Hoi! Er zijn al een hoop burentopics... er kan er nog wel een van mij bij... Wij wonen in een rijtjeshuis, vrij gehorig, maar prima. Ik heb wat dat betreft best makkelijke buren, want ze zullen nooit klagen over herrie. Ze gaan er altijd van uit dat we hun herrie ook horen, en dan vooral van hun kleinkinderen, want zelf zijn ze 70+. Tot zover niets aan de hand dus... De buuf bemoeit zich werkelijk overal mee! Onder het mom van: vind je toch niet erg he, dat ik dat zeg? En vaak ben ik zo overdondert dat ik dan schaapachtig lach en knik, tot de absurditeit van het gebeuren tot me doordringt en ik vuurspuw tegen ML (per app). Ze heeft een heel duidelijke mening en steekt die bepaalt niet onder stoelen of banken.. Net als vanmorgen. C.oen (2,5) speelt in de tuin en probeert een ingeklapte en omgevallen tuinstoel overeind te tillen. Daar is hij al een poosje mee bezig en lukt niet best. Ik sta er 5 stappen bij vandaan, in de keuken de lunch voor te bereiden als ik de buuf bij het tuinhekje zie staan terwijl ze tegen C.oen staat te roepen dat hij van die stoel af moet blijven, want dan gaan zijn vingertjes er tussen... Als ik naar buiten stap om hem binnen te halen voor het eten verteld ze dat door de heg tegen mij, waar ik op reageer: ach, dat voelt hij vanzelf... (want geïrriteerd: waar bemoeit ze zich mee?) Als ik buiten de was op sta te hangen en R.ens ( 5 maanden) ligt op bed te huilen, roept ze: Mir, ik hoor R.ens huilen hoor! ... Ja, ik ook, ik hang even de was op...(ik sta verdorie onder zijn raam!) Een poos terug moest ik van haar maar niet tegen ML zeggen dat ze vond dat hij best wat minder streng kon zijn tegen onze oudste, want dat zal hij wel van huis uit meegekregen hebben en er niets aan kunnen doen. Nu is hij best streng voor onze oudste, dat zal ik echt niet ontkennen, maar L.eon heeft ADHD en heel duidelijke grenzen en regels nodig. Hij kan het prima vinden met ML en luistert beter naar hem dan naar mij en heeft zelfs minder woede-uitbarstingen als ML alleen met hem thuis is. Ik moet vaker buiten komen, want ik zit binnen maar 'te verpieteren", niet zoveel naar ML luisteren, want mannen gunnen een vrouw toch niks, het is heel goed dat ik weer ben gaan werken, want ik moet mijn eigen boontjes kunnen doppen als ik wat anders wilde dan ML Vorige week was ik aan het werk en ML is dan met de jongens thuis. R.ens had het niet zo naar zijn zin en was steeds aan het huilen. ML vertelde dat de buuf ineens binnen stond met de mededeling dat ze R.ens wel even meenam in de wagen... Normaal gesproken is ML niet op zijn mondje gevallen en niet snel overrompeld, maar nu wist hij even niet wat hij moest zeggen. Hij zei later dat hij zich echt vervelend had gevoeld dat ze ineens binnen stond. Hoe goed het vast ook bedoeld was. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen. Zonder al deze ergernissen is het echt een lieve vrouw en de jongens zijn gek op haar. Zeker mijn oudste komt er graag. Het is nooit teveel moeite als ik eens vraag of ze even een oogje in het zeil willen houden als ik de oudste kwijt ben en even in de buurt wil zoeken, voor een vergeten ei of kopje meel, we verzorgen elkaars plantjes/post etc. in vakantietijd. Toen ik bijna moest bevallen en vroeg of ze, als ik naar het ziekenhuis was en L.eon nog niet thuis van school, hem dan willen opvangen als de taxi hem thuis afzet, dan is dat altijd prima. Ik ben bang dat, als ik er wat van ga zeggen, de verhouding dan verstoord raakt. Dat lijkt me nog erger... Goed, ik ben het weer even kwijt...
"Lieve buuf, ik waardeer je inspanningen en de goedbedoelde hulp. Maar ik vind dit soort opmerkingen niet fijn en ervaar dat als een schending van onze privacy. Vind je het goed dat ik je om hulp vraag, wanneer ik het nodig heb?" Communiceren kan lastig zijn, maar niks ervan zeggen, schiet niet op. Sterkte!
Ik denk ook dit. Duidelijk zijn in wat je niet en wel acceptabel vind. En als je het lastig vind dat in the heat off the moment te doen, later een keer bij dr langs gaan? Dan zeg je ook geen dingen in een boze bui die evt verkeerd kunnen vallen? Eerlijk zijn in ieder geval!
Wat vervelend dat dit zo gaat. Kun je haar er niet op een vriendelijke manier op aan spreken? Dat je snapt dat ze het goed bedoeld maar dit niet altijd prettig is. Je verhaal is heel vervelend lezen overigens. C.oen, r.ens, ML. Noem het beestje bij de naam zou ik zeggen Twijfelde of ik het wel ging lezen of niet.
Zo te lezen bedoeld ze het goed. Maar heeft ze niet helemaal door wat grenzen zijn. Ik zou er zeker geen heel gesprek apart over aangaan. Dan maak je het heel groot en is ze denk ik beledigd. Ik zou goed nadenken over wat je echt stoort en waar echt een grens ligt en wat je kunt laten gaan. Als dan de dingen voorvallen die over de grens gaan, dan zou ik daarvter plekke op ingaan. Dus bijv in het geval bij je man dat ze ineens binnen staat met je kind te gaan wandelen, zou ik ter plekke zeggen dat het lief is aangeboden maar dat je wel haar hulp vraagt als het nodig is en dat je het niet fijn vind dat ze ineens binnenstapt zonder kloppen of i.d.
Al die opmerkingen zijn irritant maar goedbedoeld en daarvan denk ik dan 'ene oor in ...' Het zomaar binnenkomen zou ik ook niet waarderen. Daar zou ik wel iets van zeggen.
Inderdaad, gewoon een keertje langs gaan om dit te zeggen, niet op het moment zelf, zodat je niet overdonderd wordt of juist een keer ontploft. Het klinkt als een buurvrouw die het goed bedoelt, maar ze moet even weten waar de grens ligt, ze is de buurvrouw en je kinderen hebben al een vader en moeder die de opvoeding prima zelf afkunnen.
ML= manlief c.oen en r.ens snap ik ook want je wil niet gevonden worden in Google... Dames die ernaar vragen, zijn jullie nieuw hier?
Even terugkomend op je verhaal TS (topicstarter ), ik zou de opmerkingen voor lief nemen en gewoon ene oor in, andere oor uit doen. Ik zou me vooral ook niet verantwoorden als ze bijvoorbeeld zegt dat ze je kind hoort huilen maar gewoon zeggen "ik ook". Ze houdt tenslotte graag een oogje voor je in het zeil en dat zou je compleet kunnen verpesten als het bij haar tegen het zere been is. Zou het zelf niet willen riskeren.
Oh dat vind ik juist niet. Ze zegt er toch bij hoe oud ze zijn? Lijkt me dan logisch dat het haar kinderen zijn. Ik vind de verhalen met alleen C. of Zoontje 1, zoontje 2, etc veel ingewikkelder. Alleen de afkorting ML zou misschien onduidelijk kunnen zijn. Maar goed, ontopic zou ik er ook vriendelijk maar wel eerlijk wat van zeggen. Misschien een keer op een kopje koffie gaan en het dan netjes aangeven? "Joh buuf, ik vind het echt hartstikke lief dat je wilt helpen, maar dat is niet altijd nodig. Maar ik vind het wel heel fijn dat je altijd voor ons klaarstaat, dus wanneer we hulp nodig hebben, zal ik het zeker aangeven!"
Ik zou geen apart gesprek aangaan. Je maakt het dan groter dat het is en je wilt de verstandhouding niet verpesten lijkt me. Gewoon per keer dat ze zoiets doet er op reageren. En verder ene oor in en andere uit. Als je kind huilt zou ik zeggen: "ja ik hoor hem ook, maar ik moet toch echt dit afmaken". En verder goed op je eigen reacties letten als ze iets goedbedoeld zegt. Er niet in meegaan want dan blijft ze zich bemoeien maar afkappen of zegge. Dat je het zo prettig vindt of zelf wel redt.
Nee hoor, die zijn hier al heel lang lid. Ze weten het best. Ze vinden het alleen irritant en ergeren zich aan afkortingen en woorden als manlief, maar dat kun je ook normaal zeggen
Hier sluit ik me bij aan. Het is zinloos om haar hierop te gaan aanspreken, ze snapt het niet of is beledigd, en voor je het weet heb je een verstoorde verhouding met buuf. Ze zal toch niet veranderen, dus adem in, adem uit en laat van je afglijden. Ze klinkt trouwens een beetje als een oma met lege nest syndroom. Mijn moeder heeft dat ook een beetje; bij ons vroeger was het: ga maar op je bek, dan weet je meteen dat je dat niet meer moet doen. En nu ze oma is, is het ineens pas op, kijk uit. Ik moet er altijd wel een beetje om lachen.
Vier kinderen, rijtjeshuis en je buurvrouw zeikt niet over jullie herrie???? Wauw! Ik woon een stuk ruimer dan jij, halfvrijstaand en hier echt een bejaarde zeikbuur. Ik zou jouw buurvrouw koesteren! Niet speciaal een gesprek over aangaan, maar wel als ze zegt dat iemand huilt: ja klopt, ik hoor het maar ik kies er voor om eerst dit af te maken. En als ze met een huilende baby een rondje wil lopen kun je twee dingen doen: zo’n bonus buur-oma koesteren en ff genieten van de rust haha of aangeven: oh dank je voor het aanbod maar ik ga straks zelf.
Drie, beetje pijnlijk zo. En ik vind het heel waardevol dat ze niet zeurt over herrie, maar continu commentaar krijgen maakt je stapelgek.
Haha, idd... als ik wel eens mijn excuses aanbied voor een wel erg vroege driftbui van de middelste zegt ze vaak iets van: oh, jij hoort die van mij toch ook (de kleinkinderen dus), of: dan draai ik me nog eens om en denk: gelukkig is het mijn kind niet... Vandaar ook dat ik aangaf dat ik echt de verstandhouding niet wil verstoren. Ik weet heel goed dat het heel bijzonder is dat ze zo makkelijk is. Onze vorige buurvrouw, nog in de flat, was niet zo makkelijk, en toen hadden we alleen de oudste nog maar...