Ja, hier ook twee minuten stil. Het is me met de paplepel ingegoten. Ik ben de achterkleindochter van een verzetsman en ook mijn opa en oma zijn oud genoeg om de oorlog bewust meegemaakt te hebben (14 en 16 in 1945). Mijn andere overgrootvader en opa (opa was 30 in 1945) hielpen onderduikers en vluchtelingen. Ik sta dus om 20:00 uur niet alleen stil bij de slachtoffers maar ook bij alle mensen die zich verzet hebben en die hun eigen leven waagden om anderen te helpen en de mensen die dit nog doen. Verder bij oorlogsslachtoffers in het algemeen over de hele wereld. Ik ga morgen ook naar de herdenking hier in het dorp. Om bovenstaande redenen maar ook omdat het altijd heel mooi gedaan wordt met doedelzakmuziek enzo. Heel sfeervol.
Wij zijn altijd stil. Onze oudste doet de laatste jaren ook mee, al is het begrip er nog niet echt. Hij denkt aan mijn opa's die na de Tweede Wereldoorlog een lang en gelukkig leven hebben geleid en een paar jaar geleden door ouderdom / ziekte zijn overleden. De jongste slaapt om 8 uur al. Zodra hij rond dat tijdstip nog wakker is, zullen we hem ook mee laten doen. Wij hebben altijd de tv aan, maar over een paar jaar (als het onderwerp op school ook uitgebreider besproken is) ben ik zeker van plan een keer met onze zoons naar de plaatselijke kranslegging te gaan. Ik probeer vaak stil te staan bij bepaalde personen. In de jaren dat Nederlandse militairen zijn omgekomen in Afghanistan, dacht ik vooral aan hun. Mijn vader is daar ook uitgezonden geweest. Dit jaar denk ik dat Boy Ecury wel door mijn gedachten zal gaan.
Gelukkig denken de mensen tegenwoordig wat genuanceerder over het aandeel van de Duitsers (vooral Duitse burgers maar ook veel soldaten) van die tijd. Veel mensen hadden geen keuze. Mijn opa heeft de oorlog heel bewust meegemaakt en zijn vader was dus actief in het Haagse verzet maar als beroepsmilitair gelegerd in Duitsland heeft hij ook altijd de kransleggingen voor de Duitse slachtoffers bijgewoond en zelf ook kransen gelegd. Oorlogen kennen aan beide kanten slachtoffers.
Ja gelukkig gaat het steeds beter. Toch hoor je nog zo vaak "mof" of dat mensen niet naar Duitsland willen. Zelfs in de generatie die nu een jaar of 20 is. Ik vind dat altijd schrikbarend.
Wij waren pas in het spoorwegmuseum. Daar was ook aandacht voor de rol van de NS bij de deportatie van Joden. Onze 7-jarige zoon verkondigde Duitsers "echt slecht" te vinden. Nu heeft hij er de leeftijd voor om zwart-wit te denken, dus schrikbarend is het niet. Maar wel een goed moment om hierover te praten en te nuanceren. De Duitse leiders van die tijd waren slecht. Maar dat gold zeker niet voor alle Duitsers. Net zoals in Nederland en in veel andere betrokken landen, waren de meeste mensen gewoon bezig met 'niet opvallen en overleven'. Wat betreft het laatste deel van je bericht... ik ben het niet met je eens dat de vijand van toen ver af staat van de vijanden waar we nu mee te maken hebben. Zowel in die tijd als in deze tijd is de grootste vijand denk ik xenofobie en superioriteitsgevoel. Ga maar na, vrijwel elke oorlog uit verleden en heden is daarop terug te voeren: Wij zijn goed en iedereen moet hetzelfde zijn als wij, wie anders is is minderwaardig. En wie minderwaardig is, heeft minder rechten en kun je minder goed behandelen. Ga maar na; van kolonisatie en slavernij, tot de nazi's en terroristen van IS; dat is de gedachte die er achter zit. Maar ook het conflict tussen bijvoorbeeld Noord-Korea en Zuid-Korea / VS heeft hiermee te maken. "Wij" staan traditioneel gezien natuurlijk aan de kant van de VS. Maar ook daar (en bij ons) heersen gevoelens van superioriteit richting landen die niet hetzelfde systeem en normen en waarden hanteren als wij. Ook bij de vluchtelingencrisis spelen xenofobie en superioriteitsgevoelens een grote rol. Wat betreft het militair vertoon: in Nederland doen we dat in vergelijking met veel andere landen al relatief weinig. Dat is wat mij betreft prima, het hoeft zeker niet meer te worden. Maar ook niet minder. Vrede is het niet hoeven zien van soldaten? Misschien wel... maar vergeet niet dat de realiteit is dat die vrede er wel is dankzij die soldaten. En ja; als in geen enkel land soldaten of strijders zouden zijn, zou er geen oorlog zijn. Prachtig beeld. Maar ook naïef want helaas is de werkelijkheid anders. Zonder die militairen die jij liever niet zou zien, zou er van de veiligheid en vrede die er nu in ons deel van de wereld is al snel niks meer over zijn. Ik vind een stukje respect / dankbaarheid daarin wel op zijn plaats. Maar misschien ben ik (als kleindochter en dochter van een militair) daarin wat gekleurd.
Dat is toch een prima antwoord. Ik lees nergens disrespect voor. Ik vind de Nederlandse dodenherdenking te gering. Op 4 mei (en vaker) herdenk ik oorlogsslachtoffers, die waar ook ter wereld, in welke oorlog dan ook aan, aan welke kant van de linie dan ook, zijn omgekomen of slachtoffer zijn geworden van oorlogsmisdaden. Dus ook de Duitse vaders en moeders die hun 14 jarige zoon zijn verloren, omdat hij gedwongen naar het front gestuurd werd omdat de soldaten “op” waren. Of de burgerslachtoffers in Afghanistan omdat Bush zo graag “we got him” wilde roepen. Of de gesneuvelde kindsoldaten in Afrika. En zo zijn er nog honderen voorbeelden....
Altijd. Ben zo opgevoed en vanaf dit jaar gaan we het mijn oudste ook uitleggen en hem betrekken. Vind het doorgeven aan de volgende generatie erg belangrijk.
Ik vind je pas niet deugen als je bewust herrie loopt te schoppen op straat om 8 uur. Er op een andere manier naar kijken kan zeker interessant en mooi zijn.
Altijd 2 minuten stil. Niet alleen voor de doden, voor alle mensen die de oorlog mee maakten en voor de mensen die daar nu in leven. Mijn opa heeft moeten vluchten voor Duitsers, of liever: de nsb'ers. Want niet alle Duitsers deden mee of waren "fout". Hij heeft een hele nacht in een sloot gelegen, in doodsangst. Zijn broer is vermoord. Die nacht heeft impact gehad op de rest van zijn leven en ook later zijn gezin. Zoiets werkt generaties door. Daarom vind ik het belangrijk om te blijven herdenken, toen leeft nu nog steeds. Wanneer de kinderen oud genoeg zijn gaan ze mee naar Normandië. Zodat ook zij kunnen zien wat er gebeurde. Voor diegenen die het niet nodig vinden om 2 minuten stil te zijn: prima. Maar bedenk je wel dat je die keuze hebt dankzij al die mensen die zich verzet hebben en hebben gestreden.
Hier ook 2 minuten stil. Ze weten ook waarom. De middelste slaapt dan al, de oudste is ook stil. De jongste is een slechte slaper dus dat is altijd even afwachten. Nu slaapt mijn nichtje onverwachts bij ons en ik probeer er rekening mee te houden qua bedtijd.
Altijd stil! Ik vind het heel belangrijk en geef dat ook onze dochter mee. Ik heb lang geleden een graf op het Amerikaanse oorlogskerkhof geadopteerd. Samen hebben we bloemen gebracht en stil gestaan bij onze vrijheid. Mijn overgrootopa moest voor Hitler vechten, hij was daar erg op tegen! Kort voor de bevrijding is hij gesneuveld. Mijn oma (Duitse) is uiteindelijk met Nederlander getrouwd. Dat laat ook zien dat niet elke Duitser slecht was en achter Hitler stond.
Ik probeer wel stil te zijn, maar sinds ik kinderen heb lukt dit niet altijd Vandaag heb ik wel de vriendjes naar huis gestuurd en laat ik de kinderen stil zijn. Eens kijken of het lukt.... ze gaan in ieder geval niet buiten spelen en lawaai maken tijdens de 2 min stilte. Dat vind ik gewoon aso als je je kind buiten laat spelen en er niet over nadenkt dat dit storend kan zijn.
Nou, mijn 6 en 4 jarige vonden het anders een enorme moeite. 20 sec in de 2 minuten stilte hoorde ik alweer “‘mama?”
Ja hier is het twee uur middags en was ook netjes 2 minuten stil. Niet alleen voor de tweede wereld slachtoffers maar voor alle geweld slachtoffers!
Hier zijn helaas ouders die vinden dat de kinderen "gewoon" buiten kunnen spelen vandaag om 8 uur... Verder ben ik zelf wel stil en zodra de kinderen oud genoeg zijn ook.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/2000630/geschreeuw-tijdens-herdenking-op-de-dam-man-opgepakt Sjongejonge. Moet dit nou?