Snap jullie allemaal zó goed. Je wilt niet jaloers zijn, maar bent het toch. Je gunt het een ander, maar je zelf net even wat meer.. Zucht, het is niet leuk, maar het gebeurt gewoon.
Overigens kan ik het hier op het forum ook beter hebben en gun ik het vrouwen die ook al langer bezig zijn des te meer! Ik hou van succesverhalen en de wondertjes against all odds @Kimmetjuh90 spannend, maar komt vast allemaal goed meid!
Ik heb ergens deze week mijn 5e IUI en daarna denk ik de 6e en laatste IUI en dan waarschijnlijk ook over op IVF. Tenzij mijn gynaecoloog besluit nogmaals 3 keer IUI te doen.
Deed jij nou wel of niet de IUI met hormonen, ben de kluts even kwijt Hopelijk is deze ronde gewoon raak en zijn ze er wel optijd bij. *duimduimduim*
Goedemorgen dames, ik ben net terug van de FM, het eitje was 17,7 mm. De verwachting is morgen of overmorgen IUI. Ik moet nu verder testen met ovulatietestjes. Vanmorgen voordat ik ging heb ik er 1 gedaan en die kleurde al redelijk. Dus ik verwacht vandaag of morgen een knaller.
Ik herken die verhalen heel goed. Toen wij middenin de icsi drama zaten en net te horen hadden gekregen dat mijn man waarschijnlijk onvruchtbaar was kwam mijn schoonzusje (toen 23, net samenwonend) doodleuk vertellen dat ze zwanger eas. GEPLAND. Ik deed natuurlijk wel net alsof ik blij was maar ik ging echt dood vanbinnen. Mijn man kon nieteens doen of hij blij was. Toen ze weg waren hebben we even keihard een potje zitten janken.. Maar toch heb ik het gevoel alsof het anders is bij ons. Wij kunnen niet "normaal" kinderen krijgen maar (*klopt het even af) ik wordt meestal wel vrij vlot zwanger waardoor onze kindjes ook dicht op elkaar zitten (17 maanden). En elke keer als ik vertel dat we weer bezig zijn heb ik het gevoel alsof ik me moet verontschuldigen omdat we "alweer" bezig zijn voor een kindje..
Maar dat hoeft toch niet! Is jullie keus toch Wij willen 1 kindje samen, dan heb ik er 2 en mijn man 1, maar hij vind dat ook goed zo ieder zn keus hoor...
Ik herken het gevoel ook hoor meiden. Inderdaad leuk voor degene die zwanger is maar ook dat stukje van ik wil ook. Net als op kraamvisite gaan bij vrienden en dan de kleine vasthouden, super schattig maar ook heel confronterend. Het is gewoon zo moeilijk.
Phoe, ik ben wel het ergste denk ik. Terwijl iedereen in m'n omgeving mij de liefste persoon op aarde vindt en ik niet snel iets onaardigs over iemand zal zeggen (maar bij jullie in hetzelfde schuitje mag ik m'n hart luchten hoop ik) Waarschijnlijk heb ik het al genoemd. Twee vriendinnen "ongepland" zwanger van de derde. Ene wou haar man het niet en hebben ze gesteld dat ze 3 ronde zouden proberen voor hij zich zou steriliseren (afspraak was gemaakt) en laatste ronde was het raak. Zij wist inmiddels van onze wens voor een derde en het zou zo leuk zijn om samen zwanger te zijn.... Nog geprobeerd te vertellen dat die kans heel klein was omdat wij al twee jaar bezig waren. Andere had ik in vertrouwen genomen over het mmm traject en 7 weken daarna belde ze dat ze 10 weken zwanger was van haar derde. Dus ze heeft het weken geweten en mij niet eerder verteld dan andere. Mijn frustratie zit ook wel echt heel hoog hierdoor. Ik ben voor andere in m'n omgeving wel blij, maar kan kom niet zover om op bezoek te gaan of een kaartje te sturen na een geboorte. Mijn ouders kennen die twee meiden ook (al een jaar of 15 inmiddels) en ik had mijn ouders het niet verteld omdat ik dat niet zonder huilen zou kunnen. Maar ze hebben van 1 inmiddels het geboorte kaartje en andere zal ook wel over twee weken. Gelukkig zie ik wel in dat ik hulp nodig heb hoor, half juli kan ik terecht bij maatschappelijk werk in het ziekenhuis. Ik hoop dat deze frustratie bij jullie niet de overhand heeft meiden, maar het is wel begrijpelijk omdat je het zelf niet in de hand hebt. Ik zou zelf ook willen dat ik het niet had maar aan je gevoel kan je niets doen, het is wel belangrijk dat je er wat mee doet. En meiden die wel zwanger zijn hier: dat is jullie absoluut gegund, voor jullie kan ik ook echt superblij zijn! x
@Rombely Ik snap je frustratie heel goed hoor! En tuurlijk kun je dat hier kwijt! Dat had ik ook toen ik hoorde dat een vriendin (volgens mij) direct zwanger was, zij wist wel dat we al een tijdje bezig zijn. Maar had het uiteindelijk pas met 10 weken ofzo verteld, wel voordat ze het aan de rest zou vertellen op haar verjaardag. Maar ik was net ongesteld geworden dus deed het toch best pijn op dat moment. Nu is zij net over de helft dus zij we nog samen zwanger. Naja ik heb de frustraties los kunnen laten dankzij m’n haptonoom, maar een andere vriendin is niet heel erg een vriendin meer, maar ook omdat er vanuit ons beiden niet echt iets wordt ondernomen zeg maar. Niet even op de koffie bij elkaar terwijl we zo dichtbij wonen. Kon ook niet reageren op haar fb bericht over het geslacht. Werd er gewoon emo van, wist ook nog niet dat het ons eindelijk gelukt was. Ja ach. Ben wel heel blij dat het nu eindelijk raak ik want er komen hier heel veel baby’s aan, vind het dan denk ik toch minder pijnlijk. Ben ook zo slecht in kaartjes sturen tegenwoordig.
Ok meiden. Nou zit ik vandaag op 4dpo (6 dagen na pregnyl 10.000) en ik denk ik doe even een testje want ik ben wel benieuwd hoe donker hij is met de pregnyl.. maar je kan het streepje amper zien. Dat kan toch niet kloppen?