Mijn zoontje van bijna 10 maanden slaapt al maanden klokje rond. Hij komt heel af en toe nog wel eens voor een fles, en slaapt erna weer lekker verder. Soms als hij zn tutje kwijt is, even geven en ook dan slaapt hij weer verder. Nu ongeveer een week geleden word hij elke nacht wakker voor een voeding. 3/4 nachten slaapt hij erna ook weer verder door. Honger of dorst, ik vind het echt geen probleem als hij nog een flesje wilt dus deze krijgt hij ook lekker. Nu is het eergisternacht begonnen met huilend wakker worden, zo rond 12 u. Hij krijgt dan een flesje, en leg hem weer weg. Een uur erna word hij weer huilend wakker dus ik pak hem even bij ons in bed, in principe slaapt hij dan weer en leg ik hem weer terug in zn eigen bed. Vannacht is hij echt wel een aantal keer wakker geworden nadat ik hem om 18.45 op bed heb gelegd. Zo is hij om 20.00 u wakker geworden en wil dan dus echt bij mij zijn, met zn tutje samen even in bed slaapt hij weer. Toen was het 23.00 u huilend wakker, 2315 weer op bed. 00.00 u weer huilend wakker(flesje gehad), en vanaf 00.00 heeft hij niet meer geslapen tot 3.00 uur. Wel een aantal keer teruggelegd, het was huilen geblazen, als papa hem pakte was hij echt aan het zoeken naar mij wat hij laatste tijd heel erg heeft. Hangt wel echt aan mij dus. Uiteindelijk heb ik hem weer slapend op bed kunnen leggen om 3.00 u en werd hij om 3.45 weer huilend wakker. Laten huilen even geprobeerd en tutje terug gegeven maar dat werkt helaas niet. Dan word het alleen maar erger. Heb hem dus 20 min later weer op bed kunnen leggen en sliep hij tot 7.30. Al met al is hij dus echt uren wakker geweest snachts en doet hij hele korte slaapjes en lukt het hem zelf niet meer om in slaap te komen. Terwijl hij dit altijd prima kon en echt van 18.30 tot de volgende dag 7 u sliep. Wat zou dit kunnen zijn? Ik smeer zowiezo al druppeltjes voor zn tandjes, maar dit lijkt het nu niet te zijn. Hij word ook wakker en begint meteen te huilen. Is dit de fase van verlatingsangst? En is dit herkenbaar voor jullie?
Hier speelt nu echt de verlatingsangst sinds een paar weken. De ene nacht gaat wat beter als de andere. Vannacht was weer beroerd en heeft ze voor het eerst een paar uur bij ons in bed geslapen. We doen maar even wat werkt en hopen dat het dan snel weer over is binnenkort.
Ja klinkt als verlatingsangst. Het kwam hier met vlagen en gelukkig alleen in de avond, maar er zijn ook kindjes die er heftiger last van hebben.
Ik ben normaal niet van het bij ons in bed slapen, dan slaap ik alsnog niet. Maar hij slaapt ook niet bij ons, ligt hele tijd te draaien en te woelen, kunstjes die die overdag ook probeerd en het uiteindelijk op het huilen zet omdat hij moe is. Moeten idd maar even met ze mee gaan en hopen dat het een fase is.
Ook echt ineens dan, zo vreemd omdat hij zo goed kon slapen. En dan nu zo vaak wakker.. maar waar worden ze dan uiteindelijk wakker van zou je denken. Ga al bijna denken dat hij misschien toch last heeft van zn tanden.
Een droompje en dan beseft hij opeens dat hij alleen is en heeft jou nodig. Het kan ook later voorkomen bij het in slaap komen. Dat was hier het geval... hij wilde gewoon niet alleen zijn dan. Het was even een fase en nu al een tijdje niet gehad.
Hier lukt het ook niet altijd hoor, als ze echt wakker is niet. Maar als het verlatingsangst is dan slaapt ze alweer verder op m'n arm zodra ik d'r uit bed til. Dus dan wieg ik d'r eerst zittend op ons bed in slaap en als ze dan diep slaapt ga ik liggen met d'r. Vannacht kon ik d'r uiteindelijk tussen onze kussens in leggen en hebben we 3 uur achter elkaar geslapen. Maar heel vaak wordt ze al eerder onrustig en probeer ik d'r dus alweer eerder in eigen bed te krijgen. Tandjes zou natuurlijk ook goed kunnen, dan s avonds eens een zetpil proberen voor hij naar bed gaat?
Hebben we hier ook gehad. Bleek achteraf een sprong te zijn. En even uittesten of je er nog bent. Ik was uiteindelijk radeloos. Hem hem toen 2 of 3 nachten laten huilen en elk kwartier et heen. Niet uit bed gehaald maar even een knuffel en een kus en weer weg. Na 3 nachten was het over. Toen probeerde hij het bij papa en de oppas. Zelfde gedaan. Nu ook daar over.
Zou goed kunnen hoor dat hij droomt en dsn natuurlijk niet alleen wil zijn. Ook heeff hij me nodig bij het in slaap komen laatste dagen. Is nu echt even in zo’n periode ook als ik wegloop hij me helemaal volgt, maar overdag gaat dat niet samen met huilen. Op hoop van zegen dat het even een fase is!
Haha wat een drukke nachtjes zo he. Fijn dat zd toch even die 3 uurtjes lekker heeft geslapen. Slaap je dan zelf ook goed? Ik ben dan toch wel wat minder diep in slaap. Maar als t zo werkt is dat alleen maar prima! Ik heb ook aan een zetpil zitten denken, om even uit te sluiten of t dan geen pijn is, al heb je die zekerheid niet als hij doorslaapt natuurlijk. Maar ik heb m klaargelegd. Als hij vannacht of eerder wakker word geef ik de zetpil en dan zien wat er gebeurd. Morgen vroeg aan het werk dus ben benieuwd komende nacht!
Geloof dat die sprong er idd wel ergens aan zit te komen volgens het oei ik groei boek haha, wie weet. Ik snap dat je er radeloos van werd, duurde het lang die periode van huilen snachts? Ik heb hem daarstraks ook even laten huilen. Normaal ben ik daar niet zo van, voor mijn doen is 10 min echt al lang dus heb me er even overheen gezet. Helaas werkt dat niet, het is echt een volhouder. Maar hij had zich wel moe gehuild waardoor hij bij mij vrij snel in slaap was. Vind het snachts alleen geen optie om te laten huilen. Het is doodstil overal en dat dreunt dan zo lekker door bij de buren, voel me daar dan toch niet prettig bij.
Nou wel minder natuurlijk, maar elke 10-15 minuten m'n bed uit was ik na een uur ook wel beu. Ben benieuwd wat ze komende nacht doen! Succes vannacht en werkse morgen!
Zit een rot sprong die periode en wij hadden hier tandjes, ziekte en dromen bij (ook aantal keren nachtangst/nachtterror (ogen open maar dwars door je heen kijken en gewoon je niet registreren). Heb dr maar een matras naast gelegd, beviel deze mama een stuk beter dan elke keer een gang over. Ik slaap toch al slecht in, in tegenstelling tot dochter en man. Tegen de tijd dat ik nèt weer sliep ging ze weer. Man is binnen 5 minuten vertrokken. Matras naast dr, mompel vanuit mn slaap dat t goed is en dat mama er is en ze sliep weer en ik ook. Is tegenwoordig autoreply volgens mn man als ik slaap en de babyfoon gaat af met een bepaald type huiltje of geluidje. Moeder natuur fixt t kennelijk wel.
Ik ben ook niet van het laten huilen. Maar niks hielp.. dus had weinig keus. Eerste avond was het 2 uur. Toen heb ik hem bij mij in bed genomen. 2e nacht was het 2 uur. Ook in bed genomen maar ging liggen keten dus terug naar eigen bed en toen duurde het nog een uur. 3e nacht 3 uur. En daarna was het over. Elk kwartier er heen. Laten weten dat je er bent. Maar niet uit bed halen. Bij mijn zoontje was het echt uitproberen. Wat hier ook hielp was een lichtje aan Laten op de gang.