Nou reageer ik zelden in schoolkinderentopics, want heb zelf nog geen schoolgaand kind. Maar ondanks dat ik er geen verstand van heb, vind ik deze 'straf' echt te belachelijk voor woorden. Zulke leerkrachten hebben dan toch geen enkel pedagogisch inzicht hoor. Wat sneu voor je zoon! Hopelijk kun je snel wat hulp vinden!
Nog even kleine toelichting: Mijn zoon van 9 is ook een stuiterbal in de klas. En een clown. En slechte concentratie enz. Staat bijna dagelijks op de gang. Dus eigenlijk durf ik wel te zeggen dat hij ADHD heeft (voornamelijk in de klas). De IB-er wilde hem nog niet doorsturen voor een diagnose, maar wel naar het Sociale Team van de gemeente. Want mijn zoon had sova training op school geweigerd, dus vond de IB-er dit wel een goed alternatief. Ik moet nog info krijgen over het hoe of wat, maar dit team kan jouw zoon dus ook begeleiden, lijkt mij. Of ze hem ook echt op school zelf gaan begeleiden, dat weet ik niet. Dat moet wellicht via de schoolbegeleidingsdienst en dan kan het zijn dat daar wel een diagnose voor nodig is. Maar bij ons werd het Sociaal Team geadviseerd vooralsnog.
Ik vind deze straf ook echt niet kunnen en zou mijn kind thuishouden als ze hier aan vast blijven houden. Ik snap dat zulke situaties voor een leerkracht heel lastig zijn maar zoals ik het begrijp is het vanuit jouw zoon zijn gezichtspunt zo; Hij voelde het als onterecht dat zijn potlood werd afgepakt want de afspraak was dat hij iets in zijn hand mocht hebben tijdens het lezen. Dan wordt er over zijn gevoel van onrecht heen gewalst. Vervolgens wordt hij beschuldigd van dingen die hij niet gedaan heeft en dan heeft hij zichzelf niet meer in de hand (er is verdenking van ADHD dus er zullen problemen zijn met zijn impulscontrole) En dan wordt hij voor straf een week lang buitengesloten en beperkt? Dat is gewoon beschadigend. Zo’n kind worstelt al zo met zichzelf en dan krijgt hij zo’n zware straf... Ik vraag me dan af wat ze op school daarmee denken te bereiken. Denken ze dan echt die impulscontrole te verbeteren door hem een week buiten te sluiten Kind krijgt alleen een knauw in zijn vertrouwen in school en zijn gedrag wordt daar echt niet beter op.
Het is voornamelijk een standpunt maken en er aan vast blijven houden, ook naar andere leerlingen en ouders. Het is een heftige groep, voorheen was het een combi van groep 5 en 6, maar deze twee klassen matchen niet. Er zitten meer kinderen met een rugzakje. Sommige in mindere mate dan mijn zoon, maar ook een aantal vele malen heftiger. Er is destijds een brief uit gegaan na overleg met het overkoepelende bestuur en de or/mr dat ze als straf nu kinderen apart gaan zetten, na te veel herhalingen worden leerlingen geschorst. Ze zijn sowieso al niet consequent hierin, want een aantal leerlingen hebben al vaker apart gezeten, maar schorsen doen ze niet. Ze willen ook naar de ouders toe duidelijk maken dat ze hardere straffen in gaan zetten. En ik begrijp dat ze hierin een grens willen stellen, alleen ben ik het niet eens met de straf. Want morgen weet hij de reden van zijn straf nog wel, maar in zijn hoofd klopt het niet. Gisteren deed hij iets, maar vandaag heeft hij nog steeds straf. En morgen ook, en overmorgen ook. Dit werkt niet. Toen ik hem ophaalde van school merkte je ook niks aan hem. Gewoon lekker rustig, enthousiast om me te zien, groette iedereen enthousiast die hij tegenkwam etc. Het zijn momentopnames en een te late of lange straf heeft helemaal geen zin. Het verergert het alleen maar.
Hij heeft overigens een laag zelfbeeld op zulke momenten. Ze vinden me stom, ze haten me, iedereen vind me een rotkind. En thank God dat de ib’er daar wel heel goed mee omgaat, ze blijft heel positief en probeert op een positieve manier aan te geven dat ze zo helemaal niet denken. Ze geven ook sinds kort toe dat hij ook een hele leuke kant heeft. Tot een tijdje geleden hoorde ik alleen de negatieve dingen, mijn zoon dus ook. En ik ben zo boos geworden tijdens een gesprek. Zelfs mijn zoon was verbaasd dat mama dus ook heftig kan reageren haha. Als ze niks positiefs te zeggen hebben, bekijken ze het maar en geef ik wel thuis onderwijs de ib’er schrok ervan en zag ook wel in dat het leek alsof hij alleen maar rottigheid uithaalde. Zijn rapport was heel goed trouwens afgelopen februari. Op heel veel punten verbeterd ten opzichte van vorig jaar. Maar ik wil graag dat ze ook positief blijven naar hem. Dat ze hem ook complimentjes geven als hij niet boos is geworden, maar gewoon even wegloopt etc.
Het klinkt echt niet als een fijne school voor je zoon Ik zou als ik jou was foto’s maken van de blauwe plekken. Nu wil je daar waarschijnlijk niks mee doen. Bij mijn dochter begon dat ook zo maar naarmate ze steeds maar weer met blauwe plekken op haar armen thuiskwam en ze traumasymptomen kreeg had ik spijt dat ik niet vanaf het begin de blauwe plekken had gefotografeerd.
Dat hij een tijdje niet met de klas meedraait prima, maar dat hem het buiten spelen en gym worden ontnomen vind ik niet normaal.. Hij moet toch zijn energie kwijt kunnen? Ik zou daar nog eens over in gesprek gaan. Onze zoon (gr 3) is ook erg druk en heeft veel moeite om zich te kunnen concentreren op zijn werk. In het begin van het schooljaar was het niet te doen om hem aan zijn tafel te laten zitten. Hij was erg gefrustreerd en sloopte en gooide met spullen door de klas. Hij mag nu (als de kinderen van groep 3 t/m 8 naar binnen moeten na de pauze) naar het kleine plein om daar nog even een kwartier te spelen met de kleuters. Hij heeft dat kwartiertje extra spelen gewoon nodig om zijn energie kwijt te kunnen. Dan komt hij in de klas en gaat weer rustig verder met zijn werk. Laatst nog een gesprek gehad met juf en hij laat zich ook niet meer zo makkelijk afleiden door andere kinderen dus het gaat de goede kant op.
Sorry, maar als ik dit zo lees denk ik; Leerkracht(en) zijn niet capabel genoeg voor deze klas en toch besluit men deze leerkracht(en) voor deze groep te zetten. En daarom worden kinderen (en ouders) gestraft. Ouders die er weinig aan kunnen doen dat hun kind een diagnose heeft. Kinderen die gebaat zijn aan duidelijkheid, structuur en voorspelbaarheid worden gestraft voor dingen waar ze zelf niets aan kunnen doen. En afspraken worden niet nagekomen. Natuurlijk is het lastig is bepaalde klassen. Mijn zoon zit in een klas van 25 kindjes. Hij heeft ass, minimaal 1 kindje adhd, 2 kindjes met forse taalachterstand, 3 zittenblijvers met achtergrond. En dan zijn er kindjes die moeilijker leren en een paar die juist sneller leren. En dat is wat ik weet. Onze juf neemt tijd en aandacht voor al deze kindjes. Er heerst rust in de klas, afspraken zijn duidelijk en worden nageleefd. En de juf geeft constant aan hoe goed het gaat. Ik moet dan denken aan de periode dat mijn kindjes baby waren. Door constant te denken aan hoe zwaar de gebroken nachten zijn kom je niet verder en worden ze steeds zwaarder. Door te denken, het is een fase, het komt goed, voelt het veel lichter. Als de leerkracht positief gaat handelen en denken zal de klas, die hetzelfde is, verbeteren. Kinderen zoeken graag grenzen op. En de harde grenzen worden niet nageleeft. Dus ja, dan gaan ze ook de grenzen verder verkennen. Ik denk niet dat het aan "de kinderen" in de klas ligt, maar aan het bestuur van school, leerkrachten en de sfeer onderling. Zijn er wisselingen kwa bestuur of iets in die richting? Ik zou gesprekken aan gaan met school en kijken of je daar een hulpverlener in kan betrekken. Er zullen vast hulpverleners zijn die dit willen en kunnen zonder diagnose. Als school daar niet voor open staat of niet wil verbeteren zou ik mij gaan afvragen of dit wel de school is waar ik mijn kind op kan houden.
Ik heb iemand van het centrum jeugd en gezin, die met mij praat over de stand van zaken elke maand. Met gesprekken met school gaat zij mee als ik dat wil. Ik heb mijn zorgen geuit over mijn zoon met het inloopspreekuur daar en zij zijn nu al anderhalf jaar mijn achterban, in het voortraject voor de diagnose, tijdens het onderzoek en nu na de uitslag. Ik en school krijgen goede tips van haar, ik kan professioneel mijn verhaal kwijt (heel anders dan bij familie/vrienden) en als er tegenwerking is van school oid dan doet zij het woord. Kijk anders eens of je ook vanuit deze kant hulp kan krijgen. Mijn zoon heeft uiteindelijk de diagnose add/adhd gekregen, maar dat was bij mijn begeleidster eigenlijk al vanaf het begin duidelijk, terwijl wij nog twijfelden
Ik heb vanmorgen bij de directeur aangegeven dat ik niet akkoord ga met én apart zetten, én niet buiten spelen, én niet meedoen met groepsactiviteiten zoals gym. Nou, hij liet hem na de pauze wel een kwartier buiten uitrazen. Ik heb gezegd dat ik nu geen tijd had, want ik word steeds bozer. Ze willen hem helpen, maar in mijn ogen niet op de juiste manier. Hij zei dat hij hier één lijn wil trekken naar andere ouders en leerlingen. Maar dat het meer schade oplevert voor mijn kind maakt dan blijkbaar niet uit. Ik zal afwachten wat eruit komt, want hij zou mijn mening wel meenemen hierin in het overleg, maar als het me niet bevalt, hou ik hem morgen thuis. Beetje balen dat we in de Cito weken zitten, dus moet nog even kijken of we dat inderdaad moeten doen. Mijn man laat het gelukkig aan mij over (hij is er alleen in het weekend) en staat hoe dan ook achter me, dus ik sta er gelukkig niet alleen in. Ik heb met de wijkverpleegkundige van het cjg (die is het ook niet eens met het beleid wat ze nu voeren op school) overlegd vanmorgen en als ze nu nog niet naar me willen luisteren, we een afspraak maken en ook zij mijn kant van het verhaal bevestigd en toelicht.
Jeetje Luuz wat ontzettend oneerlijk voor je kind dat school zo met hem omgaat. Hopelijk heb je wat iemand aangaf foto's gemaakt van de blauwe plekken. Een docent hoort ten alle tijden van kinderen af te blijven. Daar zou ik echt een klacht over indienen. Hoe vervelend een kind ook kan zijn. Hopelijk snapt de school snel dat ze zo niet met alle kinderen kunnen omgaan. En krijg je snel de begeleiding die er nodig is.
Heb inderdaad foto’s gemaakt. Vanmorgen was het blauwe eraf, maar de rode plekken zitten er nog. Ze ontkende het eerst gistermiddag, maar heb haar wel duidelijk gemaakt dat ik hem zo absoluut niet heb afgeleverd op school. Daarna kwam ze met het verhaal dat hij een gevaar was voor zichzelf. Maar dat geloof ik niet.
Ook als hij een gevaar voor zichzelf zou zijn geweest hoort een docent hem niet vast te pakken en zeker niet zo hardhandig dat het blauw word. Ik kan daar soms zo boos over worden. Probeer hem dan even naar de gang te krijgen op een normale manier dat hij daar kan uitrazen. Vreselijk dat ze het ontkent. Een kind met ADHD vormt echt geen gevaar voor zichzelf als hij boos is. (Heb zelf ADHD en heb ook voor de klas gestaan met kinderen die ADHD hebben) Jij als moeder weet het beste hoe je kind is. Als jouw gevoel zegt dat hij totaal geen gevaar voor zichzelf is moet je dat geloven en aan vasthouden. Ik vind echt dat deze docent op zijn minst een hartig gesprek mag krijgen. Liefst nog een formeel onderzoek. Hoe machteloos je, jezelf ook kan voelen van kinderen blijf je af. (Zeker als ze niet van jezelf zijn).
Als hij nou met stoelen stond te gooien of aan het vechten was had ik het nog begrepen. Maar dat was niet aan de orde. Heb een aantal zaken uitgeprint en die neem ik straks mee. Ik kom overal tegen dat hij die beweging nodig is en dat het apart houden voor langere tijd meer schade aanricht. Kom het op meerdere sites tegen, dus ik durf wel te zeggen dat dit inderdaad niet de oplossing is. Misschien dat dat nog werkt.
Ieder kind kan een gevaar voor zichzelf of anderen vormen, zeker als ze niet weten wat ze doen. Maar het lijkt me in dit geval een onwaarschijnlijk verhaal, bedoelt om haar eigen gedrag goed te praten. Dit omdat ze het eerst ontkent. Als hij echt een gevaar voor zichzelf was geweest, dan was hij dat ook direct toen Luuz er naar vroeg geweest, niet pas toen het de juf te heet werd onder haar voeten.
Passend onderwijs vraagt om maatwerk, niet om ‘standaard oplossingen’. Eén lijn trekken prima, jij gaat ook akkoord met consequenties, alleen niet met deze schadelijke.
Dat bedoelde ik inderdaad. Hij verdiend ook straf op zijn moment, dat snapt hij zelf ook. Hij heeft er ook enorm veel spijt van daarna. Want hij wil het zelf ook helemaal niet. Maar hij kan het niet stoppen. Ik wil op dit moment alleen maar dat iemand op school naar me luistert. Maar ook écht naar me luistert.
Het komt op mij niet over alsof ze je zoon willen helpen, maar alsof ze willen afdwingen dat hij precies in hun kaders past. En dat kan niet met ADHD, daar hoort school echt maatwerk te leveren en dat doen ze hier absoluut niet. (al zou geen enkel kind zo gestraft moeten worden!) Buitenspelen en gym ontnemen? Dat getuigt al van absoluut geen inzicht in de situatie en geen enkele kennis van ontwikkelingspsychologie. Heel eerlijk? Ik zou kijken naar een andere school. Zoon ligt onder een vergrootglas en daarnaast kan school de zorg niet leveren.
Dus ze willen een kindje met iq van 80 hetzelfde behandelen als een kindje met iq van 125? Een kindje met dyslexie hetzelfde als een kindje wat boven gemiddeld presteert in lezen en schrijven? Elk kind is anders, elk kind is uniek. Je kan niet alle leerlingen gelijk behandelen. Ik denk dat ze niet willen en/of kunnen veranderen.