Tsja ik ben gewoon een leuker mens als ik werk. Ik weet niet of het ivm zorgintensief kind altijd mogelijk zal zijn en financieel gezien kan ik best thuis blijthuimaar zolang het gaat blijf ik werken. Ik heb 10 weken thuis gezeten voordat onze dochter kwam en werd er echt depressief van. Dus laat mij maar werken. En ja het geld is een leuke bijkomstigheid.
Ja, voor mij een zeer onpopulaire reactie Nee hoor... ieder zijn smaak natuurlijk. Qua uiterlijk is het niet mijn type en er komt altijd zoveel onzin uit hem.
Ik werk bewust omdat ik anders helemaal gek word in huis. Ik wil meer zijn als alleen maar mama. Heb altijd super veel gewerkt en ben dit wel minder gaan doen ( van 38 naar 16 uur in de week) Maar ik zou echt doodongelukkig worden als ik niet zou mogen werken. Heb echt respect voor tbm,ik zou het niet kunnen
Die subsidie is wel nodig hoor, anders kiest een groot deel vd ouders er toch voor om die kosten niet te maken. En dan hou je toch groepen kinderen gescheiden.
Waarom heb je er dan respect voor, als je het je niet eens kunt voorstellen? Ik ben momenteel tbm, en voor mij is er weinig veranderd eigenlijk (ik ben een zelfstarter, organiseerde voorheen mijn eigen werkzaamheden en dat doe ik nog steeds, alleen nu organiseer ik andere dingen). Plus uiteraard dat ik nu tijd heb voor dl en voor hobbies. Ik leer een hoop nieuwe dingen, nieuwe mensen kennen, nieuwe vaardigheden.
Ik ben nu even aan het nadenken geweest over wat je hier schrijft en ik weet niet of het altijd opgaat. Dat geloof een keuze is, zeg maar. Genderidentiteit is sowieso geen keuze, mensen zijn nu eenmaal wie ze zijn, je kunt hooguit je eigen identiteit onderdrukken om jezelf te conformeren. Maar voor wie opgroeit in een land (of gemeenschap!) waar god deel uitmaakt van de opvoeding, van het onderwijs en van de politiek heb je niet echt een keuze denk ik. Dan wijst alle informatie die je ooit hebt gekregen eenduidig in de richting van één waarheid. Dan kiest iemand helemaal niet voor het geloof, dan is er geen afweging. Of je moet intrinsiek zo'n sterk gevoel hebben dat het niet klopt, dat je alles in twijfel gaat trekken wat je geleerd is, maar dat hebben niet veel mensen. Vooral niet als het gevolg daarvan is dat je bijvoorbeeld verstoten wordt door de gemeenschap of iets dergelijks.
Voor mij was en is het geen vraag. Geen kwestie van meer of minder luxe. Hier is het noodzaak om de rekeningen te betalen, om brood op de plank te hebben, om te leven. Ik heb geen geld om op vakantie te gaan, ook geen auto. Wel een koophuis waar de hypotheek van moet worden betaald. Daarnaast werk ik graag om mezelf te ontwikkelen. Thuis zitten zou ik echt gek van worden
Omdat ik het thuiszitten nu al zat ben. Moet morgen weer beginnen na mijn zwangerschapsverlof en ik hang de vlag uit. Na mijn verlof heb ik nog 3 weken vakantie opgenomen en dat waren voor mij 3 weken teveel.
Dan is het misschien niet meer jouw keuze (als je die tenminste blijvend helemaal uit handen geeft), maar die van je familie, je man, de gemeenschap, etc. Maar nog steeds een keuze Ik las pas dit stukje, waarin jongeren wel afwegingen maken : https://scroll.lab.nos.nl/tussen-twee-werelden#15712
Ik vind die discussie elke keer echt doodvermoeiend en elke keer popt ie weer ergens op in een topic. Ik scroll er ook standaard overheen. Ik ken tbm en werkende moeders en beide keuzes hebben voor en nadelen en iedereen maakt daarin zijn eigenlijk persoonlijke en noodzakelijke keuzes. Ik snap gewoon werkelijk niet dat jullie moeders elkaar niet in die keuzes steunen ipv die van elkaar te bekritiseren of vragen bij te stellen. Dat is mijn neutrale visie hierop verder geen persoonlijke aanval naar jou @paula1984 ook al had ik jou getagt
Ik ben noodgedwongen tbm en wel jaloers op degenen die wel werken Ik ben alleenstaande moeder, hartpatiënt en waarschijnlijk autisme (ik hoor het morgen, spannend!), wat bij elkaar een hoop vermoeidheid etc. geeft. Vermoeidheid is niet erg natuurlijk en om vermoeidheid an sich kan ik wel werken. Maar onder anderen vermoeidheid is een trigger voor mijn hart. Ik moet heel regelmatig leven. Ik werkte altijd in de woonbegeleiding, dat wordt hem niet meer (los van de praktische bezwaren als single moeder en opvang in de avonden en nachten). Daarnaast heeft mijn oudste autisme/mcdd en hij functioneert niet bepaald als een gemiddeld kind, mijn jongste heeft ook mijn hartritmestoornis en problemen met prikkelverwerking en sensorische integratie. Er hangt nog geen labeltje aan. Beide kinderen kunnen niet terecht op reguliere opvang. Alles bij elkaar maakt dat werken nu niet haalbaar is. Zonde van mijn hbo en nu een gat in mn cv. daarnaast zijn er vanwege mijn icd (soort pacemaker) en de triggers voor mn hart heel veel soorten werk die ik niet kan of mag doen. Ik doe nu 1 ochtend vrijwilligerswerk op een middelbare school en hier wordt ik zo enorm blij van! Even geen mama zijn, bezig zijn met andere dingen. Heerlijk. Ik worstel er best wel mee dat ik elke maand mn handje moet ophouden, dat ik zelf niks binnen haal en dat ik voor mijn gevoel niet vooruit kom. Als ik geen kinderen had, had ik me van al die beperkingen niks aangetrokken. Maar ik kan voor mn kinderen dat risico niet nemen. Als het wel mis gaat en dat is een reële kans, hebben ze een gehandicapte moeder of geen moeder meer. Mijn ex kunnen we helaas niet op terug vallen. Klinkt als een grote klaagzang en zo bedoel ik het niet. Ik zou graag willen werken en begrijp de werkende moeders in die zin heel goed.
Mijn ouders waren daar heel duidelijk in, zwarte piet is zwart van het roet en het jongetje bij mij in de klas was bruin omdat die uit een zonnig land kwam en daar is het handiger dat je een bruine huidskleur hebt omdat je anders heel snel verbrand (iets wat voor mij als kind duidelijk was omdat ik met met rode haar en bleke huid heel snel verbrande) En dit was begin jaren 80
Wat zonde van je tijd joh. Heb je geen hobbies dan? Of dingen waar je eerder nooit aan toekwam? Een keer heel iets anders doen dan je op je werk doet? Een bucketlist?
In jouw geval snap ik wel dat het niet leuk is , omdat je zo te horen weinig keuze hebt. Misschien over een tijdje? Het gat in je cv kan je iig prima uitleggen