Hallo allemaal, Ik ben wel benieuwd hoe jullie vriendschap sluiten sinds jullie moeder zijn? Het valt mij op dat contacten met vrienden zonder kinderen een beetje verwateren. Je zit letterlijk in een andere wereld voor mij gevoel, lastig soms! Maar hoe en waar sluiten jullie nieuwe vriendschappen? Ik merk sinds mijn oudste naar school gaat je veel meer moeders spreekt. Wellicht daar? Het is sowieso de vraag wat je onder vriendschap verstaat ik merk dat sommigen al iemand vriend(in) noemen terwijl ze elkaar af en toe eens spreken. In mijn optiek niet echt iemand waar je lief en leed mee deelt. Of verwacht ik dan weer teveel van een vriendschap?
Ik heb vriendinnen met kinderen en zonder kinderen. Toch zie ik beide net zo vaak. Vriendinnen met kinderen hebben het vaak drukker de vrienden zonder kinderen gaan juist met ons samen mee naar de kermis, dierentuin of komen hier bbqen bijv omdat onze jongste nog slaapt bijv. Hun zijn minder gebonden Mijn oudste is pas 3,5 dus gaat nog niet naar school. Maar ik vind die gesprekken juist altijd oppervlakkig. Ook als ik andere ouders in het speeltuintje tref. Die spreek je even en zie je daarna niet meer dus als het verwaterd dan ligt het ook aan jezelf
Ik ben het wel met je eens, ik had altijd een vriendinnengroep met een paar meiden en ik ben de enige die kinderen heeft en dat is toch anders, de klik is er minder. Er is mindere interesse van beide kanten, zij vinden mijn kinderen niet leuk en ik zit in een heel andere situatie.
Ligt dat aan je kinderen of aan je vriendinnen...? Beetje flauw ik weet t. Wat jammer dat dat bij meerdere zo is. Ik ben pas n half jaartje moeder maar herken het helemaal niet. (En een groot deel vab mijn vriendinnen wonen ook nog eens in een andere stad omdat ik verhuisd ben naar de woonplaats van mn vriend!). Hier juist veel interesse over en weer. Maar ik doe wel mn best om het niet altijd over mn kind te hebben en we gaan ook wel eens ouderwets stappen oid. Denk dus dat het een beetje van twee kanten moet komen. En qua nieuwe contacten. Die heb ik hier in mijn nieuwe (inmiddels al weer 4 jaar maar goed ) woonplaats vooral via via opgedaan.
De mensen zonder kids zien we nog wel maar indd minder. Wij zijn in een ander dorp gaan wonen en merk dat vriendschappen sluiten wel moeilijker is geworden. Mensen hebben al vrienden en zijn niet "op zoek" zeg maar. We hebben wel contacten opgebouwd maar dat is oppervlakkig.. Echte vriendschap moet je tegenaan lopen. Het moet maar net heel goed klikken. En dan nog moet je wel brutaal genoeg zijn.. Leuke gesprekken op het schoolplein zijn gezellig maar om vriendschap te sluiten, moet je ook eens bij elkaar op de koffie.. je kunt wachten op een uitnodiging maar misschien komt die wel niet. Als je dan zelf de stoute schoenen niet aantrekt, blijft het bij schoolplein gesprekken. Ik heb laatst een aanrijding veroorzaakt. Bij die mensen langs geweest om schadeformulier in te vullen en dat bleek heel leuk te klikken. Afgesproken om vd zomer eens te borrelen met elkaar. Maar ik ga dan niet afwachten tot zij de stap zetten. Ik zal zelf het initiatief nemen, als het van hun kant niet serieus was, merk ik het vanzelf. Dan is het leuk geprobeerd.
Mijn huidige vriendinnen die ik ken sinds ik kinderen heb zijn ontstaan op het schoolplein. Kinderen die met elkaar afspreken en zo begin je een gesprek met elkaar. En als het klikt dan spreek je af met elkaar en dit is inmiddels uitgegroeid is samen vakanties vieren, er voor elkaar zijn in lastige periodes en de mooie momenten samen koesteren. Vriendinnen van vroeger spreek ik bijna niet meer omdat onze levens zo zijn veranderd. Ik heb er ook geen behoefte aan.
Nieuwe vriendinnen maken wil bij mij helaas toch ook niet zo lukken. Ik heb genoeg contact met andere (leuke!) moeders op de scholen van mijn kinderen, maar dat ontwikkelt zich niet tot echte vriendschap. Ik krijg ook niet de indruk dat veel vrouwen er echt behoefte aan hebben om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Maar goed, dat is een aanname en ik ben eerlijk gezegd ook wat te schijterig om rechtstreeks aan iemand te vragen om eens wat af te spreken. Ik heb wel wat vriendinnen, maar niemand die ik mijn beste vriendin zou noemen (en ik ben ook niemands beste vriendin) en op 1 na woont er ook geen 1 in de buurt. Ik heb ca. 1,5 jaar geleden een leuke nieuwe vriendin gemaakt (dat is die ene die in de buurt woont), zij is de partner van mijn mans beste vriend, maar uitgerekend zij vertrekken dit najaar voor een aantal jaren naar Australië .
Zo herkenbaar. Bij mij blijft het bij oppervlakkig contact. Ik zou het ook leuk vinden iemand te hebben om dingen mee te ondernemen en een echte vriendschap aan te gaan. Mijn goede vriendin sinds wij 5 zijn woont in eindhoven ver weg voor ons. Ook heeft zij haar leven ( totaal anders) en ik ook. Ik kom vaak in contact met andere moeders bij bijv de kinderboederij of ballorrig en dan drnk ik achteraf had ik haar nr ofzo maar gevraagd. Bij mij helpt ook niet dat ik steeds verhuis. In inze vorige woonplaats ( ver van waar ik nu woon)had ik leuk contact met iemand dat kon wat worden maar ik wist dat ik weer weg ging dus ik hield afstand. Dus ik ben nog op zoek ik woon in de kop van Noord Holland.
ik ben alleen stiefmoeder, maargoed. Ik merk geen verschil met mijn vriendinnen. Mijn beste vriendinnen hebben geen kinderen, maar die zie ik niet heel vaak omdat ze ver weg wonen. De mensen die hier in de buurt wonen die ik nog niet echt vriendinnen en vrienden noem maar heel goede kennissen hebben vaak wel kinderen, maar sommige mensen zijn al ouder en hebben de kinderen uit huis. Voor mij maakt het niet uit hoe oud mensen zijn en of ze wel of geen kinderen hebben. Ik kijk meestal naar gezamenlijke interesses en een klik qua persoonlijkheid. En ik heb zooooveel interesses! Ik neem aan dat je toch niet alleen over je kinderen wilt praten? Misschien is het goed om op een sport of bij een hobbyclubje te gaan of wat je dan ook maar leuk vind, dan kun je daar mensen ontmoeten. Dat werkt voor mij in ieder geval en ik ben in een klein dorp gaan wonen waar ik niemand kende.
Ik herken wel wat je zegt hoor! Een goede vriendin van mij heeft ook nog geen kinderen en soms begrijpt ze het dan niet dat we een dagje uit met mijn dochter niet laat kunnen maken (zij wilde laatst bijvoorbeeld om 20.00 uur nog met mijn peuter naar de bioscoop gaan, dat wordt 'm natuurlijk niet). Ik probeer dus ook gewoon dingen met haar in te plannen zonder mijn dochter. Verder ben ik niet zo goed in vrienden maken. Bovenstaande is mijn enige echte vriendin, en verder heb ik nog wat collega's waarmee ik zo nu en dan privé afspreekt. Maar alleen mijn beste vriendin weet van al mijn lief en leed. Ik denk dat de basisschool/psz wel een goede plek is om vrienden te maken. Je zou ook op zoek kunnen gaan naar een clubje voor kinderen waar gelijkgestemden komen. Ik ga bijvoorbeeld binnenkort naar peuter yoga. Yoga en spiritualiteit zijn helemaal mijn ding en het is nog leuk voor mijn meisje ook! Ik denk dat ik daar meer mensen tegen kom waar ik een klik mee heb dan bij bijvoorbeeld een breiclub
Ik heb 2 vriendinnen die ik van school ken en eentje via dit forum! We zaten in hetzelfde bevallingsgroepje en ze woont niet ver bij mij vandaan. Ik zou wel meer sociale contacten willen maar ik heb het zelf ook vaak druk met werk familie eigen gezin... Vriendinnen hebben meerdere kinderen en zijn eveneens drukdrukdruk en eonen niet in mijn dorp. Ik heb wel wat contact met buren maar dat is nooit echt van de grond gekomen helaas
Hier nieuwe vriendschappen opgedaan bij school inderdaad. Overigens hebben wij geen vrienden zonder kinderen besef ik me, haha
Ik heb eigenlijk wel een grote vriendinnengroep, zowel met als zonder kinderen. 3 vriendinnen zonder kinderen zie ik om de week ongeveer, dan eten we bij iemand thuis. 1 andere zie ik elke week zon beetje, want we zijn beide op maandag vrij, doen we gewoon een kopje thee of iets lunchen ofzo. Zij heeft ook kinderen. Een stel zonder kinderen eten we denk ik 1 keer per maand mee. (oud huisgenoot en haar vriend is een teamgenoot van mij man) en dan nog een stel zonder kinderen waar we ook mee afspreken om dingen te doen of te eten. En dan nog een paar losse vriendinnen die ik af en toe spreek. Als het klikt met iemand dan spreek ik gewoon af om samen te eten of iets anders te doen en dan gaat het eigenlijk vanzelf. Maar ik moet zeggen dat ik ook wel veel initiatief toon met afspreken.
Ik heb een echte vriendin. En dat is het. Ook wel meiden met wie veel klets. Maar op die vriendin kan ik bouwen en zij op mij. Zij heeft geen kinderen maar wilde ze wel met haar ex partner. Ze is als een soort Suikertante voor ons zoontje
Beide denk ik? Er zit 4 jaar leeftijdsverschil tussen maar bij de eerste toonde 1 vriendin interesse en de andere 2 niet, nu inmiddels 5,5 jaar later en niks veranderd. Ik neem het ze niet kwalijk, we zijn gewoon uit elkaar gegroeid denk ik, niet meer dezelfde interesses.
Ik heb hele lieve vriendinnen die ik al vanaf kleins af aan ken. 1 heeft zelf 2 dochters en de rest hebben geen kinderen. En dat vind ik geen probleem, we zijn ook nooit uit elkaar gegroeid sinds ik moeder ben. Ze zijn gek op mijn kinderen, en willen altijd graag alles over ze weten maar we kunnen ook over zoveel andere dingen praten. Naast moeder ben ik ook gewoon ik en heb ik genoeg andere interesses die ik samen met mij vriendinnen kan delen. We zijn namelijk niet voor niks ooit vriendinnen geworden en al zo lang vriendinnen ( langste vriendschap is 31 jaar!) Nieuwe vriendschappen heb ik op school van dochter op gedaan en heb goed contact met 2 buurvrouwen.
Ik herken dat niet echt. Ik heb vriendinnen met kinderen en daar spreek ik zowel met als ook vaak zonder kinderen af. Dan vriendinnen zonder kids die juist gek zijn op mijn kids. Die komen idd hier eten en als de kids op bed liggen borrelen en blijven lekker slapen. Dan nog wat moeders die ik ken uit de wijk etc dar is inderdaad oppervlakkig maar leuk. Altijd met kinderen. Maar ik noem ze niet echt vriendin. Dat doe ik sowieso niet snel. Zo ook nog een lading clubjes (oud klasgenoten, oud collega’s, etc) waar ik nog regelmatig mee eet etc. Hebben ook kids maar elkaars kids zien we weinig. Ik maak nieuwe vriendschappen in de wijk en sport al zijn die echt niet zo diepgaand als mijn oude clubjes, met of zonder kids!