Pfoeh waar te beginnen, ik trek helemaal niet snel aan de bel en iedereen ziet mij altijd als iemand die alles aankan. Maar niets is minder waar... 3-4 ben ik bevallen en ik vind er helemaal NIKS aan. Ik voel me leeg, ongelukkig en machteloos tegenover al die gevoelens. Ze huilt veel, enige optie die we nog niet geprobeerd hebben is het huilbaby protocol maar ze is nog zo enorm jong. Verder kan ik om alles huilen, ben ik extreem vermoeid (logisch maar toch is dit wel echt slopend.) ik baal dat ik tegen de andere 2 kids snauw want ja die willen ook aandacht maar t lukt me gewoon niet aardig terug te doen. Wanneer trek je aan de bel?
Ik heb toentertijd na 6 weken aan de bel getrokken toen ik de “van mij hoeft het niet meer, het is beter voor iedereen als ik dood of weg ben” gedachtes kreeg.... heel heftig want je weet gewoon niet waarom je je zo voelt... je hebt net een baby gekregen dan MOET je toch happydepeppy zijn??? Denk dat het voor iedereen verschillend is wanneer je aan de bel trekt.... de een bekijkt het nog even, de ander wilt gelijk hulp. Het kan nooit kwaad om een gesprek met de HA aan te gaan al is het maar een luisterend oor die niet dicht bij de situatie staan.... Heel veel succes en een dikke knuffel! Het is gewoon ronduit k*t als het je overkomt.... ik was ook zo bang dat het bij de tweede ook zou gebeuren maar tot nu toe heb ik er geen last van
Ik herken het, ben paar weken eerder dan jij bevallen. Ik heb direct aan de bel getrokken en hulp gekregen, zeker geen spijt van! Ik heb het idee dat het de afgelopen week al wat beter begint te gaan gelukkig. Maar kijk uit dat je niet zo diep wegzakt dat het je echt allemaal niks meer interesseert, zorg dat mensen weten dat je je zo voelt..
Ik denk dat het ergens ook wel 'logisch' is dat je je zo voelt. Het is ook lastig als ze zo huilt. Wat heb je al geprobeerd?
Je trekt aan de bel wanneer jij dat wil. Vraag om hulp, er is geen schaamte. Je zult zien dan mensen graag willen helpen. Ontken niet wat je voelt, praat erover, huil, uit je. Heb je steun aan je man? Je moeder? Vriendin? Wat zegt je moedergevoel over je dochtertje? Heeft ze pijn? Wees lief voor jezelf, geef jezelf de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen. Knuffel mama
Wat niet : Pro biotica Rantidine (maagzuurremmer) Chiropractor OsteoPaat Homeopaat Venkel thee Bv uit Fles voeden Koemelkvrij dieet (nog steeds) Huilbabyprotocol is achter de hand maar voelt nog niet goed.
Als je het niet vertrouwd zou ik een afspraak maken bij de huisarts, al is het alleen even voor een gesprek. Een tip: Baker je ook in? Dat heeft bij mijn dochter heel goed geholpen! Het kan wel een poosje duren voordat baby's zich er aan over geven. Ook extra laten boeren bij onrust/tussen voedingen door hielp hier goed. Sterkte!
Dan moet je het niet doen. Hier hielp venkel erg goed tegen krampjes. Wordt dacht ik afgeraden in NL, maar voor een korte periode vond ik het het wel waard. Hier in Frankrijk wordt het wel aangeraden namelijk. Ik zou met de huisarts overleggen. Misschien zit er een werveltje schreef of misschien heeft ze gewoon veel moeite met de grote wereld en zat ze liever nog een trimester in mama's buik. Google maar eens op 'baby 4th trimester'. Misschien kun je er tips of mogelijke verklaringen uithalen. Ook voor jezelf goed om langs de ha te gaan, kun je misschien even je verhaal kwijt
Mijn moeder gevoel maar ook mijn zorgverleners gevoel zegt dat ze pijn heeft. Vanaf dag 1 krijst ze, dat is gewoon niet “normaal” te noemen. o venkel doen we ook al ! Ik ga googelen!
Ach meisje, heel veel sterkte. Wat je zegt over je gevoelens en het snauwen naar je andere kinderen is niet raar of vreemd. Het is wel verstandig om aan de bel te trekken want als je nu verder afzakt in die gevoelens heb je een flinke depressie te pakken. Praat erover en zoek hulp! Een baby erbij is slopend en zeker wanneer er iets niet goed gaat. Hoe was de bevalling? Is er een kans dat ze een breukje/scheurtje heeft in haar sleutelbeen? Is jullie meisje al gezien door een kinderarts? Ik weet dat de eerste weken klote en slopend zijn. Als het kan: breng de oudste 2 weg voor logeerpartijtjes bij oma, tante of vriendin. Deze rotperiode gaat echt weer over.
Eerst even praktisch. Volg je de leefregels voor reflux op? Je geeft bv, heeft er een lactatiekundige al mee gekeken? Je hebt ranitidine geprobeerd, deed het iets of deed het echt niets. Als het namelijk wel verschil gaf, maar niet voldoende heb je kans dat dit niet het juiste medicijn was. En er zijn meerdere mogelijkheden. Dan, 3 jonge kinderen waarvan 1 ook nog een huilbaby. Dan is het niet vreemd dat je moe bent. Dat je het niet meer ziet zitten. Kijk wat je nodig hebt en handel er naar. Heb je hulp nodig bij de oudste 2? Vraag die dan. En kijk ook naar wat jij nodig hebt. Juist erkennen dat jij hulp nodig hebt (als dat zo is) en hulp vragen maakt je juist sterker.
Heb je een draagdoek? Dat kan bij je kindje nl veel rust bezorgen en daardoor misschien ook bij jou. Vermoeidheid gaat een keer opbreken. Is er iets wat je zelf graag doet of wat je ontspanning geeft? Misschien een moment voor jezelf regelen? Een blije mama is heel belangrijk. Hulp vragen kan nooit geen kwaad. Even je hart luchten ook niet. Doe wat voor jou goed voelt.
Inmiddels is ons dochtertje alweer 5 dagen opgenomen in t ziekenhuis. Het lijkt een combi zijn van vele krampen en enorme prikkels. Dragen doe ik inderdaad veel!
Meid, wat heftig! Het is natuurlijk niet vreemd dat je je zo voelt, als je weet dat je kindje zich niet fijn voelt. Dit neemt niet weg, dat jij voor jezelf ook hulp kunt zoeken. Misschien je verloskundige bellen (kan toch nog?) of anders aan de bel trekken bij de huisarts. Misschien zijn je gedachten nu nog niet heel erg, maar je kunt het beter voor zijn. Geloof me, ik weet er alles van.