Ik wil je niet aanvallen maar ik ben het in dit geval wel met Shakes eens dat je jezelf en je dochtertje tekort doet door de hoge verwachtingen. Ik herken het van de eerste tijd met mijn oudste wel een beetje. De beste tip die ik kreeg was om lekker alle ‘Oei ik groei’ boeken en schema’s aan de kant te gooien. Als je kind met 2 nog niet kan lopen en nog geen woord zegt, ben je vroeg genoeg om je zorgen te gaan maken denk ik.. Sowieso kloppen leeftijden op speelgoed ook nooit bij mijn zoontje. Zo’n trekfiguur wat vanaf 9 maanden zou zijn, had hij ergens rond 18 maanden een keer door bijvoorbeeld..
Zolang je iets met respect brengt voel ik mij zeker niet aangevallen. De andere dame interpreteerde mij gewoon anders denk ik. En eerlijk gezegd... ben ik blij met jullie.. want ik heb meerdere malen gehoord dat ik me nu nog onnodig zorgen maak. Vind ik nog steeds bijzonder omdat ik overal om me heen kindjes zie van haar leeftijd of zelfs jonger die al wel hun eigen naam kennen en dingetjes begrijpen... maar goed zoals al gezegd is mijn kind is een ander kind niet. Dat snap ik natuurlijk heel goed maar aan de andere kant zitten wij hier allemaal niet in de topic omdat we nieuwsgierig waren naar iemand die bang is voor autisme...
Ik vond je reactie dat ik jouw zoon een achterstand toeschreef bijvoorbeeld bizar. En daarna vond je dat ik teveel van mijn meisje verwachtte terwijl ik me alleen maar zorgen maak.. Misschien bedoelde je het niet zo.. en ligt het aan mij dat kan ook. In dat geval excuses
Daarnaast is dat van die vormenstoof helemaal verkeerd begrepen. Ik zei dat ze zich er niet voor interesseerd als haar broertjes het voordoen of bijv blokjes bouwen en dergelijke. Ze imiteerd precies niks.. het enige wat ze af en toe na wil doen is in de handjes klappen.
Weet je, mijn oudste imiteerde ook nauwelijks, hij oefende niet met lopen, maakte nooit de vormenstoof en sprak alleen een woord uit als het herkenbaar klonk. Brabbelen deed hij heel beperkt. Hij is niet autistisch, maar hoogbegaafd (en ja dat weet ik zeker zonder test). Dingen die je noemt kunnen van alles betekenen, van autistisch tot hoogbegaafd, tot lui, tot doof, tot slechtziend, tot doodnormaal en ga zo maar door. Bespreek het met een professional, dat heb je nodig. Ik denk eigenlijk niet dat je kind het nodig heeft, maar ze heeft het wel nodig dat je iemand objectief laat kijken. Als er wel wat is wordt het tenminste opgepakt, als er niets is kun je tenminste weer verder.
Ik vind het heel erg toevallig dat je dit zegt. Ik denk dat een moeder heel goed kan inschatten hoe intelligent haar kind is. Wat ik namelijk ook ontzettend bijzonder vind bij mijn dochtertje is is dat zij nu in staat is naar grenzen af te tasten. Dat bedoel ik in letterlijke zin; dus ze kruipt op mijn bed en voelt dan waar de grens is zodat ze niet van het bed af valt. Verwarrend en contrasterend met mijn eerder genoemde dingen... daarom gaf ik ook aan het begin van mijn post aan dat ik helemaal in de war ben en ook tegenstrijdig naar mezelf toe. Het ene moment denk ik dit klopt gewoon niet en het andere moment denk ik het loopt vast allemaal wel los en het komt allemaal wel.. ik zocht dus naar ervaringen en ben blij te horen dat de ervaring met jouw zoon ook overeenkomt met de mijne. Heb jij je dan nooit zorgen gemaakt om hem?
Ik heb heel goed gelezen wat jij zei. Ik vond je misschien een beetje verontwaardigd overkomen toen ik het over de schema's had die op interner terug te vinden zijn. Misschien kreeg ik daardoor het gevoel dat je vond dat ik overdreef en reageerde ik zoals ik reageerde. Maar nogmaals kan ook aan mij liggen..
Nu maak ik mij zorgen. Dat komt omdat hij nu in de leeftijd zit dat afwijken van de groep een issue is. Afgelopen ouderavond is aangegeven dat school twijfelt of ze hem wel genoeg kunnen bieden, dat vind ik zorgelijk. Maar over zijn ontwikkeling vroeger, nee, niet echt. Hij deed soms dingen anders, maar ik kon hem niet vergelijken met een ouder kind en zijn nichtje (maandje ouder) deed weer andere dingen later of anders. Hij ging bijvoorbeeld ook naar het kdv en daar vinden ze hem ook niet vreemd, elk kind doet gewoon andere dingen. Natuurlijk heb ik ook wel eens zorgen gehad (over eetgedrag, niet willen oefenen aan de hand lopen), maar juist het kdv was dan heel prettig, ze hebben zoveel kinderen gezien dat ze ook aardig gewend zijn aan de randen van normaal. Ze merkten toen hij ouder was wel dat hij verbaal heel sterk was en vinden hem heel wijs, maar dat is natuurlijk niet iets om je dan erg zorgen over te maken. Ik denk heel eerlijk dat je je meisje "verkeerd" vergelijkt. Ze ontwikkelt andere aspecten dan haar broers op andere momenten. Dat is niet direct zorgelijk, maar heel normaal. Maar 2 broers zijn geen goede vergelijking. Als ik mijn dochter met haar broers zou vergelijken is er van alles met haar mis. Ze is te klein, te dik, motorisch te snel, te assertief, te fel, luistert te slecht en durft veel te veel. Als ik haar vergelijk met mijn groeiboekje van vroeger is ze echter doodnormaal. Als ik haar temperament vergelijk met mijn broer en mij is ze helemaal goed. Als ik haar klimgeit-neigingen vergelijk met haar tante is ze precies op schema. Maar als ik haar hoofd vergelijk met die van haar nichtje heeft ze microcefalie. Er zijn hele ruime normen waar een kindje in mag vallen. En dan zijn er ook nog eens ontzettend veel aspecten waar je op kunt letten. Dus juist daarom is een objectieve blik gewoon een goed idee.
Ok dit is wat ik ouders op mijn werk vaker vertel; De ontwikkeling van je kind is als winkelen. Jij kan ook nooit in meerdere winkels te gelijk winkelen. Je kindje winkelt eerst in winkeltje voor motorische ontwikkeling en dan in die van taal ontwikkeling bijvoorbeeld. Daarnaast heeft iedereen een eigen tempo. De een scheurt door de winkel, de ander neemt zijn tijd. Iederen onwikkeld zich dus op zijn manier en in zijn tijd. Terug naar jou; als jij je zorgen maakt moet je er zeker werk van maken! Al is het maar om je angst weg te nemen.... ik lees niet veel gekke dingen, veel van die dingen deed mijn oudste ook niet en dat is allemaal goed gekomen. Maar again, dat is mijn kind, mijn ervaring.
Ik ga zeker een afspraak maken met haar kinderarts waar we eigenlijk al bij klaar waren. Ik hoop ontzettend dat straks mijn zorgen voor niets zijn geweest en dat ik onnodig gepiekerd heb. Nogmaals mijn zorgen komen niet voort uit het feit dat ze nog niet veel kan maar meer uit dat ze nog niets begrijpt. En hopelijk komt het allemaal goed met je zoon
Bedankt voor je reactie. Mijn vraag ging meer over het winkeltje van 'begrijpen'. Mijn dochtertje is bijna 14 maanden maar begrijpt nog niet veel. Ze weet nog niet wie papa of mama is ze kent haar eigen naam nog niet wijst nog niet etc. Daarom maak ik mij zorgen niet zozeer het feit dat haar taal of motoriek nog niet zijn wat 'zou moeten'.
Het lastige is dat je niet zeker weet of ze het niet begrijpt of dat ze anders reageert waardoor jij denkt dat ze het niet begrijpt.
Hiii, Ik begrijp je zorgen heel goed hoor want ik ben de stress kip die deze topic begon ^_^ 13 maanden is nog zo jong, mijn zoontje begon heel veel te doen tussen 15 en 17 maanden en heeft ook al weer hele sprongen gemaakt sinds ik dit topic begon. Ik denk ook dat je je nog geen zorgen hoeft te maken en dat het beste wat je nu kunt doen is van je kleintje genieten, veel boekjes lezen en liedjes zingen. Ik schiet nu nog steeds weleens in de stress hoor als ik andere kindjes van 18 maanden zie die al allemaal dingetjes doen die mijn zoontje niet doet of wanneer hij weer iets doet wat echt autistisch is maar tergelijker tijd verast hij mij elke dag ook met dingen waarvan ik denk wauuuuuw en heb ik nu ook door dat op deze leeftijd al die typische “autistische” dingetjes ook heel typisch zijn voor deze leeftijd. Trouwens “google” helpt ons niet want het onthoud je geschiedenis en past daarop de resultaten aan. Als ik nu bv baby buikpijn in toets krijg ik al vrij snel een autisme of adhd resultaat.
Mijn ervaring zegt wel dat als ik geen echt gevoel heb "het is mis", maar het gevoel heb "oh help, straks is er iets mis" (dus wat jij omschrijft) er meestal niets aan de hand is. Voor nu kan je eens kijken wat het cb zegt of wat in het vanwiegenschema staat wat ze hoort te kunnen. En eens kijken hoe het over een half jaar gaat.
Volgens het van wiechen schema zou ze dus al 'dag dag' moeten kunnen zwaaien en ook al reageren op een mondeling verzoek. Terwijl zij nog eigenlijk heel erg in haar eigen wereldje speelt.
Dat zou best kunnen inderdaad, maar ik ben natuurlijk in eerste instantie niet voor niets gaan 'googlen'. Je wordt gek gemaakt door schema's maar ook je eigen ervaringen met andere kinderen maken je onzeker. Het zou kunnen dat ze nog heel erg de wereld om haar heen aan het onderzoeken is en daarom het stukje communicatie maar even links laat. Eigenlijk interesseren mensen haar weinig....en dat is waar ik me nou zo'n zorgen om maak .
Ik weet eigenlijk wel zeker dat ze het niet begrijpt. Als papa of haar broertjes bijvoorbeeld binnen komen interesseerd het haar niks. Ze roepen haar en strekken de armen naar haar uit maar zij kijkt rustig de andere kant op. Dat zijn dus de dingetjes die me dus zo onrustig maken...