HB is echt niet iets wat je moet nastreven als ouders; want als je kind anders is, op welke manier dan ook, geeft dat toch ‘problemen’/aanpassingen met zich mee. Sowieso kun je een IQ van een kind ook nauwelijks verbeteren door pushen; het zit erin of niet m.
Ouders willen niet dat hun kind hoofbegaafd is, ze willen graag dat hun kind superslim is, geweldige resultaten haalt op school en later naar de universiteit gaat; en ze denken dat een kind hoogbegaafd moet zijn om dat te kunnen. Helaas gaan die twee dingen niet altijd samen en zorgt juist hoogbegaafdheid voor veel problemen of eigenlijk de 'mismatch' van een dergelijk persoon met de omgeving. En dan kun je zeggen dat dat komt omdat ouders hun kind 'een druk op leggen', ze 'niet lekker laten spelen', enz., maar ook dat zijn helaas niet altijd dingen die samen gaan. Als het allemaal zo simpel was, dan waren er niet zoveel problemen...
IQ is deels aangeboren, maar zeker ook deels te 'trainen'. Wat een kind van thuis uit mee krijgt, en dan bedoel ik niet dmv pushen, en ook wat een kind op school aangeboden krijgt, is tot op zekere hoogte wel van invloed. Doordat je vaardigheden oefent en kennis tot je neemt en omdat IQ gemeten wordt met een IQ-test. Als je bv. nog nooit gepuzzelt hebt en je moet met een IQ-test opeens een puzzel maken, dan wordt het lastig er goed op te scoren.
Ja, ok. Maar dat zijn meer vaardigheden dan intelligentie waar je dan evt slechter op scoort. Ik heb ergens gelezen dat je het max 10 punten zou kunnen trainen. Maar dan nog waarom zou je dat bewust nog hoger willen krijgen, zeker als het kind al slim is en al een voorsprong heeft. Tuurlijk moet je kind uitdagen, niet zozeer om het 'slimmer' te maken, maar om het welbevinden van het kind te vergroten. Althans dat is hoe ik er tegenaan kijk.
Hier ook een voorlopende kleuter groep 1, die qua wat hij "schools" kan nu in groep 3 had kunnen zitten. Maar sociaal, emotioneel en motorisch zou dat een ramp voor hem zijn. Zijn lijfje is helemaal niet gemaakt om op deze leeftijd braaf stil te zitten, en het vaak huilen als het even tegen zit... Tuurlijk zijn we trots op hem om wat hij kan, maar iets minder voorlopen zou het allemaal een stuk prettiger/makkelijker hebben gemaakt als je het mij vraagt. Gelukkig heeft hij wel een hele fijne juf die samen met de IB-er goed meedenkt! Thuis mag hij los gaan met het zonnestelsel, de breking van het licht in een prisma en dat soort interesses die hij heeft. DHH is ook ingevuld en daar was hij gesignaleerd, maar dat hoorden we pas veel later. School heeft daar eerst richting ons niks mee gedaan. Hij gaat nu met een eigen leerlijn in groep 2 beginnen na de vakantie en bij het opstellen hiervan zijn wij als ouders wel betrokken.
Dl mag zelf haar tempo bepalen (er hangt hier bijvoorbeeld al een compleet geknutseld model vh zonnestelsel, incl. pluto - zelf gemaakt van bruin geverfde klei). Lopen is ze ook ooit zelf gaan doen, ik heb dat niet gestimuleerd. Ja, toen ze langs meubels liep hebben we een loopwagen gehaald, maar ik zie dat meer als faciliteren. Niks komt op een presenteerschaaltje hier
Maar wel vaardigheden die veel invloed kunnen hebben op het resultaat van de IQ-test (niet per se gelijk aan de intelligentie van iemand, naar mijn idee). Dat is weer iets anders. Mij boeit die score überhaupt niets, maar anderen kennelijk wel. Enkel een IQ-cijfer zegt sowieso weinig.
Gelukkig ga je er dus wel in mee. Ik kreeg de indruk dat je alle ‘extra’s’ bovenop wat gemiddeld verwacht mag worden van een kind als een no-go zag. Een beetje door de zin ‘waarom zo vroeg al leren en presteren, waarom nu al starten’
Welke boeken heb jij hiervoor gebruikt? Ik ben nog zoekende naar wat leuke maar toch ook informatieve boeken over de vikingen etc.
Nee natuurlijk niet, ik zie elk kind / mens als een individu. Mede daarom ook gekozen voor een Montessorischool. Maar ik lees hier ouders die hun kinderen soort van preventief alles zsm aan willen bieden, want ze mogen zich niet vervelen anders worden ze onhandelbaar of ongelukkig etcetera. Ik vind dat een gemiste kans, door problemen tegen te komen leer je jezelf kennen en groei je. Soms loopt dl dus eerst een tijdje ergens tegenaan, dat hoort erbij.
@owly Hier ook een zoontje dat behoorlijk voorloopt. Ik zeg bewust niet zoveel over zijn kunnen naar andere ouders toe niet juist omdat ik weet dat sommige van hen zich er ongemakkelijk bij voelen of het misschien zelfs als opscheppen zien. Laatst las hij op school een of andere mededeling bestemd voor ouders in het bijzijn van twee andere mama's en toen stonden ze met grote ogen te kijken om vervolgens mij te vertellen dat heel slimme kinderen doorgaans achterlopen op sociaal-emotioneel gebied. Echt zo'n achterhaalt stereotypisch idee. Ik heb nog twee zinnen gezegd om dat idee te verklaren/weerleggen en dat was dat. Kan me daar verder ook niet druk om maken. Wat ik wél erg vind is het onbegrip vanuit zijn juf. 2 gesprekjes verder en niks opgeschoten. De directrice ook al gesproken maar die vond ik ook niet heel sterk overkomen. Komende week heb ik een gesprek op een andere basisschool omdat naar mijn idee zijn huidige school toch haar zaakjes veel minder op orde heeft dan ze deden geloven. Als ik hem op zijn huidige school laat weet ik dat komend jaar een jaar vol frustraties (in eerste instantie van mijn zoontje) zal worden en we niets op zullen schieten. Dat gezegd hebbende geloof ik nog altijd in de filosofie van de school en heb ik stiekem de hoop dat ze hun zaakjes in de middenbouw beter op orde hebben. Maar ja.. waar kies je voor. Ik ben het naar hem en naar mezelf toe verplicht om toch verder te kijken en in ieder geval me te oriënteren naar wat de andere (school)opties zijn. Blijft moeilijk. Iedere school heeft dingen op papier staan maar hoe dingen lopen in de praktijk is vaak een iets ander verhaal.
Wat voor boodschap geef je je kind als je hem van school afhaalt? En heeft hij geen vriendjes etc daar? Veel dingen kan je gewoon thuis oplossen denk ik. Ik bedoel, als je kind kan lezen, koop je gewoon boekjes, toch? Doet hij op school maar wat anders, zolang duurt een schooldag niet.
Dat is tot nu toe inderdaad ook mijn overweging. De school waar onze kinderen nu zitten... vergelijkbaar verhaal. Op papier klonk het heel mooi. Maar ervaar het heel anders en hoor ook van andere oiders dat als je voor of achter loopt op deze school je als kind wel een probleem hebt. Maar mijn dochter heeft nog geen probleem. Gaat met plezier naar school. Heeft vriendjes etc. Het moet wel heel bont worden wil ik een andere school overwegen. En ik ben overtuigd dat, als het zo ver komt, mijn dochter daar ook klaar voor zal zijn. Tot die tijd is het goed zo.
Ik herken het allemaal wel hoor. Onze juf zei op een gegeven moment (toen ik het gezeur thuis zat was en een gesprek aanging) snibbig : 'Ze moet zich leren conformeren'. En daar had ze ergens ook gelijk in. Het enige dat ik van school verwacht, is dat ze geen dubbel werk hoeft te doen en een eigen leerlijn mag volgen, hoe snel of langzaam dat om wat voor reden dan ook gaat. Van andere ouders heb ik begrepen dat bij ons de meeste aandacht uitgaat naar de 2e groepers, omdat die klaargestoomd moeten worden voor de middenbouw, en dat 1e groepers geacht worden te wennen en vriendjes te maken. Dus volgend jaar zal dl sowieso wel meer aandacht gaan krijgen.
Als het lezen het enige was waar hij op voor liep en als het feit dat daar niks mee gedaan wordt het enige zou zijn waar we tegenaan lopen dan tuurlijk, dan valt er heus wel een mouw aan te passen Van zo een detail hangt een schoolkeuze niet af. Er zijn afgelopen maanden talrijke dingen gebeurd en genoeg onwenselijke situaties ontstaan die ons genoeg aanleiding geven om toch hier en daar eens verder te kijken. De lijst met waarom niet de huidige school is totaal uit balans met de waarom wél lijst. Het is echt niet zo dat we over één nacht ijs gaan en gewoon maar wat gaan school(s)hoppen. *edit* En de boodschap die ik hem mee geef is dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Durven toegeven dat iets níet werkt/lukt en blijven proberen tot een oplossing te komen, zij het op een andere manier, is even goed dapper.
Nou ... we gaan naar de bieb en daar is een kast met geschiedenisboeken voor de jeugd en daarvan hebben we de viking-sectie nu helemaal gehad . Het zijn wel vaak vrij moeilijke boeken, totaal niet voor kleuters, maar ja hij wil het zelf graag.... ik denk wel regelmatig “mijn hemel wat zit ik nu voor te lezen”.. over bloedarenden enzo... Ik kan vanavond thuis wel even zoeken naar titels.
Eigen leerlijn... ik ben echt heel terughoudend met commentaar, maar als ik dan eens wat zeg is het antwoord: ‘ja, ze moet volgend jaar ook nog wel wat te doen houden!’ Grrr
Ik streef er ookniet naar dat mijn kind hb heeft maar het zit er echt in, ja je kan bepaalde dingen extra stimuleren zodat je kindje verder is maar moet er wel wat in zitten. Als mijn ouders me veel hadden gemotiveerd en aangeboden zou dat tot frustratie hebben geleid. Het zit er bij mij niet in, via een lange weg met hard werken een hbo diploma op zak. Ik wil dat mijn knul gelukkig is, mag ook met een mbo opleiding. Hij moet later geen spijt hebben vam de keuzes die hij maakt, dingen proberen, lukt het niet nou toch goed gedaan. Geloof me niemand verwachten van mij dat ik het hbo zou doen (nou ja mijn ouders vonden dat ik het moest proberen omdat je dan geen spijt er van kan hebben dat je het geen kans hebt gegeven) @zigzag ik begrijp wel je overweging, ze moeten nog lang genoeg naar school en voor een kind dat niet wordt begrepen duurt een schooldag oneindig. We hebben een verkeerde peuterspeelzaal gekozen en dat was al vervelend genoeg laat staan een school dat zijn visie betreft hb nog niet naleefd of gewoon de mogelijkheid/kennis niet heeft. We hebben dat betreft heel specifiek deze school gekozen en er stond meer in dan alleen extra werk voor kinderen die voorlopen. Heb ook vragen gesteld als waar ze de werkjes gingen maken en wie de kinderen begeleid. In ons geval de leerkracht en later de ib'er. Betreft sociaal emotioneel ze lopen vaak juist voor maar passen ze zich weer aan. Veel kinderen zoeken ook contact met de oudere kinderen. Niet altijd heeft het zin om langer te kleuteren omdat ze dan sociaal emotioneel niet matche. Et de leeftijd. Onze uk leerde op de peuterspeelzaal weer dat afpakken sneller resultaat had en niemand die er wat van zegt. Afpakken was resultaat, nu is dat op de kleuterschool geen oplossing hij heeft jong gedrag overgenomen en moet hij het weer afleren. Nu zit hij met het dilemma dat hij dingen ziet wat andere kinderen doen wat niet mag maar juf ziet niet alles. (Dat juf niet alles ziet zegt uk zelf) we zeggen al jij weet zelf wel wat jij wel en niet mag en dat hij daar op moet letten.
Daar verkijk je je echt gigantisch op... Moet je je voorstellen dat jij iedere dag uren dingen moet doen die niet op je niveau zijn en behandeld wordt op een niet passende manier en tussen mensen zit waar het niet mee klikt... En dan zijn zij tig jaar jonger, dat duurt zo'n schooldag eindeloos... Ja, ze moeten leren zich te conformeren, maar dat gaat 1000x makkelijker als er af en toe ook geprobeerd wordt iets aan te bieden wat voor hen leuk en leerzaam is. Juist dan komt er namelijk ruimte voor de 'gewone' dingen en dan willen de meeste kinderen zich heus een groot deel van de dag aanpassen (al kun je je afvragen hoe wenselijk dat is) en 'meedraaien' ed. Bovendien, een kind gaat toch naar school om te leren? Kennis en/of vaardigheden, maar niet om zich te leren aanpassen en inhouden ed. In mijn ogen dan. Ik vind dus niet dat je altijd kunt zeggen 'dan doe je dat thuis maar'.