Hartverscheurend wat ik hier allemaal lees.. Deels herkenbaar, alleen denk/weet ik niet 100% zeker dat mijn ervaringen (in de relatie met mijn vader) met borderline te maken hebben. Waarschijnlijk eerder de depressie die spreekt. Hoe dan ook, heb ik veel bewondering voor de manier waarop een ieder van jullie in het leven staat. Ondanks, of misschien wel juíst dankzij de levenservaringen die jullie met je meeslepen.
Dat deed mijn moeder inderdaad ook. Zat recht naast me en negeerde ons volledig, maar ondertussen op was ze op facebook de leuke oma uit aan het hangen om de schijn op te houden. Ik hoop voor je dat je de rust krijgt die je verdient!
Ik probeer eigenlijk weg te blijven uit dit topic omdat het me veel te hard raakt, maar jouw reactie viel me op. 2 weken geleden is bij mij de voorlopige diagnose angststoornis omgezet naar ptss en ben ik gestart met emdr, maar heb nog een hele lange weg te gaan. Ik weet eigenlijk niet wat ik wil zeggen, wil je alleen een virtuele knuffel geven denk ik.
Virtuele knuffel terug! Emdr is een goed middel. Wel heel pittig maar ik merk al snel dat de scherpe randjes eraf gaan. Mocht je erover willen praten mag je me altijd een pb sturen. Al is het om even te ontladen na een sessie
Zo verdrietig dat ik verre van de enige ben met dit "probleem" En bijzonder mooi om het aanbod in het laatste bericht hierboven te lezen, hopelijk krijgen jullie allebei goede hulp met de therapie. Ik wil iedereen hier onwijs bedanken voor alle hulp! Voor nu, neem ik weer afstand van mijn moeder. Wie weet wat er in de toekomst gebeurd, als zij aantoont te willen werken aan onze relatie. Dan ben ik zeker bereid mee te werken. Alle liefde en geluk lieve dames ♡♡
Nou precies dit gaf mij de doorslag. De dag dat ze het niet nodig vond om op de verjaardag van mijn 6 jarige dochter te komen. Met een belachelijke reden.. weer vol leugens. Ze appte me op de dag van de verjaardag af. Maar dat is wat mijn moeder doet. Op de momenten dat ze weet dat ik blij ben, het druk heb, etc. het om haar laten draaien. Prima.. maar niet ten koste van mijn kinderen. Die probeer ik zoveel mogelijk hiertegen te beschermen. Dan maar een oma minder, maar goed die was ze toch al niet.
vreselijk sip om te lezen.. Geeft ook rust dus die keuze? Voor mij wel een "voordeel" mn vader is hertrouwd. En mn schoonouders zijn ook gewoon samen. Dus hij heeft een opa en oma z en opa en oma v welke alle vier dol op m zijn. Dus wat dat betreft hoef ik de eerste jaren niet uit te leggen waar 1 oma is..
Die keuze heeft mij heel veel rust gegeven. Wel verdriet en verwerking.. maar zoveel beter dan elke keer weer dealen met nieuwe teleurstelling en verdriet. Helaas heb ik een vader met een narsistische persoonlijkheidsstoornis. Ben dus dubbel gezegend.. Echter heb ik geweldige schoonouders, die voor mijn kinderen geweldige grootouders zijn en voor mij goede surrogaat ouders. Het is heel triest.. maar ik kan alleen maar tegen je zeggen kies voor jezelf en voor je gezin.
Nou krijg net een appje dat mijn zusje niet kan komen op mijn zoontje 6e verjaardag. Ik dacht dat ik er wel beter tegen zou kunnen, maar niet ten koste van mijn kinderen. Ze moet werken, maar pas om 15.00 uur in de middag, dus zou ze ook best een uurtje in de oxhtend kunnen komen. En ze hebben al bijna geen familie. Jak!
Heel herkenbaar... ik heb 3 zussen... allemaal te druk om op mijn verjaardag te komen. Een moest werken om 14.00 uur (same story zeg maar), de ander liet maar niks van zich horen en de 3e woont verder weg.. maar goed je weet al een jaar dat ik jarig ben/word (kwestie van plannen). Verder hebben we dezelfde ouders en kennelijk niet geleerd wat familie is.. Ik zeg niet dat ik beter ben absoluut niet.. maar ik vind de familie die ik nog wel heb belangrijk, dus ook als ze jarig zijn een stukje aandacht en interesse. Uiteindelijk leg ik het naast me neer, maar het “steekt” wel..
Precies, ze weet al 6 jaar dat hij jarig is op die dag. Bij mij komt ze ook nooit, maar dat vind ik niet zo erg. Dit vind ik voor hem toch wel heel sneu, er komt al bijna niemand door onze kleine (gestoorde) familie.
Het is dat de familie van mijn kant groot is anders had ik gevraagd of wij misschien familie zouden zijn. Ze hebben hier allemaal stuk voor stuk, ooms tantes en grootouders dan, wel een issue... allemaal, grof gezegd, knettergek.
Ja zo herkenbaar. Mijn ouders zijn "normaal", maar kunnen dan weer niet erkennen dat mijn zusje dat niet is. Mijn schoonouders , nou idd knettergek, narcistische schoonmoeder en de ooms en tantes van die familie ook gek (ook serieus allemaal in behandeling) kant van mijn schoonvader leeft de helft niet meer, allemaal zelfmoord. Ik vraag me wel eens af wat voor genen we in hemelsnaam door gegeven hebben...
Valt mee hoor. Mijn ouders zijn "normaal", hoe mijn zusje eraan komt is een totaal raadsel. We hebben ook een goede jeugd gehad. Mijn man zijn vader is vooral niet slim, zijn moeder is narcistisch. Gelukkig lijkt mijn man helemaal niet op een van hen en is hij bijzonder slim. Gaan er maar vanuit dat wij geluk hebben gehad en onze kinderen daarmee ook.
Ik wist niet dat borderine zo heftig kon zijn Zeg!! Wat erg allemaal. Een vriendin van mij heeft het ook maar ik merk daar weinig van, ze heeft wel medicatie wellicht komt het daar door. Ik merk alleen als ze te veel gedronken heeft wat heftiger reageerd op alles! Maar ik ken ook mensen die drinken en heftig reageren die geen borderine hebben.
Je hebt naar binnen en naar buiten gerichte mensen met borderline. Mensen die het naar binnen richten merk je veel minder snel op.
En in het geval van mijn zusje, zij is heel slim en manipulatief. Voordat je door hebt wat speelt (en dat laat ze alleen zien bij mensen die ze dagelijks om zich heen heeft) ben je jaren verder.