Hallo dames, ik heb jullie advies nodig. Al een tijdje heb ik een ‘vriendin’ en zij heeft twee kindjes. Onze opvoedmethodes liggen ver van elkaar af, maar dat is niet het grote probleem. De echte problemen zijn als volgt; Het huis is 1 grote bende..ik heb ooit geholpen om alles schoon te maken, maar binnen no time is het weer vies en ongezond. Hier is door iemand al een keer een melding over gemaakt bij bureau jeugdzorg. De oudste van 6 krijgt gelijk wanneer hij thuis is een luier om en ze moet hem regelmatig van school halen omdat hij niet zindelijk is...dit wordt ook niet gestimuleerd. De jongste kan wel alles ophouden, maar krijgt in gevallen van buikgriep ter preventie gelijk een luier om. Ze woonde bij haar moeder, vader is uit beeld, maar heeft sinds kort besloten om bij een vriendin in te trekken met haar kinderen omdat ze tijdelijk niet meer bij haar moeder wilt wonen, ze is gestopt met werken en is in therapie gegaan om zo geen druk van het uwv uit te krijgen. Nu maak ik me zorgen om de kindjes. Praten en helpen is allemaal al geprobeerd door mij en andere mensen, maar het helpt niks. Is dit zo’n geval van leef en laat leven? (Daarbij verbreek ik dan al het contact omdat ik het niet kan aanzien), moet ik nog een poging wagen om te praten en helpen of moet ik zelf ook een melding maken over de situatie?
Je zou het nog 1 keer kunnen proberen. Maar daarna trok ik mn handen er vanaf en verbrak ik het contact. Dat kan ik ook niet aanzien. Betreft een melding maken zou ik alleen doen als de kinderen hun levens in gevaar zijn, of mishandeld worden. Niet omdat haar huis vies is en ze lui is. Je brengt mensen behoorlijk in de problemen met jeugdzorg en dat kan alleen als je gegronde redenen hebt om aan te nemen dat ze echt verwaarloost mishandeld of misbruikt worden. Vind ik.
Wat een lastige situatie. Zijn ze nog in beeld bij jeugdzorg? Misschien daar een keer heen bellen en om advies vragen? Ik denk niet dat jij dit op kunt lossen. Kunnen de kinderen een poosje bij jou logeren? Onder het mom van moeder wat ontlasten.
Dat "in de problemen brengen" valt wel mee hoor. Jeugdzorg is er ook om mensen een steuntje in de rug te geven Blijkbaar kan ze het zelf niet aan. Met een beetje hulp kan de situatie voor de kinderen echt verbeteren.
Dat is ook mijn grootste twijfel inderdaad. Een melding zou dan zijn in de hoop dat ze maatschappelijk werk krijgt en wat ondersteuning en extra controle, maar het is totaal niet de bedoeling dat straks bijv de kindjes uit huis geplaatst worden. Voor de komende drie weken is het geld ook op bij hun en ze hebben dus niks anders dan brood. Niet omdat ze het niet heeft, maar omdat ze ervoor kiest om ervan te gaan shoppen.
De laatste keer dat ze bij mij in huis waren werd er speelgoed bewust naar mijn, toen nog, 3 maanden oude baby gegooid...liever niet dus.
Lijkt me echt heel pijnlijk Kun je het niet melden bij dr huisarts? Ik vind jeugdzorg echt altijd heel heftig klinken en krijg een beetje stekels dan..
Ik vind zoiets verwaarlozing...(mocht het waar zijn). Ik zal in ieder geval bellen voor advies maar misschien ook wel een melding maken..
Jeetje heftig situatie. Wil je nog een poging wagen? Dan zou ik dat zeker doen. Misschien daarbij alvast wat instanties opzoeken waar ze hulp kan krijgen en folders geven. Als het niet werkt zou ik wel een melding maken. Inderdaad ter ondersteuning niet omdat de kinderen er weg moeten. Leven en laten leven zou ik erg lastig vinden omdat het niet echt lekker loopt voor die kinderen zo. Zou wel de optie zijn als ze alle hulp afwijst.
In mijn ogen dus ook..het is geen mishandeling, misschien wel verwaarlozing...maar wat is dan inderdaad de grens van bellen? Een tussenstap zou dan inderdaad fijn zijn.
Pfff dat klinkt niet fijn voor die kinderen... Met wat je vertelt klinkt melden als een grote, maar toch wel terechte stap. Maar je zou eerst ook kunnen bellen voor advies met Veilig Thuis. Ze hebben vaker gelijksoortige verhalen gehoord en kunnen misschien beter beoordelen of een melding nodig is. Of hebben misschien goede adviezen hoe je je vriendin en haar kinderen kan helpen. Edit: verwaarlozing is een vorm van mishandeling in mijn ogen. Dus dat verdient alle aandacht.
Een stukje maand over zou niet over struikelen, maar er is voor 3 weken helemaal geen geld meer en dat is niet de eerste keer.
Ja ik ben na wat googelen ook terecht gekomen bij veilig thuis. Heb het nummer ook opgeslagen, maar wilde eerst een soort van bevestiging of ik wel de juiste keuze maak. Net wat @Bubblez zegt...het klinkt gelijk zo heftig
Ik zou proberen hulp te zoeken zoals maatschappelijk werk. Als ze dat niet accepteert of het niet werkt moet jeugdzorg maar verder kijken, maar dat zal dan door maatschappelijk werk wel aangegeven worden. Ik weet niet of de kinderen verder wel genoeg verzorging en aandacht krijgen? Ik vind het best zorgwekkend klinken en zeker verder actie waard. Heel sneu voor de moeder maar voor de kinderen kan dit gewoon echt niet.
Dat begrijp ik. Maar er zijn ook genoeg mensen die er helemaal niks mee doen. In mijn ogen zou het terecht zijn als je een melding maakt, maar ik ken de situatie natuurlijk niet in het echt. Maar wat je vertelt over dat geld vind ik echt niet kunnen vooral als het niet de eerste keer is.. Ik weet niet of het mogelijk is om te bellen voor advies over het wel of niet maken van een melding...?
Is ook erg lastig...mijn hart zou breken als ik haar kindjes later ooit tegenkom in een erge situatie. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, maar een goed voorbeeld hebben ze niet van huis uit.
Je hoeft niet gelijk een melding te doen. Je kunt ook bellen om gewoon de situatie eens te overleggen met Veilig Thuis. Niets doen zou voor mijn geen optie zijn in dit geval.
Bij veilig thuis zou ik inderdaad mijn verhaal kunnen doen en zij beoordelen dan of ik melding zou moeten/kunnen doen