Nou, dit eigenlijk. Het zou kúnnen dat er iets aan de hand is. Maar eerlijk gezegd vind ik vooral dat je heel hoge verwachtingen hebt van zo'n ukkie. De meerderheid van de zaken die jij noemt, kan mijn bijna tweejarige echt nog maar een paar weken of maanden.
Nja dit dus... mijn oudste ging overigens pas echt praten na zn 2e... @poa Overigens kan je met 18 maanden echt absoluut niet zeggen dat je kindje een taalachterstand heeft... dat is helemaal niet ter sprake op die leeftijd en er zijn genoeg kinderen die nog helemaal geen woord zeggen op die leeftijd en dat ia volkomen normaal En ook niet alle kinderen lopen de hele dag wijzend rond om te laten zien wat ze bedoelen....
Ik snap je zorgen maar mijn oudste deed dit ook allemaal op die leeftijd, die is nu 3,5 jaar en heeft echt geen autisme! Iedereen heeft zo trekjes en met 1,5 kan je echt nog zo weinig zeggen of hij autisme heeft of niet.... ik wou dat ik mij niet zo druk had gemaakt erover, heeeel veel tranen gelaten omdat ik ook dacht dat hij autisme had die zorgen waren voor niks achteraf... Maar goed dat je binnenkort naar de KA gaat. Ik hoop dat er niks is en dag de arts je zorgen kan wegnemen! Succes
Het lastige is met dit soort dingen dat je eigenlijk niet meer rationeel kijkt. Je gaat alles inpassen in je theorie IPV andersom. Bij mijn jongste was de 20-weken echo niet goed. Veel te klein en een plekje op haar hart. En dus was er opeens het risico op een chromosomale afwijking en het recht op een vwp. We hebben ervoor gekozen dat niet te doen en te kijken wat het leven brengt. Toen ze geboren werd geloofde ik redelijk snel dat ze geen down-syndroom had (daar was grootste risico op), maar het bleef knagen. Terwijl ik tegelijkertijd zag dat ze het juist hartstikke goed deed. Maar het knagende gevoel bleef. Uiteindelijk naar de huisarts die me een verwijzing naar de kinderarts gaf. En die vond haar helemaal prima. Alle dingen die ik benoemde als beangstigend vond hij normaal, alle dingen die ik nauwelijks zag, vond hij juist heel positief. Pas daarna kon ik dat ook zien. Ik zeg niet dat je kindje geen autisme heeft, dat kan ik vanaf hier helemaal niet beoordelen, dat wordt uitgebreid getest. Maar ik denk wel dat je nu zo in je angst zit, dat je niet meer goed kijkt. En dat is sowieso zonde. Dus geef het aan bij een professional en probeer het dan ook wat los te laten.
Het zijn geen eisen, het zijn dingen die je vindt op internet en die je aan het denken kunnen zetten. Gelukkig kan het altijd meevallen, maar je zorg uitspreken en er naar laten kijken kan nooit kwaad.
Het zijn geen eisen, het zijn dingen die je vindt op internet en die je aan het denken kunnen zetten. Gelukkig kan het altijd meevallen, maar je zorg uitspreken en er naar laten kijken kan nooit kwaad.
Het is idd wel zo dat je op een gegeven moment alleen maar gaat zien wat ze niet doen en niet meer wat ze wel doen. Ik herken dit zo erg. Mijn zoontje is motorisch erg langzaam. Hij is nu gecorrigeerd 11 maanden en tijgert net en komt af en toe tot zit. Hij doet dit ook vanuit zijn rug dus dat is ook niet echt de handigste manier. ook stapelt hij nog geen speelgoed e.d, maar is meer bezig met het tegen elkaar tikken. Zijn spierspanning is vanaf het begin hoog. Ik had verder helemaal geen zorgen om hem, maar de kinderarts wel. Die was niet blij met de nog steeds hoge spierspanning en stuurt ons nu door naar de neuroloog. Vervolg ik zie mijn kind al in een rolstoel zitten. De fysiotherapeut maakt zich geen zorgen en zegt dat het zijn bewegingen niet in de weg zit. Hij is langzaam, maar gaat wel vooruit. Volgens haar kan er nooit iets heel ernstigs uitkomen. Ondertussen ben ik bang dat hij spasme heeft, autistisch is en een beperking heeft. Dit omdat ik veel te veel ga lezen en vooral de dingen er uit haal die hij niet kan. Als ik heel nuchter ga kijken doet hij ook veel wel. Maar dat lijk ik dan niet meer te zien. Dus misschien heb jij dit ook wel. heb je al op deze website gekeken? http://www.heeftmijnkindautisme.nl/lkh/ Als je vragen hebt mag je me altijd een berichtje sturen.
Geluiden nadoen doet ze hier ook pas net hoor. Meest favoriet is nep niesen (best handig met al die verstopte neuzen, t gaat wel lekker lopen namelijk) maar miauw/woef/meeeh bij de standaard kinderboederij boekjes zit ze me aan te kijken van 'voel jij je wel helemaal lekker ofzo?'. Het heeft echt een hele tijd stil gestaan maar nu ze lopen voldoende naar dr zin onder de knie heeft begint sinds een paar dagen ineens de brabbelbox weer op gang te komen en die gaat echt hard, maar duidelijk alleen de woordjes in haar straatje. Hier krijgen we nu papa, opa, aai, open, eten, bal en 'oed zo' (als ze mij iets geeft notabene). En gisteren kwam ze tot onze grote verbazing mij halen in de woonkamer (stond nog in te pakken) en trok me aan mn hand mee de gang in naar de deur en riep 'open'. Ze had dr schoenen al aan dus dan gaan we naar buiten, moet mama wel opschieten natuurlijk. Toevalstreffers bestaan dus mama ging weer even treuzelen in de woonkamer eens kijken wat ze doet en ja hoor, ze kwam me weer halen en weer dat die deur open moest. Aai, opa en papa zegt ze wat langer, de rest is er sinds eergisteren ineens bij gekomen. Dus de turbo kan er ineens bovenop staan en dan gaat t ineens keihard. Mama of oma je kan op je kop staan, echt niet. Ja als ze pijn heeft of niet lekker is dan gaat mama uitstekend. Nieuwe woordjes nadoen? Vergeet t maar ze bepaald zelf wel wat ze wil opslaan ze doet echt niks direct na, doet ook geen enkele poging daartoe, daar gaan twee dagen overheen en dan hoor je de woordjes pas weer terug, degene die zij dan relevant vindt. Dus ik weet niet of je kleine nog iets aan t uitvogelen is, kan best zijn dat dat even meer prio heeft dan praten of andere mijlpalen die jij in gedachten hebt. Of mijlpalen komen in een totaal andere volgorde.
Ik denk dat de belangrijkste vraag is; Maakte je je zorgen VOORDAT je op internet ging lezen en had je toen al je voelsprieten uit naar autisme, of is het gekomen door internet?
Maar begreep ze je al wel met 18 maanden? Hier lukken dingetjes zoals “pak de bal” of zeg “dag dag” niet. Het verstaan en begrijpen
Maar waarom begrijpt hij dag dag dan niet? Omdat hij t niet nadoet? Omdat ze niet de dingen doen die je zegt wil echt niet zeggen dat ze het niet opslaan oid Je kindje is pas 1,5 jaar op de aardbodem he... het is echt niet gek dat ie nog niet weet hoe de hele wereld werkt
Ja ik doe dit heel erg. En eigenlijk met alles. Gelukkig dat alles met je kindje goed was! Mijn zorgen kwamen doordat ik zag wat andere kindjes van zijn leeftijd deden, toen ben ik gaan googlen en kwam ik op “autisme” Ik had eerder deze angst (op ca 11 maanden) maar werd toen erg gerust gesteld door mijn omgeving en had toen niet meer zo op al die mijlpalen gelet. Nu word mijn angst ook nog gevoed door dat soms mensen (op de speelplaats, in de supermarkt enz) met hem proberen te spelen en hij dan niet reageerd op zijn naam of hun negeerd en alleen oog heeft voor hun hondje oid en dan het gezicht wat ze maken het is echt een 50/50 kans of hij met mensen begint te spelen/ lachen of ze totaal negeerd (door ze heen kijkt alsof ze niet bestaan)
Hier zijn in de laatste 2 weken 20 woordjes langsgekomen maar hij zegt het dan een paar keer en dan hoor ik het niet meer of zegt hij het random (dus niet in context) Ook hier aai! Hij rende even achter de hond aan “aai aai” maar dat was maar 1 dag. Ook riep hij “eendje” en rende toen naar zijn bad eentje, echt out of nowhere en hij was zo blij, alsof hij zijn eendje jaren niet gezien had. Hij bijt mij weleens en dan zeg ik “auw” dus nu zegt hij de heledag “auw” en soms ook gelijk als hij mij ziet. Hij legde mijn hand op een plaatje van een ovaal en herhaalde daarna het woord, stoof weg en kwam terug met de ovale vorm van zijn puzzel die hij op het boek Legde. Hij is nu wel into vormen en nog steeds erg in lopen, rennen en klimmen.
en t klinkt ook weer als mijn oudste, die wel klassiek autisme heeft. Oh ja en daar zeiden we rond 1 jaar oud al " hij leert dingen anders dan andere kindjes" en met anderhalf wisten we al bijna zeker dat het autisme is (en dan komt het in onze familie verder niet voor, dus niet dat we er extra op letten) TO, Je maakt je zorgen dat is duidelijk, goed dat je met 18mnd een afspraak hebt, geef daar ook je zorgen aan. Meer kan je op dit moment niet doen. Qua interventie/hulpverleners zou ik zeggen: hoe eerder hoe beter! Voor nu gewoon lekker genieten van je kereltje hoe hij is Nu wakker liggen (hoe goed ik dat ook begrijp) helpt hem niet, je maakt al de goede stappen door het bespreekbaar te maken.
Ook dit is heel normaal.. ze gaan eerst woorden leren en daarna pas alles op de goede momenten zeggen...
Hoewel ik ook denk dat TS zich zorgen maakt om niets, maakt ze zich wel zorgen. Dan lijkt het me nog steeds beter om professionele hulp in te schakelen, dan zelf misschien nodeloos jarenlang te panikeren. Of erger: dan niets doen als achteraf tóch zou blijken dat er iets scheelt.
Zowel mijn oudste als mijn middelste gingen pas na hun 2e verjaardag praten, op zo'n manier dat ik begreep wat ze bedoelden. Zingen of een melodie meeneurien ook pas in die periode. Mijn oudste is 9 en luistert nog steeds niet naar zijn naam volgens mij is dat kinderen eigen... Zonder gekheid, ik lees niets wat ik gek vind, eigenlijk gewoon wat mijn jongens rond die leeftijd ook deden of nog niet.
want? enige wat ik zeg is dat wij hier op het forum niet kunnen beoordelen of er wel/niet iets aan de hand is. kan wel wat zijn, kan niet wat zijn. Maar laat het aan de professional om dat uit te zoeken (ze heeft al een afspraak met de kinderarts staan he! dan is het gewoon handig dat ze er ook over begint) en als er WEL wat aan de hand is, dat het dan goed is dat je er vroeg bij bent... en ik schreef dat ik mijn zoontje herkende als reactie op : "mijn oudste deed dit ook allemaal op die leeftijd, die is nu 3,5 jaar en heeft echt geen autisme! Iedereen heeft zo trekjes en met 1,5 kan je echt nog zo weinig zeggen of hij autisme heeft of niet..." Niet omdat ik denk dat zoon van TO autisme heeft, maar omdat wij dat hier niet kunnen beoordelen. en dat hulpverleners dat best wel met 1,5 kunnen zien.