Ik vind het ook zeer bizar dat dit heeft kunnen gebeuren. Een relatie tussen twee patiënten in een kliniek?! En vervolgens ook nog zwanger?! Hoe dan!! Er zijn toch aparte mannen en vrouwen gevangenissen, waarom worden ze in zo'n kliniek in vredesnaam bij elkaar gezet? En geef dan op z'n minst verplichte anticonceptie ofzo. Maar goed, die discussie is weer van een heel andere orde...
Ik volgde het tussendoor via Facebook. Alleen dingen die hij vandaag heeft verklaard, kloppen volgens de rechter niet. De rechter vroeg zich af waarom er geen bloed van hem is gevonden op haar kleding; ‘dat is eraf geregend denk ik’ Zoiets kwam eruit. En zo waren er nog een aantal dingen. Ik vraag me dus af hoeveel waarde je aan zijn verklaring moet hechten.
Omdat een kliniek een weerspiegeling van de maatschappij moet zijn. Je oefent daar als het ware op terugkeer. En in de maatschappij zijn nu eenmaal mannen én vrouwen. En in aangewezen gevallen kan inderdaad verplichte AC worden gegeven. Maar niet zomaar want een bestaat nog steeds zoiets als zelfbeschikkingsrecht. Ook in een gesloten setting.
Lijkt me dat op het moment dat patiënten elkaar bezwangeren, ze dus nog niet klaar zijn voor de maatschappij...
Ja dat is echt zo: http://www.secjure.nl/2017/02/06/heersende-opvatting-nederlandse-rechters-laag-straffen/ En in Nederland is levenslang ook echt je hele leven lang in tegenstelling tot in veel andere landen. (Kleine kanttekening, sinds kort moet de levenslange gevangenisstraf na 25 jaar wel getoetst worden, maar het is niet zo dat het standaard maar 30 jaar is bv.)
Nee begrijp ik hoor. Ik vind het alleen zo krom dat het op die manier gaat. Nu is er een kind de dupe van
Ja dat is ook heel triest. En het is verschrikkelijk wat Michael P. heeft gedaan. Je wenst het niemand toe en als je denkt dat zoiets je eigen kind kan overkomen dan krijg je echt de rillingen. Maar als je hier beroepsmatig mee te maken hebt dan bekijk je de dingen toch anders merk ik... toch een beetje last van beroepsdeformatie ben ik bang. Ik snap vanuit gevoel de reacties wel maar toch ben ik heel blij met ons rechtssysteem en geloof ik oprecht dat het in beginsel functioneert zoals dat zou moeten. Wat niet weg neemt dat er altijd indivuele gevallen kunnen zijn waar dat helaas niet op gaat.
Vandaag is de familie aan het woord. Wat ontzettend dapper dat zij hun persoonlijke verhaal vertellen. Ik heb het niet droog gehouden toen de moeder en daarna de vader hun verhaal deden. "Ik vond het moeilijk om in een warm bed te liggen terwijl de regen tegen de ramen sloeg en ik niet wist waar Anne was. Ik voelde me schuldig. Maar het moest wel om overeind te blijven tijdens de zoektocht." (moeder) "Rechercheonderzoek wijst uit dat niet alles wat hij zegt kan kloppen. Hij heeft dus gelogen en dingen verzwegen. De enige persoon die weet wat er echt gebeurt is, mijn dochter Anne, is door verdachte om het leven gebracht. Horrorscenario's dringen zich aan me op. En in elke variant heeft mijn dochter ondraaglijk geleden en is ze in eenzaamheid gestorven." (moeder) Dit is toch het ergste wat je als ouder kan overkomen.
Ik heb het interview niet gezien, maar krijg al kippenvel bij wat jij schrijft. Vooral dat warm in bed liggen, niet weten waar je kind is, of het goed met haar gaat, of ze warm en droog is of ergens in de regen ligt. Verschrikkelijk
Vanmiddag komt ook het pleidooi van de verdediging. Ik zat net te denken: hoe kun je als advocaat zo iemand verdedigen??? Feitelijk snap ik dat natuurlijk wel, een advocaat doet dat beroepsmatig, maar gevoelsmatig....hoe kun je achter zo'n persoon staan en zijn gruwelijkheden verdedigen?
Ik denk dat je je gevoel moet uitschakelen bij zulke zaken. Daarnaast is het nu natuurlijk overduidelijk dat hij de dader is, maar er zijn voldoende zaken waarbij dat niet zo duidelijk vooraf vaststaat. En hoe krom het ook is, ook een dader heeft recht op juridische bijstand. Verder denk ik dat ook de verdediging moet afgaan op bewijzen en niet op wat de advocaat zelf denkt of vindt. Hij heeft een eed afgelegd en gezworen om zijn clienten zo goed mogelijk bij te staan (beknopt gezegd dan he) en dat geldt voor een dader dus een zo laag mogelijke straf.
De eis is 28 jaar met verplichte TBS.... Zo iemand mag niet terugkeren in de maatschappij zonder behandeling wordt er gezegd. Zo iemand zou überhaupt niet meer terug mogen keren. Wat een rechtssysteem hebben we soms ook.
28 jaar is lang om je in te houden. Binnen die tijd word hij vast weer agressief tegen iemand daar en wordt het verlengt.
Zo iemand mag gewoon niet meer vrij komen. Er is al een keer gedacht dat hij wel vrij buiten kon lopen en zie wat er gebeurt. Lijkt me trouwens voor zijn ouders ook verschrikkelijk! Niemand voedt toch zijn kind op met het idee dat hij ooit meiden verkracht en vermoord?
Ik volg het ook, vooral via de radio als ik in de auto zit. En via de kranten. Waar ik gisteren koude rillingen van kreeg was zijn reactie op de vraag hoe hij zich voelde / waaraan hij dacht tijdens de moord. Zijn reactie: Of ik gepakt zou worden en aan de nabestaanden. Niets over Anne . Afschuwelijk, wat dat zegt over haar gevoelens jegens haar . Gewoon niks. Het verhaal van haar ouders vind ik hartverscheurend.
Er wordt 150 000 euro tegen P geëist. Maar aan zoveel geld kan hij toch niet komen met de behandelcentra in het verleden en daarna leven in de bajes?
Bij veel van zijn antwoorden heb ik het idee dat hij antwoord naar wat hij denkt gewenst is. En daarbij dus de plank volledig misslaat. Volgens mij kan hij niet op een normale manier denken, zijn geest is veel te verknipt.
Dat is precies het gevoel wat ik er ook bij kreeg. Hij noemt wel de nabestaanden want die zitten daar, maar was Anne zelf even vergeten. Hij zegt dat hij het allemaal ‘verschrikkelijk’ vind. Maar totaal emotieloos. Ik snap niet dat zo een verknipt iemand de vorige keer geen TBS gekregen heeft. Gelukkig zijn inmiddels de regels veranderd. Bij dit soort zaken zou eigenlijk altijd een psychiater mee moeten kijken. Rechters zijn daar niet voor opgeleid.