Dat begrijp ik, maar dat geldt helaas voor veel meer mensen. Ik ken zwangere dames die fitter zijn dan sommige andere dames. Helaas kun je dat vaak aan de buitenkant niet zien. Je mond open doen is dan toch vaak de beste oplossing. Maar ik vind het wel een vorm van beschaving om gewoon op te staan voor zwangeren.
Hier staat gewoon aangegeven dat zwangeren prioriteit krijgen als ze dat willen. Net als ouderen, mensen in rolstoel of mensen die slecht ter been zijn. Toen ik 32 weken zwanger was en 2u in de Ikea had rondgelopen vond ik het echt heel fijn dat ik niet in de lange rij hoefde te staan. Mensen hier zeggen ook dat je vooraan moet gaan staan, dat is hier normaal. Ik vind het jammer dat een zwangerschap in Nederland wordt gezien als je eigen probleem. Een beetje zorg van de medemens zou niet misstaan vind ik. Ik ben het eens met wat @suus1983 zegt: zelf je eigen kinderen beter opvoeden is een betere oplossing dan stickers of buttons.
Helemaal offtopic, maar OH wat zou ik in de rij voor de kassa graag autistenvoorrang krijgen met mijn zoon. Elke keer is hij alles bij elkaar aan het huilen als we in de rij bij de kassa staan. Omdat hij te dichtbij andere mensen is in de rij raakt hij overstuur (mensen gaan hem ook staan aanstaren, moet je helemaal niet doen bij een bange autist) en hij kan niet tegen de piepjes van de kassa... Ik weet het, de wereld kan zich niet helemaal aan hem aanpassen, maar wat zou het fantastisch zijn als we die rij konden overslaan.
Ik vind het onzin zo’n button. Gewoon je mond opentrekken. Nou moet ik zeggend dat ik altijd zeer makkelijke zwangerschappen heb gehad en prima hoogzwanger kon blijven staan. Ben zelfs nog een keer opgestaan voor een oudere meneer met een stok moet ook zeggen dat ik in een ouderen-buurt woon en het ziekenhuis vlakbij is, dus was altijd al gewend veel te staan. Maar heb ook een keer gehad dat ik (net zwanger) bijna van mn stokje ging. Toen heb ik het gewoon gevraagd en die persoon stond meteen op. Sommigen kunnen het ook gewoon niet goed inschatten, of zijn inderdaad met andere dingen bezig. Ook kan je niet altijd van de buitenkant zien of iemand wat mankeert. Een schoolgenootje van mij leek een gezonde meid, maar had heel veel last van haar reuma. Ja die stond ook niet op.
Zelf scan is dat geen oplossing? bij ons staat bij de zelfscan kassa nooit een rij. Je hebt alleen wel piepjes tijdens het zelfscannen, dus de piepjes hou je.
Jazeker, ik ga express naar een AH verder weg zodat ik de zelfscan kan gebruiken, maar dat is helaas niet de enige winkel met kassa waar ik met hem naartoe moet. Het is nu zo dat ik zoveel mogelijk online bestel, maar eigenlijk is dat een oplossing van niks. Ik ga namelijk wel graag de deur uit, ik ben zelf niet autistisch.
[QUOTE="KleineLai, Ik vind het jammer dat een zwangerschap in Nederland wordt gezien als je eigen probleem. [/QUOTE] Nou daar ben ik wel schuldig aan moet ik bekennen, ik zie een zwangerschap helemaal niet als een probleem, en heb ook nooit medelijden met ze, zelfs niet als ze per ongeluk ergens moeten staan. Ik zie ze als erg gezegende mensen, maar dat begrijp je misschien gezien mijn handtekening. Maar ik sta wel voor ze op hoor
Aardig, thanks Ben je ook wel eens zo'n kind tegen gekomen in de winkel? Ik heb nog niet meegemaakt dat iemand mij vraagt of ik voor wil gaan als ik met hem in zijn aangepaste buggy in de rij sta. Terwijl toch echt goed te zien is dat hij gehandicapt én overstuur is. Ik begon me af te vragen waarom mensen dat niet aanbieden en of ik daar misschien zelf om moet vragen. Of dat ik gewoon moet accepteren dat het zo gaat als het gaat.
Wat vervelend zeg! Je sprong vast een gat in de lucht toen de zelfscan optie kwam! Jammer dat mensen je niet even voorlaten dan he.
Maar ik denk dat mensen daar helemaal niet bij stilstaan, dat de rij hem overstuur maakt. Kijk ik sta weleens met een krijsende peuter bij de kassa, maar die is dan moe/hongerig weet ik veel wat. Dus het zal bij mij denk ik ook niet in me opkomen dat een kind zo overstuur raakt van in de rij staan. Maar ik heb dus ook geen ervaring met een kind met autisme, zoals denk ik velen met mij. Ik denk dus dat je ‘ons’ daarin het beste kunt helpen door het gewoon te vragen/uit te leggen.
Ik kan me niet herinneren ooit in zo'n situatie te hebben gestaan, maar na jouw uitleg ga ik in de toekomst zo'n moeder zeker voorlaten.
Zu je dat niet vervelend vinden dan? Dat ik ongevraagd iets aan je ga staan uitleggen? Ik twijfel daar zo vaak aan, of ik wel of niet iets kan/moet/mag zeggen. Laatst was mijn zoon dus heel erg overstuur in zijn karretje en toen kwam er een kind naast staan en bleef hem aankijken op hele korte afstand. Waarschijnlijk gewoon uit nieuwsgierigheid, maar mijn zoon raakte steeds meer overstuur. Ik zat echt te twijfelen: moet ik nu zeggen dat dat kind weg moet gaan of moet ik maar gewoon de tijd uitzitten totdat ik weg kan? Ik vind het ook weer zoiets om tegen zo'n kind te zeggen dat ze ergens anders naartoe moet omdat mijn zoon niet tegen die nabijheid kan.
Ik vind dat echt heel raar hoor dat mensen dat niet aanbieden. Om die reden dat er dus prioriteiten borden worden opgehangen. Iets wat overbodig zou zijn als mensen gewoon eens om zich heen kijken en zich inleven in anderen. Er zit hier in de buurt een instelling waar mensen met geestelijke handicap verblijven maar nog wel redelijk zelfstandig kunnen functioneren. Deze mensen zie ik wel eens in de supermarkt en staan vaak gewoon in de rij, kunnen ze ook gewoon. Soms vragen ze of ze voor mogen want ze hebben vaak maar 1 of 2 items. Maar 1 man staat altijd bij de prioriteiten kassa. Hij loopt ook ongemakkelijk dus misschien daarom, maar het zou ook goed om zijn geestelijke aandoening/stoornis kunnen zijn. Er wordt iig nooit een probleem van gemaakt. Als jij met je zoon bij deze kassa zou gaan staan dan zou niemand jullie wegsturen. Voor in attractieparken heb je zo'n autistenpas waardoor je niet in de rij hoeft te wachten, ik vind het raar dat deze niet in winkels geld.
Ja misschien ligt het dan ook aan mij, maar ik zou dat prettig vinden ja. Soms ben ik me er wel bewust van maar sommige mensen willen juist ‘als ieder ander’ behandelt worden als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben dan bang een verkeerde inschatting van de situatie te maken, omdat ik dus niet alle kennis heb. Ben misschien zelf ook een beetje sociaal onhandig In ieder geval denk ik dat het voor jezelf al fijn zou zijn om inderdaad te accepteren dat andere mensen vaak geen weet hebben van wat er speelt. Gewoon onwetendheid dus. Geen onwillendheid.
@Nellie over het algemeen genomen is er ook geen reden om medelijden te hebben met een (al dan niet zichtbare) zwangere vrouw omdat je vindt dat ze al in een gezegende positie verkeren door überhaupt zwanger te zíjn. Helaas valt aan een dikke buik niet af te lezen hoe "gezegend" de zwangerschap nou daadwerkelijk verloopt. En ik hoop echt oprecht dat voor jou ook ooit de tijd mag aanbreken dat je dankbaar zult zijn dat iemand voor je opstaat, ondanks de "gezegende" positie waarin je dan verkeert. Net zoals jij dat nu al voor hen doet
Ik heb er nooit bij stil gestaan dat ‘gehandicapte’ kinderen daarvan overstuur kunnen raken. Mijn kinderen kunnen ook krijsen/overstuur raken, ook toevallig als we net in de rij staan. Vandaar dat ik denk ik nooit de link heb gelegd dat het voor een autistisch/gehandicapt kind overstuur raken van de stress kan zijn. Maar als je zou zeggen dat je kind van de tij overstuur raakt zou je gelijk voor mogen! Zou t dus gewoon vragen volgende keer!
Dit heb ik ook. Ik wil dan niet mensen een ongemakkelijk gevoel geven terwijl ik van binnen dan wel mee leef met die mensen en denk van hopelijk voelen ze zich niet ongemakkelijk. Ik weet nooit goed wat ik moet doen... maar als ik iemand zou zien die zich niet op zijn gemak voelt of iets dergelijks zou ik diegene wel voor laten gaan of helpen. Beetje aanvoelen maar heb altijd het idee dat het misschien juist niet gewaardeerd word of dat iemand zal denken van bemoei je er niet mee..
Iemand aanbieden om voor te gaan, is wel heel lief. Maar ik verwacht het echt niet hoor. Ik ervaar het pas als bemoeizucht als iemand ongevraagd tips gaat lopen geven of als ik afkeurende opmerkingen krijg a la: "Nounou, wat een heftige reactie." Ik heb ook wel eens meegemaakt dat iemand zich ineens over hem heen boog en tegen hem zei: "Tjonge, wat doe jij boos!" en toen kreeg die mevrouw dus een klap in haar gezicht van mijn zoon... allemaal dingen die m.i. niet nodig zijn. Maar weet je, een bemoedigende glimlach naar mij als ik aan het worstelen ben met de situatie is ook al heel helpend
@Manque gewoon vragen hoor!! Ik zou het echt geen probleem vinden om je dan voor te laten gaan. Om precies te zijn, zou ik het juist fijn vinden om wat te 'helpen', zodat je zoontje niet volledig overstuur raakt. Maar ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt hoor. Ik kom uit een autisten/adhd familie. Niet extreem overigens, meer in combinatie met hoogbegaafdheid. Maar ik weet wel hoe ontzettend moeilijk het kan zijn. En zeker hoe mensen er vervolgens op reageren. Ik zat pas in het vliegtuig, in de rij naast mij zaten twee zwaar autistische jongetjes met hun ouders. Die ouders zijn 5 uur lang bezig geweest om ze rustig te houden, prikkels te verminderen, speciale koptelefoons voor geluiddemping, etc. Zo veel respect hoe ze constant elke minuut zorg boden. En vervolgens allemaal mensen alsnog boos kijken als er toch één schreeuw ontsnapte