Ons meisje doet het snachts eigenlijk altijd heel goed. Tenministe, het is zeker een half jaar heel goed gegaan, klokje rond slapen zonder maar iets te horen. Sinds twee maanden gaat het wisselend, er komen allerlei kiezen en hoektanden door en ze heeft veel last van haar ontlasting. Het is niet iedere nacht gedoe, maar wel een paar keer per week. Nu is steeds het dilemma: neem ik haar snachts bij me zodat we beiden snel weer slapen of kan ik haar toch beter in bed troosten. Ik wil haar niet laten wennen met tussen ons in slapen. Maar afgelopen twee nachten heb ik haar rond 4.00/5.00 u toch bij me gepakt. Als ze snachts eventjes huilt of jammert, laat ik dat gewoon gaan. Ze slaapt dan meestal binnen vijf minuten verder. Vannacht begon ze om 3.00 u met huilen. Laten gaan ( ze klonk niet overstuur) en inderdaad: na 5 minuten was het weer stil. Maar tien minuten later weer hetzelfde. En rond 4.00 u weer. Toen ben ik bij haar gaan kijken of ze niet gepoept had ( dat was een nacht eerder namelijk het geval), maar bleek niet. Ze beet erg veel op haar speen en vingers tijdens het verschonen. En nadat ik haar verschoond had heb ik haar meegenomen tussen ons in. Omdat ik uit ervaring weet dat ze weer zou gaan huilen in haar eigen bedje, en ik te moe was. Dus even de makkelijke weg gekozen. Ze sliep binnen no-time weer. Alleen ik slaap zelf altijd slecht met haar naast me. Nacht eerder had ze gepoept en ging ze daarom om 5.00 u huilen. Na verschonen toen ook bij me genomen. Maar ik twijfel zo of we dit nu wel goed doen. Of moet ik snachts gewoon even doorzetten. Deze nachten zijn er niet heel veel, over het algemeen slaapt ze erg goed, alleen sinds de kiezen doorkomen is het steeds gedoe. En dan gelukkig niet iedere nacht. Maar toch....nu twee nachten achter elkaar bij me genomen. Ik wil er wel voor mijn meisje zijn als ze pijn heeft of bang is, maar zo lastig om in te schatten wat het nu is. Ik denk wel dat ze echt pijn heeft omdat ze zo op haar speen beet en op haar vingers.
Evt een aantal nachten naar bed met pc? Lijkt mij heel lastig, je wil je nachtrust, maar haar ook niet aanleren bij jou te slapen. Ik zou de pc proberen. En evt een knuffel in bed?
Ik neem ze nooit in bed, bij hoge uitzondering. Dit weekend de oudste een paar uurtjes omdat ze oorpijn had. S. (jongste) slaapt in het algemeen altijd goed. Als we er eens heen moeten en weer weg gaan huilt hij altijd even maar dat laat ik ook gaan. Een enkele keer is hij echt overstuur en neem ik hem even op de arm, troost altijd op zijn kamertje en dan gaat hij weer in zijn eigen bed. Het is net wat je zelf wilt denk ik. Ik wil het ip niet maar er zijn genoeg ouders die het wel doen. Als ze slechts af en toe zulke nachten heeft zal het niet zo veel uitmaken als je verder consequent bent.
Gewoon lekker bij je nemen. Ze geeft duidelijk aan mama nodig te hebben, en moeder ben je 24/7 Zo te horen voelt ze zich niet helemaal lekker. Als dat voorbij is zal ze waarschijnlijk weer lekker slapen zoals ze dat voorheen deed. Alles met die kleintjes verloopt in fases.
Ik neem hem altijd bij ons als hij pijn heeft of niet lekker is. Als dat weer over is slaapt hij ook weer prima in zijn eigen bed. Laten huilen is hier geen optie, want dat gaan binnen 10 minuut van mopperen naar overgeven van het huilen, dus hier is het, zodra ik s nachts hem hoor mopperen, opstaan en halen, soms valt hij meteen in slaap zodra ik hem vast heb en dan leg ik hem nog wel eens terug, maar als dat niet zo is, dan lekker tussen ons in. Ik leg hem ook wel eens een half uurtje later terug. Wel heb ik ons bed nu zo verbouwd heb, dat hij veilig tussen mij en de muur in slaapt en ik naast mijn man. Dan slapen we alle drie gewoon goed namelijk. Je leert haar echt niet aan met een weekje tussen jullie in dat dat altijd zo gaat hoor. Je leert haar volgens mij alleen dat mama er voor haar is als ze niet lekker is. Gewoon lekker bij je nemen, meeste slaap voor iedereen, dan is de 'niet lekker voelen' fase ook weer het snelste over. Hele tijd wakker/huilen/wakker/huilen lijkt me niet echt bevorderlijk voor haar nachtrust ook en dan kom je, hoe ik het zie, snel in een negatievere slaapspiraal. Als je haar echt niet bij jullie in bed wilt hebben, kan je ook een matras op haar kamer leggen en erbij gaan liggen?
Ik ben van het in bed nemen. Jongste slaapt zo 6 van de 7 nachten naast me. Maar ik heb er geen last van en slaap zelf ook goed. Mijn ervaring is dat het vanzelf stopt. De oudste 2 komen nooit meer naast me, 3e af en toe nog (na dromen?) en jongste dus nog vaak
Ik vind het trouwens bizar dat voor veel mensen het laten aanwennen bij mama/papa slapen zwaarder weegt dat een kleintje wat zich geborgen en veilig wil voelen
Ieder zijn ding toch! Niks bizars aan net zoals ik het niet bizar vind dat een ander het anders doet. Ik vind het wel weer bizar dat sommige mensen zo hard kunnen oordelen over iemand die het anders dan jij doet. Dat zijn niet meteen tweederangs ouders ofzo! Mijn kids houden van mij en ik houd van hen, ze komen niets tekort.
Toen M een weekje ziek was heb ik hem ook meegenomen, maar dat werkt niet...hij gaat lopen keten, brabbelen en lachen. Als het wel had gewerkt dan had hij gewoon bij ons kunnen slapen. Wanneer je ziet dat ze zich weer fit voelt (geen diarree en kapotte billetjes meer) dan zou je haar gewoon weer in bed kunnen troosten .
Wat een ontzettend veroordelende uitspraak. Ik geloof niet dat je een mindere moeder bent als je je kind niet bij je laat slapen. Ik ben ook niet van het laten huilen oid en dat zou mijn advies ook niet zijn, maar iedereen pakt de opvoeding anders aan en maakt keuzes in belang van haar kleintje.
Ik wil geen kind in mijn bed, ken iemand die deed dat wel en "moet" nu met twee kids van 3 &5 in bed slapen omdat die pertinent niet in eigen bed willen slapen. Ik troost zoontje op zn kamertje. Ga evt lekker met hem in de fijne stoel op zijn kamertje zitten, dekentje over, tot ie weer relaxt is en lekker kan slapen. Laat hem nooit huilen, maar neem hem ook niet in ons bed.
Lastig inderdaad. Ik ben absoluut voor een kind op deze manier geborgenheid bieden, en luister aub niet naar de bekende spookverhalen, (als je er eenmaal aan begint komen ze je bed niet meer uit ) het gaat hier over een dreumes. Dit is iets tijdelijks, je hebt het zelf in de hand hoelang ze bij je slapen. Maar ik had er ook moeite mee om zelf te slapen, als ze naast me lagen.. Hopelijk gaat het snel beter!
Dank voor alle reacties. Het in bed troosten is echt iets nieuws voor ons, ze sliep namelijk altijd prima en als ze al eens huilde, hield ze er vanzelf mee op. Alleen drie keer huilen binnen 1 uur vond ik wat te gortig, dus daarom heen gegaan. Als ze nu dus huilt, is er meestal wel echt wat. En dan is het erg lastig haar in bed te troosten. Ik zou nog kunnen overwegen om haar op te pakken, in de schommelstoel te gaan zitten en wiegen totdat ze in slaap valt en dan terugleggen. Ook dat is helemaal nieuw voor ons, nog nooit gedaan omdat het nooit nodig was.
Hier de middenweg. Matras op de grond in haar kamer. Dafne is erg van de gewoontes. 1x iets doen, en de volgende dag zit het erin. Ook toen ze nog maar net een jaar was. Ik zou ook echt niet kunnen slapen dan, bang dat ze uit bed valt, ik word telkens wakker van de geluiden. Dus zo ben ik wel bij haar mocht het nodig zijn, maar ligt ze niet in ons bed.
Ik ben zeker niet tegen in bed nemen maar hier kan t niet. Man rolt al over mij heen dus laat staan over dochter. Ik gebruik regelmatig (zware) pijnstilling dus durf het niet aan. De slaapproblemen hier duren al een flinke tijd maar lossen we consequent in haar kamer op. Er staat standaard een stoel daar en als het te gortig wordt dan komt er een matrasje te liggen.
Nog steeds toestanden met inslapen bij jullie? Hier gaat inslapen prima, ze wordt dus alleen wakker en weet de reden niet echt goed, is puur gokken.
Ja nog steeds. Wel steeds korter en minder dramatisch maar de kamer uitlopen is nog steeds een drama. We blijven zitten maar gaan steeds verder weg zitten. 's Nachts hier ook af en toe een luier of nachtmerrie helaas.
Gewoon lekker bij je nemen. Bij pijn en andere ellende mag ze bij ons en soms bij een bijzondere gelegenheid, maar ze weet ook hartstikke goed dat dat echt niet elke nacht is. Soms hebben ze je gewoon even wat meer nodig en als iedereen dan weer verder slaapt is het toch prima?
Ik neem haar ook mee naar ons bed, want dat is het gunstigst voor mijn/onze nachtrust. Alleen jij geeft aan dat je slecht slaapt met een kind in je bed, dus dan zou ik als het past voor de matras op de kamer-optie gaan.
Op die leeftijd had ik daar toch echt geen boodschap meer aan. Oudste slaapt het, als hij zou mogen kiezen, elke nacht bij mij. Hij heeft het heel lang gedaan maar ging vanzelf weer over. De jongste wil -helaas- niet. Ik kan echt ontzettend genieten van kinderen in bed.