Dan ben ik wel benieuwd hoe dit precies wordt gezien, een man heeft doorgaans een zwaardere stem waardoor het zeker voor kinderen en minder bekende snel over kan komen als schreeuwen. Ook wanneer dat niet het geval is, mijn man heeft ook een hardere stem en het lijkt daardoor al snel dat hij boos is terwijl dit helemaal niet het geval is en hij bijvoorbeeld juist enthousiast iets verteld. Ben het overigens met je eens dat schreeuwen een enorm negatief effect op kinderen kan hebben, maar ‘afblaffen’ kan ook zonder schreeuwen voorkomen.
ik vind je erg overdreven reageren. En als je zelf met vlees gaat gooien dan heb je je eigen ook niet helemaal onder controle. Een tik of klap geven kan de beste weleens een keer overkomen, dat diegene achteraf ervan baalt en zo te lezen is dat vermoedelijk ook het geval bij je man. Je geeft zelf aan dat het nooit eerder gebeurd is behalve hardhandig vastpakken. Dat je overweegt om aangifte te doen voor 1 tik vind ik belachelijk. Zoals imoeder zegt Kan iedereen weleens een keer uit zijn slof schieten en een tik geven. Gaat het om stelselmatig slaan dan is het een ander verhaal. Dat er gelijk hulp zou moeten worden gezocht vind ik dan ook weer overdreven, een keer uit je slof schieten kan. Liefst natuurlijk niet met kinderen er bij. Praat gewoon samen uit dat als je een woordenwisseling hebt, dat jullie je beiden gaan beheersen als de kinderen er bij zijn en je het uitpraat als ze niet meer in de buurt zijn.
Het is ook een grijs gebied, maar je weet zelf heel goed wanneer het om schreeuwen gaat of (in jouw geval) wanneer iemand een zware of harde stem heeft. En als jullie kind ouder is dan zal hij/zij zich ook volledig aanpassen aan de volume van jouw man en zal hij/zij het verschil wel degelijk zien. En iedereen valt wel eens uit tegen zijn kind, maar het gaat hier om structurele patronen. En je kan ook kinderen afblaffen, kleineren, intimideren etc.. zonder je stem te verheffen. Er zijn dus vele vormen van 'mishandeling'. Maar soms ligt het niet zo zwart/wit. Meestal is het overduidelijk, maar soms is het wat moeilijker te herkennen. Het belangrijkste is dat een kind zich (in basis) veilig moet voelen. En veiligheid kan alles betekenen, ook bijvoorbeeld dat je ouders rekening houden met jouw allergie (want anders word je ziek). Een kind moet zijn ouders 100% kunnen vertrouwen, ook als ze boos zijn op het kind. Zeker als het gaat om emoties waar je je kwetsbaar opstelt. En als de veiligheid niet gevoeld wordt, dan weet je zeker dat er iets aan de hand is.
Wat een zwaar overtrokken topic.. als ik dit zo lees zouden zowel mijn ouders als ik met mijn man dringend hulp nodig hebben. Niet wat ik vind dat ik mishandeld ben en ik vind ook niet dat wij mishandelen, maar heb wel eens een ruzie tussen mijn ouders meegemaakt en stel deze zelf ook soms ten toon. Is dat goed? Nee. Menselijk? Ja. En dat is in mijn ogen ook deel van de opvoeding, als je ook maar laat zien dat je je verantwoord achter af en het goed maakt. Kom op zeg.. aangifte?! Even serieus... ik denk dat dat bij mij thuis een serieuze huwelijkscrisis zou veroorzaken!
In het gezicht vind ik ook zeker niet kunnen en blij dat er iver gesproken is ziu het wel in de gaten houden dat het nooit meer gebeurd. Maar wat ik me wel afvraag bij de heftige reacties hebben jullie dan nooit eens een corrigerende tik op je billen gehad vroeger?
Zoals aangegeven vind ik het hoofd gezicht ook echt niet kunnen maar een corrigerende tik op mijn billen heb ik misschien 2 a 3 keer gehad in mijn leven maar daar ben ik echt niet slechter van geworden.
Maar volgens mij ging het bij TS niet alleen om het schreeuwen, maar ook het fysieke deel. En uit nieuwsgierigheid: je schrijft dat jullie dan ook eventueel hulp zouden moeten krijgen (en ik begrijp dat je het ironisch bedoelde), maar waar herken je je precies dan in?
Ik snap dat ze dat deel bedoelde. Maar uit het feit dat het nooit eerder is gebeurd en dat ze even later alweer veel lol samen hebben, maak ik op dat het allemaal wel mee valt en het vertrouwen tussen beiden niet is beschadigd. Waar ik mezelf in herken is vooral jezelf wel eens verliezen en iets niet 100% verantwoord oplossen. De ene keer is dat schreeuwen, de andere keer peuter is hardhandiger vastpakken, ik noem maar wat. Iets op de grondgooien en weg lopen is niet mijn ding, anders zou dat er ook tussenstaan. In een perfecte wereld lossen we alles op een kalme pratende manier op met alleen volwassenen. Zo werkt het in praktijk natuurlijk niet helemaal, ik bedoel te zeggen dat dat ook weer niet zo'n ramp is.
In topics over corrigerende tik vindt bijna iedereen dat zoiets echt niet kan. En in dit topic moet TS kalmeren. Vreemd. Waar ik nog geen antwoord op lees is, waarom je man haar dingen geeft waar ze allergisch voor is en hoe erg allergisch ze is. Want dat vind ik ook echt niet kunnen. En als je man zo'n moeite heeft zijn woede te reguleren, moet hij eens hulp gaan zoeken. Jouw reactie met vlees gooien is ook niet correct geweest, jullie zullen er beiden van moeten leren.
En wat zouden de gevolgen daarvan zijn voor jouw relatie en het beeld dat je kind(eren) van hun vader hebben? Niet dat ik slaan goedkeur, maar ik zou er even goed over nadenken. Wat dacht je van een goed gesprek met je man? Edit: je schrijft dat je man zich niet kan beheersen, maar kun jij dat wel als je gooit met vlees?
Ik heb dit topic een aantal keren over gelezen. En tik uitdelen vanuit.... want dat is nog niet duidelijk. Nee is idd niet goed. MAAR daar val jij over, de mama. Maar dat hij regelmatig iets slechts eten aan jullie kind geeft niet zozeer. Anders had je daar wel een topic voor geopend: mijn man (de vader)maakt ons kind ziek. Want ergens is dat ook waar toch? Waarom is die tik belangrijker dan dat hij eten geeft wat gevaarlijk is voor jullie kind. Dan zou je daar aangifte van moeten doen, omdat dat structureler voorkomt. Ik heb dit topic een aantal keren over gelezen. En tik uitdelen vanuit.... want dat is nog niet duidelijk. Nee is idd niet goed. MAAR daar val jij over, de mama. Maar dat hij regelmatig iets slechts eten aan jullie kind geeft niet zozeer. Anders had je daar wel een topic voor geopend: mijn man (de vader)maakt ons kind ziek. Want ergens is dat ook waar toch? Waarom is die tik belangrijker dan dat hij eten geeft wat gevaarlijk is voor jullie kind. Dan zou je daar aangifte van moeten doen, omdat dat structureler voorkomt. Verder zou jij ook eens in de spiegel moeten kijken, want wat jij doet is ook niet te best.
Wat goed dat je dit zo zegt. Al denk ik wel dat er veel mensen zijn die hier over gaan vallen. Maar je hebt gelijk; die perfecte wereld bestaat gelukkig niet. Al is dat denk ik lastig toegeven voor sommigen. Je hebt al zo snel de mond vol van; kan niet, zou in mijn huis nooit gebeuren, accepteer ik niet enz. Ook ik maak me daar schuldig aan hoor! Mijn ouders hadden ook wel eens flinke ruzie vroeger thuis. Was het leuk? Nee. Heb ik er wat van geleerd? Ja! Namelijk dat (heftige) ruzie maken af en toe goed is en dat de schijn ophouden dat niet is...
Ruzie hoort bij het leven. Zolang je met respect ruzie maakt kan een pittige discussie echt geen kwaad. De wereld is nou eenmaal niet van peperkoek.
Ok er was dus geen klap maar een knijp in de wang en jullie hebben het nu met zijn drieen goed gemaakt. Ik denk dat de voedselallergie niet zo belangrijk is, want uiteindelijk horen we daar niets meer van (ik vermoed daardoor dat de allergie niet zo heftig is). En nog ga je zo even een 1 op 1 gesprek aan, waarom?? Het is toch klaar! Je blijft maar doorgaan... dodelijk vermoeiend