Dit voelde voor ons ook zo. We hebben dezelfde achternaam en voor ons gevoel écht voor elkaar gekozen. Het voelt niet alsof het voor die tijd niet zo was eigenlijk, ik kan het niet goed onder woorden brengen. Ik vind ook niet ‘iets’ van ongetrouwde stellen, het is een gevoel wat je hebt of niet. Uit elkaar gaan is altijd rot, zeker met kinderen. Wel of geen huwelijk zal daar weinig aan veranderen. En dit telde ook mee
Gewoon man en vrouw, lekker simpel en zo is het toch? Vriend(in) vind ik persoonlijk te jong klinken, partner klinkt alsof je het vooral zakelijk bekijkt, levensgezel en wederhelft vind ik vreselijk wollig klinken. Je moet een kat een kat noemen
Hou op, schei uit... Je kan inderdaad een boek schrijven over wat er allemaal niet deugt in Disneyfilms.
meestal vieren mensen hoeveel jaar ze getrouwd zijn. jammer dat althans ik hoor nooit een viering van hoelang zij al samen zijn!
Ik wilde gewoon 1x in zo’n jurk en een dikke ring om mijn vinger. En verder wilde ik een andere achternaam, want ik kom uit een verrotte familie. En hij was ook wel leuk. Dat was een mooie bijkomstigheid.
Wij vieren allebei. Maar goed wij vieren ook wel erg snel iets. Alles onder het motto; valt er niks te vieren, zoek je iets te vieren.
Ik ga straks na 11 jaar samen trouwen. Dan zal ik waarschijnlijk zeggen dat wij getrouwd zijn en 11 jaar samen zijn. Om nou precies de jaren dat ik getrouwd ben te gaan benoemen zal ik niet doen. Die jaren daarvoor zijn net zo belangrijk, daar veranderd trouwen niks aan. Net als dat je gaat trouwen en kort daarna gaat scheiden. Schijnt veel te gebeuren, dan vraag ik mij af wat heeft het trouwen daar mee te maken gehad. Dan zat je relatie waarschijnlijk al niet goed in elkaar.
Ik ben getrouwd om alles geregeld te hebben. Ik hield niet meer van hem voor of na onze trouwdag. Ik vond het wel een fantastische dag en vond het wel prachtig om te zien hoeveel mensen een (soms Takkeneind) komen rijden om gezamenlijk de liefde te vieren. Maar ik zou niet moeilijker of makkelijker weggaan ivm de handtekening. De kinderen zijn toch veel meer verbintenis dan een boterbriefje ooit zou kunnen zijn.
Wij zijn getrouwd, maar voor mij is het enige verschil met samenwonen dat nu bepaalde zaken geregeld zijn. Dus tegenover een geregistreerd partnerschap zie ik ook geen verschil. Al vind ik dan getrouwd iets romantischer klinken, maar meer niet. Verder heeft het geen meerwaarde. Ik vind samen een kind krijgen de allergrootste verbintenis. Dit is het enige waarmee je levenslang verbonden bent aan elkaar.
Oh, dat doen wij wel hoor. Op onze eerste date heeft mijn pannenkoekenprins pannenkoeken voor me gebakken, en nu vieren we ieder jaar die dag weer met pannenkoeken. (al moet ik ze tegenwoordig zelf bakken ) En op de ronde cijfers (deelbaar door 5) doen we dat graag samen met directe familie
Wij woonden al een paar jaar samen voordat we gingen trouwen. Ondanks dat we vooral wegens praktische overwegingen getrouwd zijn, heeft het voor ons toch iets symbolisch. Je vertelt elkaar, ten overstaan van je geliefden, dat je van elkaar houdt en dat vind ik heel mooi!
Ik begrijp dat binnen het geloof er wel een zeer grote toegevoegde waarden zit aan trouwen. Omdat dit ook de verbintenis met je geloof "versterkt"(weet even geen ander woord, hoop dast je begrijpt wat ik bedoel).
Mijn ouders zijn niet getrouwd (heel vooruitstrevend voor hun tijd ) maar wel al heel veel jaren heel gelukkig samen. Ik zie het dus absoluut niet als meerwaarde en heb vooralsnog geen plannen om te trouwen. Voor iedereen die zegt ik wil dezelfde achternaam. Werkt dat nou echt in de praktijk? Werktechnisch zou ik bv. al niet ontkomen aan mijn eigen naam. Dan zal het altijd een dubbele naam worden. Ook bij de belastingdienst zul je altijd je meisjesnaam houden. Van mij hoeft het dan dus al niet meer. Dat voelt zo halfslachtig. En een dubbele naam ga ik echt niet doen. Wij hebben beide een naam met meerdere tussenvoegels. Dat wordt me veel te lang.
Wij zijn getrouwd op de gratis ochtend, omdat dit goedkoper was dan de notaris om onze zaken te regelen. Ik heb ook gewoon mijn eigen naam gehouden en ik weet ook de exacte trouwdatum niet meer. We hebben niemand op de hoogte gesteld en mijn ring ben ik al jaren kwijt. Ik vermoed dat dit voldoende zegt over hoe ik over trouwen denk . De dag dat we elkaar ontmoet hebben, weet ik wel. Onze eerste date vieren we jaarlijks en om de zoveel jaar ook met vrienden en familie. Trouwen heeft voor ons geen toegevoegde waarde. De jaren dat we samen zijn wel en dat vieren we!
Ik heb een relatie gekregen met mijn man toen ik 17 was, we zijn al 21 jaar samen. Ik ben getrouwd toen ik 22 was, dus (bijna) 16 jaar getrouwd. Ik vind de 21 jaar samen net zo mooi klinken (want langer samen dan alleen) als de 16 jaar getrouwd. Vandaar dat ik het beide wel eens benoem. Voor ons had het overigens geen noodzaak om vanuit huis te trouwen, dat heeft voor ons geen meerwaarde. Vandaar dat we eerst samenwoonden en wat later trouwden.
Niet getrouwd, ik weet dat mijn vriend graag wil dus het komt er vast. Zijn achternaam hoef ik niet, ik ben dol op mijn eigen naam. Onze vier kinderen zijn onze echte verbintenis. Sinds de dag dat we ouders zijn geworden is onze relatie nog steviger.
Ik voel me nog net zo getrouwd als 3 jaar geleden. En nog net zo ongetrouwd als 3 jaar geleden. Er is dus geen zak veranderd. Behalve dan dat ik privé een andere (veel mooiere) achternaam heb. Op mijn werk heet ik nog steeds Betsy K. En we hadden ook geen feestje, want er was niemand bij.