Omdat ik precies weet hoe die dingen werken als je jezelf er al van overtuigd hebt hoeft maar 1 iemand iets bevestigends te zeggen en dan is dat nog het enige wat je leest en denk je ‘zie je nou wel, mijn kind heeft het ook’ En ik denk dat ze zichzelf al helemaal onnodig gek zit te maken
@Biny Ik zag, wel later dan TS, ook diverse dingen waarvan ik dacht "hé, dat klopt niet". Als ik hierover met andere mensen in gesprek ging kreeg ik eigenlijk altijd de terugkoppeling, "Ja, maar.... " Ja, maar pietje doet dit ook. Ja, maar hij kan wel dat. Ja, maar hij is zo jong. Etc etc. Hierdoor werd mijn gevoelens dus niet geloofd en niet gehoord. Uiteindelijk had ik echt wel zo iets, toen hij 4 was, dit klopt niet. Niet per definitie heel vreemd gedrag, maar vreemd genoeg om iets te doen met die twijfels. De diagnose was zonder twijfel ass, op 4 jarige leeftijd. Deze was overduidelijk en dus op relatief jonge leeftijd. Ik had dus wel gelijk, mijn gevoelens, mijn twijfels waren terecht. En bijna iedereen om mij heen zei dat ik geen gelijk had. Heb je enig idee wat dat met je doet als moeder? Kan jij bepalen of TS haar kindje ass heeft? Nee. Hoe komt het dan dat je reacties geeft dat ze obsessief bezig is ermee? Hoe komt het dan dat een andere, in mijn ogen fijnere, reactie afkeurt? @poa Google is doorgaans niet de zoekfunctie voor afwijkingen of ziektes. Zoek op een willekeurige pijn, zoals hoofdpijn, en je komt op migraine of bijvoorbeeld kanker uit. Alle negatieve dingen worden vernoemd, maar de positieve niet. Als je op deze site leest over reflux en kma zou je bijna denken dat meer dan 75% van de babys last heeft van reflux, erge krampen of kma. Maar weinig kindjes lijken niets te hebben. Dit komt omdat bij vervelende dingen mensen zoeken en hulp vragen. Als alles goed gaat hoor je ze niet. De dingen die je noemt kunnen wijzen naar ASS, maar kunnen ook nog steeds bij leeftijd horen. Elk kindje is anders en elk kindje ontwikkelt zich op zijn of haar manier. Mijn jongste kon al heel vroeg de oren van je kop kletsen (nog steeds) en liep lange tijd voor op (correct) taalgebruik. Waar kindjes met 2 jaar, 2 woordzinnen 'horen' te kunnen maken maakte hij volzinnen. Echter, lopen vond hij niet zo nodig en liep pas met 23 maand los. Nog steeds kletst hij meer dat hij graag loopt. Mijn oudste rende direct zodra hij kon lopen en liep met 14 maanden los. Met 1,5 werd hij gezien, door pedagogische medewerkers, als een 2,5 jarige mede door zijn lopen/rennen en hoe groot hij was. Echter praten was niet zijn hobby en ging pas net nadat hij 2 was geworden praten. En toen ineens ook echt een vloedgolf aan nieuwe woorden. 2 kindjes, zelfde ouders en toch zo verschil in ontwikkeling. En beide snelle en langzamere ontwikkelingen vallen binnen het gemiddelde of normale. En dat gebeurd met heel veel kindjes. Alle kindjes ontwikkelen zich op hun eigen manier en dat wil niet zeggen dat als jouw kindje iets later doet of nog niet kan dat het meteen iets heeft. Jij maakt je zorgen en of dat echt terecht of echt onterecht is kunnen wij hier niet zeggen. Echter nachten wakker liggen met zorgen en vragen zal je niet verder helpen. Je hebt een afspraak staan voor onderzoek. Autisme kan niet vastgesteld worden bij kinderen onder de 18 maanden en dat is niet zonder reden. Kinderen met ass hebben een ontwikkelingsachterstand en dat zie je nog niet bij kindjes onder de 18 maanden. Je nu zorgen maken zal hoe dan ook niets aan de uitslag doen. In paniek raken zal ook niets veranderen. Als je kindje autisme blijkt te hebben, ga je dan minder van hem houden? Nee, waarschijnlijk niet. Gaat nu stressen het makkelijker voor jou maken? Nee. Probeer te kalmeren en probeer je vast te houden aan het feit dat je al een afspraak hebt staan. Je maakt het jezelf onnodig moeilijk op deze manier. Probeer te relativeren en als dat voor jezelf niet lukt ga dan eens in gesprek met iemand die je daar bij kan helpen. Misschien heb je een zus, je moeder of een goede vriendin (liefst met kind) die je kan helpen.
Mijn zoontje had ook wat eigenaardigheden, maar heel veel dingen ontdekte ik pas later. Ik zou ook niet meer weten of hij op zijn naam reageerde bijvoorbeeld. Zijn taal kwam echt niet op gang. Ook altijd weglopen, op zichzelf en verjaardagen waren drama. Op zijn 3e verjaardag ben ik gaan lezen. Mijn dochter was net geboren en hij gilde alleen maar. Ik kwam er toen achter (best wel dom eigenlijk) dat hij niet alleen niet praatte, maar ook bijna niets begreep. Vervolg is dat we vroeghulp hebben ingeschakeld en gestart zijn met observaties. Daar kwam pdd-nos uit en een laag IQ (hij was niet te testen) hij was toen 3,5. Vervolgens ging hij op zijn 4e naar een speciaal klasje op een school vanuit de gehandicaptenopvang. Hij begon te praten en kon door naar een ZMLK school, met 5,5 kon hij lezen en liep hij 2 jaar voor daarin op gewoon onderwijs. Hij is nu 8 en kan erg leuk tekenen. Praat, leest en schrijft Engels zoals ik nog nooit heb gedaan en is het meest lieve jochie wat je kunt bedenken. Hij heeft nog wat trekjes, maar staat overal in het middelpunt en vindt alles leuk en gezellig. Trekt zichzelf wel af en toe even terug. Verder zeer sociaal en gevoelig ook naar andere mensen. Zijn IQ is niet heel hoog, begrip en rekenen wat moeilijk, maar hij onthoudt alles en weet veel. Heel goed met computerspellen en erg leerbaar. Wat ik hiermee wil zeggen is dat los van of hij wel iets heeft of niet dat je er nog helemaal niets van kan zeggen. Ik heb zoveel gehuild in het begin en ik dacht dat ik een behoorlijk verstandelijk beperkt kind had en als ik dan kijk waar hij nu is dan kan ik het nog steeds niet geloven. Hij is zo puur, eerlijk en speciaal. Ik zit nu met mijn jongste zoontje precies in hetzelfde schuitje. Ik maak mij erg veel zorgen over zijn ontwikkeling, voornamelijk begrip en motorisch. Ik ben ook constant aan het googelen, maar dat helpt niets. Het is fijn als je weet waar je aan toe bent. Iedereen kan zeggen mijn kind had dit of dat ook, maar vaak zijn dat gedeeltes en niet het hele plaatje, dus het zegt allemaal niets. Sterkte en hopelijk weet je snel wat meer
Mijn middelste zat toen hij ruim anderhalf jaar was, regelmatig in de gang te wiegen en naar de zon/schaduw te kijken door de voordeur. Zolang hij maar iets besef van zijn omgeving heeft, heeft hij al een obsessie voor licht/donker, zon/schaduw, gordijnen/deuren open en dicht. Hij reageerde niet op zijn naam, leek weinig tot niets te begrijpen en maakte geen oogcontact (heeft dat ook nooit gedaan). Mijn zoontje heeft klassiek autisme en sinds we de diagnose hebben (nog voor hij 3 jaar was) is hij enorm gegroeid. Maar ik heb vanaf zijn geboorte geweten dat er iets met hem was. Een soort onderbuik gevoel. Bij mijn jongste was ik best wel bang dat hij ook autisme zou hebben, waardoor ik er meer op ging letten. Zeker toen hij ook niet ging praten. Hij is nu bijna 2 en begint nu pas een beetje te kletsen. Maar ik ben er inmiddels niet meer bang voor dat hij autisme heeft. Omdat het kwa communiceren zo'n ander kind is. Zelfs terwijl hij bijna niet kan praten, kan hij prima duidelijk maken wat hij wil. Tja en op zijn naam reageren doet hij alleen als het hem uit komt. Maar daar is hij bijna 2 voor, haha.
Pff je kind is 17 maanden en brengt geen boekjes om voor te lezen? Daar begonnen ze hier met 3-4 jaar een keer mee. En niet praten op die leeftijd is nog zo normaal. Ik lees echt niets abnormaals. Chill en geniet van je kindje.
Ik heb nooit getwijfeld mbt dl's gezondheid, dus kan me niet voorstellen hoe dat is. Ik zou het voorlopig van de positieve kant bekijken. Dan kan je alvast oefenen, want mocht er ooit iets blijken te zijn met een kind, op welke leeftijd dan ook, zullen we er allemaal toch positief mee om moeten zien te gaan Fijn dat hij iig vrolijk, zelfstandig en actief is. Tweetalige kinderen zijn trouwens meestal langzamer qua taalontwikkeling, las ik.
Dank je wel. Vond het even lastig om het juist op te schrijven. Het is zo vervelend als moeder om telkens te horen "het valt toch wel mee" of 'Ja, maar ik zie niets" of "elk kind doet wel eens iets". Ik heb al zo vaak moeten vechten tegen artsen, dat het soms extra zwaar valt als ik ook nog moet vechten voor een klein beetje begrip van andere ouders. Niemand kan vanaf een forum zien of een kind wel of geen autisme heeft, maar waarom niet een beetje steun op een positieve manier. Tuurlijk mag er gezegd worden dat iemand niets opvallends ziet. Ook dat hoort erbij. Ik hoop vooral dat TS er iets aan heeft. En dat sommige anderen die het lezen zich eens proberen te verplaatsen in een moeder als ik, hoe het is om je niet gehoord te voelen. Of, zoals hierboven heel netjes is omschreven, erkennen dat ze niet weten wat het is.
@Averlhach Ze doen hier (Amerika) standaard een screening met 18 maanden en 24 maanden op autisme. Ik denk dat als ik de vragen van de test niet over geanaliseerd had hij zou slagen of op het randje zou zitten en dat als er toch wat zou zijn dit duidelijker zichbaar zou zijn met 24 maanden (die test heeft trouwens een 50% fals positive result) Hij maakt nu veel ontwikkelingen door en ik vind het belangrijk dat hij ook ruimte krijgt om dat op zijn eigen tempo te kunnen doen maar stel dat het toch wat is... maakt een half jaar dan wat uit qua therapie? Ik zit zelf trouwens ook wel redelijk in het spectrum, ik had een taalachterstand zat altijd in een fantasie wereldje, had moeite met andere kindjes op school (wou maar 1 beste vriendinnetje en claimde heel erg) de lijst is best wel lang eigenlijk (obsessie over een onderwerp) maar toen waren al die testen er nog niet. Ik heb mijn diplomas ook in de kunsten.. toen ik mijn moeder hierover (mijn zoontje en autisme) tekste dacht ze dat ik het over mijzelf had -____-
Nee, een half jaar maakt niets uit. Sommige dingen is gewoon ook afwachten. Je weet bij geen enkel kind hoe het zich gaat ontwikkelen en dus ook niet bij een kind met ass. Wij wisten het bij 4 jaar en voor hem was dit vroeg. Hij functioneerde toen, en nu, op 3 jarig niveau. Dus de kans was groot dat ze het bij hem ook niet hadden gezien, ookal had hij al wel puntje die achteraf opvallen. Dus een half jaar is dan niets. Je kan ass niet weghalen oid. Iedereen heeft wel dingetjes die binnen het autismespectrum kunnen vallen. Als men een ados afname doet kan je ook punten scoren. Tussen de 0 en 20 punten, de grens van wel of geen autisme ligt rond de 9 of 10 punten uit mijn hoofd. Volgens mij kan niemand 0 punten scoren.
Ik denk ook dat je je wellicht te veel zorgen maakt, maar ik herken je zorgen wel enigzins. Mn oudste dochter was al heel jong sociaal en met taal bezig. Voor mij was dit een beetje de norm en mn man en ik hebben ons daardoor heel vaak zorgen gemaakt over de jongste. Zij is nu bijna vier en spreekt vaak nog steeds op een manier die alleen een liefhebbende ouder kan begrijpen (ook tweetalig, op dezelfde manier als jouw zoontje, zelfde soort situatie ). Ook is ze veel "zelfstandiger" dan veel leeftijdsgenootjes en kan ze zich uren alleen vermaken met hele simpele dingen. Ze zoekt mij dan niet op en stuurt me soms zelfs weg. Ik herken dat kijken naar beestjes en planten dan ook heel erg van toen zij een dreumes was! Ze was door vanalles gefascineerd en had wat minder oog voor mensen. Nog steeds is het geen kindje dat andere kinderen opzoekt op de speelplaats, ze gaat liever haar eigen gang. Ook thuis wil ze heel vaak niet met haar zus spelen, maar trekt ze zich terug met haar dieren in haar fantasiewereldje. Ze is heel erg bezig met dieren, weet er voor een kleuter veel over en praat er ook erg veel over. Ik heb het eerder wel eens geobserdeerd genoemd, maar volgens haar kinderarts is het niet extreem. Ze is inmiddels natuurlijk een aantal keer op controle geweest, maar we hebben nooit iets gehoord over autisme. Die screenings heeft ze overigens nooit gehad (waren toen nog niet hier). Vooralsnog gooi ik het er maar op dat ze gewoon een beetje anders is dan de meesten. Wat mij betreft is dat geen probleem, zolang ze later op school maar voldoende mee kan komen (en niet gepest wordt). Maar ik kan me goed voorstellen dat als je echt zo'n sterk vermoeden hebt en jij denkt dat het gaat om een mate van een "stoornis", waarbij je zoon baat zou hebben bij therapie, dat je dan toch verder wilt zoeken en testen. Hopelijk heeft de meerderheid hier gelijk en valt het echt mee, maar wij zien hem natuurlijk niet en zijn al helemaal geen experts...
Voor de mensen die zeggen dat ts geobsedeerd is en zich zorgen maakt om niks....dit is zo niet helpend. Ts maakt zich zorgen en daar zal ze heus haar redenen voor hebben. Het is dat unheimlich gevoel waar ik eerder over schreef...wat zo moeilijk uit te leggen is. Alle kleine dingen bij elkaar die niet lijken te kloppen. Los van elkaar stelt het niks voor, maar alles bij elkaar maakt dat je je zorgen maakt. Tegen mij riepen ook alle mensen dat het niks was, hun kind kon dat ook niet, mijn zorgen wegwuivend vanaf 1 jaar. En mijn kind bleek dus zwaar verstandelijk beperkt te zijn. Niks zorgen om niks, aanstellerij, obsessies....ik heb het al vanaf 9 maanden geroepen en altijd bij het juiste eind gehad dat er iets niet klopt bij mijn kind. Luister naar je moedergevoel, laat je niet onzeker maken door andere mensen die het zo goed denken te weten. Als jij denkt dat er iets niet klopt, handel daar dan na. Vraag niet om bevestiging bij mensen, want mensen die deze zorgen nooitgehad hebben snappen het niet en kunnen er ook niks zinnigs over zeggen. De voorbeelden van ts herken ik wel en ik snap dat ze zich hier zorgen om maakt. Zo begon het bij mijn kind ook. TS: ik hoop van harte dat er helemaal niets aan de hand is en dat je zorgen weer wegebben als je ziet dat zijn ontwikkeling goedverloopt en bijtrekt. Maar in het geval dat er wel meer aan de hand is, super sterk van je dat je er al zo vroeg achteraan gaat. Mijn kind ging pas vooruit toen we de juiste hulp kregen en de juiste verwachtingen aan hem stelden, passend bij zijn ontwikkelingsniveau. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn mocht er sprake zijn van een ontwikkelingsachterstand of stoornis. Hoe moeilijk het ook is...je kop in het zand steken en hopen dat alles goed komt terwijl er duidelijk dingen niet goed gaan helpt niemand. Qua therapie...mocht er echt sprake zijn van ASS of iets anders, dan zullen therapieën het niet weghalen. Je helpt hem bij de stimulering van zijn ontwikkeling en mijn ervaring is dat wat het beste helpt, is het aansluiten bij zijn niveau en de verwachtingen aanpassen. Je kind is nog heel jong. Bij mijn zoon begon alles vanaf 3,5 pas echt te lopen en met 5 jaar waren we op het punt dat we passende zorg hadden gevonden. Het kost allemaal veel tijd om te vinden wat past bij je kind. Wat dat betreft loopt je mss wel wat teveel vooruit op de zaken. Ga eerst eens rustig onderzoeken of er misschien sprake kan zijn van een probleem in de ontwikkeling. Voor je weet wat er aan de hand is, als er iets is, ben je maanden en maanden verder. Daarna komt de tijd van bezinning, verwerking en de zoektocht wat past en wat hij nodig heeft.
@mich87 Jij hebt dus dezelfde ervaring als wat ik heb. Men zegt dat er niets is terwijl het uiteindelijk wel zo is.
Het lastige is juist dat op jonge leeftijd de verschillen heel klein zijn tussen"normaal" en zorgelijk. En dat veel ouders dus soms onterecht zich zorgen maken, terwijl bij andere onterecht hun vermoedens worden weggewuifd. Daarom is het belangrijk dat ts het aangeeft bij mensen die hier gespecialiseerd in zijn.
Lieve dames. Ik heb de reacties gelezen en ben nog meer in de war dan voordat ik het allemaal las. Ik heb een dochter van 13 maanden en ik maak me ontzettend veel zorgen om haar. Ook zij begrijpt nog bijna niets. Ook reageert ze nog niet op haar naam en wijst ze nog niets aan. Motorisch gezien ook nog niet heel ver. Ze loopt wel langs de tafel en kruipt, maar durft bijv niet de trap op. Alle kenmerken van de autistische kindjes zijn ontzettend herkenbaar, met misschien als enige verschil dat zij wel oogcontact maakt. Ze kan lachen om de gekke bekken van haar broertjes en af en toe klapt ze in haar handjes als haar broertjes dat voor doen. Mijn vraag is of iemand dit herkent en of het altijd zo is dat autistische kindjes geen oogcontact maken of soms ook wel. Groetjes een bange mama
Ze is dertien maand. Ze hoeft toch nog helemaal niet in haar handen te klappen of de trap op te lopen? Wie heeft je verteld dat dat nu al moet? Met zo'n torenhoge verwachtingen vrees ik dat je jezelf (en je dochter) heel wat miserie aanpraat.
Wat maakt het dat je denkt dat een kind van 13 maanden motorisch niet ver is wat langs tafel loopt? Mijn oudste was redelijk snel en liep met 14 maanden los. Mijn jongste liep met 23 maanden los. En liep dus pas veel later langs een tafel. En de trap niet op durven vind ik ook echt niet opvallend, eigenlijk. 13 maanden is nog zo jong, daar kan je nog eigenlijk niets over zeggen over autisme. Voor 18 maanden is het sowieso niet vast te stellen en 18 maanden is al heel jong. Omdat autisme zo breed is kan je niet zeggen dat iedereen met autisme iets op dezelfde manier doet. Dus ook met oogcontact kan je dat niet zeggen. Ook bij jou zeg ik; niemand kan hier zo zeggen of het wel of geen autisme is. Als jij je zorgen maakt, en dan is het je eigen gevoel en niet omdat pietje zegt dat zijn kind en marietje zegt dat haar kind etc etc, is het verstandig te luisteren naar je gevoel.
Dat is het hem nou juist, mijn gevoel laat me ontzettend in de steek. Enerzijds denk ik ze is gewoon wat trager dan gemiddeld en er is vast niks aan de hand. Maar soms kan ik er zo stellig van zijn dat ze een vorm van autisme heeft . Het motorische deel komt vast en zeker helemaal goed dat benoemde ik meer om aan te geven dat ze nou niet extreem ver daarin is. Ik maak me juist zorgen om het feit dat ze niets begrijpt... als je bijv je armen uitstrekt snapt ze niet dat ze moet komen en ze kan ook nog niets aanwijzen van wat ze wil of wat dan ook. Ik moet er wel bij zeggen dat ze geboren is met 37 weken met een spoedkeizersnee en daarna nog 2 weken op neo heeft gelegen omdat ze haar suikers niet goed kon reguleren. Dat deel is allemaal goed gekomen maar ben zo bang dat het nog verdere gevolgen krijgt
het gaat mij niet zozeer om.het feit dat ze de trap niet loopt maar meer om dat ze niets begrijpt. Je leest overal dat een kindje van 12 maanden al dingen aan moet kunnen wijzen etc maar zij begrijpt nog werkelijk niets..