Ik denk dat iedereen voor de volle 100% er vanuit gaat dat een relatie werkt. Het gaat er gewoon om dat je realistische moet blijven. Ik ga ook voor de volle 100% voor mijn relatie maar ik kan niet zeggen wat de toekomst ons brengt. Ga ik die gedachten laten overheersen? Nee natuurlijk niet maar het is wel een feit, het kan altijd anders lopen dan je had gehoopt. Zo simpel is het.
Ik ben 28 en 12 jaar samen met mijn partner, niet getrouwd. Echt waarde aan trouwen op zich hechten we niet, al schijnt het wel handig te zijn ivm medische keuzes die zouden moeten worden gemaakt als een van ons dat niet over zichzelf kan. Het fijne weet ik er niet van maar dat is voor ons nu wel een reden om te gaan trouwen. Hopelijk nog voor de baby er is, op een maandagochtend. Nog even goed bekijken. Of mensen te makkelijk denken over het beëindigen van een relatie of huwelijk durf ik niet te zeggen. Er zijn vast zat domme tokkies die er niet over na hebben gedacht en scheiden om een scheet, bij wijze van spreken. Voorbeeldje, iemand die binnen 2 maanden samen te zijn met iemand trouwt en 4 maanden later weer gaan scheiden.. ja.. eh.. is dat serieus dan nog goed te praten met "ja maar jij weet het fijne er niet van"? durf ik te betwijfelen. We kennen wel een relatie waar we niet van snappen dat het nog loopt. Echt een hele foute relatie. :') Bij het idee dat ik mijn partner nu zou moeten missen moet ik nu al bijna huilen. En nee, dat zijn niet mijn hormonen.. deze keer niet...
Ik noem je niet naïef, ik vind het een naïeve gedachte. Ik vergelijk het met bijv longkanker. Ik leef gezond, ik rook niet, dus ik verwacht niet dat ik longkanker krijg. Maar ik ga er niet vanuit, simpelweg omdat ik niet in de toekomst kan kijken. Ervanuit gaan dat het mij niet overkomt, omdat een arts nu een gezondheidsverklaring afgeeft, vind ik naïef gedacht. En ik heb 100% vertrouwen in mijn relatie nu, ik houd er alleen rekening mee dat dat vertrouwen ook kan veranderen of onterecht kan blijken. En dan maakt het niet uit of je getrouwd bent toch? Ik bedoel, dan zou je zeggen dat je voor je trouwen daar niet zeker van was. Het huwelijk maakt je relatie toch niet zekerder? Ik denk inderdaad dat ik er net iets anders tegenaan kijk dan jij.
Zit niet in m'n vriendengroep meer onder m'n collega's is een kleine groep maar de 1 na de ander gaat scheiden. Vond het gewoon opvallend.
Het huwelijk is mij veel waard, ben niet voor niks getrouwd en over scheiden denk ik ook niet licht maar ik denk er op het moment wel heel veel over om te gaan scheiden. Ik ken mijn man nu 15 jaar en hij is zoveel veranderd dat hij op het moment niet meer de partner voor mij is die ik nodig heb. Een huwelijk is een verbintenis die je samen aangaat, waarin je elkaar belooft te steunen en te liefhebben. Al een hele lange periode voel ik deze twee dingen niet meer. Ik heb het gevoel alsof ik onze hele gezin in mijn eentje bij elkaar houdt. Mijn man is op het moment heel egoïstisch en eigenlijk al een hele poos. Erover praten helpt niet, boos worden helpt niet. Ik loop op het einde van mijn energie en emoties. Ik kan wel bij mijn man blijven omdat het huwelijk zoveel waard is maar daar wordt niemand gelukkig van. Ik denk dat 2 gelukkige ouders (al dan niet met elkaar) belangrijker zijn voor de jongens dan een papiertje waarop we officieel nog bij elkaar zouden zijn.
Je hebt er natuurlijk ook 2 personen voor nodig om het te kunnen laten slagen. Sterkte, zal niet meevallen als ik het zo lees. Hoop op een mooie toekomst voor jou en je mannetjes!