Vriend heeft zo’n lastig karakter.

Discussie in 'Alleen en zwanger' gestart door Jolie88, 17 jun 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Lieve meiden,

    Ik weet niet of ik dit topic hier mag plaatsen, want ik ben technisch gezien (nog) niet alleenstaand.

    Ik ben zo’n 4 weken en 5 dagen zwanger. Bijna 5 weken dus.

    Helaas gaat het tussen mijn vriend en mij helemaal niet goed. We zijn nog niet zo lang bij elkaar en de zwangerschap was dan ook niet helemaal gepland, maar het kindje is meer dan welkom.
    Helaas hebben we de laatste tijd alleen maar ruzie, ruzie en nog eens ruzie. Iets waar ik totaal niet tegen kan. Het probleem is dat hij, als hij zo kwaad wordt, totaal niet meer voor rede vatbaar is en moeilijk kan toegeven als hij fout zit. Is voor iedereen lastig, alleen hij doet het gewoon niet. Dingen uitpraten is er dan eigenlijk ook niet bij.

    Het punt nu is; vandaag ook weer zo’n knallende ruzie gehad, ik heb het nog proberen te sussen zonder resultaat, en meneer is gewoon weggegaan. Stapte in z’n auto met al z’n spullen (ongeveer dan), terug naar het huis van z’n ouders met de boodschap. Je kijkt maar ff. Ik kies nu voor mezelf.

    Lig nu op bed met gigantische buikpijn en een hele hoop twijfels over hoe dit verder zal verlopen. Het kindje is meer dan welkom. Absoluut. Maar een kindje alleen opvoeden had ik nog niet voor mogelijk gehouden. Daar komt nog eens bij dat ik bang ben om een miskraam te krijgen en dus het kindje te verliezen...

    Zijn er dames met wijze raad? Alvast bedankt.
     
  2. Tuttebella

    Tuttebella Niet meer actief

    Heftig.

    Maar wat ik niet zo goed snap, in zo’n situatie doe je er toch alles aan om niet zwanger te worden?

    Anyway. Heb je nu niets meer aan, maar dat vind ik wel opvallend. Ik denk niet dat wij jou wijze raad kunnen geven. Je moet zelf bepalen of je met hem verder wil/kan.
    Misschien kunnen jullie in relatie therapie gaan.
     
  3. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Klopt. Ik ben gewoon aan de pil (Lovette) en heeft altijd heel goed gewerkt. Tot voor kort dan... Bij de huisarts geweest en lange gesprekken gehad met m’n vriend en mede dit besproken en we kwamen tot de conclusie; we houden het kindje en we gaan het gewoon goed doen. Hij beloofde beterschap en het ging eventjes goed.
    Het probleem is dus dat hij ontploft uit het niets en ik er dan weinig meer aan kan doen. Wat de trigger is. Who knows...
     
  4. Zonnebloem92

    Zonnebloem92 VIP lid

    4 dec 2012
    10.846
    4.212
    113
    Vrouw
    Zuid Holland
    Is dat altijd al zo geweest of is dat sinds de zwangerschap?
     
  5. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Als ik er zo over nadenk waren er wel wat dingetjes. Hij is 1x ontploft, maar voor de rest niet noemenswaardig.
    Sinds de zwangerschap wordt hij wel vaker en sneller kwaad. Ik denk dat het stress gerelateerd is en hij niet weet hoe hij dat op een andere manier kan uiten.
    Ik zou het ook niet weten. Weet wel dat ik hier heel verdrietig van word en een beetje radeloos.
     
  6. birds86

    birds86 VIP lid

    13 mei 2013
    5.304
    2.001
    113
    Vrouw
    Even voor de goede orde.

    Je bent bijna 5 weken zwanger en sinds dat jullie weten van jullie zwangerschap hebben jullie heel veel ruzie. Dus dat houdt in dat jullie nu 1 of 1.5 week ruzie maken? Neem aan dat je er rond de 4 weken achter bent gekomen? Werd je niet ongesteld in je stopweek?
    Je bent bij de huisarts geweest voor een test of na de test? En je vriend wou zelf mee?

    Waar gaan de ruzies grotendeels over?
    Jullie zijn nog niet zo lang samen, wonen jullie wel samen of woon je alleen?

    Heb je al een echo gehad?

    Even heel wat vragen om onduidelijkheden te voorkomen.
    Zonder een completer verhaal is het zo moeilijk raad te geven.

    Dat je nu al spreekt over nog niet alleenstaand vind ik al schrikken. Hoe heftig zijn de ruzies dat je tot deze gedachte komt?

    Natuurlijk ben je niet verplicht om te antwoorden op mijn zeer persoonlijke vragen maar het geeft een beter beeld om jou situatie te begrijpen en je te proberen helpen.
     
    roever, JSLN, Leeuwtje83 en 6 anderen vinden dit leuk.
  7. Flamingooo

    Flamingooo Niet meer actief

    Ik ben eigenlijk vooral heel benieuwd hoe oud je bent? Ik vind jullie relatie behoorlijk puberaal klinken... maar aan je nickname te zien gok ik dat je uit 88 komt en dus 29 of 30 bent?

    Heb je iemand waar je mee kunt praten buiten je vriend om? Lijkt me in dit geval wel fijn.
     
    Tuttebella vindt dit leuk.
  8. a2cmieux

    a2cmieux Niet meer actief

    Hier ben ik het wel mee eens. Misschien is het goed dat hij nu even weg is en dat jullie alles laten bezinken. Als jij 4 weken en 6 dagen zwanger bent dan kun je volgens mij niet veel meer dan een week weten dat je zwanger bent en je vriend in dit geval ook. Aangezien het niet gepland is kan ik me voorstellen dat het voor je vriend even een tijd is met erg veel emoties. Aan de ene kant is het kind best welkom (zeg jij), maar misschien zitten er ook wel hele andere gevoelens bij je vriend, angst voor de verantwoordelijkheid, om zijn vrijheid te verliezen. Misschien voelt hij zich ook wel verraden of boos, hij dacht dat het veilig was en dat de anticonceptie goed werkt, maar dat was kennelijk niet zo. Volgens mij zijn dit ook allemaal logische gevoelens. Als hij terug komt kun je misschien even naar hem luisteren, naar wat dit met hem doet. Overheerst jou blijdschap en zekerheid misschien waardoor hij het gevoel heeft dat er niet de ruimte is voor al zijn andere gevoelens. Allemaal mogelijkheden en aannames, maar ik weet dat opgekropte en onuitgesproken gevoelens zeker boosheid kunnen veroorzaken.

    Tijd voor een goed gesprek lijkt mij.
     
    roever, 2Bmom, ashleyy en 5 anderen vinden dit leuk.
  9. K00

    K00 Niet meer actief

    He gets wat een nare situatie.

    Ik ben voorstander van een kind met 2 ouders, maar niet ten koste van alles.

    Als je er echt Samen voor wil gaan zou therapie misschien iets kunnen zijn. Wie weet vind je vriend deze periode zo spannend dat hij hier slecht mee om kan gaan. Dan zit jij ook nog in je hormonen misschien??
     
  10. Fennec

    Fennec Fanatiek lid

    30 dec 2016
    2.480
    2.972
    113
    ICT-er bij overheid
    Ik heb ook een man die nogal koppig is en snel gepikeerd als ik opmerkingen heb op zijn gedrag of iets dergelijks. Daar heb ik heel lang mee geworsteld, want ik ben een type van aanpakken. Dus als we ruzie hebben wil ik dat het liefst direct uitpraten. Wat ik inmiddels heb geleerd (met heel veel moeite) is dat dit eigenlijk met hem niet kan.

    Op zo'n moment zijn er twee dingen die ik kan doen die redelijk goed werken:
    - Benoemen wat ik zelf anders had kunnen doen of dat ik snap waar hij vandaan komt (en dat ook uitleggen dan). Dus mijn toon aanpassen van aanvallend naar begripvol.
    - Hem even alleen laten. (Dit vind ik het allermoeilijkst).
    Opstaan, zeggen: "ik ga even de was opvouwen, we praten later wel even verder" of iets dergelijks. Je moet er wel bij zeggen dat je niet wegloopt omdat je boos bent en je moet ook niet de deur uit gaan, maar gewoon even een half uurtje wat anders gaan doen of tv gaan kijken in de slaapkamer ofzo.

    Bij mijn man werkt vooral het laatste erg goed. Want hij gaat dan afkoelen en een beetje nadenken over mijn punt. Bij mij werkt dat laatste totaal niet, want hoe meer ik erover denk zonder te kunnen ventileren, hoe bozer ik wordt, maargoed. Dit is nu eenmaal hoe het bij ons gaat en daar leg ik mij veelal bij neer.

    Wellicht heb jij hier ook iets aan?
     
    Love1987 en Marchella vinden dit leuk.
  11. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Goedemiddag meiden. Sorry voor de late reactie.

    Ik ben 29, bijna 30.

    Ik ben inderdaad niet ongesteld geworden in m’n stopwerk zoals normaal op dag 1 na het stoppen met de pil gebeurde.

    Wij wonen samen, al weet ik niet hoe het nu zit. Tot op heden nog niks van hem gehoord en ik denk dat het het beste is om hem even te laten. Heb geen idee of hij nog terug komt.
    Laten we het erop houden dat hij vanaf het begin al vrij moeilijk was. Het lijkt alsof hij 2 kanten heeft. De lieve man en de boze man. Voorheen was er wel ruzie, maar in mijn ogen niet noemenswaardig, al ben ik een type dat er helemaal niet van houdt (ja, wie wel) en ik wil altijd alles uitpraten en sussen. Resultaat; zodra ik ook maar een boze bui van zijn kant aan zag komen; rustig blijven en het proberen niet te laten escaleren. Dat hij 1x echt ontploft is.. Daar ben ik toen echt van geschrokken. Daar heeft hij z’n excuses voor aangeboden en beterschap beloofd.

    Waar gaan de ruzies over.. Tsja.. Soms is het zo dat ik hem een gewone vraag stel zoals zullen we even dit of dat. Hij kan dan heel bot en kortaf reageren. We hebben afgesproken dat ik hem daar dan op zou attenderen, omdat ook hij dit niet leuk vindt, maar zegt “dat is nou eenmaal wie en hoe ik ben”. Ik attendeer hem er ook niet meer op... Ik laat het gewoon.
    Andere keren kan het zijn dat hij bij voorbaat al boos is. Geen idee waarover of waarvan en ik ben dan degene die het dichtst in de buurt is. We hebben het ook daar over gehad en het antwoord is dan dat hij er niks aan kan doen dat hij dan zo boos wordt.

    Ik zeg niet dat het allemaal zijn schuld is. Ook ik kan met m’n goede bedoelingen soms heel onhandig overkomen, omdat ook ik het dan eventjes niet weet of misschien juist het verkeerde zeg of wat dan ook. En elk mens is soms chagrijnig of uit z’n humeur.
    Gelukkig zijn er ook leuke dingen en is hij meestal ook heel erg lief. Waar het echte pijnpunt zit bij hem, daar kom ik niet goed achter. Het verschilt teveel.
    Het verdrietige vind ik dan ook altijd dat hij, na zo’n situatie, zegt dat hij niet goed voor me is, hij mij alleen maar kapot maakt et cetera :(.

    Het gekke is dat hij juist heel blij was/is met de zwangerschap en ik het eerst maar zo zo vond. Na de gesprekken die we hebben gevoerd zag ook ik het steeds meer zitten en besloten we er samen voor te gaan.

    Een echo heb ik nog niet gehad. Die komt begin juli en begin augustus. De huisarts is ook al op de hoogte.

    Sorry voor de lange post, maar wilde graag antwoord geven op de gestelde vragen.

    Bedankt voor de reacties.
     
  12. a2cmieux

    a2cmieux Niet meer actief

    Je tweede post maakt het wel wat duidelijker. Als je niet zwanger zou zijn geweest zou ik je naar aanleiding daarvan hebben gevraagd, wat wil je hiermee? Wil je hier echt mee verder? Jullie staan zo te lezen aan het begin van een relatie en dat is meestal juist een hele leuke tijd met leren kennen en zonder al dat drama.

    Maar je zwangerschap is een feit van harte gefeliciteerd! Is er iemand in je omgeving die al van je zwangerschap weet en met wie je kan praten?

    Ik vind het echt een no go dat je vriend nu weg is en niets meer van zich laat horen. Dat zou ik hem wel zeggen als hij weer terug is. Daarna ook een gesprek over zijn en jou gedrag en hoe jullie elkaar kunnen helpen als jullie ruzie hebben. @Fennec geeft ook goede tips.

    Als jullie er echt niet uitkomen en je besluit om alleen voor het kind te gaan kan dat ook gewoon. Het is niet omdat er nu een kindje onderweg is dat je alles maar moet accepteren, jij bent er ook nog steeds. Ik heb wel ervaring met hoe het is om vanaf het begin een kind alleen op te voeden (zoon is inmiddels bijna 3). Het is veel werk er is een goede planning nodig maar het is vooral ook heel erg leuk. Dus mocht je besluiten het alleen te doen en mocht je dan vragen hebben mag je die altijd stellen.

    Ik hoop echt dat jullie er samen uitkomen, heel veel succes! Wees duidelijk en eerlijk naar elkaar toe en maak duidelijke afspraken.
     
  13. meisje1977

    meisje1977 VIP lid

    1 mrt 2013
    8.108
    472
    83
    Misschien komt het mede door de zwangerschap. Mijn vriend moest er in het begin ook erg aan wennen. Je weet wat je hebt maar je weet niet wat er komt.
    Het feit dat je voor de zwangerschap minder ruzie had is misschien iets om aan vast te houden.
    Daarnaast gieren de hormonen door jouw lichaam waardoor je misschien ook wat vatbaarder bent voor allerlei gevoelens en emoties.
    Ik zou hem even laten. Misschien komt hij er vanzelf op terug en anders kun jij over een week contact opnemen. Ik zou hem nu vooral niet op de huid zitten. Hoe moeilijk dit misschien ook is
     
  14. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Dank je wel voor je super lieve reactie.

    Ik heb gelukkig hele lieve vrienden en super ouders (heb er 6, lang verhaal). M’n moeder is op de hoogte van de zwangerschap en ook m’n vrienden. Ik weet niet hoe het uit zal pakken vandaag of in de komende dagen. Het advies van m’n vriendin luidde; “laat hem maar ff in z’n sop gaarkoken en afkoelen en laat hem maar naar jou komen.” Ik ga haar advies opvolgen en dan hoop ik dat we eruit gaan komen.
     
  15. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Misschien heb je gelijk. Ik ben eigenlijk een zacht gekookt ei die sowieso van zichzelf al zeer gevoelig is voor spanningen en dergelijke. Die hormonen... Tsja... Dit is m’n eerste zwangerschap, dus heb er geen ervaring mee, maar ik ben er van overtuigd dat de hormonen in dit geval ook wel meewerken. Voor de rest nog weinig symptomen; behalve gevoelige en soms pijnlijke borsten, buikpijn en bij vlagen hondsmoe.
    Ik ga nu gewoon m’n eigen ding even doen en proberen alles even te parkeren. Net even een heerlijke wandeling met m’n hond gemaakt en dat deed me goed. M’n lieve trouwe kereltje.
    Ik denk dat we er wel komen, maar had het liever samen met m’n vriend gedaan en ik zeg niet dat dat verkeken is, maar ik weet wel dat het heel moeilijk gaat worden...
     
  16. RyansMommy

    25 mei 2018
    47
    9
    8
    Vrouw
    Ikzelf ben ook enigszins een heethoofd en ik zeg ook wel eens 'dat ik eenmaal zo ben' maar dat is geen excuus. Hij moet leren hoe hij met zijn agressie moet om gaan. Dit kan ook door te gaan praten met een psycholoog en/of in therapie te gaan. Zodra er meer stress is (in dit geval een zwangerschap) komen die aanvallen veel sneller naar de oppervlakte. Dat heb ik ook altijd. Je moet zeker weten niet altijd toegeven, want als je dan wel een keer ergens op tegen bent, wordt dat niet meer geaccepteerd. Dat hij nu pleite is, vind ik onacceptabel. Ik vind het ook nogal tegenstrijdig klinken dat hij aan de ene kant er blij mee is, maar toch meer uitvallen heeft (en dus stress heeft...). Waar maakt hij zich precies druk om? Als je dat weet, weet je misschien wat je er aan kan doen. Als het het hele idee van vaderschap is, kan hij misschien eens met andere vaders praten en is hij wellicht gerustgesteld. Is het financieel? Dan kunnen jullie misschien daar naar kijken en eventuele zorgen wegnemen. Misschien heb je wat aan deze tips? Hopelijk komt alles goed!
     
  17. Jolie88

    Jolie88 Lid

    12 mei 2018
    22
    7
    3
    Vrouw
    Bedankt voor je reactie en ik heb zeker wat aan je tips.

    We hebben aan de telefoon gepraat en om een lang verhaal kort te maken; hij heeft veel aan z’n hoofd (familie, werk et cetera) en raakt daardoor in de stress en ik denk dat hij dat een soort op mij af reageert, omdat ik dan het dichtst in de buurt ben. De boodschap was een soort van dat ik het moet begrijpen dat er een hoop andere dingen spelen. Snap ik ook, maar de manier waarop schoot mij echt verkeerd, maar goed. Ik liet het even voor wat het is. Als het goed is komt hij vanavond weer terug. Wel heb ik gezegd dat ik dit niet meer wil en dat ook hij zal moeten investeren. Ik ben benieuwd en ook een beetj bang, want wat nou als het weer verkeerd gaat... Positief blijven denken maar.
     
  18. Wolky84

    Wolky84 Bekend lid

    1 jan 2018
    630
    638
    93
    Vrouw
    Focus je op de positieve dingen in jullie relatie!
    Als jullie elkaar nog maar kort kennen is een zwangerschap natuurlijk mega heftig. Juist dan kun je beter terugvallen op positieve aspecten en elkaar niet teveel confronteren met tekortkomingen. Daar heb je nog je hele leven voor ;) Leer elkaar eerst nog beter kennen. Ga erop uit, doe leuke dingen, praat over leuke dingen!
    Escaleert de boel? Neem dan even wat afstand van elkaar. Zo verkeerd vind ik het nog niet dat hij even "eruit is gestapt". Dat is beter dan uit je plaat gaan bij elkaar. Al moet ie nooit met ruzie vertrekken maar dat vóór zijn. Zeker nu jij zwanger bent. Praten heeft alleen zin als je beide rustig en kalm bent. Geef hem die ruimte om zijn rust af en toe te zoeken en vraag dat andersom ook.
    Jullie staan voor een enorme uitdaging maar met een positief uitgangspunt kom je echt heel ver. Focus je daar dus op; dan nemen je zorgen ook snel af hoop ik.

    Heel veel succes samen; ik hoop oprecht dat het jullie lukt om samen een modus te vinden in deze nieuwe situatie.
     
  19. Amberxx

    Amberxx Fanatiek lid

    6 nov 2013
    4.516
    4.578
    113
    Wat een heftige situatie. Wat wel heel zorgelijk is dat hij zoveel ruzie maakt, daarbij echt ontploft maar daar daarna totaal niet mee om kan gaan. Je schrijft dat hij niets uit kan of wil praten.

    Bedenk jezelf dat je hem nog maar heel kort kent. Wat weet je nu echt van hem? En hoe goed ken je andere mensen in zijn omgeving (die hem al langer en beter kennen zoals zijn ouders/familie of vrienden ?). Als hij nu aan het begin van een relatie al zo doet. Hoe moet dat dan later? Dat hij zegt dat jij maar begrip moet hebben is natuurlijk grote onzin! Zoveel mensen hebben stress en veel aan hun hoofd. Waar het om gaat is hoe je daarmee omgaat. Als hij nu al niet om kan gaan met stress. Hoe wil hij dat dan straks met een baby doen? Die houden met niemand rekening en daar kan je pas echt stress van krijgen (en slapeloze nachten die voor veel irritaties zorgen).

    Ook heb ik het idee dat jij behoorlijk over je heen laat lopen. Je moet proberen wat meer voor jezelf op te komen. Het gaat immers niet alleen meer om jou maar ook om jullie kindje.
    En hou ook heel goed in gedachten dat je dat kindje misschien wel alleen moet gaan opvoeden. Dit belooft namelijk niet zoveel goeds voor de toekomst...
     
    qwerty123 vindt dit leuk.
  20. Dotjes

    Dotjes Bekend lid

    17 okt 2012
    966
    394
    63
    Vrouw
    Pedagoog
    Noord Holland
    Mijn man is ook behoorlijk lastig en dwars op zijn tijd.
    Dat is de laatste jaren stúkken minder, maar wanneer hij er niet lekker in zit is het een draak.

    Bij mij helpt het om op papier te zetten wat het met míj doet.
    Mijn gevoelens. Ik word onzeker, ik ben verdrietig.
    Concreet gedrag van hem benoemen; “je stapt in je auto, je zegt, zoek het uit”. Daar jouw emoties aan koppelen;
    Dat doet met mij:...

    Nooit beschuldigingen; “jij doet altijd.. etc”

    Op papier kan hij het rustig lezen, zonder dat je daar een discussie van krijgt. Hij kan het lezen en laten bezinken.

    Mijn ervaring is dat we er daarna rustig over kunnen spreken omdat hij weet wat het met mij doet.
    Het werkt nu al 12 jaar voor ons en we hebben een uitwisselbaar dagboek.

    Daarbij kun je wel bedenken, wil ik dit aangaan?
    Wegen zijn leuke kanten op tegen de energie die je in zijn moeilijke karakter moet steken?
    Dat zijn afwegingen die je voor jezelf moet maken.

    Heel veel succes... je mag me ook altijd een prive berichtje sturen hoor!
     
    Go for nr 2 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina