Ojee, ik kan zeer obsessief zijn. Als kind waren mijn obsessies dinosaurussen, pokémon, Harry Potter en volledig leven in de natuur. Daar fantaseerde ik dan heel veel over en ik wilde in het bos wonen. De laatste jaren zijn mijn obsessies: fotografie, yoga/spirituele dingen maar dan ga ik ook echt de bhagavad gita en allerlei oude stoffige boeken lezen erover, gezond en plantaardig eten, natuurlijk leven (dus natuurlijke verzorgingsproducten, veel zelf maken, minder apparaten enz.) en nu heb ik een baby obsessie, volgens mij lichtelijk gevoed door klapperende eierstokken en als ik een obsessie heb dan ben ik daar echt heel veel mee bezig en wil ik er alles van weten. Daarom zijn er best veel onderwerpen waar ik nu heel veel vanaf weet, ik ben behoorlijk autodidact wat dat betreft, vind ik wel heel leuk. Het geeft me het gevoel dat ik alles kan wat ik wil en interessant vind. Op het moment dat mijn obsessie weg is kan ik ook echt de aandacht ergens niet bij houden trouwens, dat is de andere kant.
Ooh ik hou van jou obsessies! Ik heb bijna dezelfde! Occultisme en natuurreligies ook! Ik word weer helemaal enthousiast, je wakkert nog meer obsessies aan bij me
WWII Flora en Fauna Misdaad Geschiedenis Kunst Er zijn wel een paar onderwerpen waar ik mij helemaal in kan verliezen maar niet hardop op een verjaardag durf te zeggen
Ik vind de docu's over vliegrampen en hoe ze hebben kunnen gebeuren altijd heel interessant. Ik had op het reisburo een keer een meneer aan mijn balie die naar Tenerife wilde om daar de herdenkingsplek te bezoeken van de vliegramp tussen het toestel van KLM en Pan Am. Zijn dochter en schoonzoon waren aan boord. Zij hebben de kinderen in huis genomen. Bijna samen huilend aan de balie na zijn verhaal. Ik heb daarna alles er over opgezocht, het was voor mijn tijd. Later nog eens relatie gehad met een jongen waarvan zijn vader ten tijde van de Bijlmerramp in het brandwondencentrum Beverwijk werkzaam was, net als tijdens de caferamp in Volendam overigens. Ik was werkzaam op Schiphol ten tijde van de ramp met het toestel van Turkish. Ik woonde daar ook vlakbij en ben toen gaan kijken. Zo onwerkelijk om daar zo'n toestel te zien liggen. Heel indrukwekkend. En daarom een bovengemiddelde intresse. Het toestel van Aloha in 1988 met "slechts" 1 dode en die in Tripoli in 2010 met slechts 1 overlevende.....enz.
Obsessie is een groot woord maar ik vind het heelal enorm fascinerend. Het ontstaan, het oneindige en hoeveel daar boven nog niet ontdekt is. Als ik een docu kijk, kan ik echt alles om me heen vergeten en uren nadenken over alles wat we niet weten. Zo heb ik laatst een docu van Stephen Hawking gezien en werd daar helemaal stil van. Ook de dood fascineert me. Toen ik op m'n werk voor het eerst in aanraking kwam met het overlijden en alles er omheen, (Werk in de gehandicaptenzorg en toendertijd op een woning wat voor de oudere client het laatste station was) werd m'n interesse gewekt. Voor de dood, wat kun je dan nog voor iemand betekenen en na de dood, wat gebeurd er met het lichaam en het respect waarmee je het lijf van een overleden persoon behandeld. Ooit wil ik nog eens in een Hospice aan de slag.
Sektes kan ik door geobsedeerd raken trouwens, ook weer omdat ik mij niet kan voorstellen dat ik bij een sekte zou gaan. En las ergens occultisme, dat ook nog!
Medische wetenschap, chirurgie (kijk ook graag foto's van operaties of heftige verwondingen die je alleen op de eerste hulp ziet ) Ik vind het dan ook echt fascinerend hoe wij mensen instaat zijn om een 'kapot' lichaamsdeel weer op te knappen! Politiek (overweeg nu ook om lid te worden van een partij) en absoluut het milieu. En wat totaal afwijkt van alles, ik ben dol op alles wat te maken heeft met interieur van inrichten van een huis tot gebruik van materialen en kleuren.
Ik ken dat verhaal door mijn man. Die heeft me er ooit over verteld toen hij ons zoontje achtervolgd zag worden door twee oudere jongens in de speeltuin en die hem naar een bebost stuk probeerden te ‘lokken’. Mijn man hield ze in de gaten en hij dacht meteen aan dat verhaal. Zat er niet meer lekker nadat hij dat verteld had. Wat een vreselijke gebeurtenis, ook dat de daders zó jong al zó’n zieke geest hadden. Werd er echt naar van. OT: ik ben ook redelijk irritant. Als iemand ergens iets over verteld of denkt een leuk feitje te vertellen dan heb ik er al over gelezen, en begin er meteen meer over te vertellen.Heb een erg brede interesse. Erg veel geschiedenis. Mijn ‘stokpaardjes’ zijn de eerste en tweede Wereldoorlog, koninklijke families en hun historie (vooral de Engelse), Heksenvervolgingen, Egypte (vooral hun staatshoofden). Tegenwoordig veel interesse in spirituele kant van het leven. Mijzelf ontwikkelen, kijken wie ik ben zonder alles erom heen als iemand snapt wat ik bedoel
Jeetje what the hell.. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar gezien de vele reacties toch even gekeken.. Zo bizar dat dit kan natuurlijk het meest vreselijk voor die ouders, maar je zou maar 1 van die 38 zijn geweest.. Of een ouder van de daders.. Brrrr
Ik hou erg van docu's van verschillende onderwerpen misdaad, rampen of vermissing enz. Vind de docu's van Jessica villerius erg goed. Ik werd vooral helemaal " meegezogen" in het verhaal van Clinton Young. Hij was als eerst te zien in haar docu :Code Rood De Doodstraf https://www.npostart.nl/3doc/16-01-2014/KN_1655800 Daarna is ze hem blijven volgen en heeft ze een docu over hem gemaakt daardoor zijn er nieuwe inzichten gekomen. Hier een intro Op 24 en 25 november 2001 vinden er twee moorden in Texas plaats. Er worden 4 jonge jongens in de leeftijd van 18 tot 22 jaar gearresteerd: David, Mark, Darnell en Clinton. De eerste drie vormen een groep hechte vrienden. Clinton, net 18 jaar en de jongste van het stel, kennen ze nog niet zo lang. Na hun arrestatie getuigen de drie vrienden dat Clinton de schutter was in beide zaken. Clinton weet niet wat zij hebben verklaard maar besluit dat hij niet met de politie praat zonder advocaat. ‘Vanwege de cultuur waarin ik opgroeide: ik ging de mensen waarmee ik was, niet verraden.’ Deal met de Dood is het langverwachte vervolg op Code Rood: de Doodstraf. In 2014 leert Nederland de destijds 30-jarige Clinton Young kennen, die in de dodencel van Texas wacht op zijn executie. Hij is veroordeeld voor een dubbele moord in 2001. In Deal met de Dood wordt zijn zaak ontrafeld en staat er maar één vraag centraal: Kan hij het eigenlijk wel gedaan hebben? https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2017/april/deal-met-de-dood.html Dames het is echt het kijken waard !
moord of vermissingszaken nu bv ben ik nog steeds soms erg bezig met de moord op nicky verstappen dat kan toch niet dat de dader nog steeds vrij rondloopt ook de moord op marianne vaatstra en anne faber hebben mij erg bezig gehouden
Herkenbaar. Sommige complotten zijn zo bizar dat ik niet snap waarom mensen erin geloven. Maar ik vind het wel heel fascinerend
Mede door dit verhaal vraag ik me weleens af hoeveel onschuldige mensen de doodstraf hebben gekregen. Kijk, in het geval van Ted bundy was het duidelijk dat hij de dader was, maar bij deze zaak vond ik het bewijs niet overtuigend. En zo zijn er vast meerdere zaken.
Ha, leuk topic dit! Mijn obsessies (ze variëren wel wat, het ene moment kan ik tijden niks met iets hebben en zo ineens wel ik er weer vanalles over lezen/ zien) zijn onder andere: - ontvoeringen - sekten - de Amish - kleine kinderen en baby's (van geboorteprogramma's tot adoptieverhalen en documentaires over de ontwikkeling enz).
Precies dit ja! Kan me ook helemaal verliezen in alle nieuwsberichten die er over te vinden zijn. Ben ik even wat aan het lezen en ineens is het een paar uur later. Ik kan er alleen heel slecht tegen als een zaak nooit opgelost is/wordt. Zoals bijv. bij Maddie.
Ha wat grappig, besef me nu dat ik dat ook met de Amish heb. Wij zijn een maand in een streek in Amerika geweest waar veel Amish wonen, super interessant! Ik ben nu romans aan het lezen die daarover gaan, heel veel meer onderzoek lukt me nog niet met mijn verweekte hormonen-burn-out hersenen .
Dan zal je deze film ook wel wat vinden. Waargebeurd verhaald. Ik kan het niet meer kijken. Ook zo vreselijk, ook kinderen...(en een “moeder”)