Mijn zoon heeft fors ADHD en een motorische achterstand. Hij is 9, maar die wil je echt niet alleen ergens heen laten fietsen. Ten eerste omdat fietsen an sich al heel moeilijk is en dan ook nog op het verkeer om je heen moeten letten bijna onmogelijk voor hem is, ten tweede omdat hij door zijn ADHD zo ontzettend impulsief is dat hij echt niet begrijpt dat automobilisten niet verwachten dat je ineens voor ze gaat fietsen omdat je een wedstrijdje wilt doen... En hij krijgt echt een boze blik of opmerking van mij als hij WAT DE KAK roept... omdat ik weet dat het van iets heel anders is afgeleid en hij gewoon geen idee heeft wat hij roept. Ik wil ook niet dat hij te pas en te onpas shit roept en getver of weet ik veel. Dat doe ik zelf ook niet, omdat ik dat onfatsoenlijk vind en omdat ik niet wil dat kinderen grof taalgebruik overnemen. "alstublieft" of "dankuwel" lijkt onmogelijk na te zeggen, maar het eerste grove woord dat je je laat ontglippen zeggen ze vervolgens de hele dag...
Maar de collega met schoolgaande kinderen kan dat dan toch ook doen? Weekje in de zomer, de rest meivakantie of wanneer dan ook. Vriend en ik hebben regelmatig dat we maar 2 van de 3 weken samen vrij hebben. Een beetje rekening houden met iedereen. Ik zou me tegenover @Katja77 schamen als ik per se 3 weken in de zomervakantie wil, terwijl zij een leuke familievakantie kan hebben. Dan lever ik met liefde een weekje samen vrij in, zodat zij ook eens in de zomervakantie kan. Of ik ga een jaar niet op vakantie of wat dan ook.
Dat maakt je geen verschrikkelijk mens. Maar mij kan niemand wijsmaken dat niet iedereen 1 menig heeft die totaal niet door de beugel kan. Vee kiezen er alleen voor om hun mond te houden en dat is ook hun goed recht
Met dat laatste ben ik het eens. Je mening kunnen bijschaven door vergaarde kennis maakt je sterker als persoon dan maar wat te roepen. Ook een wijze les voor mezelf
Het zou een ander verhaal worden als eerst iemand verteld dat ze paars als themakleur hebben gebruikt bij een begrafenis en ik daar op zou reageren door mn afschuw uit te spreken over de kleur paars. Waarschijnlijk is de persoon van de paarse begrafenis meer gebaat bij meelevende opmerkingen over het verlies van haar geliefde als mijn mening over de kleur paars. Daarom zou ik dat dan voor mezelf houden. In een andere context zou ik t dan wel weer zeggen; als t bijvoorbeeld alleen maar gaat over kleuren die je niet mooi vind, niet gelinkt aan iets pijnlijks/verdrietigs als een begrafenis.
Ik zie hier niemand luchtig doen... maar mensen vallen wel harder over iemand doodwensen dan een bakfiets een onding vinden. Dat is toch niet raar? Dat jongetje begon te huilen omdat jij hem uitlachte om die schoen. Niet omdat hij zijn schoen in eerste instantie niet aan wilde. Iemand uitlachen is nooit ok, daarom leren we dat onze kinderen af. Heeft ook weer met respect te maken. Als je een bakfiets een onding vindt kan je dit prima respectvol brengen, ipv naast een bakfiets te gaan rijden en te zeggen: "Rot op met dat k*tding, of ik steek hem in de hens!" Dan maakt het niet eens uit of die persoon die erop rijdt het ding heeft omdat hij/zij hem nodig heeft/er afhankelijk van is of het gewoon een mooie fiets vindt. Het is de toon die muziek maakt. Maar ik zou zeggen: houd gewoon je mond, glimlach en zeil om die bakfiets heen. Al is het de 10000x. Echt, het gaat om meer in het leven.
Dat zijn natuurlijk geen echte regels, dat verzint iedereen zelf een beetje. Alle meningen 'mogen' in theorie, maar niet iedereen zal er even enthousiast op reageren
Ik hoef geen vakantie als mijn kinderen op school zitten. Dat lijkt me toch logisch? Je kunt zo’n planning toch zo maken dat ze op familie vakantie kan zonder dat ik vakantie heb zonder mijn gezin?
We weten hier niet genoeg van elkaar om te weten hoe de vork in de steel zit. Eigenlijk komt het erop neer dat je dan beter niks kunt zeggen omdat je anders iemand kan kwetsen. In het echte leven heb je je eigen regels en grenzen met vrienden en familie
Over het schrappen van het verbod op belediging van het koninklijk huis: daar ben ik het niet mee eens. Door de ministriële verantwoordelijkheid hebben die mensen niet de mogelijkheid zich te verdedigen bij smaad of laster, dus is een stuk wettelijk ingebouwde bescherming m.i. wel terecht.
“Grappig”.... Mijn post over het aan banden leggen van de vrijheid van meningsuiting is door 25 mensen met een like bestempeld. En toch voelen een heleboel mensen zich geroepen die vrijheid van meningsuiting ten volle te benutten in dit topic, met het enige verschil dat iemand hier niet met naam en toenaam wordt benoemd. “Grappig..” om te janken zo “grappig”
Er werd ook om impopulaire meningen gevraagd. Als hier iemand een vraag heeft over hoe ze de relatie met de vader van haar kind moet beëindigen zeg ik ook niet ‘hup, kogel door de kop, weg ermee!’
Heb jij het gevoel dat dat is gebeurt? Ik heb een aantal pittige discussies zien ontstaan, maar geen gescheld oid.
Ik zeg dan ook vaak niks, want ik heb niet zoveel behoefte om iemand te kwetsen. Maar ik blijf er wel bij dat ik paars een lelijke kleur vindt, of een bakfiets een onding. Maar wat een een paarsliefhebber of een bakfiets fanaat daar aan? Waarschijnlijk niks.
Er gaf hier iemand aan afhankelijk te zijn van haar bakfiets. Met haar onderschrift erbij is het misschien meer te begrijpen. Er zijn dan nog mensen die over haar gevoel heen denderen en dat wel vinden kunnen