Onze jongste dochter heeft tot ongeveer 6 altijd natte onderbroeken gehad. Soms ook wel net iets meer zodat je het aan de buitenkant zag. Rond 4 jaar nog best vaak en langzaam nam dat af. Als wij al signalen zagen dat ze moest plassen, zei zij dat ze nog niet hoefde, of voor we haar naar de wc gepraat kregen was ze al te laat. Ze had gewoon geen goede innerlijke communicatie met haar blaas . Ze is ook tot haar 10e 's nachts niet zindelijk geweest trouwens.
Ik denk dat je ergens wel een punt hebt want kinderen nu zijn over het algemeen later zindelijk als kinderen vroeger. Er zijn altijd uitzonderingen op de regel maar ik geloof dat bij meer dan 50% van die kinderen met gemak van de ouders te maken heeft. Met mijn zoon ben ik voor zijn 2e verjaardag begonnen. 3 maanden later ging hij naar de psz en vanaf de eerste dag daar heeft hij nooit meer een luier om gehad. Begonnen met thuis in onderbroekjes lopen en bij hem had ik de mazzel dat hij een natte onderbroek vies aan vond voelen en dus snel op de wc ging plassen en poepen. Met dochter ben ik sinds kort op dezelfde manier begonnen. Maar haar doet een natte onderbroek helemaal niets! Als het aan haar ligt speelt ze er rustig mee verder. Ze roept wel 15x op een dag dat ze moet plassen. Doet haar onderbroek naar beneden gaat op het potje zitten, maakt een plasgeluidje psssss maar plast niet op het potje. 5 minuten later wel in haar onderbroek. Zij is heel gevoelig voor complimentjes en applaus, je ziet haar dan genieten. Ik geloof dat als ze eenmaal 1 plasje in dat potje gedaan heeft en ik een feestje er van maak dat er meer zullen volgen maar ik ben bang dat dat eerste plasje nog wel eens lang op zich kan laten wachten. Lang verhaal maar mijn punt was, het verschilt per kind. Ik heb er 2, probeer het op precies dezelfde manier en bij de eerste ging het snel goed en de 2e heb ik het idee dat het nog lang kan gaan duren. Ze gaat per 1 juli naar de psz en ik kan me niet voorstellen dat zij dit ook zonder luier gaat doen net als haar grote broer.
Die stappen bedenken is idd wel lastig. Wat bij ons wel hielp was dat we het ongewenste gedrag (broekplassen/poepen) zo saai mogelijk moeten maken. Dus heel neutraal reageren. Geen aandacht aan geven en hem zeggen dat hij zichzelf even moet gaan omkleden. Bij het gewenste gedrag kun je bijv. afspreken dat hij bij elke keer op de wc plassen een sticker mag plakken en na een volle stickerkaart of een droge dag iets mag grabbelen uit een grabbelton (wij hebben bijv. in de grabbelton kleine kadootjes (Action), maar ook 15 min op de iPad, extra verhaaltje voor het slapen, toetje uitzoeken, etc.). Wat ook nog zou kunnen helpen is om hem op vaste tijden naar de wc te sturen. Zodat hij ervaart dat het veel fijner is om droog te zijn i.p.v. in zijn broek te plassen.
Wellicht kun je proberen om samen met je kindje het ‘gevolg’ van het broekplassen op te lossen. Hij plast in zijn broek, dus hij verschoont zichzelf. Dus kleed je maar zelf uit, pak zelf nieuwe spellen EN was het maar zelf. Mijn zoon was dit snel zat. In zijnbroek plassen leverde hem eerst tijdwinst op, hij hoefde immers niet naar de wc. Maar toen hij alles zelf moest doen, washet wel zo klaar. Hij was toen ook al 4
Wij hebben hulp gevraagd omdat onze zoon zich heftig verzette tegen zindelijkheid en poepen zo'n negatief iets was voor hem dat hij blokkeerde. 3,5 was hij toen. Hij verstopte zich om te poepen, als wij dan tegen hem praatten of naar hem toe kwamen begon hij te schreeuwen "weg weg weg!! Niet tegen mij praten!!" Plassen op het potje of wc ging al een klein jaartje toen, op commando althans. Daarbuiten plaste hij ook in zijn luier. Omdat hij op onregelmatige tijden poepte konden we de luier ook niet af laten. Ik heb raad gevraagd bij CB en die zijn een paar keer op huisbezoek geweest. Ze hebben ons tips en adviezen gegeven, onder andere het advies gekregen om, nadat hij gepoept had, eerst de onderbroek en dan de luier aan te trekken zodat hij het wel beter voelde. Zo is het gelukt om hem plaszindelijk te maken. Poepen was een ander verhaal. Dankzij mijn vriend is het gelukt. Hij heeft op een ochtend rustig tegen zoon gezegd dat hij naar de wc mocht gaan om te poepen (voordat hij wegkroop en in "blokkeringsstand" ging) en als het gelukt was dan zou zoon een uitstapje mogen kiezen. Hij heeft 2,5 uur op de wc gezeten, als mijn vriend kwam kijken dan begon hij weer te roepen dat hij weg moest gaan. Maar na 2,5 uur heeft hij gepoept! En na die eerste keer leek hij ook echt over de drempel te zijn, hij was zo trots op zichzelf dat hij toen vlot overdag zindelijk is geworden. "s Nachts nog niet, maar dat geeft niet.
Idd. Met mensen die allerlei meningen hebben over wanneer een kind zindelijk zou moeten zijn kan ik over het algemeen helemaal niks. Ene oor in en andere weer uit. Daar voel ik geen druk van. Maar iedere schooldag stand by moeten staan omdat school kan bellen dat er verschoond moet worden geeft wel heel veel druk. Man en ik werken beide. En ons werk is op meer dan een uur rijden/treinen. Dus moeten we om beurten thuiswerken. Wat gelukkig wel kan, maar erg onhandig is met vergaderingen en afspraken. En zeggen " ouders van nu zijn te lui en gemakzuchtig". En dan " maar dat is niet vervelend bedoeld hoor" Huh? Sorry. Komt best vervelend over. Als jouw kind wel lekker in de maat loopt heb je geen idee waar je het over hebt, en heb je niks in dit topic te zoeken. Deze week nog van de deskundige te horen gekregen dat training absoluut geen zin heeft als het kind niet rijp genoeg is. En die rijping heeft weinig te maken met luie ouders of lekkende luiers.
Dank je, dat dacht ik eigenlijk ook Er zijn nu ook meer kinderen met autisme dan vroeger en meer kinderen met gediagnosticeerde spraakstoornissen dan vroeger en meer kinderen met allergien dan vroeger. Toch is er gelukkig niemand op dit forum die tegen een moeder met een autistisch kind zegt “oh maar dan was je lui en heb je hem te weinig geknuffeld” of tegen een moeder met een kind met spraakachterstand “oh je was lui, je hebt te weinig voorgelezen”. Maar het is blijkbaar echt enorm hip om tegen moeders met een kind met zindelijkheidsproblemen te zeggen dat ze lui waren en te laat begonnen zijn
Ik was dus niet de enige met deze frustratie. Wordt er altijd wat boos van als mensen dit soort opmerkingen maken...
Precies! Ik las de reacties en dacht: ik zeg maar even niets. Zo makkelijk om halve nieuws-artikelen te citeren als je zelf niet in zo’n situatie zit.
Geen kind is hetzelfde en geen ene aanpak is perfect. Waarschijnlijk kan het werken van moeders en kinderen naar de opvang in sommige gevallen mee dragen aan het later zindelijk worden. Als ik de verhalen lees in be hoe intensief ze daar bezig zijn met zindelijkheid voor 2,5 jaar oud omdat ze naar school moeten is mijn eigen ervaring dat dit in nl op de opvang wel anders gaat. Althans op de 3 waar onze jongens zaten. Maar het kan onmogelijk de enige reden zijn en de luiheid van ouders zijn. Tot 5 jaar is het niet abnormaal of vreemd als je kind nog niet (volledig) zindelijk is. Probeer positief te blijven en de foutjes te negeren. Minimale aandacht geven, hoe moeilijk dit ook is. En misschien een troost voor sommige hier, wij hebben ook nog steeds problemen met de oudste. Wel wat onderzoeken gehad, maar vooralsnog geven de specialisten aan dat het niet buiten het normale valt. Wat anderen ook zeggen. Lastig is het wel en ik hoop dat jullie kindjes snel zindelijk zonder problemen worden.