Ja, kan zeker. Maar hoelang iets werkt is ook per kind afhankelijk. Mijn zoon krijgt 2 doses medikinet, allebei aangevuld met ritalin, omdat 1 dosis al voor de lunch is uitgewerkt. Die wordt opgevangen met om 11.30 5 ritalin en na de lunch nog 10 medikinet. Voor het ontbijt krijgt hij 10 ritalin en erna 20 medikinet.
Ik zeg altijd 'gemiddeld' kind ipv 'normaal'. Ik snap zo uitstekend wat je bedoelt, persoonlijk vind ik normaal alleen geen fijn woord. Dat zou betekenen dat mijn 5 jarige wel normaal is en mijn 7 jarige niet. Maar eigenlijk bestaat normaal niet, omdat er geen enkel ander kindje precies zo is als mijn 5 jarige Wat je beschrijft hoor ik wel vaker trouwens. Het lijkt soms wel alsof een school een diagnose wil om extra geld te krijgen om zorg in te kunnen kopen. Een kennis heeft op aanvraag van school een traject gestart en heeft veel gesprekken gehad. School wou geen gesprek met de hulpverlener, dat was niet nodig. Wel stonden ze open voor observatie. Uiteindelijk zegt school dat zij geen hulpvraag hadden, maar de ouders, terwijl de ouders aangeven dat zij juist geen hulpvraag hebben. Ze hadden vooraf niet eens de ib-er mee laten kijken.. (@maliro zelfde school als jouw jongste, misschien fijn om te weten) Ik zie aan mijn zoon of kan achteraf nagaan wat er in zijn hoofd heeft afgespeelt waardoor hij een bepaalde actie heeft kunnen gebeuren. In zijn gedachten is het uiteindelijk ook rechtvaardig, ondanks dat dit het vaak niet is. In jouw verhaal snap ik wel dat hij geslagen heeft, het is niet goed, maar waarschijnlijk was het voor hem de enige oplossing op dat moment. En dat had een willekeurig ander kindje in de situatie zoals jij hem beschrijft ook kunnen doen. Sommige mensen plakken heel graag een diagnose op een kindje, omdat zij 'zien' dat dat speelt. Hier op het forum zit ook een moeder van een kindje dat de onterechte diagnose ass heeft gekregen. Andersom werd ik niet gehoord terwijl ik aan ass dacht bij school, ha en omgeving. Luister dus heel goed naar je eigen gevoel. Als jij denkt, zonder je kop in het zand te stoppen omdat het je eigen kind is, dat er niets bijzonders speelt (behalve dat elk kindje op zijn of haar eigen manier bijzonder is), ga dan een hulptraject in voor handvaten voor school. Denk je dat hij mogelijk wel adhd heeft, ga dan het traject in voor diagnose. Dit kunnen verschillende instanties zijn die dat doen.
We gaan wel het traject in voor diagnose. Of dat adhd is of iets anders dat moet de tijd natuurlijk nog uitwijzen. Alleen vind ik dat ze ook verder moeten kijken dan dat. Niet alles wat hij doet (zoals het slaan na weken gepest te zijn geweest) valt mijne inziens onder een kopje adhd oid. Alleen nu wordt alles daarop gegooid, terwijl hij ook dingen doet die een gemiddeld (is inderdaad een beter woord, maar uit frustratie gisteravond kwam ik er niet op) 8 jarige ook doet. En dus helemaal niet zo gek is op die leeftijd. Ik zit tot nu toe overal bovenop. Heb school ook gewezen op een aantal fouten die in het rapport staan. Na elke gesprek krijg ik een samenvatting op papier. Ik laat ze die dingen ook meteen wijzigen voor ik mijn handtekening eronder zet.
Daarnaast vind ik ook dat school enorm in het negatieve blijven hangen. Het gaat zoveel beter dan een maand of 3 geleden. Hij kon in januari de hele klas bij elkaar schreeuwen als een rekensom niet goed ging. Hij is vreselijk perfectionistisch en wil absoluut geen fouten maken. Vorige week lukte ook iets niet en dan maakt hij alleen een frustratie geluid. Een soort grom zeg maar. Maar dan krijgt hij dezelfde straf als wanneer hij een enorme woede uitbarsting heeft. En dat klopt in mijn ogen niet. Hij moet gelijk de klas uit. We hebben al zo vaak aangegeven dat ze hem moeten complimenteren dat hij niet heeft staan schreeuwen, maar dat het de volgende nog iets zachter moet. Dat werkt namelijk, dat weten we. Ook wil de leerkracht en directeur meteen met hem in gesprek als hij boos is. Terwijl ze veel beter even kunnen wachten tot hij rustiger is. Zolang je tegen hem praat wordt het alleen maar erger. Laat je hem 5 minuten afkoelen, dan kan je prima een gesprek met hem aangaan en hem dan een consequentie geven aan zijn gedrag. Want dat werkt. Maar daar willen ze niet aan. Want hij moet leren dat dit gedrag niet kan. En dat kan ook niet, dat weet hij zelf ook. Maar ze maken dingen vaak veel erger dan nodig is. En alleen al daarom wil ik een traject in, zodat school hem ook beter kan begeleiden.
Dan zou een diagnose goed kunnen helpen, want dan zijn ze 'verplicht' er iets mee te doen. Hebben jullie een IB-er op school? Het is hier fijn die te hebben, want zij is er echt voor onze zoon. Geeft de juf/meester advies en stelt vragen als; maar als het niet werkt nu, waarom passen jullie de opdracht dan niet aan? Dus geen dubbele opdracht geven voor 15 minuten zelfstandig werken, maar 2 losse opdrachten van 8 minuten. En nu doet de hele klas dat, want dat beviel voor iedereen beter Succes met dit gevecht, want het lijkt er op dat ze minder meegaand zijn als hier op school.
Vrijdag ben ik gebeld door de psychiater van mijn zoon, de uitslag was er nog niet. Tot nu toe nog 2 weken wachten dus. Al denk ik dat ik contact opneem met het ziekenhuis, waarom het zo lang duurt. Ze waren de fax van mijn zoon ook kwijt, waardoor de uitslag nu zo lang op zich laat wachten. Wellicht krijg ik dan wel telefonisch te horen of ik doorkan of niet.
Ik denk dat je mij bedoeld. Zaten wij toen samen in dat clubje ASS? Mijn oudste heeft de diagnose asperger gekregen toen ze 8 was. Later is die weer eraf gehaald. Bij mijn dochter was het destijds heel lastig diagnosticeren omdat ze hoogbegaafd is, een (behoorlijk heftige) chronische PTSS had en daarnaast leek er nog iets te zijn. Dat "iets" was in haar gedrag niet te onderscheiden van het traumagedrag en het gedrag door niet passend onderwijs op haar hoogbegaafdheid. Inmiddels is ze van de PTSS wel echt hersteld en krijgt ze sinds dit schooljaar goed passend onderwijs op haar hoogbegaafdheid. De problemen die nu overblijven lijken erg op AD(H)D en zeker niet op ASS (ik heb vanaf het begin nooit in ASS geloofd bij haar). Ook ADHD lijkt niet helemaal passend, bij haar viert de hyperfocus meer de boventoon dan het afgeleid zijn. Wat inderdaad wel een overlap heeft met ASS, maar dan is het meer preoccupatie en bij haar is het echt focus/ concentratie. Op school zijn de problemen veel groter dan thuis (altijd al zo geweest) net als ik in het verhaal van @Luuz lees. Problematiek zo heftig als bij de zoon van @MirW herken ik thuis niet. Mijn dochter zit zichzelf eigenlijk niet in de weg. Thuis is het wel een superchaotisch kind maar daar heb ik vooral last van, niet zij . Bij het lezen van jullie verhalen over de afweging van medicatie en de terughoudendheid daarvan heb ik even een twijfel gevoeld of ik wel juist gehandeld heb maar uiteindelijk sta ik er toch helemaal achter. Ze krijgt alleen voor school een lage dosering kortwerkende methylfenidaat en daardoor gaat het ontzettend veel beter op school. Ook al had ze niet direct zelf heel veel last van haar consentratieproblemen, het belemmerde wél erg haar ontwikkeling en met deze lage dosering gaat ze weer hard vooruit. @Luuz ik lees veel herkenning in je verhaal. Ik had ook het gevoel dat er op alle slakken zout werd gelegd. Op geven moment werd al het gedrag bekeken als afwijkend bestempeld. Frustratie en perfectionisme heeft ze ook heel erg, dat komt meer vanuit de hoogbegaafdheid en daardoor het gebrek aan faalervaringen.
Ja, het blijft natuurlijk wel lastig en alles achtervolgd je. Vorig jaar had mijn zoon in twee momenten van zwakte pokemon kaarten gepikt op school. Vrijdag stond ik er weer, want er waren er een heleboel verdwenen. En iedereen wees zijn kant uit. Maar nu klopte het niet, dit keer had hij niets gedaan. Hij had alleen een stapel kaarten die er op leek.
Jee, wat heftig allemaal zeg. Ik kan er eigenlijk ook niet goed mijn vinger op leggen. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik neig richtig ADHD. Na het laatste gesprek op school ben ik er wat meer over gaan lezen (had ik wel globaal gedaan, maar niet heel diep gegraven). Hoogbegaafdheid komt niet uit de test, maar wel is door degene die de test heeft afgelegd verteld dat hij snel afgeleid is. Hij moest een aantal patronen bekijken en aankruisen welke bij elkaar hoorden. Wel gelijk aankruisen, dus niet nadenken, gelijk doen. Hij had uiteindelijk nog ruim tijd over, maar hij had nog sneller kunnen gaan als hij niet had verteld wat een komeet is (patroon was met sterren ) En zo gingen alle opdrachten. Hij verteld een heleboel dingen die niks met de test te maken had. Zijn score had op verschillende vlakken veel hoger of anders kunnen zijn als hij niet zo snel afgeleid zou zijn. Ook tijdens de AVI toetsen is hij snel afgeleid. Als het verhaal over een schommel gaat, gaat hij rustig vertellen dat hij de dag ervoor in de speeltuin was geweest met het buurmeisje. Hij scoort dus lager door tijdgebrek. Hij zou ook moeilijker werk krijgen, maar het enige wat hij krijgt is EXTRA werk. Daar zit geen uitdaging in, alles is hetzelfde, alleen wat meer dan de rest van de klas. Tijdens zijn zwemtrainingen is hij juist het tegenovergestelde. Hij doet goed mee, trekt zich weinig aan van de rest. Hij is er om keihard te trainen en om mee te doen met wedstrijden waar hij tegen kinderen zwemt die meer ervaring hebben en minstens een jaar ouder is. En hij zwemt ze er met gemak uit. Maar daar werkt hij keihard voor, dat is niet alleen de aanleg die hij heeft. Maar zijn vaste trainer begeleidt hem ook onwijs goed. Heeft twee dochters met autisme en een flinke gebruiksaanwijzing. Hij weet wat hij doet en dat merkt mijn zoon ook weer.
Dat gebeurd hier ook. Vorige week was hij de klas uitgezet omdat er gevloekt werd. Gelijk werd hij aangekeken, kreeg geen kans om het uit te leggen. Later bleek dat hij wel degelijk gelijk had. Degene naast hem had inderdaad gevloekt. Maar zo gaat het heel vaak. Als er iets gebeurd is mijn zoon automatisch de schuldige. Soms is hij er zo flauw van dat hij zelf bij voorbaat de klas uit loopt. 'Nou juf, ik ga wel hoor. Ik krijg toch wel de schuld.' Hij had ook flink kunnen steigeren (had het nog begrepen ook), maar hij is gewoon met zijn werk de klas uitgelopen.
Even bijgelezen. @Averlhach bedankt voor de tip van de site. Die ga ik nog even doornemen. Ons lange wachten is bijna klaar. Volgende week woensdag eindelijk de afspraak bij de kinderarts. @Luuz spannend het hele onderzoekstraject. Ook al wil je graag dat er dingen uitgezocht worden. Het hele traject deed me meer dan ik van te voren dacht. @maliro wij hebben nu bijna 3 maanden moeten wachten voor een afspraak bij de kinderarts maar volgende week gaan wij ook praten over medicatie. Hier is het nodig voor concentratie, organiseren van huiswerk en de motivatie ervoor. Hoop echt dat het wat voor haar gaat doen.
@tuc hoe lang heeft het al met al bij jullie geduurd? van eerste onderzoek naar officieel een diagnose? Ik ben vooral bang dat eruit komt dat wij het slecht doen/hebben gedaan als ouders. Terwijl dat eigenlijk onzin is natuurlijk. Soms krijg ik het idee dat hij niet leuk genoeg is of altijd aan het etteren is, terwijl dat helemaal niet zo is. Want hij is wel hartstikke leuk en lief en hoort er net zo goed bij als alle andere kinderen.
Ik snap je gedachte heel goed maar daat hoef je echt niet bang voor te zijn. Je wordt niet voor onderzoek doorgestuurd als je alleen "maar" een ettertje hebt De onderzoeken zijn in verschillende delen in 3 weken tijd gedaan. Ongeveer 12 uur bij elkaar. En toen 2 weken op de diagnose moeten wachten.
Dat is nog best vlot gegaan dus. Nee dat is ook zo, maar soms krijg ik dat gevoel wel als ik weer op school moet verschijnen haha.
Niet bang voor zijn hoor! Wij kregen juist complimenten als ouders. Dat we het zo goed hadden gezien, dat hij anders was. Dat we hem zo goed hielpen en veel ruimte gaven en betrokken waren. In het verslag van school stond ook dat ze een goed verzorgd kind zagen. En echt, ik dacht ook; straks ligt het aan ons, doen wij niet genoeg ons best. Maar blijkbaar deden we zo ons best, dat het minder op viel dat hij add/adhd had
Oh en wat betreft het pikken; helaas was dat vandaag toch wel waar. Hij had 50 pokemon kaarten uit de hal van school gepikt van een kind uit groep 3
Zo druk dagje hier kwa reacties @Luuz Welke keuze je maakt, wel of geen diagnose, dat is jouw/jullie keuze. Laat je daarbij niet gek maken door school oid. Het is hoe dan ook niet terecht om alles op een mogelijke diagnose te gooien. Een 8 jarig kind is een 8 jarig kind en zal dus hoe dan ook gedrag vertonen die je liever niet ziet. En over gemiddeld/normaal, ik benoemde het alleen met mijn eigen idee erachter. Geen enkel mens is normaal. Soms wordt een diagnose makkelijker omdat je toegang hebt tot bepaalde dingen, echter het vechten blijft. Ik denk dat vrijwel elke ouder met kind met diagnose dat kan bevestigen. Wel vind ik het vreemd hoe school beredeneerd. Gelukkig hebben wij daar minder last van.... Wel sneu dat je kind al de klas uit loopt omdat hij het toch wel zou zijn... Onze diagnose duurde wel iets langer, maar dat is mogelijk door ass. Hij hebben IQ, Ados, meerdere gesprekken, meerdere observaties gehad. Na de herfstvakantie gestart en in de kerstvakantie diagnose ass. En ook wij kregen alleen maar te horen dat het goed was dat we contact opnamen. En bij hen was ook wel de ervaring dat als de ouders zelf denken dat er iets speelt, blijkt dat het ook heel vaak zo is. Ook ik was bang dat het aan mij/ons lag, dat wij het gewoon niet goed doen. Nu krijg ik juist vaak te horen hoe veel wij voor hem doen en dat dit juist opvalt (omdat het meer dan gemiddeld is) @JJ1980 Ik wou zeggen neem idd contact op, want straks is het zoek Dat is het dus... Nou hopen dat ze het snel vinden.... @Jaimio Ja, wij zaten samen in het ass groepje. En ik bedoelde jou idd. Wist niet precies je hele verhaal en wil dus ook niet klakkeloos iets schrijven. @tuc Geen probleem. Ik was al blij dat ik het weer wist Spannend hoor! Hopelijk komt er veel duidelijkheid.