Ik ben 11 jaar bezig geweest met zwanger worden. Uiteindelijk werd ik nadat ik uitbehandeld toch nog spontaan zwanger. Met 9 weken kreeg ik een miskraam. Ik heb het vruchtje Robin genoemd (voor jongen en meisje geschikt). Daarna had ik geen behoefte meer en sindsdien gebruik ik middelen zodat ik zeker weet dat ik niet meer zwanger ga worden.
Wist je niks beters? Jij hebt het hier regelmatig over tere zieltjes hoor, maar nu ben je zelf natuurlijk weer gekwetst, ondanks dat je vaak zelf genoeg uitdeelt. Het is een mening, geen feit. Ook typisch dat je altijd weer over opvoeding moet beginnen.
Vind ik ook niet kunnen en ik woon in Groningen (alsof je iedereen beneden de rivieren persoonlijk kent).
Ik zeg niet dat ik geen mening heb, ik zeg ik geef geen waardeoordeel over zwakbegaafden zelf. Dat zijn namelijk 2 verschillende dingen. Zeggen dat ik vind dat zwakbegaafden geen kinderen zouden mogen krijgen. Is niet hetzelfde als ‘dikke mensen zijn walgelijk’. Ik zeg niet (en vind uiteraard ook niet) dat zwakbegaafden minder zijn, walgelijk zijn kortom; minder waard zijn. Dat heet een waardeoordeel. Dikke mensen walgelijk noemen is wel een waardeoordeel; je vind dikke mensen dan minder waard als de rest. Daar zit dus het verschil. Bovendien is het ene een maatschappelijke kwestie. En het andere is gewoon een onzinnige hekel aan dikke mensen. Die nergens op slaat.
Nee hoor niet om aardig gevonden te worden. Maar het getuigd van empathie, intelligentie en doodgewoon fijn gedrag vertonen als je je mening genuanceerd kan plaatsen, onderbouwen en jezelf in iemand anders zijn schoenen kan plaatsen. Het is is de toon die de muziek maakt. Stevige discussie prima! Luisteren naar meerdere inzichten is heel leuk! Maar beledigen gebaseerd op gewicht of iq is zo ondermaats.
Ik snap wat je bedoelt. Het gaat niet om de bakfiets zelf. Maar volgens mij wordt er niet begrepen dat je ook met dit soort opmerkingen mensen even hard kan kwetsen. Die zich aangesproken voelen omdat zij een bakfiets hebben. Dat kan toch? Of moeten we die opmerkingen dan heel zwart wit bekijken. Maar misschien ben ik juist te zwaar denkend
Dat gejank over dat je je eigen mening niet mag geven begin ik ook wel een beetje zat te worden. Niemand zegt dat er geen meningen gegeven mogen worden, niemand bepaald de grens van wat wel en niet mag, het gaat gewoon om de manier waarop die mening gegeven wordt. Is het dan echt zo lastig om een duidelijke mening te geven op een manier waarbij je dicht bij jezelf blijft staan maar tegelijkertijd iemand geen rotgevoel bezorgd? Zo moeilijk is dat toch niet? Een mening hoeft heus niet mooi ingepakt te worden of zogenaamd politiek correct en die zachte handschoentjes mogen ook best in de kast blijven liggen maar tjongejonge, je kan toch wel gewoon rekening houden met je medemens door het op een respectvolle manier te brengen? Wat is er mis met ouderwets fatsoen?! Tegenwoordig moet alles maar gewoon kunnen onder het mom van 'vrijheid van meningsuiting'. Vrijheid van meningsuiting mijn r**t. Het is gewoon een verkapte benaming geworden voor 'ik doe lekker waar ik zin in heb, heb maling aan mijn omgeving en beschaafd doen laat ik het liefst aan een anderen over.'
Het gaat er toch gewoon om dat er bepaalde moralistische 'regels' zijn in de maatschappij? Iedereen is het met me eens als ik zeg; - ik mag niet zonder enige reden mijn buurman vermoorden; - ik mag niet zo maar jouw huis binnendringen om spullen te jatten; - ik mag als onbekende niet zo maar aan jouw kind zitten; etc. Dan kun je wel je kont tegen de krib gooien en bij alles zeggen: maar waarom dan niet?! Maar die regels zijn er nu eenmaal. Zonder die regels is de hele wereld één grote chaos. En wb het waarom: ik denk dat veel uiteindelijk uit de religieuze achtergrond komt. Nú zijn veel mensen atheïstisch. Duizend jaar geleden was iedereen eigenlijk wel gelovig, maakt niet uit wat voor geloof. Maar bijna elk geloof heeft wetten en regels. De christenen en joden de tien geboden, de islamieten hebben zo hun regels uit de Koran, de boeddhisten gaan uit van solidariteit, noem maar op. En ook al geloven heel veel mensen niet meer, ik weet wel zeker dat een deel van de moraal, normen en waarden uiteindelijk hier ten grondslag ligt. Die moraal zit ín de mens, omdat ouders generatie op generatie hebben gezegd: dit mag niet, dit is goed, dit is fout. En gelukkig is het overgrote gedeelte van de wereldbevolking het met de meeste regels eens, en daarom is er geen gigantische chaos op aarde.
Toen ik jong was en onwetend heb ik ooit een jongetje uitgelachen omdat ik zijn schoen raar vond en het jongetje begon te huilen. Mijn moeder legde mij uit dat dat niet meer mocht, want het was ten eerste niet netjes om mensen uit te lachen en ten tweede had die jongen de schoen nodig, want hij was gehandicapt. Dus ja, in sommige gevallen is een opmerking over een mens of voorwerp even pijnlijk voor iemand. Ik snap dan ook niet waarom mensen heel luchtig doen over dat alsof het niks voorstelt.
Mensen hebben bepaalde ideeën over fatsoen, denk ik. Er zijn natuurlijk omgangsvormen waar je jezelf naar kunt schikken of tegen verzetten of de grenzen van opzoeken. Kan heel nuttig zijn om die omgangsvormen te bevragen en te beproeven zoals jij dat nu probeert te doen (maar dat heeft niet echt het gewenste effect geloof ik), maar de consequentie kan zijn dat je jezelf dusdanig buiten de groep plaatst en dat je er ook niet meer welkom bent. Je kunt ook een soort verlichtingsdenker of vrijheidsstrijder zijn als je breekt met traditioneel denken, maar ook daarvan is nu geen sprake geloof ik Wat mij betreft mag de vrijheid van meningsuiting nog wel wat verruimd worden door godslastering te schrappen, evenals belediging van het koningshuis, maar dat is wettelijk. Dat betekent ook niet dat ik vind dat je alles maar moet zeggen wat er in je op komt. Liever niet zelfs. Ik vind het persoonlijk wel prettig als mensen iets langer nadenken over wat ze zeggen en niet zomaar iemand de dood in wensen omdat hun kop ze niet aanstaat. Eigenlijk is die grens van wat je accepteert in de omgang met anderen wel degelijk persoonlijk en mogen mensen daarin inderdaad zelf hun grens aangeven. Je kunt ervoor kiezen om een gesprek met iemand te beëindigen als de toon je echt niet aan staat. Maar je kunt mensen nu eenmaal niet de mond snoeren, dat is iets anders. Ze mogen het zeggen, maar het is aan jou of je er naar luistert.
Ik vind dit echt enorm vergezocht. Als je het verschil niet ziet tussen een ding en een persoon.. tja dan weet ik eigenlijk ook niet wat ik verder nog moet zeggen.
Maar zeggen ‘ik vind een bakfiets stom’ is toch totaaaaal iets anders dan naar iemand op een bakfiets wijzen en ‘m keihard uit te gaan staan lachen?
Maar binnen een dag heb ik nu almte horen gekregen dat met die opmerking ik rijp ben voor de GGD, ziek ben, geen fatsoen heb, mogelijk uitgekotst kan worden en dan niet moet piepen. En voor de duidelijkheid...ik snap het hoor, maar dat is dan toch ook krom Want er is vrijwel algemeen besloten dat opmerkingen over mensen niet mogen, maar wel iver voorwerpen.