Hier was mijn bbz heel anders. Ik was gestopt met de pil, toen een ovulatie gehad, daarna keurig een menstruatie. Allemaal volgens het boekje. 3 dagen na mijn tweede ovulatie, voor de grap een zwangerschapstest gedaan. Ik was 3dpo,en hij was positief. Geen tuur maar wel een lichte streep. Heel verwarrend, maar ovulatie testen zijn geen honderd procent garantie dus we waren gewoon zwanger en blij. Ik geloof dat binnen een week het vloeien begon, direct naar spoed vk gegaan en een echo gekregen. Conclusie pcos en miskraam. Nooit geweten dat ik pcos had, helemaal overstuur dus. Snel contact gezocht met onze gewone vk en een controle echo gehad Bm was schoon, en zij zag geen pcos maar gewoon eitjes. Heel verwarrend, ontzettend verdrietig maar door naar de volgende ronde. Echter hield het vloeien niet op. Paar x aan de bel getrokken, maar uiteindelijk zeker 6 weken doorgelopen. Ik vertrouwde het al die tijd niet, mijn buik was bol en het voelde alsof ik "klotste". Heb tot 2 keer toe een hele heftige pijn gehad, die ik niet kon plaatsen. Bleek ik achteraf zeker 6 weken met een gesprongen eileider te hebben gelopen. Was al die tijd voor Jan Doedel naar huis gestuurd, onder het mom stress en niet te druk maken. Zelfde dag nog geopereerd en mijn kapotte eileider weggehaald. Dus vandaar dat ik typische menstruatie, of bloedverlies of vreemde tijdstippen niet vertrouw. Ik ben namelijk zo stipt als wat. Altijd 28 a 29 dagen cyclus, rond dag 13-14 ei etc. Zelfs mijn menstruatie is altijd hetzelfde, minimaal 5 dagen zwaar bloedverlies en net zo abrupt stop als begin. Maar ik weet niet meer of het bij de vorige miskramen anders was, was 1 keer direct erna zwanger en de andere keer kan ik me echt niet meer herinneren.
Ow wat een triest verhaal ... wat naar dat niemand het goed gezien heeft zeg. Mss ook gewoon je vk bellen als je het zo hoog hebt zitten. Ik heb bv een kort lijntje met hun, zodra ik paniek voel, mag ik altijd bellen of aan hun balie staan zeveren.
Ik ben nu vk loos, er was teveel gebeurd en het vertrouwen was weg. Ik heb een zwangerschap test gedaan en die was negatief. Dan zet ik het negatieve gevoel uit, meer mag ik niet van mezelf piekeren!
Ik ben er gek genoeg bijna niet mee bezig. Alleen als ik weer een aankondiging op fb voorbij zie komen steekt het even, dat kan ik gelukkig nog van me afschudden.
Ik heb gisteravond even een potje zitten janken toen een collega aan had gekondigd zwanger te zijn. Ik gun het haar enorm, maar af en toe steekt het echt.. Toen ik begon met zwanger worden in jan 2017 zat zij nog volop in de studie en was er nog niet mee bezig. Sowieso zijn er sinds die tijd al 2 baby's bijgekomen op het werk en de 3e nu dus onderweg.. Soms voelt het echt alsof ze 'voorkruipen'. Slaat nergens op, ik weet het.
Dit slaat overal op. Ik herken het zo! Ik ben nu nog rustig, maar net begonnen. Maar voor mijn zoontje zat ik vanaf het stoppen met de pil in een groepje. Bijna iedereen was aan het einde zwanger, en ik nog niet. En op fb bijna elke dag een aankondiging. Kapot van verdriet ging ik toen. Kon elke dag wel janken, helemaal stuk was ik. Nu steekt het nog wel, ik heb een groot stuk schaamte. Waarom kan elke lijp zo een kind krijgen en gaat het bij mis? Maar ik heb het nu zo druk met z'n zoontje, werk etc dat ik er weinig tot niet bij stil sta. Maar de angst is er. Ik durf niet te zeggen als we straks een tweede hebben. Ik zeg, als het misschien gaat lukken dan... Jammer vind ik dan wel.
Ik denk dat het een wondje is, vanmorgen had ik nog niks, en toen in m'n eerste pauze zo in een x felrood, had een tampon erin gedaan en was maar aan een kant bloed niet veel maar wel wat. Nu net weer na de wc geweest en met afvegen nog minder. Ga ervan uit dat het toch misschien wat gevoelig zou kunnen zijn
Ik heb net m'n eerste menstruatie achter de rug juist 22april was het begonnen en eergisteren is het echt gestopt.. verder daarna ook geen bloedverlies meer gehad. Dus denk dat het gewoon gevoeliger is geworden want net na de wc geweest en was het al een stuk minder alleen nog een beetje met afvegen..
Goeiemorgen ik wil graag meeschrijven als dat mag. Ik ken sommigen al (zonnetje) uit vorig topic ook herhaalde miskramen. Even in het kort mijn verhaal. Ik kreeg een mk op mijn 29e met mijn ex. Toen pas op mijn 34e brgonnbe met kinderwens met mijn man en vlot zwanger maar mk. Daarna weer vlot zwanger van mijn dochtertje. Zij is helaas stil geboren met 38.5 weken, reden onbekend. Ze was wel klein, 2100 gram. Drie mnd later weer zwanger en ma. Toen nog meer onderzoeken gehad maar nooit iets gevonden. Daarna weer zwanger en kreeg toen (na veel gestrijd van mijn kant) aspirine, heparine en utro. Zoontje geboren, helemaal blij natuurlijk. Hij is nu 2 en een paar maanden en sinds jsnjanu gestopt met de pil. Ik slik al aspirine nu en net ongesteld geworden na ronde 4. Ben nu 39 dus vind dat ook wel spannend. Ik ga beetje bij beetje op anderen reageren, moet er nog een beetje inkomen . Liefs C
@Nonamenononsense Ik was van mijn dochter binnen een half jaar 'goed' zwanger, eerst een ma maar toen meteen van haar. Dus heel naief, had ik ook niet verwacht dat het dit keer zo zou lopen. Ik was alleen bang voor iets met het hart, omdat mijn dochter dat ook heeft. Nu ben ik vooral bang dat er geen kindje meer mag komen.. Ik zeg inderdaad ook 'als we een tweede zouden mogen krijgen'. Mijn man en ik hebben ook besloten dat Gent onze laatste poging is, ik wil er ook niet aan onderdoor gaan. Dat vind ik ook niet fair naar mijn dochter toe. Welkom @conejita. Wat heftig dat jullie jullie dochtertje zo laat nog zijn verloren.
@Robijn89 dankje. Ja dat was (en is) heel heftig en moeilijk. Wat je eerder schreef... Zo confronterend hè, als het bij anderen zo makkelijk gaat... Huilen lucht soms op. (En ik zet heel veel mensen op niet meer volgen op fb)
Logisch ergens moet je een grens trekken. Ik ben nog niet op dat punt. Nu 1 mk gehad na mijn zoontje, en ik wil de wens zeker nog niet opgeven. 11 mei is mijn man vrij, en gaan we samen bloed laten prikken. Ik verwacht niet dat er iets uit komt, maar dat zien we dan wel. Eerst bloed laten tappen!
Klopt, alhoewel ik al eens eerder bloed en schildklier hebben laten prikken. Voor m'n zoontje, was toen ook al in orde. Nu doen we de karyotypering erbij. Ben benieuwd, maar verwacht niks. Ik bel net de gyn, wilde graag een controle echo. Blijf toch bloed verliezen, en dat klopt niet vind ik. Doet ze al moeilijk omdat ik niet de juiste verwijzing heb. En uiteindelijk pas 16 mei tijd, flikker op zeg. Dan ben ik 2 weken verder en ongesteld. Echt zo irritant dit, daar zit ik dan.
@conejita jeetje wat een heftig verhaal! Knuffel voor jou! @Nonamenononsense pff wat doen ze moeilijk zeg...zit je dan idd Hier gaat t nog niet zo lekker. Eergister heftige buikpijn, gister koorts erbij. Gestart met antibiotica. Vanochtend echo gehad bij de gyn en zit nog wat in baarmoeder. Donderdag weer echo, is t beeld dan nog t zelfde dan nog een x curretage
Pfff irritant zeg. Niet echt meedenkend.. @Christien1801: Sterkte. Hopelijk is een curretage niet nodig.
Hallo allemaal, ik zou hier ook graag mee willen schrijven, wat een herkenning helaas. Ik ben eind 2009 gestopt met de pil om zwanger te worden. Door een onregelmatige cyclus naar de gyn gestuurd voor onderzoek en in de tussentijd werd ik zwanger, dit was helaas buitenbaarmoederlijk en is afgebroken. Na een aantal maanden weer zwanger, maar ik kreeg 2x een vroege miskraam met gelijk bloedingen. In 2013 zwanger zonder bloedingen en het leek te gaan zoals het hoorde. Met 5 weken een vruchtzakje, met 8 weken een kloppend hartje. Met 10 weken bloeding en het hartje bleek met 9.3 weken gestopt te zijn. Een hoop onderzoeken gehad, waar Factor V Leiden uit kwam (kans op trombose), maar niet zo ernstig dat ze er wat mee kunnen doen. Er loopt een studie en bij een zwangerschap kan ik meedoen. Daarna nog één vroege miskraam gehad en toen ineens 3 jaar niks. We mochten nooit de medische molen in, omdat ik wel zwanger werd, maar nu eindelijk gestart met IUI. Ronde 1 mislukt. Nu met ronde 2 bezig, vandaag NOD en positief getest. Maar helaas ook roze slijm, dus ik vrees dat het ook deze keer mis gaat