Mijn jongste zoontje gaat sinds een paar weken naar de logopediste. Heel eerlijk gezegd vraag ik mij af of dat voor hem ook echt van toegevoegde waarde is. Juf vindt hem niet altijd goed verstaanbaar, als hij zenuwachtig is stopt hij ook vaak zijn vingers in zijn mond, dat helpt natuurlijk niet. Vorig jaar is hij 2x bij een logopediste op school geweest (via de GGD), zij vond verdere behandeling toen niet nodig. Merkte geen bijzonderheden. Begin dit jaar is hij daar weer geweest en weer vond zij geen verdere behandeling nodig. Juf begon er in maart weer over, dus toen zelf maar naar een zelfstandige logopediste gegaan en om heel eerlijk "voelt" dat voor mij niet goed. Ik vind het geen probleem om erheen te gaan met hem en om de oefeningen te doen, maar ze kan mij ook niet zo goed vertellen wat het "probleem van zoontje is". Zijn woordenschat was hoog en zijn zinsopbouw gemiddeld. Hij heeft niet echt bepaalde letters die niet lekker lopen. Mij bekruipt een klein beetje het gevoel dat ze patiënten kan "gebruiken". De logopediste van school vond het niet nodig, de logopediste nu (die er dus voor betaald wordt), wel. Zelf vind ik hem prima verstaanbaar. Af en toe zegt hij om ipv omdat, maar zou hij dat niet vanzelf anders gaan zeggen zodra hij ouder wordt? Hij hoort goed overigens.
Als je zoon er zelf ook last van heeft dat hij op school niet verstaan wordt zou ik het wel doorzetten. Als ouder ben je er in "getraind" om je eigen kind te verstaan. Onze dochter sprak zo slecht dat wij haar zelf ongeveer voor de helft verstonden en ze werd er zelf gefrustreerd door. Vooral dat laatste was de motivatie om niet af te wachten, maar er actief mee aan de slag te gaan.
Hij heeft er zelf geen last van en zijn vriendjes verstaan hem ook prima. Ik snap dat je als ouder inderdaad erin getraind bent, maar ik vind het wel vreemd dat de ene logopediste het niet nodig vindt en de ander wel, hoe moet je dan als ouder weten wat je moet doen haha. Hij vindt de logopedie zelf niet leuk en gaat er niet graag heen.
Zie je zelf wel vooruitgang bij de logopedie wat het wel de moeite waard maakt? Dan zou ik de opbrengst afwegen tegen de inzet die er voor nodig is en dan een beslissing nemen. Als je stopt en het niet beter gaat kan je er altijd later nog op terug komen toch?
Ik zie geen vooruitgang, maar hij gaat ook nog niet zo lang heen. Ja is natuurlijk waar dat we weer terug kunnen.
Wij kregen wel als opmerking dat hoe jonger je erbij bent met problemen, hoe beter resultaat er te bereiken is. Als kinderen ouder worden dan gaat het minder makkelijk dan op de taalgevoelige leeftijd.
Als hij idd niet goed verstaanbaar is zou ik toch doorgaan. Ik heb een oppaskindje wat ik nu na een half jaar nog amper kan verstaan. Moeder herkent het niet (logisch want het is haar kind). Een andere moeder van school verstaat het meisje ook goed, maar moeders zijn buurvrouwen en vriendinnen. Ik ben echt wat gewend maar ik kan er geen chocola van maken. Ze zit nu een maandje op school dus ben benieuwd wanneer de juf het tegen ouders zegt. Toen ik er over begon snapte moeder echt niet wat ik bedoelde.
Ja maar hoe weet je nu wie er gelijk heeft? Juf zegt dat hij niet altijd goed verstaanbaar is. Voor de rest heb ik er nog nooit iemand over gehoord en ook de GGD logepediste zegt dat er niks aan de hand is. Ik heb het ook aan ouders van vriendjes gevraagd en die herkennen het ook niet. Wel praat hij soms niet duidelijk doordat hij zachtjes gaat praten als hij het spannend vindt, maar dat is eigenlijk alleen als hij ergens nieuw is.
Klopt hoor, daarom zijn we in 1e instantie ook heen gegaan, ook al zei de 1e logopediste dat het niet nodig is. Hebben wel een goed gevoel bij de juf, maar nu de 2e logopediste ook eigenlijk niks concreets kan benoemen, voelt het voor mij toch wat raar.
Mijn dochter was een late prater, maar wel 'op niveau bijgetrokken' qua taal/begrip, maar haar verstaanbaarheid was wel een issue. Gescreend bij kinderdagverblijf toen ze 3 jaar was, toen advies gekregen om dit verder te laten bekijken. Naar een zelfstandige logopediste gegaan, die 'automatisch' met behandelen is begonnen, zonder dat ze veel onderzoek had gedaan. Geef ook toe, dat mijn dochter zich ook niet bepaald goed liet onderzoeken , werkte slecht mee en ik vond ook dat logopediste niet echt wat in huis had om dit te omzeilen. Heb het een half jaartje volgehouden, maar had mijn twijfels over het nut en ik zag ook geen effect. Gestopt en toen insteek: ik hoor het straks op school wel van juffen als ze opvalt. Na een half jaartje school kwam juf idd naar me toe, dat haar (mindere) verstaanbaarheid opviel en dat ze 'geen groei' leek door te maken. Naar een andere logopediste gestapt, die heel duidelijk was: ik doe screenend onderzoek naar spraak/taalontwikkeling en als er geen logopedische indicatie uitrolt, dan behandel ik ook niet. Dochter (jaartje ouder...) werkte heel netjes mee en ze bleek op woordniveau (losse woordjes) alles goed uit te kunnen spreken, had een hoog taalniveau (begrip, woordenschat) en er was dus geen behandelindicatie. Slechte verstaanbaarheid was alleen bij 'spontane spraak' en dat kon ze niet behandelen zei ze. Verklaring was 'haast' en 'slordigheid' omdat haar hoofd al 10 stappen verder was dan haar mond (taalniveau van een 6-jarige met mondmotoriek van een 4-jarige) en een stukje karakter (eigenzinnig, temperamentvol) waarbij ze minder geïnteresseerd is om het 'goed' te willen doen en/of te imiteren, heeft zelf nergens last van . Daarnaast een stukje verlegenheid en moeite hebben met 'presteren' in groep/drukte, waardoor ze ook minder goed articuleerde. Dit past allemaal ook echt bij onze eigen inschatting van onze dochter. Advies: niets doen, want trekt vanzelf wel bij. En mocht dat in groep 3 niet het geval zijn, dan kon ik terugkomen... Mijn ervaring is dat een 'second opinion' dus wel zinvol kan zijn.
Nou zo als bij de eerste ervaar ik het dus inderdaad nu en in je onderste gedeelte herken ik mijn jongste helemaal. Misschien toch nog eens iemand anders vragen.
Hoe eerder hoe beter klopt inderdaad. Wat ik tegenstrijdig vind isdat de juf het nodig vindt omdat ze hem niet altijd goed kan verstaan maar de logopedist op school niet. Ik zou dan nogmaals naar de logopedist op school gaan om te kijken of zij mee kan kijken tijdens de les om te zien waar de juf tegenaan loopt en samen te kijken wat je zoon nodig heeft. Wanneer je zoon daarnaast niet graag naar de andere logopedist gaat zou ik daarmee stoppen omdat de eerste stap in logopedie ontspanning en vertrouwen is en dat lees ik hier niet uit, juist een jongetje dat er niet graag naartoe gaat.