Maandag begonnen met het snijden van mn vingertop aan de deksel van de kwark... Gister geëindigd met het zo hard stoten van mijn (ring?)teen dat hij mogelijk gebroken is. Ik ben zo'n kluns, alsjeblieft vertel me dat ik niet de enige ben.
Van mijn man mag ik geen ovenbroodjes meer snijden, heb me al zovaak ik mijn hand gesneden. Ik stoot me dagelijks omdat ik alles te gehaast doe. Al 2 keer een teen gebroken door eigen klunsigheid. Dus nee je bent iig niet alleen.
Ik ben handig met klussen en creatieve dingen, maar met grove motoriek ben ik een drama. Ik struikel, stoot, en val de hele dag. Overal blauwe plekken. Maar goed, ik heb dan ook een evenwichtsstoornis
Oh nee hoor, je bent niet de enige. Ik loop al vanaf kleins af aan tegen lantaarnpalen op. Mijn moeder riep vroeger nog " ysa pas o..." en dan was het al te laat. Nu heeft iedereen het opgegeven.
Ik neem overal te korte bochten volgens mijn vriend. Het valt mij al niet eens meer op. Mijn boven- en onderbenen zitten altijd vol blauwe plekken
Nee hoor je bent niet alleen. Hier ook al Meerdere keren tenen gebroken, handen gesneden, onder de blauwe plekken en met regelmaat struikel ik en rol ik weer over de grond met als gevolg dat ik als volwassen vrouw in een beeldig jurkje op hakken rondloop met bloederige geschaafde knieeen
Ja als kind al, dan rende ik enthousiast het laantje naar mn oma toe af om vervolgens over de drempel te struikelen met mn bakkes op de grond. Het achtervolgt me nog steeds...
Herkenbaar! Ik loop hier geregeld tegen de muur met een bochtje nemen. Terwijl die muur er al jaren staat. Of ik snij weer eens in mijn vingers met groente/vlees snijden. Struikel over speelgoed, zoon of mijn hond.
Ik kom ook jullie kluns-club versterken 8 van de 10 keer dat ik íets (maakt niet uit wat,hoe groot of klein ook) onderneem, eindigt in een kluns actie.
Yep, hier nog een kluns. Ik neem ook bochten te scherp waardoor schenen altijd blauw zijn. En deurposten kan ik gewoon niet recht doorheen lopen. Ook knoei ik vaak met mijn drinken.
Mijn vriend is echt een kluns... Hij stoot een paar keer in de week zijn tenen tegen hetzelfde stukje tafel, botst altijd met zijn knie tegen de deurpost enz enz Een week geleden wilde hij op een tegelpad lopen met daar omheen prikkelstruiken. Hij zette de eerste stap en die was gelijk verkeerd....hij belandde vol in de struiken en heb hem eruit moeten trekken. Mij kun je dan ook echt opvegen en naar de wc brengen
Herkenbaar ( ook al had ik dat meer tijdens mijn puberteit?! ) .. We hadden een hele grote tapijt rol liggen in de gang, die tegen de post aan lag van de woonkamer. Telkens kreeg ik naar mijn hoofd toegeworpen, let op kijk uit! Je weet 't wel , van die ouders die het niet vaak genoeg kunnen ''herhalen'' en of zeggen.. Met als gevolg '' Jaahaa! Nu weet ik 't wel '' .. Vervolgens stier ik de trap op , om mijn laptop te halen. Beneden aan gekomen, met de trap af zat ik al met mijn neus in de laptop.. Dus ik stier er vanaf en je raad het al ; '' BAM! '' gestruikeld over de tapijtrol, lag vol gestrekt in de woonkamer. met mijn laptop nog in beide handen. En wat krijg je dan te horen. '' Zucht - we zeiden het je toch! '' Dit is één ''ongelukje'' er waren er nog wel meer rond mijn puberteit, ..
Ooooh, wat heerlijk te horen dat ik niet de enige ben! Ik loop ook geregeld ergens tegenaan (een deurpost, een tafel, een klein kind, maakt niet uit welke hoogte of breedte), broodjes opensnijden is een riskante operatie en eetvlekken op mijn handen, kleding of kin zijn mij ook niet vreemd. Ik kan ook gewoon echt niet praten en breien tegelijk. Maar zelfs als ik mijn best doe gaat het nog geregeld mis .
Hier ook een kluns. En als ik mij goed hard stoot probeer ik te onthouden waaraan maar meestal kijk ik naar een nieuwe grote blauwe plek en denk ik; wat was dit ook alweer? Sterkte met je teen!
Oh wauw meiden bedankt!!! Sorry heb ook even smakelijk kunnen lachen. @Elmyra jup auw. Voor de gebroken tenen, hap zei: buddy tape m aan de teen ernaast zodat hij wel recht blijft. De tenen aan beide kanten ernaast ook al krom door eerdere breukjes Overigens verdenk ik deurposten (en lantaarnpalen) ervan te kunnen bewegen! Het kan echt niet aan ons allemaal liggen
Hier nog een enorme kluns. Val van de trap (hoogzwanger toen), scheur enkelband op een stoeprandje en armen en benen zitten constant onder de blauwe plekken en met een vest of jas hang ik constant aan de deurklink. Mijn moeder liep vroeger constant achter mij aan en bij hoogtes hield ze mij vast haha. Teen ook gebroken door een paaltje die erop viel.
Ooh ik ben ook zo Hahah Stoot altijd mijn tenen / voeten of mijn armen tegen deuren, muren van alles haha. Of struikel en val over speelgoed of iets anders Zelfs mijn teen gebroken omdat ik ‘hard’ liep en hem tegen het deur kozijn aan stootte Pff Heb ook echt overal blauwe plekken