Bij mij is het nog heel pril. Mijn zoontje is 6. Ik vroeg me af wanneer jullie het vertelden aan jullie andere kids dat er een baby in mama's buik zit? Na de eerste echo met 7 wkn? Na de 12 wkn? Of direct al?
ik vertelde het gelijk al maar mn dochtertje was toen bijna 3 dat is misschien ook anders als een 6 jarige en ik stond er ook niet echt bij stil voor t g4val t mis zou gaan om hrt daarom nog niet gelijk te vertellen gelukkig gaat alles tot nu toe goed
Wij hebben het een dag voordat we het aan de rest van de familie zouden vertellen verteld, was met 7 weken na de eerste echo..
Mijn zoontje snapt er toch nog niks van haha. Dus wij praten er gewoon over. Ik wijs ook wel eens naar mn buik en zeg dat er een baby in zit, maar hij begrijpt t niet. Als hij echt ouder geweest zou zijn dan zou ik wachten tot een week of 8/9. Toen zijn wij er ook mee naar buiten gekomen dus was het niet erg geweest als hij zich verpraatte.
Ik denk na een positieve uitslag van de nipt test of tot na de geslachtbepaling. Dat zal ergens begin of eind juni zijn.
We hebben het hier verteld toen de rest het ook mocht weten. Zodat onze dochter (4) niet heel lang met een 'groot' geheim zou rondlopen of het per ongeluk zou vertellen. We hebnen het verteld rond de 10/11 weken.
Hier denk ik na de eerste echo. Wilde het haar eigenlijk later vertellen, maar ze is niet gek. Ze weet meteen dat er iets is als mensen ons feliciteren ofzo. Ik denk dat ik het haar aan oma laat vertellen
Wij wilde het vooral graag zelf vertellen, dat ze het niet van anderen zou horen. Ook al was/is ze nog maar 2.5, maar meer voor ons/mijn gevoel denk ik. Het rond 12 weken verteld, alleen directe familie wist het al vroeg, na positieve test(ik kan mn mond niet zo goed houden..)
Na de geslachtsbepaling. Wilden eigenlijk wachten op een goede 20 weken echo, maar haar gedrag veranderde toch wat dus met 17 weken verteld.(ze is drie) Anderen nadrukkelijk verteld dat ze hun mond moesten houden. Wij vonden dit al erg lang duren voordat d'r zusje geboren wordt en een kind van drie uit moeten leggen van een evt miskraam zagen wij ook niet zitten. Dus vandaar later.
Hier wel gezegd maar ivm verstandelijke beperking snapt ze er toch niks van en dat hadden we ook niet verwacht
Bij de derde zwangerschap direct verteld aan de meiden. 5.5 is de oudste. We hadden gezegd dat ze het niet door mocht vertellen, maar ik werd de dag erna al gefeliciteerd door de juf vd BSO. Ze had nl een hele mooie tekening gemaakt voor mama en de baby in de buik. Helaas is de zwangerschap misgegaan met 8 weken En dat is lastig. 1. Ik had het er best zwaar mee. Verliep nl niet vlekkeloos. 2. Ik vroeg me af hoeveel mensen het wisten van de zw. En heb helaas yegen drie ouders moeten vertellen dat ik niet meer zwanger was. En 3. Is het moeilijk uit te leggen aan je kinderen dat mama geen baby meer in de buik heeft Na twee gezonde zwangerschappen had ik er nooit bij stil gestaan dat het mis zou kunnen gaan. Daarom bij deze zwangerschap gewacht tot de 12 weken echo. En dat gaat tot nu toe allemaal goed en de meiden vinden het heel gaaf dat ze er een zusje bij krijgen
Vertel je het dan ook pas aan de buitenwereld? Ik zou het zo jammer vinden als ze het van een buitenenstaander horen namelijk. Waarom moest ze met 17 weken haar mond nog houden? Hadden jullie de zwangerschap nog niet openbaar gemaakt? Ik zou nooit zo lang mijn mond kunnen houden .
Wij hebben het direct verteld aan onze dochter van 4. Ook de eerste keer, toen ik een vroege mk heb gehad. We hebben haar dat in kindertaal uitgelegd en ze ging daar heel goed mee om. Dus nu ook direct verteld. Ze hoort tenslotte bij ons gezin! Ze wou al een tijdje graag een broer of zus dus ze was al lang aan iedereen aan het vertellen dat ze grote zus werd. Toen het dan eindelijk zo ver was, geloofde niemand het nog als zij iets zei dus was perfect zo .
Met 12 weken. Hiervoor wisten een paar mensen het, maar niemand heeft het haar verteld. Zodra zij het wist mocht ze het aan iedereen vertellen!
Wij hebben het met ruim 13 weken verteld, na goede echo’s en na een goede nipt uitslag. De rest hebben we het nog later verteld.
Hier hebben we het 3x verteld rond 5 weken. Dat is vroeg, en het heeft voor-en nadelen. Ik denk dat het belangrijk is je te realiseren dat een miskraam, hoewel je er niet vanuit moet gaan, tot de mogelijkheden behoort, en het is verstandig je van tevoren af te vragen hoe je daarmee omgaat t.a.v. je kind. Wij hebben besloten te delen wat we nog maar moeilijk voor ons konden houden. Onze dochter was net 4 toen ik voor de 2e keer zwanger raakte. Als ze 2 was geweest hadden we misschien wat langer gewacht. Toen ik mijn eerste miskraam kreeg, hebben we de placenta en de vrucht begraven (maar niet laten zien) en heeft Raketje bloemetjes geplukt voor op het grafje, en later hebben we samen een steen beschilderd voor er bovenop. We hebben ook samen openlijk gepraat en gerouwd. Het voelde logisch om het op die manier te doen. Bij mijn derde zwangerschap verliep het ongeveer net zo, helaas ook met weer een miskraam. Dit keer was ik er lichamelijk vrij beroerd aan toe en het was fijn dat Raketje wist waar dat aan lag. Kinderen gaan toch vaak hun eigen waarheid verzinnen als ze geen logische verklaring krijgen van wat er lichamelijk en/of psychisch aan de hand is met de ouders. Ook dit keer hebben we een begrafenisje gehad. Toen raakte ik voor de 4e keer zwanger. Wij vonden het spannend, Raketje ook. Nu ik 23 weken ben en het buikje mooi rond wordt, hebben we er alle 3 wel vertrouwen in. Het is mooi om dit hele proces samen als gezin door te maken, ook de moeilijke dingen die we hebben meegemaakt. Als Raketje veel jonger was geweest, of bijvoorbeeld als ze een kind was geweest dat snel in paniek raakt, dan hadden we het wellicht anders aangepakt. Maar voor ons, voor dit huidige gezin, voelt het goed zo.