Ja, heel herkenbaar. ‘Vroeger’ deed ik alles alleen en was nergens bang voor maar tegenwoordig....ik denk te ver na. Overigens was dat vroeger in ‘de grote stad’, nu wonen we meer dorps...dat helpt ook niet.
Je begrijpt het verkeerd volgens mij. Ik reageerde op mensen die zeiden dat het veiliger in een bos is dan waar dan ook en dat mensen die kwaad willen niet in de struiken gaan liggen wachten op een slachtoffer.
Gelukkig wel, ik woon praktisch ín het bos. Ben hier ook opgegroeid, speelde altijd in de bossen. Ik vind het heerlijk om overdag rond te struinen. We mochten nooit 's avonds alleen door het bos fietsen, maar ik als tiener zag er geen kwaad in en deed het met regelmaat. Nu doe ik het na al die horrorverhalen absoluut niet meer. Er is hier een tijd geleden een vrouw verkracht vlakbij, sindsdien laat ik me niet meer alleen zien in het donker.
Ik ben als ik alleen in het bos aan het hardlopen ben eerder bang om een groep wilde zwijnen of een Schotse hooglander (Veluwezoom) tegen te komen dan een enge kerel.
Dat is inderdaad heel naïef gedacht. Hier in het bos is een vrouw verkracht een paar jaar geleden. Daarnaast vaak meldingen van potloodventers (heb er als kind ook eentje mogen tegenkomen...) en drugskoeriers. Er is jaren geleden een man vermoord in verband met een drugszaak. En er staan regelmatig auto's stil in verdachte omstandigheden. Onze buurt heeft ook veel contact met de politie. Op onze aanvraag rijden er nu vaker patrouilles langs en wij worden geacht bij elk onraad te bellen. Dus veilig?! Nou, nee...
Ik ga alleen met hond. Alleen in t bos vind ik sowieso raar. Dan denk ik altijd dat mensen denken "wat loopt die vrouw hier alleen, is ze op zoek naar haar minnaar ofzo" dat denk ik namelijk ook altijd over mensen die alleen in het bos lopen. Behalve als ze Teva sandalen aan hebben dan zijn het officieel wandelaars in mijn ogen. Stom eigenlijk he, zegt meer over mij dan over die mensen die waarschijnlijk ook gewoon even de buitenlucht in willen.
Haha ik kom nog weleens in de verleiding om lekker te tekenen in het bos. Fijn m'n hoofd leegmaken. Maar dat voelt ook altijd heel ongemakkelijk, dus dan ga ik vaak het pad af en verscholen tussen de bomen zitten. Maar dan zitten mensen ook zo te kijken van: "moet die plassen?!"
ja hoor, dat doe ik gerust. Maar goed: ik loop ook rustig om 3 uur 's nachts door het centrum van Rotterdam of zo, vinden de meesten écht doodeng. En als ik het bos inga, ben ik met de hond. Niet dat ik daar nu zoveel aan heb hoor, want dat is een vreselijke bange angsthaas. Ik zal nog eerder de hond moeten beschermen tegen kwaadwillende mensen als dat ze mij beschermd. Maar het gaat om het idee natuurlijk, dat is niet iets wat een ander weet.
Waarschijnlijk komt dat door jouw geschiedenis waarin jij in het bos op zoek was naar een minnaar. Want, zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten Misschien een leuk vervolg topic openen: “heb jij wel eens met je minnaar in het bos afgesproken?” Ik heb dat echt nog serieus nooit in het bos mij afgevraagd. Ben ook benieuwd of mensen dat van mij denken als ik in mijn hardloopoutfit en telefoon op de speakerstand door het bos ren en Evy elke vijf minuten zegt: ‘Je bent nu 15 minuten aan het rennen. Je gemiddelde snelheid was 10.6 km per uur. Je hebt nu 3 km gelopen en hierbij meer dan 150 calorieën verbrand. Goedzo, ga zo door” hahahaha
Woon op een paar minuten lopen van een bos. Loop er soms wel overdag als het wat drukker is. Als het donker is of rustig niet. Tijdje terug een schietpartij geweest, vorig jaar een dode man gevonden (ergens anders vermoord en in het bos gedropt), wordt regelmatig drugsafval gevonden en een paar jaar terug mensen beroofd. Ik baal ervan maar ik vind het niet altijd veilig in 'ons' bos.
Haha, serieus heb ik nog nooit met een minnaar in het bos afgesproken. Lig persoonlijk liever gewoon in een bed dan op een bedje van dennennaalden. Maar ik weet niet waarom ik dat denk. Sommige mensen zijn gewoon zo misplaatst in een bos. Alsof ze er niet in passen. En misschien voelen ze zich ook wel echt ongemakkelijk alleen. Waarschijnlijk om andere redenen dan die ik aanneem maar ogen ze daarom zo tegennatuurlijk . Over hardlopers denk ik overigens niks. Ja dat ze aan het hardlopen zijn en dat liever in t bos doen dan langs de weg, logisch.
Niets mis met een picknickkleed op een bedje van mos je zou het eens moeten uit gaan proberen, zei de hardloopster uit het bos
Nope mij zie je niet alleen in het bos en al helemaal niet in het donker. Ook in de stad wel overdag natuurlijk maar als het donker is dan zie je mij hooguit in de winkelstraten en als ik voor mijn werk(wijkverpleging) ergens heen moet dan probeer ik donkere stegen enz te vermijden. Er zijn gewoon plekken die dan echt niet posi aanvoelen. Of dat je in een donkere straat loopt toch door een steeg heen moet naar m'n auto en er lopen vage figuren rond ondertussen bedenk k mij wat k kan doen echt psychisch Heb wel eens ergens gelopen en blij dat er camera's hingen niet dat die wat doen maar toch het gevoel dat ze je kunnen volgen. Haha noem het rijke fantasie of gewoon te bewust van alles om je heen
Ik ben achteraf opgegroeid, op een boerderij met veel bossen in de buurt. Zo achteraf dat bij ons huis de harde weg ophield. Ik ben het dus wel gewend. In zuid-oost Brabant trouwens . Ik ben nu dus benieuwd waar je woont. Ik ben nog nooit bang geweest in de bossen, overdag niet en ‘s avonds ook niet. Tot een paar jaar geleden was ik ook een redelijk fanatieke mountainbiker en ik heb wel eens gedacht als ik pas in de schemer thuis kwam: als ze me willen pakken ben ik toch sneller dan zij. Maar ik ben over het algemeen niet bang aangelegd.
Met mijn minnaar afspreken in het bos deed ik toen ik nog thuis woonde en ik mijn vriend maar twee keer per week mocht zien. Blijven slapen was uit den boze dus dan maar het bos is. Het had wel wat. We zijn wel een keer betrapt door de politie die twee eenzame fietsen aan de rand van het bos had zien staan. Ook toen we al samenwoonden zijn we bij de eerste zonnestralen in de lente nog wel eens het bos in gedoken, haha!
Ik ben nooit bang geweest tot ik een keer met de honden Door het bos liep en 1 hond (tascha) in paniek terugkwam kwam rennen. Tascha rende in 1 streep naar de auto. Ik heb gelijk de andere honden geroepen en ben terug gegaan. Wat er aan de hand was weet ik niet, maar tascha, de angstloze hond die ineens terug rent, dat klopt niet. Sindsdien ga ik niet meer diep het bos in.
Ik vind het bos geweldig met mijn man kinderen etc... Maar alleen nee eigenlijk niet, zelf werk ik in de thuiszorg en ik werk sinds 1 mei in een nieuw team waar een stuk buitengebied bij zit. Straks is het weer donker als ik bij die clienten moet zijn echt verschrikkelijk vind ik dat ( dan heb ik mijn man ook aan de lijn als ik daar loop haha te erg misschien maar dan voel ik mij iets veiliger)