Ik word ook gewoon heel lui van alleen maar thuis zijn. Ik heb nu nog verlof, maar ik voer geen reet uit, ik zit alleen maar te Netflixen . Terwijl ik normaal op mijn werkvrije dagen mijn huis lekker bijhield. Nu vind ik ‘t echt een beetje verloederd, ik doe het hoogst noodzakelijke, maar ik kan mezelf er maar slecht toe zetten wat te gaan doen. Ik heb echt een vast stramien nodig wat dat betreft.
Voor veilige hechting hoef je niet fulltime thuis te zijn, het gaat erom dat een kind max twee hoofdverzorgers heeft en anders zo min mogelijk. Bij een kdv zijn er dus meerdere verzorgers voor het kind. Ik geloof ook in veilige hechting en heb geluk dat ik zzper ben en thuis kan blijven voor hem. Daarnaast snap ik niet dat weeer iemand zich hier moet verantwoorden voor haar mening en dat mensen haar zelfs aanvallen.
Je houd je in ieder geval aan het topic. Ik ben het overigens niet met je eens, maar Hey dat was te voorspellen.
Oja ik las iets over stiefkinderen. Daar heb ik ook nog wel een (waarschijnlijk) niet zo populaire mening over. Ik vind gescheiden ouders die voor een "tweede leg" kiezen te egoistisch. Ik vind dat ze hun eigen wens voor het belang van de kinderen die er al zijn laten gaan.
Je geloofd dus wel dat het bestaat, maar dat een deel van de kinderen die gediasnosticeert is als zodanig dit niet is.....? Volgens mij heb jij geen enkel benul van hoe lang een kind wordt onderzocht, bekeken, gesproken wordt met ouders, leerkrachten, huisartsen etc etc eer er uberhaupt een etiket op wordt geplakt. en dat ADHD "opgelost" kan worden met een dieet en bewegingsvrijheid is helemaal de grootste flauwekul die er maar bestaat. Ik wordt serieus echt héél boos om dit soort domme beweringen!
Ik vind het egoïstisch als je als gescheiden ouders niet meer door een deur kan. Prima dat je ruzie hebt en elkaar toch niet zo leuk vindt als gedacht, maar hou lekker de schone schijn op voor je kinderen. Mijn beste vriendinnetje vroeger moest door de oppas van haar vader naar haar moeder gebracht worden en vice versa omdat ze elkaar anders de hersens insloegen.
Ik snap mensen niet de jammeren over kinderen in grote gezinnen terwijl hun kinderen naar t kdv gaan. Kinderen uit grote gezinnen krijgen te weinig aandacht, moeten wachten, moeten delen etc. Klopt ja, maar gelukkig met hun broertjes/zusjes en niet met wildvreemde kinderen op t kdv. En gelukkig krijgen ze de aandacht (na t wachten) van hun bloedeigen moeder en niet van een pedagogisch medewerker.
Is dat een onpopulaire mening? Want ik deel die met je en hoor dat ook om me heen. Prima dat je een schijthekel aan elkaar hebt, maar doe gewoon net alsof je wel allebei een goede opvoeding hebt gehad!
De kindjes die mijn zoontje 2x in de week zijn niet wildvreemd meer. Overigens heb ik niks tegen grote gezinnen, misschien wat jaloezie maar met een kdv/psz/go is niks mis. Alleen maar goed voor het sociale gedeelte.
Hier ben ik het zo mee eens! Zulke mensen zijn vreselijk egoïstisch. Mijn vriend en ik hebben dit overigens zelfs besproken met elkaar. Mochten wij ooit uit elkaar gaan dan doen wij dit zo netjes mogelijk en praten we absoluut niet slecht over elkaar waar de kinderen bij zijn.
Mijn kinderen komen uit een (volgens sommigen) groot gezin en gaan (een beetje) naar de opvang, dat is pas zielig Ben het wel met het eerste stuk eens, dat gezeur over zielige kinderen in grote gezinnen, erg vermoeiend!
snap ik, maar dit soort beweringen maken mij zo vreselijk boos!! Ik heb járen gevochten om hem zo veel mogelijk te laten leren, zowel geestelijk als emotioneel. Want hij zou nooit kunnen lezen, schrijven, op zichzelf wonen etc etc. Hij kan met moeite lezen, maar hij kreeg het pas onder de knie toen hij een jaar of 12 was. Ik heb dus dag in, dag uit voorgelezen, geoefend, járen lang. Schrijven net zo. Emoties onder de knie krijgen door gezichtsuitdrukkingen in de spiegel te oefenen. Iedere week thuis begeleiding, je bent echt een deel vrijheid kwijt, altijd vreemden in huis, altijd gesprekken voeren etc etc. En nu nog he? Hij is 21 en nog steeds krijgt hij begeleiding, zit in dagbesteding, moeten er gesprekken gevoerd worden. En dan wordt het even neergezet als zijnde dat het iets is wat vast wel opgelost kan worden met een dieet of bewegingsvrijheid....
Dat slaat ook echt nergens op, ben het ook zeker niet met haar eens. Respect voor jou, dat je zo veel voor je zoon doet
Is ook niks mis mee (heb zelf jaren gewerkt als pedagogisch medewerker) maar ik vind t gewoon een beetje vreemd als ze t hebben over delen, wachten, minder aandacht. Dat is ook aan de orde op t kdv en daar hoor je ze dan niet over. Of toch wel, want t is zo goed voor t kind als ze in een groep kunnen functioneren, ze leren er zoveel van..