Maak je alsjeblieft geen zorgen over kanker! Progynova is officieel bedoel voor overgangsklachten, en werd dan vaak jarenlang gebruikt. Daarbij is het risico inderdaad verhoogd. Maar dat risico is nooit gevonden bij kortdurend gebruik bij fertiliteisbehandelingen!
Meiden, hier nog geen bloed, maar kan uiteraard misleidend zijn.. Wel pijntjes, steekjes, krampjes en volledige darmexplosie , vast stress. Durf nog steeds niet, maar ga eind van de middag toch testen. Echt. Geniet nu nog even van de onwetendheid.. Zal proberen drinken te beperken...
Zo ontzettend balen! Zeker als je hoop begint te krijgen... dikke knuffel meid! @cd28 : dat van de verschillende soorten kanker vond ik in eerste instantie ook heftig om te lezen, maar net als equivoque zegt, we gebruiken het maar kortdurend... Hier heeft de menstruatie nog steeds niet doorgezet, zowel gisteren als vandaag nauwelijks iets gezien. Zo vreemd... als het morgen niet doorzet, ga ik toch verwijzing voor echo en bloedprikken bij de huisarts halen (zoals Gent van de week geadviseerd had voor het begon te rommelen).
@Cactus92 nog een knuffel dan maar, meer kan ik helaas niet voor je doen... hope's a bitch. Sterkte meid. @Jolandadjk kennelijk toch even van slag door alle hormonen? Misschien dat het dan inderdaad maar even moet worden opgewekt ofzo...
Hi, sorry, ben even beetje afwezig.. Nou het slechte nieuws hakte er flink in.. zwaar weekend gehad. Vervolgens werd ik maar niet ongesteld.. terwijl ik na utro vaak al spotting had en met 2/dagen de menstruatie doorzette.. Dat vonden ze in de kliniek ook wel wat vreemd ze wilden dan ik vanmorgen weer ging testen. Dus toch weer wat hoop gekregen. Vanmorgen was er het eerst drupje bloed, ik wist genoeg.. Dus dubbele klap eigenlijk. Nu eerder weggegaan van mn werk en met ibuprofen op de bank. Even tot mezelf komen. Ik weet gewoon ook even niet hoe ik t vertrouwen nog moet houden dat het ooit wel lukt? Voel me verloren, onmachtig.. Zal mezelf wel weer herpakken, zoals ik/we elke keer weer doen he? Maar wanneer is de emmer vol, waar ligt de grens? Kan het nu even niet goed overzien. Hoe gaat het met jou??
@Cactus92 wat vervelend dat je je zo rot voelt... maar wel goed dat je even tijd voor jezelf hebt genomen. Daar kan ik nog wel wat van leren Rationeel heb je met 4 cryo's natuurlijk nog echt wel een goede kans, maar ik snap heel goed dat het eindstation nu al in je nek hijgt. Daar heb ik de laatste tijd ook veel last van, zelfs al voordat poging 2 goed en wel begonnen is. Want wat gaat het ons brengen... misschien loopt het niet volgens plan en is het ook weer onverwacht snel voorbij. Inmiddels ook de vierde adoptiebijeenkomst (van de 5) gehad, twijfel nog steeds of we daar wel aan moeten beginnen. Dus dat helpt ook niet echt... Aan de ene kant merk ik nu ook wel dat er een grens is aan wat je aankan, maar het vooruitzicht dat er geen kindje komt is eigenlijk ook onverteerbaar. Zeker nu ik wel een keer zwanger ben geweest. Dus kan me ook nog niet goed voorstellen hoe het ooit nog goed kan komen als onze wens nooit uitkomt. Pfff ben niet heel goed in jou opvrolijken geloof ik, maar je bent in ieder geval niet alleen...
Ja ik voel me precies zoals jij beschrijft.. er is een grens aan wat je aan kunt, maar opgeven is geen optie, want geen kindje krijgen voelt nog veel vreselijker dan al deze ellende doorstaan. En die eindstreep ie in je nek hijgt.. Het helpt zeker dat jij/jullie precies weten hoe het voelt en in hetzelfde schuitje zitten.. Inderdaad weet ik verstandelijk dat ik nog mooie kans en heb, mits ze goed ontdooien.. maar toch vertrouw ik het niet, niet meer, niet na deze mooie 3 embryo's.. Dit was de laatste van deze mensen.. Alles hebben we op papier, onze ideeën over de toekomst, afspraken etc. Het is niet zomaar een verloren poging, het is een afsluiting van een verhaal wat een goede afloop had moeten krijgen.. dat maakt het extra moeilijk. (Geldt voor jullie precies hetzelfde hoor, met de pogingen die niets opleveren en op zijn. Ik beschrijf meer het gevoel gewoon..) Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik nog een paar mensen heb getroffen die mij hetzelfde aanbod hebben gedaan.. zonder dat zij wisten van deze eerste embryodonatie.. Ongelooflijk dat dit 2 keer op mijn pad komt.. Hun hele procedure moet nog gestart worden, zij hebben de gesprekken voor donatie op 20 juli. Dus voor dat alles geregeld is heb ik een verplichte pauze.. Dit gaat om 2 embryo's. Mocht dit geen zwangerschap opleveren kan ik nog 2 embryo's krijgen via de embryobank. Al met al gaat dit ook allemaal met hoge kosten gepaard, maar dat terzijde. Maar ik prijs mij enorm gelukkig met kansen die ik niet voor mogelijk had gehouden. En natuurlijk wil ik die vol vertrouwen en hoop aangaan. Maar dat deed ik bij deze eerste 3 ook en dacht, dit moet goedkomen, zo'n mooie onbaatzuchtige gift.. Moeilijk. Maar hopelijk doet een pauze me goed en ga ik me storten op een duim, hoop, bid, whatever sessie voor jullie allemaal!! Ja voor jou is het enorm onzeker, wat komt er uit deze poging? Hoeveel kansen... Hoe gaat het tot nu toe? En ondertussen nog druk met adoptie overwegen.. Kan me voorstellen dat je hoofd overloopt.. Je bent zelf zwanger geweest en die ervaring wil je, een voldragen zwangerschap. Ik wel iig. Dat je zielsveel kunt houden cm een kindje dat genetisch niet van jullie zelf is geloof ik van harte maar de drang naar zelf dragen.. Ontzettend moeilijk dit. Ik hoop dat we snel een mooi voorbeeld treffen in ons groepje hier, iets om aan op te trekken en positieve gevoelens uit te halen!
Ik lees snel hoor @Cactus92 Maar dat had ik even gemist, dat dit de laatste was in deze "poging" zeg maar... ja, dan is het zeker een trieste afsluiting . Ook al heb je nog een kans in het vooruitzicht, je gaat er niet meer zo hoopvol in als de eerste keer... dat heb ik tenminste. Hier nog niet veel actie, schoonzus heeft sinds gisteren spotting maar het heeft nog niet helemaal doorgezet. Hopelijk morgen, dan kan ze beginnen met Gonal. Ze krijgt nu een lagere dosering omdat ze vorige keer 20+ eitjes had; helaas wel maar 7 rijp, waarvoor nu een ander schema met meer risico op overstimulatie. Ik hoop dat er evengoed nog een goede opbrengst uit komt. Tot nu toe hadden we elke poging wel een tegenvaller, dus vraag me af wat het nu gaat zijn... vannacht gedroomd dat de punctie te laat was, omdat ze eerst nog bij heel veel kinderen de amandelen moesten knippen... subtiel teken dat het stresslevel weer begint te stijgen
Nee dat heb je niet gemist hoor, ik heb het niet eerder verteld. Vond het niet relevant zeg maar, om jullie met zo'n uitgebreid verhaal te vervelen. Aantal pogingen blijft bij elkaar 7. Maar nu we langer kletsen met een aantal en het komt tot mijn 2e donatie wilde ik het wel delen, om mijn gevoel beter uit te leggen. Maar besef me dat dit voor jullie precies hetzelfde is natuurlijk. Ook bij jou had die eerste donatie het moeten worden, dat geschenk uit de hemel, die prachtige kansen.. Wat voor mij mijn donaties zo bijzonder maakt is dat het komt van 2 mensen, die mij deze kansen geven op een kindje, wat genetisch helemaal van hen is. Waar volle broertjes en zusjes van zijn.. Dat moet een hele stap zijn om te doneren en dat ze dat dan aan mij doen.. Ik vind dat super bijzonder. Dus de pijn snijdt dwars door mijn hart. Voor mezelf, maar ook een beetje voor hen.. Wat een afschuwelijk spannende tijd dan.. En ik snap je angst en dat je denkt, nou kom maar door, wat gaat er deze keer weer mis.. komende 2 weken worden hel dus. Maar hopelijk kan ze snel beginnen met de gonal.. En laat die overstimulatie aub wegblijven!! Het moet verdorie goed gaan en een super opbrengst opleveren!! Ik ga duimen, echt.. Het scenario amandelen knippen zal de kink in de kabel niet wezen , maar het zegt iid wat over je stresslevel, wat natuurlijk laatste periode voor jou ook niet echt gezakt is.. En nu alweer oploopt.. Blijf lekker hier stomen hè, leef met je mee!
@Cactus92 : ach meid, wat ontzettend naar dat je je zo voelt. Helaas wel heel herkenbaar. Het is moeilijk om hoop te houden dat het gaat lukken als je elke keer weer een teleurstelling moet verdragen. En de toenemende angst dat het niet gaat lukken, het beeld verder te moeten zonder kinderen... Ik snap in jouw geval ook dat, ondanks dat je nog kansen hebt, het wel iets afsluiten is. Maar zeker fijn dat dit wel op je pad gekomen is! Een verplichte pauze kan soms wel helpend zijn. Weer even 'de batterij opladen', even niet continu bezig zijn met ziekenhuisbezoekjes e.d. Hoe lang duurt zo'n traject van embryodonatie? Wanneer zou je dan weer kunnen starten? @Equivoque : ook jouw gevoelens zijn heel herkenbaar! Onder andere het gevoel van elke keer een tegenvaller en dan de gedachte wat gaat dat nu weer zijn. Maar zeker ook het gevoel dat je zwanger bent geweest en dat dat maakt dat het moeilijk wordt om te accepteren wanneer het niet gaat lukken... en dan het traject van adoptie, ook geen gemakkelijke keuze. Wat maakt dat jullie daarover twijfelen (als je het wil delen hoor...)? Jullie gaan nu de tweede poging in met je schoonzus. Ik hoop van harte dat er sprake mag zijn van een mooie opbrengst en natuurlijk de vurig gewenste zwangerschap en kindje! Ik moet stiekem wel even grinniken van jouw droom... Succes meis, weer met dit nieuwe traject. Hou je ons op de hoogte van het verloop? @cd28 : hoe gaat het bij jou met de Progynova? Wanneer heb je de echo? Wat blijft het fijn om ervaringen hier te delen en zoveel te herkennen van elkaars verhalen (hoe moeilijk dit ook is...). Jullie weten zo goed hoe het is! Hier heeft de menstruatie niet doorgezet. Ik heb dus enkel vorige week twee keer 's avonds een klein beetje rood bloedverlies gehad, voornamelijk bij het afvegen, nauwelijks wat gezien in inlegkruisje / maandverband. Vanaf het weekend helemaal niks meer gezien. Zo gek... dus toch maar contact opgenomen met de huisarts voor verwijzing voor een echo en bloedonderzoek, zoals geadviseerd door Gent. Vandaag binnengekregen dus morgenochtend maar bellen voor een afspraak. Hopelijk kan ik vrijdag terecht... ik wil nu toch wel graag duidelijkheid. Inmiddels op CD 45...