Als het echt zo goed klikt moet de bespreekbaar zijn. Wat je zou kunnen doen is zeggen "zou je je zoon er zelf even op aan willen spreken? Het voelt zo gek om te doen als je er zelf bij bent" En dan op een luchtige toon. Lijkt mij dat ze de hint dan wel snapt.
Dan zou ik het toch op een normale manier tegen de ouders zeggen dat je het niet zo fijn vind wat hij doet. Gewoon op een rustige nette manier. Echte vrienden zouden dat wel kunnen begrijpen, en aan de eventuele reactie weet je gelijk wat je aan ze hebt
Ik zou van te voren een algemeen praatje houden tegen al de kids waar de ouders dan ook bij zijn. Zo van nou jongens we gaan weer lekker spelen maar we doen 1 bak per keer. Als jullie met andere speelgoed willen spelen ruimen jullie eerst de bak op. Als je ziet dat het niet gebeurd wordt er gewoon niet verder gespeeld. Ik denk dat je dat wel een paar keer moet herhalen en dan hopelijk valt het kwartje.
Als kinderen zich bij ons thuis misdragen, grove taal gebruiken, anderen pijn doen of spullen stuk maken, met of zonder hun ouders er bij, spreek ik ze daarop aan! Zéker als de ouders dat zelf niet doen. Mijn neefjes en nichtje (van mijn broer en schoonzus) zijn een stel tornado’s ze doen vanalles wat niet mag en mijn nichtje heeft het jaren lang gepresteerd om elke keer dat ze hier was wel iets van onze dochter stuk te maken. Mijn dochter wist op 4 jarige leeftijd precies welk speelgoed ze wilde opbergen als haar nichtje kwam. Bij onverwacht bezoek van hun raakte ze bijna in paniek! Hier hebben ze regelmatig op de trap gezeten waar ik ze dan op zette want mijn broer en schoonzus deden niets.... ook het zoontje van vrienden van ons. Hij is erg gefocust op onze hond, een über brave labrador die iedereen vertrouwd, ook kinderen. Maar dit jongetje doet steeds dingen bij de hond die hij niet moet doen, jennen, aan de staart trekken , snorharen pakken, als ze op haar rug ligt aan haar poten trekken of in de tenen knijpen.... en hij doet het stiekem, als hij denkt dat niemand het ziet... ik zeg dan eerst dat hij wel zachtjes moet doen, leg uit wat ze wel fijn vindt, dat ze kan bijten als je iets doet waar ze van schrikt, of pijn doet. Als hij dan door gaat spreek ik hem strenger aan. Gelukkig vallen deze ouders altijd bij en zeggen dat hij naar mij moet luisteren. Ook heb ik een keer een vriendinnetje (toen 4 jaar) van mijn dochter aangesproken op het taalgebruik tegen haar eigen moeder bij ons in de tuin ze ging te keer!!! “Jonge dame, in mijn huis op tuin praten we zo niet tegen mama’s!!” Moeder voelde zich zichtbaar ongemakkelijk dat haar dochter zo tegen haar deed maar zei er niets van. Ik vond dat ik dit niet kon laten gebeuren, ik pik dat ook niet van mijn dochter dus ook niet van een ander.
Oh wat lastig zeg. Er is al veel goed advies gegeven. Ik zou het zeker niet uitstellen en het gesprek de eerstvolgende keer aan gaan. Een goede vriend van mij heeft ook zo'n zoontje. De laatste keer dat hij hier was gooide hij eten en drinken over de grond (moedwillig) en sloeg hij met een plastic schep butsen in onze eikenhouten vloer. Mijn vriend spreek zijn zoon er dus ook maar heel lafjes op aan en doet dat niet consequent. Dus ik heb laatst tegen hem gezegd: "Ik hou van je en ik zie je graag, maar de volgende keer zonder kinderen."
Kinderen die in mijn huis spelen spreek ik altijd rechtstreeks aan op gedrag. Met deze leeftijd (en ik heb vaak jongens van deze leeftijd over de vloer) ben ik echt wel duidelijk. Bij ontsporend gedrag (wat hier ook echt wel gebeurd) zeg ik altijd: doe je dit thuis ook? En dan geef ik aan wat bij mij wel mag. Vaak zorg ik dat ik ze even op gang help met vermaken. Bijvoorbeeld een behangrol uitgooien en ze daarop laten tekenen, even de voetbaldoeltjes buiten zetten, of flessen water vullen om te voetballen, doeken en spullen om een tent te maken, zelf koekjesdeeg maken etc etc. Als ze zich hier vervelen gaan ze ook vaak de draak uithangen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik rommel vaak nog niet eens het grootste probleem vind, spullen kapot maken of overdreven herrie maken wel. Heb dagelijks het huis en de tuin vol met boevige jongens, onze dochter speelt namelijk alleen maar met luidruchtige, onbeholpen jongens. Heb sinds een week ook een andere regel voor in de tuin. Ik kon elke keer in de avond alle bende in de tuin bij elkaar sprokkelen en opruimen. Nu moeten ze vragen of ze iets mogen pakken, ik zet een groot krat neer en als ze klaar zijn mag het daarin. aan het einde van de dag ruim ik alles op uit dat krat waar het hoort. Zo ruimen zij een beetje op en heb ik het weer op de plek. Ook zeg ik vaak van te voren wat ik van kinderen verwacht. Leuk dat je komt spelen! Ik vind het fijn dat je er bent! Maar voordat we gaan spelen heb ik even 3 regels, die noem ik en laat ik ze dan even herhalen (incl. mijn opstandige dochter). 1. Lief zijn voor elkaar, niet schreeuwen, slaan, buitensluiten 2. Niet binnen spelen als het mooi weer is. 3. Schoenen uit als je naar de wc moet (vaak is het bij ons 1 grote modder water bende buiten, en dan wil ik graag buiten houden) Er kan en mag hier super veel. Ben niet streng, maar wel super duidelijk.
@huggybird en @Maartt Het aanspreken is het probleem niet. Ik en mijn man hebben heb meerdere malen streng toegesproken. Hij doet het gewoon weer. En op de trap zetten kan ik niet doen, zeker niet als de moeder er bij is. Maar hij zou toch ook niet blijven zitten. Hij zou de trap opgaan.
Ik zal het gesprek aangaan...zucht! En ik zal ook kijken of we gewoon bij hun terecht kunnen een keer. Dan is het maar klein en rommelig, maar ik wil niet altijd de gastvrouw zijn, en de rommel hebben nadien.
Ik vind dat je dit echt fantastisch aanpakt. Duidelijk, maar wel vriendelijk en je geeft ze hun eigen verantwoordelijkheid zonder het plezier erin weg te nemen. Chapeau!
Zulke vrienden hebben wij ook gehad. Daar kwam je nooit binnen en bij ons werd de tent afgebroken en de ouders zaten erbij en keken ernaar. Zijn geen vrienden meer. Ik denk dat je of nu iets moet zeggen of het moet afhouden en alleen met volwassenen onder elkaar afspreken.
Ik zou stoppen met streng toespreken. Dat is waarschijnlijk alleen maar negatieve aandacht en die krijgt hij misschien thuis al genoeg? Er vanuitgaande dat hij thuis ook niet 1 van de makkelijkste is? Waarschijnlijk komt dit niet aan en kan je beter zoeken naar een duidelijker alternatief. Of nog beter bied een alternatief.. Wij hebben ook vrienden die niet op hun eigen kinderen letten. Die spreek ik gewoon aan hoor; Ik denk dat het verstandig is dat je even je kind uit de vensterbank gaat halen boven? Wil je even gaan kijken waarom je zoon boven op mijn schuur zit? Kan je even aan je zoon vragen waarom hij in mijn kast zit verstopt en vervolgens met mijn bh op zijn hoofd door het huis rent? *allemaal waar gebeurd*. Ik zie niet in waarom dit lastig zou moeten zijn, je bent vrienden en als je je loopt op te vreten waarschijnlijk niet lang meer omdat je ze dan dikke zat bent.
Oke...... Dan zou een kind toch wel een beetje te corrigeren moeten zijn...... Lastig hoor.... Toch met de ouders er over hebben dan.... Ik vond het heel rot om tegen mijn broer te zeggen dat ik zijn dochter niet meer te logeren wilde hebben omdat ze de hele boel hier over de zeik hielp met haar gedrag. Hij pikte het goed op, heeft er met haar over gesproken en ze was er erg verdrietig van. Ze is niet meer geweest, ze is inmiddels 9 en ze was 6 of 7 toen ze hier voor het laatst logeerde. Als ik zie hoe ze zich op verjaardagen gedraagd, wil ik haar nog steeds niet te logeren hebben. Het luchtte me enorm op dat ik het met hem besproken had, hoe moeilijk ook....
Hahah dank je dat is lief, ik doe eigenlijk ook maar waarvan ik denk dat het werkt. Kennelijk werkt het ook best goed want die draken staan elke dag weer voor de deur.
Ik vind het sowieso al heel apart dat ze altijd bij jullie zijn en jullie nooit bij hen. Dan zou ik er sowieso weinig zin in de vriendschap hebben, tel daarbij een kind op wat totaal niet luistert en waarvan de ouders niet ingrijpen. Misschien ben ik niet zo'n goede vriendin, maar ik zou hier echt geen zin/puf voor hebben.
Als alles wat in dit topic is voorgesteld niet werkt, dan kan je jezelf bij het afscheid gelijk de volgende keer bij hun uitnodigen; Was weer gezellig, volgende keer komen wij echt bij jullie hoor, anders blijven jullie op en neer reizen. Of je spreekt de volgende keer zonder kinderen af, desnoods stel je voor om met de volwassenen uit eten te gaan.
Ik denk niet dat die ouders ooit hun kinderen aanspreken. Maar zelfs als ik het bij haar neer leg, qua alternatief, ben ik er nog steeds mee bezig. Vandaar dat ik denk dat een gesprek beter is, want ik ben het nu al zat om als een politie achter hem aan te rennen.