Ik vind dat kinderen buiten een huwelijk staan. Vind het ook altijd een dooddoener '' Je moet bij elkaar blijven voor de kinderen '' Natuurlijk zal je moeten vechten maar ik vind dat je moet vechten uit liefde en niet omdat je kinderen samen hebt. Wat hebben kinderen er aan als papa en mama continue ruzie hebben? Naar mijn inziens zijn ze dan juist beter af als papa en mama uit elkaar gaan en normaal met elkaar door één deur kunnen. Is het de ideale situatie? Nee natuurlijk niet maar het is wel veel beter en rustiger voor de kinderen om in een huis te komen waar rust is en niet in een huis vol met ruzie.
Hier wil ik ook op reageren. Ik ben bij mijn ex weggegaan toen mijn jongste zoontje 10 maanden was. Inderdaad was ons huwelijk al niet meer goed voor mijn laatste zwangerschap. Mijn jongste was dan ook niet gepland, zoiets heb je nu eenmaal niet altijd in de hand.
Wij hebben een geregistreerd partnerschap. Meer ook uit praktische overwegingen. Ik denk niet dat wij ooit officieel gaan trouwen. Wij hebben wel de intentie om voor altijd samen te blijven en houden veel van elkaar. Een garantie daarop kan ik helaas niet geven want je weet nooit hoe het loopt in het leven. In dat geval vind ik een "ja-woord" dus niet heel veel waard want het biedt geen garantie voor de toekomst.
Vroeger was het gewoon en schande om te scheiden, helemaal in bepaalde kringen en bepaalde godsdiensten. Ik denk dat als dat niet zo was er vroeger ook heel veel stellen gescheiden waren. Of dat er in deze tijd meer zouden zijn weet ik niet. Lees wel vaak dat stellen het snel opgeven. Dan denk ik: is dat een gok van iemand of is dat ook echt zo? Zelf vind ik dat je op zijn minst relatietherapie moet proberen. Echt eruit halen wat erin zit. Mocht je er echt niet uitkomen dan kan je altijd nog scheiden. Voor kinderen bij elkaar blijven vind ik persoonlijk niet goed. Kinderen voelen echt wel de spanning aan. De therapie geldt natuurlijk niet voor gevallen als huiselijk geweld oid.
Waarom wel? Het huwelijk heeft totaal geen meerwaarde voor me/ons. We zijn ruim 11 jaar samen, wonen 9 jaar samen, hebben een kind. Het huwelijk maakt daar niet ineens meer van hoor.
Dank je. Nee mijn man weet dit sinds september vorig jaar. In december/januari begon ik wat te vermoeden. Toen heb ik het gevraagd ook
Wij zijn niet getrouwd, maar net zo goed een team en hebben net zo goed de intentie eeuwig trouw te zijn...
Heftig hoor! Ik kan mij er daar zo niets van voorstellen... In de zin van dat ik dat nooit bij mij of mijn man kan voorstellen, maar dat zal wel bij velen het geval zijn Fijn dat jij je man(/vrouw) zo veel mogelijk nu wilt blijven steunen. Ik hoop dat jullie goed met elkaar om zullen blijven gaan en jullie kinderen openminded zullen opgroeien!
Nee hoor. Ook man man en vrouw vrouw. Volgens mij maakt het niet uit of je nu wel of niet getrouwd bent. Tenminste...het is wel makkelijker als je kinderen hebt. Maar ook dat kun je wel dichttimmeren met een notaris.
Wij zijn 11 nov 12 jaar bij elkaar Waarvan 24 juni 4 jaar getrouwd We zijn getrouwd omdat het makkelijker was qua dingen regelen voor onze dochter ipv elke x naar de notaris te moeten In die 8 jaar voordat we getrouwd waren zijn we net zo goed hetzelfde team als nu we getrouwd zijn!
Eh tsjah. Het huwelijk is voor mij niet meer dan een handig papiertje. Maar de relatie is mij heel veel waard. Daar vecht ik ( en hij ) heel hard voor. Zoals sommige misschien weten zijn de afgelopen jaren fakking zwaar geweest. En nog wel trouwens. Maar gelukkig lijkt dat harde vechten z’n vruchten af te werpen Ik was ook iemand die altijd riep, vreemdgaan gebeurt ons nooit, loyaal en ontzettend trouw, blabla. Newsflash, niks is zeker. Maar het is wel heerlijk om zo naïef te zijn. Hoop voor die mensen dat dat nooit hoeft te veranderen.
nou kan mij in jouw reactie wel vinden hoor, vraag mij ook af wat als m'n zoon op school zit zijn er dan überhaupt nog ouders die bij elkaar zijn. en wat geef je hierdoor je kind mee. geloof echt dat er schrijnende gevallen zijn hoor en zeg nooit nooit maar zie toch liever een gelukkig gezin/huwelijk een kind die opgroeit zonder rugtas en gewoon in harmonie kan opgroeien. ps weer wil ik geen mensen kwetsen
Ja, dit hoor ik ook vaker viavia, en ken ook persoonlijk iemand bij wie dit is gebeurd. Ik vraag me af hoe dat komt? Gaat zo'n relatie dan al langer niet goed en proberen ze de boel (onbewust!) dan nog te redden door te trouwen? (Wat natuurlijk niet werkt) Want 18 jaar samen zijn, gaan trouwen en dan na 10 maanden weer scheiden is volgens mij geen toeval.
Ik zeg ook nergens dat je voor de kinderen bij elkaar moet blijven. Maar als je samen kinderen hebt, heb je wel de verantwoordelijkheid naar je kinderen om het te proberen. En lukt het dan echt niet (en de enige die dat kan bepalen ben je zelf) dan houdt het op.
zou denk wel zo zijn hoe je eigen voorbeeld is en hoe je zelf bent opgegroeid, daarom vraag ik het mij ook gewoon zo af. ik ben aardig ouderwets en toch ook weer niet opgevoed en wij hebben wel allemaal de mogelijkheid gehad om het op onze eigen manier te doen. en toch allemaal goed terecht gekomen. wel het voorbeeld eerst trouwen dan kinderen enz maar in deze tijd eerst op je eigen benen mogen staan niet hoeven trouwen en gewoon kunnen samenwonen en kinderen krijgen.
Omdat het, als je niet religieus bent, geen meerwaarde heeft en niets betekent behalve symboliek en een feest. Je relatie gaat niet beter zijn door te trouwen. Je relatie gaat niet meer betekenen door getrouwd te zijn. Ook al wil je geloven in zo'n sprookje, het is niet waar. Als je relatie niet goed zit, strandt hij toch. Getrouwd of niet. Je maakt mij niet wijs dat je meer wil vechten als je getrouwd bent. Dat geloof ik niet. Ik denk dat kinderen hierin een factor kunnen zijn, maar niet zo'n papiertje. En dat je dezelfde naam moet dragen vind ik persoonlijk heel ouderwets. Dat gebeurt in België echt nauwelijks, mensen trouwen wel, maar de vrouw blijft gewoon haar eigen achternaam houden.