Ik vind het wel degelijk zenuwslopend pfff het zou toch wat zijn, op de valreep zwanger. Ik probeer realistisch te blijven maar ik geloof dat m'n gedachten al flink op hol slaan.
Ja ik snap denk ik wel wat je bedoelt. Je hoopt het heel erg want het is nu eenmaal je wens. De klap is velen malen groter als het niet zo is want jullie stoppen met proberen. En als t wel raak is ben je gigantisch blij maar loop je wel met een klein twijfeltje of je man het wel trekt. Je hoofd zal wel overuren maken! Ik volg je hoor (niet letterlijk, of je er ook nog een stalker bij kunt hebben nu), en ik duim onwijs hard!
Hoeveel dpo ben je nu? Ik zie zelf geen streep maar als jij hem ziet dat staat hij er natuurlijk wel!
ik begon jou topic te lezen en ben heel nieuwsgierig hoe dit afloopt! Ik zie trouwens wel een 2e streepje maar goed... Maar wat heftig! Wel fijn dat jullie er zo over kunnen praten, ik zou wel even heel hard moeten slikken pff
Gaat wel. Ik wil dit weekend nog eens even goed met mijn man om tafel. Hopelijk komt er iets positiefs uit. Lief dat je het vraagt
Ja... ik snap dat wel. Tis ook wel heel veel gevraag om van de 1 op de andere dag die wens ineens op te geven. Ik Hoop voor je dat er inderdaad iets positiefs uitkomt.
Ik lees jou topic en wil graag even reageeen. Wij hebben 3 kindjes en ik heb zeer sterke wens voor een 4 e mijn man vind het wel best. Maar als hij de keus alleen had dan waren er 2 ook genoeg geweest zegt hij. Want niet weg neemt dat hij dolgelukkig en blij is met ons derde mannetje! Want daar geniet hij volop van. Ik heb dit dus ook besproken met vriendinnen en heb er zelfs nog over nagedacht een topic te openen. Dat heb jk nog niet gedaan. Maar die vriendinnen van mij zeggen dus allemaal dat bij hun als vrouwen de wens het grootst was en de man er over het algemeen niet als eerste mee kwam van jo zullen we nog een x proberen. Ik persoonlijk denk ook dat het meer een keuze is die bij de vrouw weg komt. Mijn man word er niet gestresst van en hij bepaald wanneer hij er helemaal klaar voor is. En dat is rond de zomer hij moet eerst zakelijk nog wat dingen afhandelen zegt hij voor hij zn kop erbij kan hebben. Nou die tijd geef ik hem ook gewoon. Dus ik denk dat het per definitie niet fout is dat de wens bij eenvan de partners niet even groot is als bij de andere partner.
Ik denk ook dat de wens niet altijd even groot is. Ik denk alleen wel dat je de wens van de ander niets respecteren als deze anders is. En dan natuurlijk vooral als de ander het genoeg vind. Ook al is het een zure appel maar als je 3 prachtige kinderen hebt en je partner (kan natuurlijk beide kanten op) vind het genoeg dan lijkt het mij ook genoeg. Het is prima om het er nog eens over te hebben maar ik vind wel dat een partner de ruimte moet hebben om te kunnen zeggen “nee 3 is voor mij voldoende”. Ook al wil je zelf voor een 4e gaan. Zij moeten ook de “zware” tijden weer door en ik snap best dat iemand daar geen zin meer in heeft.
Ja dat snap ik. Ik bedoel als mijn man ook echt zou zeggen nee absoluut niet zou ik persoonlijk hoe moeilijk ook het naast me neer leggen. Mijn man zegt als ik alleen zou beslissen zou het van mij niet hoeven maar als jij het graag wil en het jou gelukkig maakt vind hij het prima. Maar dat had hij ook met een derde ik ben degene die altijd zegt ik zou graag ene groot gezin willen. Mijn man vond 2 ook prima.
@Mamavand dan is het ook prima. Alleen ts geeft aan dat haar man stress ervan heeft, weer is begonnen met roken, slecht slaapt... Als dat Komt doordat ze bezig zijn voor een 4e dan lijkt mij dat je ook voor je man zijn gezondheid moet kiezen. Is het wel werkgerelateerd dan is het misschien niet het juiste moment.
Even een reactie op de openingspost. Ik zou me daar dus echt niet zomaar bij neerleggen. Hij zit dus in zijn eentje een beetje 'bang te zijn voor nog een baby' en bespreekt dit niet met jou. Ondertussen zijn jullie het al wel aan het proberen en gaat hij zich wel heel vreemd gedragen. Dan moet jij uit hem trekken wat er aan de hand is, hij liegt erover, als je nog verder aan dringt zegt hij dat het komt omdat hij niet nog een kind wilt. Jij laat direct je wens los. Is hij nu dus weer helemaal gezellig en is het 'probleem' opgelost? Anders denk ik toch echt dat dit een bijverschijnsel is en helemaal niet de kern van het probleem. Als hij zich rot voelt, terug trekt, gestresst is, dan is het een goed idee om met elkaar te praten en een oplossing te vinden en tegelijkertijd misschien de kinderwens even te parkeren. Echter, mijn ervaring is dat mannen in zo'n situatie liever één behapbare, oplosbare situatie aanwijzen als oorzaak, in plaats van aan het grote geheel te werken. Jouw man kan daar natuurlijk een uitzondering op zijn, maar dat zou dan betekenen dat het probleem nu ook echt opgelost is. Is hij al gestopt met roken?
Jeetje Ohm wat een harde reactie... volgens mij krijg je een kindje nog altijd samen en moet je daar samen achter staan. Sorry hoor maar vind sommige hier vooral rekening houden met hun eigen klapperende eierstokken en niet met de gevoelens of wensen van hun partner... Even omgedraaid, jij wilt na 3 zwangerschappen geen kinderen meer, bent er klaar mee met die bevallingen, gebroken nachten, financiële plaatje etc. maar manlief wil zo graag, dan ga je toch ook niet zomaar overstag?