En oké, ik kom daar misschien voor niks. Stel dat ik thuis al denk ‘ik bel maar niet want dat vinden ze daar zó vervelend’ en het is wel iets ernstigs? Mijn huisarts zegt zelf altijd ik heb liever dat je hier 10x komt voor niks dan dat je thuis blijft met iets wat gezien moet. Erg fijn die instelling.
Ik heb een paar keer de hap gebeld puur voor advies voor de kinderen, dus ‘kunnen we gewoon even pcm geven tot maandag?’ bv. En iedere keer was het advies om toch even naar de hap te komen, voor de zekerheid. Dan vind ik het behoorlijk flauw dat daar vervolgens over geklaagd wordt... Mijn jongste had bv koorts toen ze 2mnd was, advies is dan te bellen, dus ik legde aan de telefoon uit dat ze koorts had maar wel gewoon zichzelf was (niet suf ofzo, huilde ook niet meer dan normaal). Nee, we moesten toch echt even langskomen - prima. De huisarts daar ging haar temperatuur meten met een reusachtige oorthermometer; geen koorts. Hij begon op ons te mopperen. Dus ik toverde onze gewone thermometers te voorschijn zodat ik rectaal kon meten; 39,4. Oh, toch wel koorts dus... Niks aan de hand uiteindelijk hoor, gewoon een virusje, ging gewoon weer over. Maar ik voelde me toen echt voor schut gezet; aan de telefoon wordt het heeeel serieus genomen, huisarts wuift het gewoon weg (met een onbetrouwbare thermometer). Lekker lullig. Ook een keer blaasontsteking bij mijn oudste; aan de telefoon werd gezegd dat we konden komen met een bekertje urine, we moesten het zeker niet nog een dag aankijken bij een kind van 4. Arts daar maar mopperen, want daar is de hap niet voor, dipstickjes in potjes dopen... euh, ja? Hoe is dat mijn schuld?
Ik snap dat het hard klinkt, maar door de enorme toestroom van patiënten wordt het bijna onmogelijk om goede zorg te leveren aan de mensen die het echt nodig hebben. En de assistentes en huisartsen werken altijd op topsnelheid en zonder pauzes. Dat is gewoon link. En daar moet van alles aan veranderen, en het is uitgebreider dan alleen de frustratie om de liflafjes die komen, dat snap ik ook. Vandaar de post in de onpopulaire meningen groep ipv een serieus topic Maar het is wel iets om over na te denken als patiënt. Door met kleine dingen die ook kunnen wachten maar jou nu dwarszitten het systeem te overspoelen maak je de zorg slechter voor andere mensen. Vroeger, voor de huisartsenpost, belde je je dokter niet in het weekend voor een niemandalletje. Je had je dood geschaamd. Tegenwoordig voelt men de drempel minder. Maar dat is wel een gevaarlijke ontwikkeling. Zie als vermoeide dokter/assistente-team nog maar eens die ene met ernstige zaken eruit te pikken. Dat is moeilijker met een wachtkamer vol klein leed die op je wacht, dan wanneer je er rustig voor kunt zitten. En even hebt opgeladen met een kop thee en een warme maaltijd. En ik heb het alleen over de diensten hè. In de dagpraktijk mag je wat mij betreft iedere dag met de kleinste dingen komen. Maar spaar die ene dokter op die 10.000en patiënten die er al een hele dag op heeft zitten. Ook voor jezelf, want goed werk leveren is moeilijk na zoveel uur. Er gaat op de HAP veel meer fout dan in de dagpraktijk.
Niet onzeker voelen en gewoon bellen! Eerlijk gezegd maakt het mij geen reet uit hoe ik daar gezien wordt. Ik heb voor mijzelf nog nooit de HAP gebeld maar voor de kinderen echt wel, en dat blijf ik doen! Het maakt mij geen moer uit of er een chagerijnige arts zit die vind dat ik maar een pcm had moeten geven. Ik neem geen enkel risico. En anders moet de arts die daar wel een mening over mij heeft zich maar om laten scholen tot metselaar.
Het interessante is dat ik best wel eens bij de hap heb gezeten zonder dat het nodig was en juist elke keer te horen kreeg dat het prima was dat ik had gebeld. Dat hoor ik ook altijd bij de huisarts. Dat vind ik juist prettig. En ik bel ook wel eens waarbij ik heel eerlijk aangeeft te twijfelen of het wel nodig is, dus dat ik even advies nodig heb. Dat doe ik natuurlijk niet om 3 uur 's Nachts, maar juist wel eens voor de nacht zodat ik weet wat ik in de gaten moet houden. Ik ben trouwens groot fan van thuisarts.nl. Vind het echt heel prettig om gewoon goede duidelijke informatie te vinden waarvan ik zeker weet dat het klopt. De laatste keer hap was voor de middelste en toen voelde ik me wel een beetje afgedaan. Uiteindelijk toch naar SEH doorgestuurd om een foto te laten maken. Daar paracetamol en lang wachten. Waardoor ik dus dacht dat we er inderdaad voor niks waren. Bleek hij uiteindelijk twee twijgbreukjes in zijn onderarm te hebben en kreeg hij gips. Nu dacht ik dus de juiste keuze te hebben gemaakt, maar begrijp nu dat hij best tot maandag had kunnen wachten?
Nu word er gedaan dat er helemaal niet gebeld mag worden naar een HAP, dat is niet het geval. Je zult versteld staan waarvoor men tegenwoordig belt. En nee dan hebben we het niet over zieke kinderen, mijn man is als arts het er zeker mee eens dat je niet voorzichtig genoeg kan zijn en met kinderen beter 1x teveel kan bellen. Maar hij frustreerd zich vooral over patiënten die bellen in de bijvoorbeeld woensdagnacht omdat ze 1 dag verkouden zijn. Of over een lichamelijke klacht waar ze al weken mee rond lopen en nu toch eens willen weten wat het is. Waarom daarvoor in de nacht langskomen terwijl over een paar uur je eigen huisarts er is. HAP is voor spoed, dus wat niet tot de volgende ochtend kan wachten, maar veel mensen denken dat ze 24/7 een huisarts tot hun beschikking horen te hebben voor welke klacht dan ook. En dan gaat het mijn man er niet eens om dat hij deze patiënten moet zien. Hij doet zijn werk met alle liefde. Het gaat hem vooral om de onnodige kosten.
Ach alle huisartsen/artsen kunnen het ook zo zien, ( hier komt een onpopulaire "mening") je nacht gaat tenminste heel snel met alle patiënten die langs komen. Je zou maar 1 iemand in 8 uur kunnen helpen omdat de rest voortaan thuis blijft. Dat lijken mij 8 hele lange uren.
Dat klopt ook. Ik zie regelmatig seh-verslagen van mensen die al een week jeuk hebben, maar geen tijd hadden om de huisarts te bellen. Daar is een SEH gewoon niet voor. Als je met een ziek kind bij de SEH komt, komt de kinderarts trouwens heel vaak zelf langs. Bij kinderen is men echt wel heel voorzichtig, juist omdat ze heel snel heel ziek kunnen worden (denk aan uitdroging bijvoorbeeld). Ik zie ook altijd staan dat ouders bij twijfel gewoon weer moeten bellen of langskomen. Voor kinderen is de grens dus echt wel lager dus ik denk dat we ons daar niet al te bezwaard over hoeven te voelen.
Nee hoor, dan slaap ik Dat is wat veel mensen zich niet realiseren: ja, ik zit er wel, maar ik was er vanochtend ook om 6 uur uit. Kind naar crèche, in de file naar werk, 6 patienten per uur, uitloop en koffiepauze weg, uitloop en halve lunchpauze achter de computer, uitloop en pas om 6 uur naar huis. Snel eten, proberen te slapen van half 8 tot half 10 (lukt nooit). Spullen pakken, om 11 uur op de HAP, 6 patiënten per uur tot 2 a 3 uur 's nachts en daarna iets rustiger (3-4 per uur). Vanaf 6 uur weer 6 patiënten per uur tot 8 uur. Ondertussen 26 uur wakker... En nogmaals: topvak. Maar die diensten...
Dat is heel lang 26 uur achtereen gesloten wakker zijn. Maar dan is mijn vraag, mag dat cao technisch wel? Mijn man draait ook nachtdiensten, maar alleen al een korte wissel is echt uit den boze.
Met alle respect maar zodra je aan die opleiding begint dan weet je toch wel dat het geen 9 tot 5 baantje is met vastgezette koffietijden en een patiëntje hier en daar?
Niet helemaal on topic maar ik vraag mij af of (huis)artsen ook anders naar een patient kijken als je voor de zoveelste keer komt en of dat mag? Mijn medisch dossier is best lang. Sinds mijn puberteit onverklaarbare buikpijnklachten en meerdere operaties gehad. Op het laatst werd het afgewimpeld met dat het tussen mijn oren zou zitten (bleek gelukkig niet zo). Afijn, 5 jaar geleden kreeg ik ineens enorme hoofdpijn. De HAP gebeld, moest langskomen en de betreffende arts zei letterlijk dat ik maar een lekkere wandeling moest maken in de buitenlucht en mijn hoofd even leeg moest maken. Ik kreeg na wat gezeur Tramadol mee voor de hoofdpijn. De volgende dag op de SEH beland en bleek een hersenvliesontsteking te hebben.
Maar wij '' leken '' kunnen toch niet over alles beoordelen of iets klein of groot is? Ik dacht ook dat ik wel door kon lopen met een schouder uit kom vorige week, wist ik veel dat dat enorm slecht kan zijn voor je spieren, aderen en pezen enzo. Dus iets wat ik zie als iets kleins kan een arts weer zien als iets groots en andersom, en tja hoe je het went of keert, jullie ( de assistenten en artsen ) zitten daar nu eenmaal voor en als ik als patiënt zijnde vind dat ik gezien moet worden dan vind ik dat ik daar recht op heb, ik betaal netjes iedere maand mijn CZ dus daar mag ik dan toch wel van verlangen dat ik dan ook gezien word als ik dat als patiënt wil. En die tijd om te eten en te drinken die nemen ze hier gewoon hoor. Hier mag je bijvoorbeeld alleen bellen voor een afspraak of advies tussen 08:00 en 11:30 en dan weer van 13:30 tot 15:30 in die tussen tijd kun je altijd bellen voor spoed maar in die tijd eten de dames en heren, werken ze de administratie weg dus en doen ze eventuele huisbezoeken indien nodig. Er is altijd een arts aanwezig voor de spoedgevallen en altijd minimaal 1 assistente. Ik vind je er eerlijk gezegd wel erg makkelijk over praten. Beetje jammer.