Ik denk dat sommigen van jullie je rol als vriendin te belangrijk maakt in dit opzicht. Mijn zusje en mijn vader zijn overleden. Tijdens de uitvaart interesseerde het me echt niet wie er wel en wie er niet is. Pas geleden de moeder van een vriendin overleden. Naar de uitvaart geweest maar mijn vriendin niet gesproken op die dag.
Jeetje wat heftig zeg. Ik hoop dat je dit jaar een rustige vakantie zult hebben en kunt gaan genieten.
Ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is, en dat je dit dus niet zo kan stellen. Er zijn mensen die een hele hechte familie hebben. Die zullen er dus veel minder behoefte aan hebben om veel vrienden op een begrafenis te zien. Er zijn ook mensen die weinig familie hebben of daar helemaal geen goede band mee hebben die zullen er misschien veel meer waarde aan hechten dat er vrienden bij zijn. Zelfs in dit topic zijn de meningen verdeeld van “ik zou meteen terugvliegen” naar “ik stuur bloemen, maar kom niet terug”. Persoonlijk zou ik nooit verwachten dat iemand terug komt van vakantie als mijn moeder overlijdt. En het ligt aan de situatie/vriendin of ik wel terug zou komen. Ik zou het dus gewoon bespreekbaar maken.
Toen mijn schoonvader lang geleden overleed, was zijn eigen beste vriend op vakantie (het ging ineens heel snel). Hij wilde er eigenlijk voor terugkomen, leek dat ook te willen voor schoonvader en voor de familie. Uiteindelijk in overleg met elkaar is hij gebleven. Vakantie is ook belangrijk. Je kijkt er vaak het hele jaar naar uit, je komt er van tot rust samen met je gezin. Ook kost het veel geld. Onze doorslag was ook dat we met z'n allen zeker wisten dat schoonvader dit ook zo had gewild. Het werd sowieso heel druk, er waren genoeg mensen voor ons en schoonmoeder, steun was er. Er heeft een fotograaf mooie foto's gemaakt, kerkboekje met teksten bewaard etc, zo heeft hij achteraf nog kunnen zien hoe het was. En schoonmoeder had veel mensen om haar heen dus was zeker niet alleen door zijn afwezigheid. Het is iets wat jezelf moet voelen en samen kan bespreken. Dat zal toch voor iedereen anders zijn.
Dit. Als zij zelf al aangeeft dat ze het op de dag zelf al druk genoeg met andere dingen heeft, of voor dan eerst genoeg steun heeft aan de rest van de familie, zou ik op vakantie blijven. Mijn moeder is vorig jaar onverwacht overleden en ik vond het heel fijn dat al mijn (goede) vriendinnen op de uitvaart kwamen. Maar op die dag gaat alles toch op de automatische piloot want er is zoveel te regelen. De periode erna waren ze er voor me, en dat vond ik veel belangrijker dan op die dag zelf.
De vader van een vriendin van mij is heel onverwacht overleden toen wij op vakantie waren, maar ik had echt geen mogelijkheid ‘even’ heen en weer te vliegen... Sowieso werd het ook niet verwacht hoor. Als vriendin het erg graag had gewild, had ik wel gekeken naar wat ik kon regelen, maar dat had veel geld gekost en was een lange reis geworden.
Ik zou het ook met je vriendin bespreken wat zij fijn zou vinden. Wat ik vooral hoor van sterfgevallen en begrafenissen is dat de eerstegraads familie vanaf het moment van overlijden tot de begrafenis geleefd wordt. Dat het allemaal in een roes voorbij gegaan is want er komt zoveel op ze af en er moet zoveel geregeld worden. Dus bespreek het met haar.
Wij hadden dit een paar jaar terug met de vader van een vriend van ML. We waren in mei 10 dagen naar Spanje. Toen we bijna aankwamen, kregen we een telefoontje over het overlijden. Op onze 8e vakantiedag zou de crematie zijn. Wij zijn toen wel teruggegaan, maar hebben daarvoor dus nog wel ongeveer een week vakantie gehad. Ik zou zelf niet verwachten van vriendinnen dat ze hun vakantie af zouden breken, maar andersom zou ik dat, wanneer enigszins mogelijk, wel doen.
Dat was ook heel erg heftig ja..... We hebben gelukkig alsnog wel vakantie gehad in de herfstvakantie. Normaal gesproken krijgen mijn man en ik dan geen vrij meer, maar na uitleg van onze kant hebben allebei onze bazen direct gezegd dat we vrij kregen. toen zijn we alsnog 10 dagen weggeweest en konden we even bijkomen van alle gebeurtenissen.
Beetje apart.. ik ben voor mijn vriendin namelijk als familie. Misschien is dat weer bijzonder voor jou. Ze heeft geen band met haar broers, haar vader en stiefvader zijn al overleden, haar stiefmoeder is een heks en toen haar moeder overleed was ik buiten haar man en kinderen om echt de belangrijkste persoon. Heb de hele crematie haar hand vastgehouden.
Dit ligt natuurlijk per persoon verschillend, en per relatie verschillend. Dat jij geen behoefte hebt aan vrienden op zo een dag, maakt het niet dat andere dat ook niet hebben. Vorig jaar op de uitvaart van de vader van een goeie vriend, hebben wij hem heel veel gesproken, we zijn zelfs daarna met zijn alle wat gaan drinken, even bekomen van de heftige uitvaart. Hij had helemaal geen behoefte aan familie, maar juist aan vrienden. Toen mijn vader overleed, vond ik het belangrijker dat er vriendjes en vriendinnetjes bij waren (ik was 10), gewoon zodat ik er ook met mensen over kon praten en niet alleen familie. Dat heeft mij ontzettend geholpen toen. Ik weet dat er toen ook mensen terug zijn gekomen van vakantie. Ben ze er nu nog dankbaar voor. En ik zou het nu nog steeds belangrijk vinden dat sommige mensen er waren.
Ehm nee ik zou niet gaan... Want dan zou je alleen voor de uitvaart gaan en weer terug? Op zo'n dag zijn er al zoveel mensen ik denk dat het belangrijker is dat je er na die tijd voor haar bent want mensen gaan heel snel door met hun gewone leven
Heel lastig! Ik heb 2 beste vriendinnen en van 1 ken ik de ouders goed, van de ander zie ik de ouders alleen op verjaardagen. Ik weet t echt niet. Ik typ dat ik t niet zou doen en dan haal ik t weer weg want ik weet t echt niet. Als het mijn beste vriendinnen zelf zijn dan ga ik er alles aan doen om terug te komen. Het is denk ik echt je gevoel volgen en overleggen met je vriendin.
Mijn overgrootvader overleed toen wij op vakantie waren. Hij was bijna 100 en al maanden langzaam achteruit aan het gaan. We waren op interrail, op dat moment in Zwitserland, en leefden toch al met de dag. Dus we konden vrij makkelijk even de trein terug pakken, we hoefden ook alleen maar van/naar de Duitse grens te betalen tegen studententarief. Volgens mij zijn we twee nachten thuis geweest voor we weer vertrokken.
Mijn papa stierf 2 jaar geleden vlak voor de vakantie. Ik was heel erg blij met de vriendinnen die soms van de andere kant van het land kwamen om er te zijn voor mij. Mijn beste vriendin zat toen net in Frankrijk voor 2 weken. Ik heb haar op het hart gedrukt dat ze moest blijven waar ze was en moest genieten van de tijd die ze samen met het gezin hadden. Ik weet dat wij de hele dag in haar gedachten waren. Ik zou me heel erg bezwaard gevoeld hebben als zij terug gekomen was uit vakantie. Bespreek dit met jou vriendin en kijk wat voor jullie een goede regeling is. Mijn vriendin stuurde op de dag van de crematie een foto van op een terrasje in Frankrijk waarin ze schreef dat ze een glas dronken op mijn papa. Ze wist heel goed dat dit was wat hij, als rasechte fransman, graag zou gehad hebben: genieten van het leven en toasten op de vriendschap!
Echt waar? Ik had me als vriendin vreselijk schuldig gevoeld als ik niet terug gegaan was vorig jaar als het zoontje van mijn beste vriendin tijdens onze vakantie was overleden ook al zaten we op 9 uur rijden. Ik voelde me al schuldig om op vakantie te gaan terwijl zij met een ernstig ziek kind zaten. Voor mij is het als het echt om mijn beste vriendin gaat (wat voor mij net een zus is) niet eens een vraag.
Ja zou ik echt vervelend vinden. Al moet ik wel zeggen dat ik een zoontje wel van een andere orde vind dan een vader of moeder. Maar voor mij zou je niet terug hoeven te komen.
Maar ik vind het zoontje van een vriendin toch nog anders dan een ouder van een vriendin. Ik zou het echt heel erg gevonden hebben als mijn vriendin haar gezinsvakantie had onderbroken om naar de crematie van mijn papa te komen. We stonden wel in contact met elkaar natuurlijk, maar haar vakantie onderbreken vond ik echt niet nodig. Ze is er daarna altijd geweest voor mij, dus dat vind ik belangrijker.
Ik denk dat het ook afhangt van jou gevoel op dat moment. En dan bedoel ik als je het bericht krijgt. Als jij het gevoel hebt dat je er naar toe moet gaan, dan moet je dat doen. Ik zou het nu vooraf met je vriendin ook bespreken en als zij niet vind dat je terug moet komen haar een paar keer bellen/extra appen. Wij zijn 1 keer teruggereden voor een sterfgeval. Dit ging om een heel plotseling ongeluk van een jong kind in onze familie. Mijn vakantiegevoel was direct weg. Na de begrafenis zijn we nog wel weer weggeweest, maar het vakantiegevoel is die vakantie niet teruggekomen. Wij zijn toen puur teruggegaan op basis van mijn gevoel. Je moet geen dingen doen of laten waar je later spijt van krijgt.
Precies dit. Maar ik heb voor mijn vriendinnen écht alles over. Een vakantie kun je overdoen, een begrafenis van de moeder van je vriendin niet. Ze heeft je nodig!