen, ga allemaal echo’s opzoeken van deze termijn en vergelijken. Maarja. Ik moet ook gewoon niet zo obsessief met echo’s doen, heb er al 4 gehad en volgende week vrijdag de volgende. Al zou ik t liefst nu meteen n echo laten maken.
Dit is ook gewoon een vreselijk onzekere periode. Je voelt nog niets van de baby. Wordt echt beter! Maar denk ook dat het belangrijk is om vertrouwen te hebben, zeker als er niets is wat je kunt doen. Je kunt nu elke dag bang zijn en dan later denken 'dat zwanger zijn is echt klote'. Of je kunt denken 'zelfs als het mis is dan weet ik dat nu nog niet, ik geniet van elke dag dat ik zwanger ben'. En als je echt het idee hebt dat angst je leven overheerst: zoek hulp (of ga door met de hulp die je al hebt )! Want zorgen hebben hoort bij het hebben van kinderen, maar overmatig zorgen maken daar ga je aan kapot (weet ik helaas uit ervaring). Sterkte meiden!
Herkenbaar hoor. Zei net nog tegen een vriendin 'ik heb al bijna net zoveel echo's gehad als een 'normaal' iemand tijdens de hele zwangerschap Maar weet je...alles opzoeken ben ik wel mee gestopt. Je hebt daarmee namelijk totaal geen invloed op wat er gebeurt. Je maakt jezelf alleen gek. Je baby gaat er niet beter van groeien of het hartje gaat er niet harder van kloppen. Sowieso heb je zelf geen invloed (als je tenminste niet zwaar aan de drugs gaat of zo). Dat hou ik me maar voor en dat maakt mij persoonlijk wel rustiger.
Ja alleen mij maakt momenteel niks rustig vanwege die echo in t ziekenhuis en allerlei gedachtes die ik daarbij heb. Ik weet t gewoon ff niet.. andere weken ging t veel beter..
Een "normale" zwangere heeft er zelfs maar 3, daar ga jij al overheen toch Ik was met J ook behoorlijk bang, maar echt probeer het te laten af glijden. Dit is best heftig zo voor jullie twee meiden! Hebben jullie genoeg afleiding? En praten jullie al met iemand?
Jemig ik vind dat wel weinig echo's. Ben blij dat je tegenwoordig de pret echo's hebt hoor. Nemen een boel onzekerheid weg
@Yunaaatje Och hemel, wat een drukte! Kan me voorstellen dat je fysiek kapot bent na zulke dagen. En dan nog fulltime ook. Ben je van plan om fulltime te blijven werken na de bevalling? De vermoeidheid slaat hier ook vroeg toe hoor. Als de kinderen om 8 uur in bed liggen vallen mijn ogen dicht. Regelmatig val ik op de bank in slaap en maakt mijn vriend me wakker wanneer hij naar bed gaat. @MarlousAnne Twee dagen vooruit gezet dus. Mooi! Kindje groeit dus goed. Volgende week al de Nipt. Vanwaar in Belgie? @Surprisebaby Ik heb er nog niet gek veel last van, maar voordat ik wist dat ik zwanger was wel een giga ischias aanval gehad (eerste keer ooit). Kon twee weken amper lopen. Ik voel mijn bil af en toe nog wel eens trekken maar verder niet echt veel last. Naar dat je er nu al zo'n last van hebt. Heb je dit in eerdere zwangerschappen ook gehad? Ik zou het wel gewoon noemen hoor, het zijn toch zwangerschapsklachten en misschien kan de VK je wat tips geven. @Sharonneke88 Dat is nog heel lang wachten!! Wij hebben het bij de 8w echo heel kort gehoord, en denk a.s. zaterdag ook nog wel even. Vind dat altijd zo mooi! Je zou evt. ook via marktplaats ofzo een Angelsound kunnen kopen en zelf luisteren? @Bee80 JEEEEEEEJ wat super! Blij dat je zo snel terecht kon en dat alles goed is!!! @Clueless01 Oh ja, als ik nies dan trekt het enorm in mijn buik. Heel naar... Ik snap je wel hoor, ik maak me ook zorgen. Post hier alleen niet wat ik al allemaal heb opgezocht online omdat ik niemand gek wil maken, maar al het mogelijke is al de revue gepasseerd. Na de 8w echo werden mijn kwaaltjes minder, een week lang stressen wat er mis zou kunnen zijn. En ineens was de misselijkheid terug. Waar dat aan lag? Geen flauw idee. Maar ik ben nu opgelucht als ik me beroerd voel. En dan doen de boobs ineens minder zeer... Zal wel stress zijn voor de echo van zaterdag. Ben zelf meer van "eerst zien dan geloven" dus wacht (on)geduldig af tot zaterdagochtend. Met in het achterhoofd dat op mijn leeftijd een x percentage vrouwen alsnog voor 16 weken een miskraam krijgt. Zal pas echt opgelucht zijn als we een goede nipt uitslag hebben gehad en de 25 weken voorbij zijn denk ik. Zo naar he, dat die hormonen je onzeker maken. Het lijkt wel alsof elke kleine stoornis die je hebt maar in het dagelijks leven je normaal gesproken niet beperkt, ineens opgeblazen kan worden tot een enorme beperking. Zo voelt het voor mij. Altijd tikje hypochondrisch geweest. Nu extreem. Bah...
Blij dat ze bij ons elke controle even snel kijken. Vind ik wel echt een geruststelling. En inderdaad anders tussendoor een pretecho.
Nou, hier gaat alles z'n gangetje. Als ik niet eet word ik misselijk. Als ik eet is het even goed en daarna valt het me te zwaar, dus nu steeds kleine beetjes. Mijn huid ziet er niet uit en ik (die normaal nooit makeup draag) besteed ontzettend veel aandacht aan mijn uiterlijk. Echt vreemd. Ik ben mezelf gewoon niet. Kort lontje, nog steeds. Vooral wanneer zoonlief zinnen blijft herhalen wanneer hij denkt dat ik hem niet hoor, dan kan ik echt geïrriteerd "jaaaahaaaaa" zeggen of bot antwoorden. Verdient hij niet, dus voel ik me daar weer lullig over. Lang verhaal kort, ik wil even mezelf terugvinden hoor, vind mezelf helemaal niet leuk meer.
Ik heb om 21:30 echo, de angst nam me echt over, dus ik heb t er met Mn vriend over gehad en nu weer wat rust. Wel in België, Maarja je moet wat als je snel een echo wil
Even iets heel anders: Wat zouden jullie doen? Ik heb misschien aanstaande maandag een sollicitatiegesprek voor een baan van 16-24 uur voor de duur van jaar. Ik zit nu met een dilemma: Wel of niet zeggen dat ik zwanger ben? Vanaf eind oktober / begin november ga ik al met verlof! Beetje flauw als ze dat nu niet weten. Maar ja, een goede baan is ook wel heel prettig voor mij..... Wat zouden jullie doen?
Waarom zou je nu een nieuwe baan willen? Of ben je nu werkeloos? T is meer dat je dan maar kort kan laten zien wat je in je hebt voor een evt verlenging. Als je nu geen baan hebt zou ik zeggen, doen! Als ik iets heb geleerd in dit hele traject is het wel aan mezelf denken. Ik zou nu niet wisselen van baan gewoon omdat ik een vaste plek heb nu, maar ik werk hier 7 maanden waarvan ik 2 maanden veel afwezig geweest ben ivm icsi. Heel jammer voor hun, maar ik kies toch echt voor mezelf, ookal wist ik t al toen ik ging solliciteren.