En je hebt nog niet getest? Ik probeer mezelf steeds voor te houden dat er maar 10% kans is op zwangerschap , of misschien wel minder, maar toch merk ik dat ik blij ben en dat ik hoop heb... fijn maar ook irritant want dan is de teleurstelling weer zo groot. Vorige keer had ik de week ervoor lage rug- en soms buikpijn en "dus" dacht ik dat ik zwanger was, maar nu voel ik helemaal niets en "dus" denk ik "misschien ben ik nu wél zwanger" . Echt ik word zo moe van mezelf soms .
Ik schrijf graag mee! Ik word 42 in juli en we zijn bezig voor een tweede kindje. Onze zoon is geboren in december 2016, van hem was ik de derde ronde zwanger en alles liep van een leien dakje. Toen we besloten er weer voor te gaan was ik de tweede ronde zwanger en ik dacht, joh wat gaat alles makkelijk ondanks mijn leeftijd. Maar helaas is dat een MA geworden in december en tot op heden niet weer zwanger geworden . De wens voor een tweede kindje is zo groot! Ik zei vorig jaar tegen mijn man dat als ik op mijn verjaardag nog niet zwanger zou zijn, we zouden stoppen met proberen, maar nu dat zo dichtbij komt denk ik neeeeeee. Ik wil niet stoppen!
Heel erg herkenbaar. Ik moet er ook niet aan denken al te stoppen terwijl ik echt verstandelijk weet dat ik ergens een grens mket trekken. Vind het hele hebben van deze kinderwens zo oneerlijk. Waarom de wens zo sterk voelen als t fysiek misschien niet eens meer kan
Precies dat! En ook fysiek voel ik me jong, maar blijkbaar zijn die eitjes bejaard Heb jij al kinderen?
Ja ik heb al een eerste leg om het zo maar te zeggen. Alle keren een probleemloze Zwangerschap gehad, nooit issues en nooit eerder miskramen tot aan nu.