Er zijn ook mannen die hun vrouw fysiek 'straffen' om daarna de vrouw weer te knuffelen. Denk dat iedereen hier dit ten zeerste afkeurd. Waarom mag je een kind die maar qua grote tot aan je navel komt en nog niet eens de helft van jouw gewicht heeft wel fysiek straffen, en mag een man bij een vrouw of een vrouw bij een man dit niet doen bij ongepast gedrag? Van een kind blijf je af. Is toch niet zo moeilijk. Kind is zwakker.
Er is natuurlijk wel een verschil tussen een tik, en slaan.. Mijn zoon krijgt gerust een tik op zn vingers, of een tik op zn arm. Of ik pak hem bij zn arm en zeg nee. Ik zal hem echter nooit slaan. Dat is van een heel ander kaliber.
Echt? Het lijkt mij dat fysiek straffen/corrigeren/geef het een naam ten alle tijden niet mag, bij niemand. Het mag geen verschil maken of je groot bent of klein. volwassen mogen elkaar niet slaan of een tik geven, dat vindt iedereen normaal. Ool kinderen mogen elkaar niet slaan of een tik geven, dat leren we ze, ruzies worden niet uitgevochten maar uitgepraat. Maar als uitzondering op al deze dingen mogen ouders wel hun eigen kind slaan of een tik geven? Ik snap dat echt niet? Wat ik wel snap is dat het kan gebéuren, dat een ouder zijn kind een tik geeft of te hard vastpakt. Puur uit onmacht, omdat kinderen het bloed soms onder je nagels vandaan kunnen halen, en je soms uit wanhoop niet meer weet wat te doen. Maar dat mensen dat goedpraten naar zichzelf snap ik echt niet. Niemand heeft het recht om een ander pijn te doen. Ook ouders hun kinderen niet. Maar dat is hoe ik zelf dat over denk. Iedereen maakt daarin zijn eigen keuzes en helaas zullen we elkaar daarin niet altijd kunnen begrijpen.
Klopt inderdaad. Bij het ene ben je gelijk en aan elkaar gewaagd. Bij het andere ben je sterker en groter en behoor je het kind te beschermen. Ik vind het rechtvaardiger om iemand die gelijk is met jouw fysiek aan te raken dan iemand die veel zwakker is. Ook al is het maar een tik. Dit is puur machtsvertoon. Laten zien dat jij sterker bent. Kind durft dat niet terug te doen omdat het kind weet dat hij of zij zwakker is. In een relatie ga je elkaar toch ook geen pedagogische tikken geven om elkaar aan te leren welk gedrag je wil zien. Dit acccepteer je toch niet?! Ik toch niet. Waarom bij een kind dan wel?
Precies, dat vind ik zelf ook! En bijvoorbeeld een leidinggevende of directeur ook niet naar zijn werknemers ondanks dat hij 'boven' deze werknemers staat. Zij hebben ook te doen wat de baas wil. Maar niemand zal accepteren dat je dan op je vingers getikt wordt door hem/haar.
Ik ben geen voorstander van een pedagogische tik (maar ook geen drama als het wel gebeurd). Toch vind ik de vergelijkingen hier echt mank gaan. Partners hoeven elkaar niet op te voeden. Een werkgever en werknemer evenmin.
Het ging over straffen van partners in het bericht wat ik quote. Tegen de tijd dat ik mijn man of hij mij moet gaan straffen (tik, time out, koude douche, whatever) kunnen we beter gaan scheiden denk ik omdat we dan geen gelijkwaardige relatie hebben. Met je kind is die niet gelijkwaardig, wat niet betekend dat je er op los moet rammen maar voor mij voelt een ouder - kind tik anders dan een partner - partner. Weet niet goed hoe ik het duidelijk moet uitleggen
Je legt het goed uit hoor! Dat is wat ik hier eerder typte, het verschil tussen mensen die je gewoonweg niet altijd kunt begrijpen van elkaar omdat je daar anders in staat, je daar anders in voelt. Voor mij is dat verschil tussen volwassene-kind niet het verschil om fysiek te zijn naar het kind, daarin voel ik geen verschil. Voor mezelf vind ik dat absoluut niet nodig en daarbij klopt voor mij de vergelijking met je partner, baas, etc wel. Ik vind fysiek corrigeren voor niemand passend, ook niet voor m'n kinderen. Maar iemand die dat wel vind kunnen, juist omdat het zijn kind is, moet dat net zo goed zelf beslissen. Dat is een verschil in gevoel en dat mag er zijn.
Wat ik zou denken is: als ze hierover ten overstaan van anderen een tik geeft, wat doet ze dan als er geen anderen bij zijn... Ik vind het overigens wel heel ironisch als je je kinderen straft voor het slaan van elkaar door ze een tik te geven... Weet niet precies wat je ze dan leert eigenlijk.
Er is niks "pedagogisch" aan een tik. Dat is een feit. Ik heb pedagogiek gestudeerd, dus jouw titel klopt niet.
Nou dat is inderdaad ook wel mijn gedachte geweest, wat gebeurd er thuis? Ik heb het eerder nog nooit gezien dat ze het deed maar weet wel dat ze steng zijn. Dat zijn wij ook wel, en in gesprekken was er wel herkenning en wat we wel en niet verwachten van onze kinderen. We hebben beide kinderen met een hoge energie, doen/dan denken en grenzen opzoekend gedrag. Daarin kunnen we elkaar vinden. Maar dus niet in die tik.
Ik vind dit eigenlijk een heel goede uitleg van hoe ik het zelf voel. We hebben dochter geleerd dat ze niet mag slaan, dus het voelt totaal onlogisch om dat zelf wel als 'legale' straf in te zetten. JUIST omdat die relatie niet gelijkwaardig is. Dat gezegd hebbende: Bij tijden kunnen dochter en ik ontzettend knallen en versterken dan elkaars emoties. Alles wat de ander op dat moment doet, is olie op het vuur, omdat we qua karakter precies hetzelfde zijn. En ja, tijdens echte dieptepunten heb ik haar uit pure frustratie/ onmacht wel eens een tik gegeven. En daar word ik dan nóg gefrustreerder en verdrietig/ teleurgesteld in mezelf van, omdat ik dat helemaal niet goedkeur. Ik heb zelf vroeger (niet vaak, maar toch, het gebeurde) ook wel eens een flinke tik gehad van mijn ouders, en ik weet nog precies hoe ik me daarna voelde. Gekleineerd, verraden, het zorgde voor een soort emotionele afstand van mijn kant. (Al kon ik dat toen natuurlijk niet zo verwoorden) Maar juist met dat gevoel in mijn achterhoofd, voel ik me ontzettend schuldig als ik een keer ontplof en dochter dus een tik heeft gehad. Ik ben inmiddels begonnen met de time-out voor mezelf. En dat zeg ik dan ook tegen haar: "Ik weet dat je nu heel boos bent, ik ben ook heel boos, dus ik ga nu even naar de keuken zodat we allebei weer rustig kunnen worden." Zoiets. En als ik dan terug kom, benoem ik de emoties nog een keer, wie voelde wat en waarom? En wat kunnen we doen zodat we beide niet meer boos zijn/ om het samen weer leuk te hebben?