Graag gedaan, het is zo kut kn door te maken, ik vond de herkenning bij anderen zelf een enorme troost toen ik me Echt heel verloren voelde, en me enorm schaamde en verdrietig was
Ja.... zo voel ik het ook. Het helpt en beetje tegen het eenzame en radeloze gevoel. Hoe is het bij jou nu??
Ow! Dat is inderdaad heel goed. Een regelmatige cyclus zegt een hoop. Ik zal voor je duimen! Erewoord
@MamaZijnIsDeBom ohnee. Ik lees dit nu pas... wat kut! Hoe voel je je nu? Ik wilde ook geen curretage.. bij de echo bij 8 weken bleek het al 3 weken niet meer te groeien. De gyn gaf toen aan dat als je met je geest eenmaal weet dat het niet goed is, het vaak vanzelf los komt.. Bij mij begon na een week het bloed verlies en 2 dagen later kwam het vruchtje. Daarna zat er nog restweefsel. Pillen gehad maar deden niks. Na de volgende menstruatie was ik schoon. Ik was ook boos Hoe kon ik niet door hebben dat het niet goed was?? En verdrietig, waarom gebeurt ons dit?? Wist ook niet of ik nog wel zwanger wilde worden. Maar dat gevoel ging weg.. samen met de hormonen (na 3 wkn uit mijn lijf). Sterkte daar xx
Ow! Echt precies hetzelfde verhaal dus! Ik vind dat voor jou echt verschrikkelijk. Maar het is wel fijn... zo'n stukje herkenning. Al had ik het je natuurlijk super graag anders gegund. Ik hoop dat het snel los komt. Maar er is geen enkel teken dat dat zo is. Mijn borsten waren in die weken 2 maten gegroeid. Ik had net nieuwe bh's gekocht. Die draag ik nu nog, ze worden nog geen millimeter kleiner. Ik verlies na wat druppels door de pillen helemaal niets meer. Ik dacht toen ik nog zwanger was dat een miskraam het ergste was wat me kon overkomen. En ik vind het ook mega klote. Maar het ergste vind ik het wachten op iets wat ik nu gehad wil hebben. Ik wil door. Niet per definitie met zwanger raken, maar met de verwerking. Ik kan dit wel aan... maar op deze manier kan ik er niet aan beginnen. Heel erg bedankt voor je lieve berichtje! Doet me echt goed.
Ik was 3 kilo aangekomen... en had nog niks..vond ik ook zo'n kopte bijkomstigheid. Als ik langer had moeten wachten had ik voor curretage gekozen. (Achteraf makkelijk praten). Mocht deze zw niet goed zijn kies ik daar ook voor.. voor mijn gevoel kan ik dan eerder beginnen met verwerken. Maar je moet doen wat goed voelt. Weten je kinderen het?
Ik wil echt absoluut geen curretage. Ten minste... als ik mag kiezen. Ik vind wachten een rot optie, maar een curettage vind ik nog net ietsjes vervelender. Mijn kinderen weten van niks. Wij hebben ze expres niks vertelt. Ben ik wel mij mee. Ik geniet heel erg van ze nu. Als ik naar ze kijk ben ik intens blij dat het bij hen wel gelukt is. Maar hoe voel jij je? Lukt het een beetje te genieten?
Ik wil je veel sterkte wensen, ik weet helaas ook hoe het voelt. Zelf hebben bij mij de tabletten ook beide keren onvoldoende geholpen. Mijn gynaecoloog heeft gelukkig geen bezwaren tegen een curretage en dit is bij mij beide keren ook uiteindelijk gedaan. Voor mij was wachten geen optie, ik ging er echt aan onderdoor. De ingreep is kort, het bloeden duurde nog geen halve dag en op die manier kon ik het ook voor mezelf afsluiten. Ik probeer je zeker niet over te halen, maar wil toch mijn ervaring met je delen. Sterkte de komende tijd!
Dank je wel!!! Ik vind ervaringen heel fijn. Ook als mensen kiezen voor een curettage natuurlijk. Want die optie is er wel gewoon. En ik snap ook ontzettend goed dat mensen ervoor kiezen. Mij gyn is er niet positief over maar geeft aan dat je het mentaal wel aan moet kunnen om te wachten. Ik wil het proberen. Maar of het me lukt weet ik niet. Ik zie dat bij jou in ieder geval alles goed is nu! Gefeliciteerd! Ik hoop dat het voor mij ook zo als gaan.
Ik heb niet alle reacties doorgelezen, dus misschien heb je al resultaat. Maar anders mijn verhaal. Ik heb bij mijn tweede miskraam ook pillen gehad om het op te wekken. 4 vaginaal inbrengen. En bij weinig effect nog 4 vaginaal 24 uur later. Dat heb ik dus ook gedaan. De eerste 4 op vrijdagmorgen, de 2e 4 op zaterdagmorgen. En ook ik had het gevoel dat het niks deed. Want eerst bloedde ik wel, maar het stelde niks voor. Toen werd het bloeden steeds minder, maar ik had nog niet het idee dat ik de vruchtzak verloren was. Dus ik voelde de bui al hangen. Tot de zondagavond/nacht. Ik kreeg kramp. Enorme kramp. Ik ben nog nooit officieel bevallen, maar ik heb het gevoel dat het redelijk vergelijkbaar was met weeën. Want het zette ook op, zwakte weer wat af en dat de hele tijd. Uiteindelijk heb ik met behulp van paracetamol toch nog kunnen slapen. Toen ik wakker werd, had ik gelukkig geen pijn meer. En toen, rond een uur of 12 op de maandag, ben ik dan iets verloren waar ik van overtuigd ben dat het de vruchtzak was. Vanaf toen was mijn miskraam voor mijn gevoel ook compleet. Donderdag controle-echo. En inderdaad, ik was schoon. Ik was de woensdag ook gestopt met bloeden. Dus uiteindelijk is het me toch nog mee gevallen. Voor zover zoiets als dit mee kan vallen natuurlijk.
Doen wat voor jou "goed" voelt!! Nee. 28 mei echo en daar leven we echt naar toe. Ik voel me wel zwanger en achteraf veel meer dan vorige x. Maarja wil dus ook niks zéggen
Ben benieuwd wat je dan nog zou kunnen krijgen. Lastig op het werk ja, je collega's weten vast van niets? En dan maar aardig tegen iedereen proberen te doen, echt moeilijk. Mijn 1e miskraam was een spontane miskraam, na een kloppend hartje. Die heeft er zo ingehakt dat de niet-spontane miskraam daarna een soort van meeviel. Ik had het nog niet zien leven. Ik had ook geen haast om het kwijt te raken, ook al groeide het al weken niet meer. Ben zelfs nog tussendoor op vakantie gegaan. Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat het zo'n 1e keer het allermoeilijkst is, de 2e keer ben je al een soort voorbereid op slecht nieuws. Maar het blijft een ongelooflijk verdrietig en oneerlijk iets. Ik hoop dat je lichaam het snel af gaat stoten en je weer verder kunt!
Dat klinkt inderdaad hoopvol. Toch heb ik echt geen enkele hoop dat het hier nog gaat beginnen op korte termijn. De laatste pillen heb ik vrijdagmorgen ingenomen. En ik heb daarvan zo goed als geen bloed verloren. Een paar dagen wat roze. Maar dat is nu ook helemaal gestopt. Woensdag moet ik terug naar de gynaecoloog. Kan ik daar mijn frustratie even helpen. Bedankt voor het delen van je ervaring! Is voor mij heel fijn.
Ik denk dat dat zeker wel wat wil zeggen hoor!!! Alleen ik snap je terughoudenheid zeer goed. Ik hoop onwijs hard voor je dat het een geweldige echo gaat worden.