Hoi allemaal, lang leve het zwangerschapsforum. Zo kan ik ff m'n ei kwijt! Mijn laatste menstruatie begon 1 april, en nu ik naast positieve zwangerschapstesten ook de eerste symptonen begin te herkennen, durf ik het (zachtjes) te zeggen... Ik ben zwanger van ons 3e kindje Vanwege 2x een vmk in het verleden mag ik 15 mei voor een vroege echo. En mannnn wat ben ik daar blij mee, want ik zit me toch een partijtje druk te maken!! Mn hoofd stroomt er van over. De eerste dagen na mijn positieve test kon ik er niet van genieten, omdat ik er bijna min of meer van uit ging dat het toch wel mis zou gaan. Nu beginnen de eerste kwaaltjes... En nu komt het volgende in mijn hoofd; wat als er "iets" is met het kindje?? Een handicap bv? Of een ziekte?? Ik wil niks liever dan een groot gezin!!! Maar tart ik het lot niet met een kern gezond zoontje en dochtertje? Even voor de duidelijkheid, ieder kindje is van harte welkom in dit gezin, dat is niet zo zeer mijn punt. En hoe bang ik ook ben dat het mis gaat, ik hou nu al van die kleine frummel in mijn buik. Alleen maar liefde!! Maar wat ik nooooit had verwacht is dat ik mezelf over uitgerekend mijn 3e zwangerschap me zo druk zou maken!!! Vroeg me af of ik de enige ben. Hopelijk land ik snel weer met m'n voeten op de grond en kan ik echt gaan genieten. Oh ja en die hormonen helpen me ook niet mee geloof ik
Nee hoor. We zijn iig met z'n tweetjes. Allereerst gefeliciteerd Logisch dat je wat onzeker bent in deze situatie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook nog echt niet geniet van deze zwangerschap. Eerst een goede echo en dan zien we wel weer verder! Ik ben ook bang dat ik het fysiek zwaar ga krijgen (nergens op gebaseerd) en dat mijn anderen kinderen er onder gaan lijden. Of dat dit kindje straks veel zorg nodig heeft.. Maar dan denk ik aan al die gezinnen met 3 of meer kinderen waar het ook goed gekomen is. En dan probeer ik er op te vertouwen dat dat bij ons ook zo is
Precies dat! En jij ook gefeliciteerd natuurlijk Zo was ik vandaag nog al emotioneel (vandaar m'n hartekreet hier ook denk ik) Paar keer tranen moeten weg slikken om de grootste flauwekul. Dacht ik, jeeeetje wat doe ik m'n kinderen aan de rest van het jaar een instabiele moeder!! Maar he, al met al is en blijft het natuurlijk iets heel leuks. Hopelijk ligt de focus snel wat meer op het leuke dan op de ongerustheid. Een goede echo zal daar vast bij helpen!!
Gefeliciteerd! Je bent zeker niet alleen, het lijkt of die zorgen met elk kind groter worden helaas ik gaf dit ook aan bij mn vk tijdens een van de eerste afspraken en zij zei tegen me: er worden ook gewoon drie gezonde kinderen in een gezin geboren , dat stelde me wel enigzins gerust moet ik zeggen! En ik moet me soms ook verontschuldigen tegenover de kids omdat ik toch wat meer overdreven reactie kan laten zien, maar dat gaat de laatste weken al een stuk beter, stabiliseerd weer wat gelukkig!
Ik kan natuurlijk alleen uitleggen hoe het voor mij is. Ik ben 8 weken zwanger en heb dinsdag pas mijn eerste echo. Killing kan ik je vertellen. Maar goed, ik heb 2 gezonde dochters. En daar ben ik heel gelukkig mee. Ik heb het idee dat ik teveel vraag. En omdat ik nu ook echt volledig volwassen ben besef ik me meer hoe bijzonder het is. Nu was ik zwanger met 2 vriendinnen. Zij hadden beide een kloppend hartje gezien en beide kregen een miskraam rond 8 weken. En gister hoor ik dat een kennis van mij die al 30 weken is haar kindje is overleden. Ik vind het niet te doen. Het lijkt wel of niemand de bevalling red. En dan nog maar hopen dat je kindje gezond op de wereld komt. Met andere woorden.... vanaf week 4 tot en met de geboorte is het piekeren en hopen. En dan begint de ellende eigenlijk pas... want in je buik zitten ze toch altijd nog het veiligst. Dus je leest al, aan mij heb je weinig. Wel super veel plezier met je echo. Je bent hem op dezelfde dag als ik!
Herkenbaar om juist bij je derde zo'n paniekpiet te zijn. Ik was bij de eerste zo relaxed, haha! En nu realiseer ik me meer wat er allemaal kan gebeuren, wat het echt heel lastig maakt om voor 100% te genieten. Het went wel hoor, naarmate je zwangerschap vordert. Maar in het begin heb ik me ook zo'n zorgen gemaakt.
Nou ik ben blij dat ik niet helemaal een uitzonderingsgeval ben Thanks voor jullie verhalen en gefeliciteerd met de zwangerschappen allemaal! Hopelijk zorgen om niets En jeetje @MamaZijnIsDeBom dat zijn ook wel hele nare voorbeelden die je opnoemt. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten natuurlijk.
Gefeliciteerd! En inderdaad, mijn ervaring is ook, hoe meer je er krijgt, hoe bezorgder je wordt. Je weet meer wat er mis kan gaan, en je beseft wat je al hebt. Het lot nog een keer tarten, etc. Maar de kans is gewoon groot op een gezond kindje, vergeet dat niet.
Ik herken het wel. Bij mijn 3e zwangerschap had ik veel meer zorgen dan bij kindje 1 en 2. Nu zwanger van de 4e en zijn de zorgen nog groter.. Bij de 3e zwangerschap kon ik nog enigzins genieten. Nu lijk ik zelfs na 1 goede echo nog niet gerustgesteld. Miss komt het ook wel door de 2 vmk die ik recent nog heb gehad. Ik hoop dat ik het meer kan gaan loslaten en toch nog van dit 4e wondertje kan genieten
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik had in 2013 2 vmk bij 6 weken en 9 weken, en hoewel er daarna 2 goede zwangerschappen kwamen merk ik dat ik daardoor toch wat minder onbevangen ben, toch zeker de eerste 12 weken. En als het net zoals bij jou nog maar zo kort geleden is, is het natuurlijk nog spannender!! Ik heb vanmorgen aan mn moeder verteld dat als alles goed blijft gaan ze weer oma mag worden in januari 2019. Ze was zo blij, heel leuk! Maar ook weer extra spannend, als het nu mis gaat vind ik het behalve heel rot voor ons, ook zo zielig voor haar. En wat ook mee speelt denk ik is dat ik geen idee heb hoe ik het mn kindjes van net 4jr en 2 jr en 8 mnd zou moeten uitleggen... Stel dat ze meeleven met de zwangerschap en het heeft een slechte afloop... Maar ja, het is nu gelukkig ook niet zo dat ik aan niets anders kan denken. Toch herken ik dit soort zorgen veel minder van de vorige zwangerschappen. Ik tel de dagen af tot dinsdag
Off topic hoor... maar ik snap ff iets niet je hebt 3 kindjes maar er staan er maar 2 in je banner! Puur nieuwsgierigheid hoor
Haha ja er stond 4jr, 2jr en 8 maanden! Ik snap t nu!! Ik las t verkeerd. Maar beter dat je er gewoon maar 2 hebt dan dat je er 1 vergeten bent
Misschien kwam de bezorgdheid toch ook wel voort uit een soort van onderbuikgevoel dat het niet goed zat... Echo dinsdag was niet wat we verwachtte, en begin nu bloed te verliezen. Om 16u naar het ziekenhuis. Echt zo jammer dit We hadden zo veel zin in dit lieve kindje