Hallo allemaal, Ik ben Kim, 26 jaar oud en ondertussen 1,5 jaar in de medische molen. Na 4 pogingen iui in een kliniek in Leiderdorp ben ik overgestapt naar een regulier ziekenhuis omdat mijn eisprong 2x is gemist. Sinds januari ben ik onder behandeling in het ziekenhuis en ondertussen bezig met iui nummer 4, totaal is dit dus al de 8ste poging waarvan we er 2 niet hebben kunnen afmaken. Tot op heden nog nooit een positieve test gehad, ook nooit (zover ik weet) een MK gehad.. Eigenlijk moet ik nog 2 IUI pogingen doen in het ziekenhuis, ze willen me 6 pogingen geven.. Dus dan zou ik totaal op 10 pogingen zitten.. Maar ik kan echt niet meer, iedere maand weer de hormonen en weer die teleurstelling. Ik ben er zo ongelooflijk klaar mee. Ik wil dolgraag kinderen maar niet tenkoste van alles.. Mijn grens is qua IUI wel bereikt. Ik wil door met IVF, wie weet geeft dat me de hoop dat het ooit eens gaat lukken. En dan komt het einde snel inzicht, en het is en zal zwaar worden.. Maar dit kan ik niet meer, ik ben lichamelijk en mentaal gewoon zo moe van alles wat er met mijn lichaam gebeurt. Maar wat moet ik nu, heeft iemand hier ervaring mee? Ik weet niet hoe ze in het ziekenhuis hiermee omgaan...
Gewoon vragen. Vaak zit er ook een wachttijd op IVF, wij hadden na 4 IUI poging een evalutie (op eigen vraag) en ik kon beginnen met IVF na 8 pogingen uiteindelijk (wilde niet niks doen tijdens het wachten zeg maar, dus IUI gewoon door en ondertussen evalutiegesprekken enz.
Hi honkeytonk, Bedankt voor je reactie! Daar heb je ook wel gelijk in ja, omdat niets te doen zie ik dan ook weer niet zitten. Heb vrijdag bij mijn eigen arts weer een echo om de IUI te plannen. Heb al tegen mijn man gezegd dat hij mee moet zodat we dit kunnen gaan bespreken. Normaal doe ik de echo's alleen maar om dit te bespreken wil ik hem wel naast me hebben. Hij weet hoe het met mij gaat de laatste tijd dus dan kan hij dat ook vertellen in de hoop dat dat helpt.. Ben het zo vreselijk zat..
Ik zou het ook gewoon bespreken. Wel moet ik zeggen, als je nu al zo moe bent en er zo doorheen zit. Ik heb geen IUI gedaan (was geen optie voor ons, direct ICSI) maar begrijp van vrouwen die beide hebben gehad dat IVF ze nog zwaarder valt. Houd je daar rekening mee? ik zou dat wel goed bespreken met je arts...
Ik heb ook aangegeven dat ik klaar was met de iui en kon zo verder naar ivf. Maar wachttijd of niet, ik zou even pauze nemen. Lekker op vakantie od, en even niet met behandelingen bezig zijn.
Geef inderdaad goed aan hoe je erin staat. Zo te horen heb je het voor jezelf goed op een rijtje en kan je dit ook zo duidelijk aangeven bij je arts. Met IVF kan je niet morgen al beginnen, bij wijze van spreken, al zou je dat nog zo graag willen. In de tussentijd kan je dan misschien doorgaan met de IUI, met misschien voor jou een geruststellend gevoel dat je daarna meteen zou kunnen starten met het IVF protocol. En misschien vind je dit een stap te ver, maar toen ik laatst met mijn fertiliteitsarts besprak hoeveel last ik af en toe van de Pregnyl heb en daarbij ook het gevoel heb dat ik op moet boksen tegen de protocollen van het ziekenhuis om iets gedaan te krijgen, raadde ze mij een gesprek aan met de psycholoog waar ze mee werken die gespecialiseerd is in fertiliteitstrajecten. Ik zelf ben hier nog niet aan toe, maar het is een fijne optie om achter de hand te hebben.
Hoi, Al deze behandelingen vragen zoveel geduld.. Ik vertel je mijn verhaal: bij ons is de 12e iui behandeling gelukt.. na tien behandelingen hebben we erna twee mislukte icsi s gehad er was zelfs geen 1 terugplaatsting!! die iui vragen misschien veel geduld wat psychisch belastend is; zo heb ik dat (ook) ervaren. (en betreft medicatie nam ik n halve tablet clomid voor een 2e eitje) Achteraf vond ik dat allemaal wel veel minder belastend dan die ingrijpende ICSI/IVF behandelingen (ik had zoveel last van de bijwerkingen van al die spuitjes en nadien van de progestoron (die ik maar vijf dagen moest nemen maar vond ik echt heel erg vermoeiend) en bovendien overleefde de bevruchte eitjes het nooit.. met gevolg dat we dus niet eens 1 terugplaatsing hadden. Mijn vriend heeft altijd gezweerd bij IUI . Maar De arts wilde direct ICSI doen de eerste dag dat we in het ziekenhuis waren.. (hij heeft slecht zaad) Mijn vriend wilde eerst inseminatie zodat ik niet al die hormonen zou moeten gebruiken; zoals bij ivf. ik wilde in eerste instantie wel direct icsi,ik dacht dat dit het effectiefste zou zijn.. maar mijn vriend kreeg dus achteraf gelijk.. Ps ik heb al mijn iui's in gent laten doen (ik ben nederlands en mijn man is belgische en we hebben tot voor kort jaren in gent gewoont, maar de protocollen voor iui zijn daar anders, in tegenstelling tot in nederland kijken ze ook naar je persoonlijke situatie ipv je 'gewoon' het protocol te laten volgen, ik heb even overwogen in nl inseminaties te laten doen en terwijl ik zover ik weet ok ben moest ik wel spuiten gaan zetten voor een inseminatie, motivatie: omdat ze dit altijd doen(??!!) Ik heb gevraagd of ze niet hetzelfde wilden doen als in gent en dus enkel met clomid aan te slag te gaan om dus 2 eitjes te verkrijgen ipv 1, dat hebben ze intern overlegd en dat werd toen wel goedgekeurd, mijn laatste en geplande inseminatie in gent is gelukt dus inseminatie in nl niet uitgevoerd wel dik tevreden over de inseminaties in gent, maar overleg in nl is blijkbaar soms wel mogelijk)
Hallo KvSdB, Ik heb je verhaal gelezen. Hoe vreselijk dat is om zolang te moeten wachten. Mag ik vragen bij welke kliniek je onder de behandeling was geweest in Leiderdorp? Waarom wilden ze (bij leiderdorp en daarna nu het ziekenhuis) steeds iui geven?! Kunnen ze jou een reden geven om door te gaan met iui? Ik was eerst bij mijn eigen ziekenhuis voor de eerste iui behandeling en na het mislukt mogen wij zometeen door naar icsi 1e poging wegens het grotendeels onbeweeglijk/traag zaadjes en te weinig levende zaadjes. Na overstap van mijn eigen ziekenhuis naar MCK Leiderdorp mocht ik meteen starten met icsi 2e poging en ik ben nu zwanger van cryo blasto 5 dagen oud geraakt, na 1e verse terugplaatsing van dag 3. Dus dit van alles vraagt inderdaad veel geduld en vertrouwen van ons maar heb wel meer vertrouwen in de MCK leiderdorp dan mijn eigen ziekenhuis. Succes en sterkte!!
Hallo allemaal.. Ik loop geloof ik een klein beetje achter.. Helemaal niet gezien dat er reactie's waren... de 28ste hebben wij een gesprek gehad met onze behandeld arts. Zei snapte heel goed dat we er wel een beetje klaar mee zijn. Naast dat we het al zat waren blijkt dat het ziekenhuis en tussen 10 juni en 10 juli uit ligt waardoor er geen behandelingen uitgevoerd kunnen worden. Aangezien ik in de maand 2x ongesteld zou worden, wil ik al helemaal niet verder, aangezien onze laatste IUI dan pas in September plaats zou vinden. Onze arts kon nog niets toezeggen, dit moest eerst besproken worden in het team. 31 mei heb ik de inseminatie gehad, als de uitslag negatief is hebben wij een gesprek over het wel of niet starten met IVF. We hebben dan zo ie zo eerst een maand rust en daarna zien we wel weer verder. Dit is mijn 8ste IUI poging, ben ondertussen 7 jaar bezig met het krijgen van mijn eerste kindje en de reden waarom het niet lukt is er niet. We hebben een aanbod staan om met iemand te praten in het ziekenhuis, echter hebben wij een eigen psygoloog voor andere zaken waar we dit ook bespreken. Daarnaast doet het ons goed om er met vrienden over te praten en wij doen ook mee met het programma, Niets liever dan een kind. Dus wat praten betreft hebben we genoeg optie's. @Pitaa91 wij zaten in Leiderdorp ook bij het MCK, wij zijn heel blij dat we zijn overgestapt naar een "normaal" ziekenhuis. Het MCK en wij waren absoluut geen match. Voor zover iedereen bedankt voor de reactie's .
Ow das vreemd dat ze jou iui wilde laten doorgaan ipv ivf of icsi. Ik ben super tevreden over samenwerking met mck leiderdorp. Iedereen ervaart blijkbaar anders.